1982: Doorbraak Agalev en een nog onbestaand Vlaams Blok
Juul Debaere van Agalev doet zijn entree met 4 procent van de stemmen (1 zetel).
De CVP scoort nog altijd met ietwat meer dan 50 procent en 24 zetels op 41.
Aangezien de middenstand binnen de CVP dit keer meer stemmen haalt dan het ACW (39 procent tegenover 21, oftewel 13 gekozenen tegenover 11) krijgt het NCMV er een schepen bij en wordt voor een keer de sterkste fractie. (Het blijft een standenpartij.)
De liberalen gaan met 12,5 procent nauwelijks vooruit maar krijgen nu toch 5 zetels.
S.P.: 7 zetels (18 procent). VU: status quo met 4 zetels (11 procent).
Het Vlaams Blok doet nu mee maar haalt slechts 237 stemmen (0,46 %).

De clans de Bethune en De Jaegere staan met getrokken messen tegenover elkaar. Jozef De Jaegere wordtna veel getwist en onduidelijke afspraken toch burgemeester en blijft op zijn post zitten tot 1987. Hij is omringd door 3 schepenen van zijn middenstand en 5 van de Gilde. In november 1987 pas mag Emmanuel de Bethune nog voor even de burgemeestersjerp omgorden.
Belangrijk: er wordt ook reeds in dat jaar afgesproken dat Antoon Sansen bij de volgende verkiezingen van 1988 de lijsttrekker wordt.

1988: het jaar van het Joël Devos-effect
Het Vlaams Blok haalt nog altijd geen zetel en krijgt slechts 456 stemmen.
Joël Devos krijgt als alom bekend kassier bij de ziekenkas van de Gilde niet minder dan 9.181 stemmen. (Men moest toen nog persoonlijk het terugbetalingstarief gaan ophalen. Mensen dachten dat Devos dat uit zijn zak betaalde.)
Dat is de absolute top in de geschiedenis. Méér stemmen dan bijvoorbeeld Antoon Sansen. Hij zal daar later dan toch als cadeau een niet al te belangrijk maar populair schepenambt voor krijgen.
Sansen wordt zoals vroeger al voorzien (zes jaar tevoren!) de lijsttrekker van de CVPen baron de Bethune wordt voor de middengroepen de lijstduwer. Afgesproken was ook dat het ACW in elk geval het voorzitterschap van het OCMW krijgt. Tenzij de middenstand méér dan twee zetels voorsprong zou hebben.

CVP: 16 zetels (52 %)
Zeer slechte score voor de middenstand: 9 gekozenen van de 20 kandidaten. Het ACW daarentegen dat met enkele nieuwe kandidaten opkomt (Bral!) heeft 16 gekozenen van de 21 kandidaten.
SP: 7 zetels (15 %)
PVV: 5 zetels (13 %)
VU: 2 zetels (6 %)
Agalev: 2 zetels (6 %)
Antoon Sansen wordt burgemeester. Troostprijs voor het NCMV: 5 van de 8 schepenen !

In de verkiezingsstrijd van 1988 is er even sprake geweest van een samengaan van alle oppositiepartijen. De lijsttrekker zou uit de VU komen. De lijstduwer uit de S.P.
Bij een overwinning zou de PVV (Jacques Laverge) het burgemeesterschap krijgen. Maar de nationale leiding van Agalev wou een aparte lijst.

1994: het Vlaams Blok is daar !
De PVV is VLD geworden en krijgt 6 zetels (15 %).
Het Vlaams Blok maakt een steile opgang van niet eens 1 naar 6 procent en behaalt 2 zetels! 3.238 Kortrijkzanen stemmen nu voor die partij.
De CVP gaat met 4 procent sterk achteruit en behaalt “slechts” 48 procent en 24 zetels.
De SP deelt ook in de brokken met 13 procent en krimpt tot 5 zetels. (Merk op dat de partij ooit eens 23 procent van de stemmen behaalde.)
Agalev doet het goed: 8 procent en 3 zetels.

2000: CVP tot coalitie gedwongen
Nieuw feit.
Er is nu een kartel VLD-VU-ID met volksvertegenwoordiger Pierre Lano als lijsttrekker. Het kartel behaalt net iets meer dan 20 procent en krijgt 9 zetels. (Raadslid Lieve Vanhoutte is het intussen afgetrapt naar de NV-A.)

Stefaan De Clerck haalt een ongelooflijk aantal stemmen binnen: 15.262.
Op zijn eentje redt hij de partij.
(Wellicht is het aan het De Clerck- effect te wijten dat bepaalde bonzen van de CVP inzake naamstemmen er fel op achteruit gaan.)
De CVP behaalt met 45 procent een nipte meerderheid van 21 zetels op 41.
Drie zetels verloren en 3,4 procent minder.
De SP met Philippe De Coene gaat vooruit: van 5 naar 6 zetels (15 %).
(Raadslid De Coene hield zich al een jaar tevoren zeer gedeisd in de gemeenteraad en wordt beloond met een schepenambt. Een bestuursakkoord werd nog vóór de onderhandelingen met de VLD definitief beklonken in café “Au Casino”.)
De CVP vormt aldus voor het eerst in de Kortrijkse geschiedenis een coalitie.
Het Vlaams Blok gaat er weer op vooruit: 3 zetels en 4.893 kiezers (bijna 10 procent).
Agalev begint wat af te brokkelen: 2 zetels (7 procent).

Van de acht huidige schepenen zijn er nu 5 van ACW-obediëntie. Er is 1 socialist, en de middenstanders hebben er welgeteld 2.
Laat ons zeggen 6 sociaal-democraten tegenover twee neo-liberalen. Nooit gezien in Kortrijk tenzij dat ene homogene incidentele ACW-college uit lang vervlogen tijden.
Vroeger zou men dat een travaillistische bewind hebben genoemd. Maar die term is nu volkomen uit de roulatie.

Tot daar.
Nu nog wat kommentaar in nog een volgend stukje.