Het is gisteren gebeurd…
Hij verdient een grootse hommage. Ook op WTV. Zelfs wat stilte in de komende gemeenteraad van november.
Gerrit was voor de regio en Stad Kortrijk een nogal redelijk plus of minus onafhankelijk journalist (voor zover dat hier ter stede mogelijk is , of was) – in casu van “Het Nieuwsblad” – zoals er intussen niet veel meer gemaakt zijn.
Zie nog stuk alhier van 4 januari 2005: “Het blijft wachten op een nieuwe Gerrit Luts”.
Het is erg.

Soms denk ik dat Gerrit ongeveer rond de eeuwwende (1999?) gemakshalve kon met pensioen gaan, om nog net niet geconfronteerd te worden met de nieuwe journalistieke zeden, en om daarbij aan de kant gezet te worden.
De huidige regionale jandoedeljournalistiek was niet aan hem besteed.
Volle bladzijden over de stadsbegrotingsdebatten, dat ging hem af. Lange interviews met bewindslieden. Boeiende verslagen van gemeenteraadszittingen. Het kwam in hem niet op om te doen wat men nu doet. Nooit ofte nooit zou hij verteld hebben over Kortrijkzanen die ergens met de fiets ver weg zijn geweest.

P.S.
Nu maar hopen dat er bij de begrafenisplechtigheid geen sprekerd het in zijn hoofd haalt om te zeggen dat hij een ‘scherpe pen’ had.
Hij zei wat er te zeggen viel. In het ‘droog’ en schoon standaard-nederlands hem eigen, en de tong in zijn kaak was voor insiders bedoeld, terwijl we het allemaal zagen.
Ja, het was wel een deugniet hoor.
Ook hij deed aan politiek. Maar niet slaafs. Het was een rakkerjournalist. Geen spreekbuis. Op zijn manier toch wel.