De superzware gemeenteraad (85 punten) van afgelopen maandag 12 februari heeft tot na middernacht geduurd.
Vooral te wijten aan dat plompverloren geagendeerd puntje 29: bespreking van het bestuursakkoord.
Alle aandacht ging daar naartoe, zodat de raadsleden zich opgelucht ontslagen voelden om andere nochtans gewichtige dossiers te doorploegen. Over de miljoenenaankoop van ICT: geen interventie (zelfs niet van Philippe De Coene, gewezen ICT-schepen). Over de 13 VZW-begrotingen en actieplannen: geen kommentaar.

Alles begon met lichtbeelden. Een powerpoint over het bestuursakkoord, nogal haastig en uitvoerig toegelicht door de burgemeester. Hij weet waarom.
Voor veel raadsleden bleek dit allemaal tamelijk nieuw. Raadsleden die de tekst wél kenden keken namelijk niet meer op naar de cinema en wachtten verveeld op het happy end.

De vier fractieleiders (De Coene, Seynaeve, Byttebier, Santy) namen uiteraard het woord, en bijwijlen werd het pas goedgekeurde huishoudelijk reglement over de toegemeten spreektijd fors overschreden.

Na de fundamentele speech van Phillipe De Coene (voor het kartel SP.A-Spirit-Groen) kregen de andere interventies een tamelijk efemeer karakter, en waren hele gedeelten ervan soms zelfs overbodig. Raadsleden zouden een keer moeten leren om hun voorbereide tekst te wijzigen (schrappen) als blijkt dat er iets al duizend keer is gezegd. Alleen Bart Caron deed hiertoe een mislukte poging.

Maarten Seynaeve (VB) verloor zich in “kleine” detailopmerkingen en was nogal chaotisch. Een grote boodschap was er niet. Richtlijn vanuit het Brusselse VB-hoofdkwartier was: positief zijn.
Koen Byttebier (VLD) had lof voor het eigen team, en vond vooral VLD-accenten in het programma. Terwijl de burgemeester het houdt op 10 procent VLD-standpunten en 90 procent CD&V.
Filip Santy (CD&V) nam een beetje de taak van de burgemeester over door te replikeren op andere sprekers. Hij vond het akkoord een ACW-gebeuren. Toch meende hij uit eigen ervaring dat de stadsdiensten nog altijd niet echt goed werken. Ze sturen je van het kastje naar de muur. En hij acht een schepen van Welzijn nodig. Merkwaardig was zijn pleidooi voor camera’s in de openbare ruimte.

Wat heeft Philippe De Coene zoal verteld?
Dat hij wacht op de begroting 2007 en de beleidsplannen om te zien wat er van dat bestuursakkoord daadwerkelijk wordt gerealiseerd. (Tussen haakjes: de burgemeester liet uitschijnen dat de begroting van maart nog louter technisch zal zijn, gebaseerd op de rekening van vorig jaar. De echte begroting komt er pas naar de zomer toe, en de beleidsplannen tegen het eind van het jaar.)
De Coene vindt dat het bestuursakkoord al te veel ronkende verklaringen bevat, en dat meer dan de helft van de 20 pagina’s handelt over bestaande initiatieven of engagementen.
Sommige van die engagementen zijn zelfs niet haalbaar, of kunnen niet eens door Stad gerealiseerd. Bij dit punt kwam hij in zware aanvaring met Carl Decaluwé en de burgemeester toen hij de onzin onderstreepte van de ambitie om op de KULAK alle bacheleropleidingen te realiseren. (De rector heeft dat intussen ook in twijfel getrokken.)
De Coene wijst erop dat het in een Stad als Kortrijk mogelijk is om “bescheiden te blijven waar het hoort” en “ambitieus waar het moet”. Stad zou bijv. een voortrekkersrol kunnen spelen inzake milieubeleid en strijd tegen “de kans op armoede”.
De Coene betwijfelt nog dat er geen verhoging komt van fiscale of pseudo-fiscale inkomsten. In elk geval zal men keuzes moeten maken. Verminderde inkomsten moeten compenseren. (Nu vergat de fractieleider wel dat er nog eind vorig jaar, onder zijn bewind, enkele retributies zijn verhoogd.)
En tenslotte merkte De Coene nog dat er een aantal VLD-programmapunten zeer vaag of eufemistisch uitgedrukt in het bestuursakkoord zijn terecht gekomen. Voorbeeld: De VLD beloofde een lastenverlaging met 10 procent. Dat is geworden: “Het stadsbestuur engageert zich tot een plafonnering van de globale belastingen op het huidig niveau”.

Het was toen halfnegen geworden. De twee babbelaarsters van de CD&V moesten continu naar het WC. Schepen Bral komt gezwind aangezwierd. Raadslid jonge CD&V-turk Patrick Jolie is al lang verdwenen, want de stemmingen over de vele benoemingen zijn voorbij.

Cathérine Matthieu (Groen) pakt uit met een merkwaardig gegeven. Uit een universitaire studie (waar? wanneer?) nog wel blijkt dat in buurten waar in de onmiddellijke nabijheid groen wordt aangetroffen de bevolking met 7 procent groeit. Ja, kindjes komen uit de rode of witte kolen. Mijn moeder liet daar altijd twijfel over bestaan. Maar we moeten wel stoppen met verkavelingen, bijv. Langwater. Zei ze.

Het kersverse raadslid Bert Herrewyn (SP.A) vindt dat de jeugd al te veel gestigmatiseerd wordt. (Burgemeester heeft het dan in zijn repliek over bepaalde “kerels” of “gasten” in de stad die moeten aangepakt worden.)
Bart Caron (Spirit) ontdekte lacunes in het bestuursakkoord. Geen gebenedijd woord over gezondheidsbeleid. Vier regeltjes over interculturaliteit. Geen aandacht voor het culturele verenigingsleven. Niets over monumentenzorg. Te weinig aandacht voor het openbaar vervoer en de deelgemeenten.

En Jan Deweer (VB) moest dringend ook iets kwijt. Het Guldensporencomité moet geherwaardeerd. Het debat werd hiermee niet aangezwengeld.

Burgemeester noch schepenen hadden moeite om te replikeren dat het allemaal niet waar was wat de oppositie te berde bracht. Of negatief. Ontgoochelend. Alles gaat goed!

Toch kregen we aan de staart nog een gevaarlijk zinnetje te horen.
De burgemeester vreest dat er vanwege hogere overheden alweer grote kosten zullen worden opgelegd aan de gemeenten. “Op ons afkomen”. De brandweerhervorming. Het geheel vernieuwen van het rioolsysteem. (Moest al gebeurd zijn.)
Men zal zich herinneren dat de belastingverhoging van 2002 volgens de burgemeester geheel te wijten was aan de politiehervorming. Ex-schepen De Coene zei nog in de Raad dat hij al jaren vraagt om een berekening van de meerkost voor de politiehervorming, maar daarover nooit een antwoord kreeg van zijn eigenste bestuur.