(MET UPDATE)

Een erkend museum is een museum dat aan een minimumstandaard inzake verantwoord verzamelen, behoud en beheer, wetenschappelijk onderzoek en publiekswerking voldoet. Samen met een beoordelingscommissie beslist minister Bert Anciaux daarover.
Het is eigenlijk geen waarde-oordeel, in de zin dat je zou denken: dat museum moet gewoon niet bestaan. Laat dit zeker en voor altijd gezegd zijn. Een vraag om erkenning is trouwens au fond een vraag om subsidiëring.

De status van erkend museum schept natuurlijk vertrouwen tegenover derden. Zo’n museum geeft aan dat het zijn taak op een verantwoorde wijze vervult, dat het voldoet aan de ICOM-definitie van een museum. Het geeft aan het publiek, subsidiegevers, schenkers en sponsors duidelijkheid over de kwaliteit van de werking.
De erkenning is dus min of meer een kwaliteitslabel.
Nou ja. Kent u het luchtvaartmuseum onder de toren van Vliegveld Kortrijk-Wevelgem? Heeft ook een zekere kwaliteit, maar denkt er niet aan om naar erkenning te vragen.

Bij erkenning hangt er wel een herkenningsteken aan vast. U ziet dat logo bijvoorbeeld bij het Vlasmuseum en het Broelmuseum.

Vorige maand heeft de minister drie musea erkend: het Hopmuseum (Poperinge), het Memorial Passendaele 1917 (Zonnebeke) en de Stedelijke Musea van Dendermonde.
Ons nieuwe Museum 1302 was er niet bij.

Wat er juist mank is gelopen weet ik nog niet.
Het advies van de provincie was gunstig.
Er zijn wel vermoedens omtrent de inhoud van het negatieve advies van de beoordelingscommissie.
Waarschijnlijk vond de commissie de collectievorming nog niet heel schitterend, was er te weinig expertise voorhanden (wetenschappelijk onderzoek?), te weinig personeel en financiële middelen.
Zo’n mooi gebouw!

Men (wie?) worstelde vermoedelijk ook met de invulling van dat containerbegrip: “museum van de Vlaamse identiteit”. Of lag de ambitie te hoog? Een gloednieuw museum wordt niet gemakkelijk erkend. Vaak moeten musea jaren wachten op een label. Men laat ze graag eerst wat in de pan sudderen. Beoordelingscommissie denkt dan goed bezig te zijn. (Wet van Parkinson, uit de bureaucratie: hoe bewijs en garandeer je jarenlang uw bestaan of nut?)

Een erkenning is te krijgen op drie niveaus.
Het SMAK en het Designmuseum in Gent en het Groeningemuseum in Brugge behoren bijvoorbeeld tot het “landelijk niveau”. Zij krijgen dan tenminste 250.000 euro per jaar van de Vlaamse Gemeenschap.

Ons Vlasmuseum en het Broelmuseum behoren (nu nog, het is bang afwachten) tot het “regionaal niveau”. Volgens het huidige erfgoeddecreet krijgt dit soort musea forfaitair 50.000 euro (en evenveel van de provincie).

Tenslotte zijn er enkele musea op “basisniveau”. Bijvoorbeeld het Wielermuseum in Roeselare, het Museum van Volkskunde in Brugge. Die genieten van tenminste 12.500 euro per jaar.

Al die werkingsubsidies gelden voor een periode gelijk aan die van het beleidsplan. In principe zes jaar. Ik denk tot in 2012.
U kunt nu zelf uitrekenen hoeveel subsidies ons Museum 1302 zal missen, afhankelijk van de vraag of u dacht dat het wel eens een regionaal museum had kunnen worden. Landelijk?
Het is momenteel ook zo dat een niet-erkend museum in het kader van het erfgoeddecreet niet in aanmerking komt voor projectsubsidies.

Een nieuwe aanvraag tot erkenning kan op zijn vroegst volgend jaar. En op voorwaarde dat aangetoond wordt dat de reden van de weigering niet langer bestaat.
Men kan wel een bezwaarschrift indienen, maar dat zal hier bijna zeker niet gebeuren.
Er is werk aan de winkel voor onze cultuurdirectie. Dat is Machteld.
En voor de Raad van Bestuur. Voorzitter is raadslid Christine Depuydt. Conservatrice: Véronique Lambert.

P.S.
Voor de goede orde, en om alle misverstand te vermijden.
Lambert kan bij deze zaak niks aangewreven worden. Zij is jammer genoeg net wat te laat tot conservator aangesteld.
In de vorige legislatuur was Stefaan Bral schepen van cultuur. Hij beschouwde heel de culturele sector als “ne vorten boel”. Trek daar maar mee naar den oorlog. Dan sneuvel je.

UPDATE
Kortrijkwatcher nodigt de beoordelingscommissie Musea van minister Bert uit om even bij te praten. Voltallig. Bart Caron (voormalig kabinetsmedewerker) houdt ons vrij.