Aangezien de SP.A bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen een coalitie kon vormen met de CD&V kreeg die partij naast één schepenambt ook nog enkele mandaten toegewezen.
Zij gingen voornamelijk naar Marc Lemaitre die vanwege of omwille van zijn rivaal Philippe De Coene naast een schepenambt greep.
Lemaitre heeft in totaal 14 mandaten (beroepen, ambten). Negen daarvan zijn (waren) bezoldigd: niet minder dan drie functies bij Gaselwest, en daarnaast nog bestuurder van IMOG, raadslid bij de politiezone, bestuurder bij de gemeenschapscommissie, directielid van het stadsontwikkelingsbedrijf.
Hij is ook nog parlementair medewerker bij het Vlaamse Parlement. Heeft hard moeten vechten om van Antoon Sansen te verkrijgen dat hij mocht voorzitter worden van Goedkope Woningen.
Coming lady Hilde Overbergh (die ook lerares is) kon nog enige bijverdiensten uit de brand slepen. Vijf mandaten waarvan vier bezoldigd: raadslid, twee functies bij het Stadsontwikkelingsbedrijf, en bestuurder van de intercommunale Vliegveld. (Zoals al die andere bestuurders heb ik haar aldaar in Wevelgem-Bissegem nog nooit aangetroffen.)
Germain Coelembier is onbezoldigd voorzitter van de Dragers van Eretekens en Medailles en bestuurder van de Socialistische Mutualiteiten. Ook hij weet een en ander over het vliegwezen, energie (Gaselwest) en afvalverwerking (IMOG).
Bij het Vlaams Blok, Groen en de Onafhankelijken (Godelieve Vanhoutte staat op de Kortrijkse website nog altijd als dusdanig gekwalificeerd) vonden we geen aangifteplichtige raadsleden.
Piet Missiaen (Spirit) vermeldt wel nog twee gehonoreerde mandaten bij IMOG en de politiezone.
De VLD nu.
Als fractieleider van de grootste oppositiepartij kon Marie-Claire Vandenbulcke drie bezoldigde mandaten in de wacht slepen: Leiedal, intercommunale Vliegveld, de vroegere Woonregie.
Er staan wat fouten in haar lijst. Dat zij raadslid is wordt gewoon niet vermeld en bij het Stadsontwikkelingsbedrijf is zij directielid.
Parlementariërs en staatssecretarissen zijn natuurlijk ook aangifteplichtig.
Federaal volksvertegenwoordiger Pierre Lano heeft twaalf mandaten, of beroepen of ambten.
Vijf bezoldigd.
Drie daarvan zijn politiek van aard: raadslid, volksvertegenwoordiger en secretaris van het Parlement. Verder is hij afgevaardigd bestuurder van NV IMOFCO, Lano NV, Lanosports NV, PANLAN NV, TRALAN NV. Ook is hij zaakvoerder van bvba Hart en Hartasi en bestuurder bij Kortrijk Expo en de Kamer van Handel-West-Vlaanderen.
Staatssecretaris Vincent Van Quickenborne moet het als neofiet stellen met slechts één beetje plaatselijk important mandaat: bestuurder van het Stadsontwikkelingsbedrijf. Van de 7 vermelde mandaten gaan er vier naar (onbezoldigde) bestuursfuncties binnen de VLD.
Wat hebben we nu eigenlijk geleerd uit die mandatenlijsten ?
Niets.
Alleszins in genendele wat de bedoeling was van heel de poespas: grotere transparantie van de macht. Inzicht over netwerken.
Van de familieclans en bepaalde individuen (salons) die het in Kortrijk en omstreken echt voor het zeggen hebben wordt het doopceel evenwel niet gelicht. Ze ontsnappen aan de aangifteplicht.
Ik geef maar één voorbeeld nu. De secretaris van het OCMW alhier is een ware decisionmaker (met diverse mandaten), maar u zal zijn naam niet aantreffen in het Staatsblad.
Iemand als Marcel Waegemans ook niet. En dat is toch geen figurant?
De familie de Zegher?? Waar blijven al die beroemde namen in het Staatsblad?
En bij het kleine garnaal zien we dat er louter wat wordt gescharreld om presentiegelden bij IMOG, of Leiedal, of Gaselwest, of de intercommunale vliegveld.
Dat is alles.
Eén enkele schepen (Lybeer) en ook één raadslid (Vandenberghe) is inzake het aantal (niet de zwaarwichtigheid ervan) wel aan enige decumulatie toe. Gewoon omdat de werkdruk te groot moet zijn. Al die vergaderingen !
Qua politieke functies ligt de grootste machtconcentratie bij schepen Frans Destoop.
(Zoals we vroeger hebben geleerd bij ons overzicht van de Kortrijkse verkiezingen zit het zo dat als de Middenstand de burgemeester levert de belangrijkste mandaten naar het ACW gaan.)
Dat een aantal raadsleden begiftigd worden met een mandaat in een intergemeentelijke vereniging voor een materie waar ze totaal niets van afweten is triestig om te zien. (Soms kennen ze niet eens hun mandaten.)
Anderzijds hebben ze al zoveel representatiekosten aan hun been (pinten trakteren, lotjes en lidkaarten kopen, stoelgeld bij begrafenissen) dat men zich in een goede bui begint af te vragen of ze die luttele presentiegelden niet beter kunnen besteden. Boeken en gazetten kopen. Cursussen volgen. Zich een goede PC aanschaffen.