In haar scriptie (zie stuk van 15/12) komt Becky Verthé tot de vaststelling dat er wel degelijk een reële voedingsbodem bestaat voor “Kortrijk Design”.
Heelwat actoren dragen hiertoe bij.
In het algemeen: het industriële weefsel en de economie van de streek, met o.a. de geschiedenis van de Kunstwerkstede Gebroeders De Coene. Maar ook de Stichting Interieur en haar biënnale. Het “desingminded” beleid van het stadsbestuur, de designmeesters bij Designregio Kortrijk, de creatief-technische ontwerpopleidingen (Kortrijk/Stad van Ontwerpers), enkele zelfstandige actoren (vzw Atmosfeer bijv.), de vzw Buda Kunstencentrum, het Vlaams Kunstofcentrum, de competentiepool voor productontwikkeling en industrieel design, de musea, het project ADMIRE.
Maar er zijn concurrenten. En veel. (Zij worden allemaal opgesomd en bekeken. Schoon.)
Vandaar dat er in de studie een dubbele concurrentieanalyse wordt gemaakt, voor Kortrijk-Designstad én voor de designregio.
Er is ook een SWOT-analyse. (Sterke en zwakke punten.)
Daar zijn lessen uit te trekken.
Kortrijk of de regio voldoen nog niet aan een aantal kritische succesfactoren. Bijv. het organiseren van internationale cursussen, het hebben van een designmuseum, een designarchief of designcollectie, een designtijdschrift, het organiseren van een designbedrijvencentrum, enz.
Er zijn zes sleutelknelpunten.
Een gebrek aan overzicht en transparantie, een gebrek aan goede communicatie, een gebrek aan een industrieel draagvlak en distributieapparaat, een gebrek aan communicatie, een gebrek aan een publiek draagvlak, en tot slot een gebrek aan projecten en producten.
Becky Verthé bespreekt ieder van die gebreken en stelt remedies voor. Strategische doelstellingen waar we hier nu niet nader op ingaan.
Hieruit volgen dan tientallen concrete bouwstenen voor een actieplan.
Laat er ons daar enkele meer pikante uitlichten.
Alle stadsdiensten krijgen een afgevaardigde die bij designprojecten systematisch wordt betrokken.
De projecten Stad van Ontwerpers, Designregio en ADMIRE worden onttrokken aan de politieke omkadering. (Bedoeld wordt: de kabinetten van schepen de Bethune en de burgemeester.)
Er komt een specifieke communicatieverantwoordelijke voor Kortrijk Design.
Er komt een onafhankelijke Designplatform, met een designhuis.
Bij het fonds Cultuurinvest dient men een projectdossier in voor een designhotel.
Er komt een “Designfabriek”.
Er worden wedstrijden ingericht en prijzen uitgereikt.
Oktoberrevolutie
Op pag. 104 lezen we:
Het designplatform treedt als coördinerende actor op om ervoor te zorgen dat op korte termijn zoveel mogelijk “tijdelijke” evenementen rond design in oktober worden gepland, zoals symposia, lezingen, week van het ontwerpen, opening ForumInvest (met designwinkels?), uitreiking prijzen, jaarlijkse persconferentie, mogelijk designbanket.
Op pag. 103 staat een merkwaardig voorstel over mobiliteit (in het kader van Kortrijk als commerciële designregio): Kortrijk moet tegen 2015 haar beleid van een eenrichtingsverkeer verder afbouwen en vooral een oplossing zoeken voor de Noord-Zuidverbinding.
Hierna volgt zoals gewoonlijk ons eigenste constructief en positief voorstel.
Midden februari 2007 wordt de doorlichting (en beleidsplan) van de Kortrijkse Musea openbaar, gemaakt door prof. Guido De Brabander.
Een thematische (en openbare!) gemeenteraad kan dan in maart 2007 deze studie plus het werk van Becky Verthé even gaan bespreken.
Om de kosten van het verspreiden van deze studies bij de diensten en de raadsleden enigzins te recupereren wordt geen presentiegeld uitgekeerd en declareren de ambtenaren geen overuren. Dat brengt Stad zeker 6.000 euro op.
P.S.
De studie over Kortrijk Design bestellen bij becky.verthe@kortrijk.be. Of bij: becky@designregio-kortrijk.be.
Verthé is nu stafmedewerker bij designregio. Eén van de designmeesters (Pieters) is het al een tijdje geleden in alle stilte afgetrapt.
Het werk van Verthé (120 pag.) is zeer informatief. Heel goed gestructureerd en munt uit door een volstrekt tekort aan geleuter. Onze stukjes doen de waarde van de studie onrecht aan.