Raar, sinds lang, maar dan héél lang geleden nog een collegebesluit gezien waarbij men collegiaal met de ontvanger besluit welke ontvangsten er zoal om diverse redenen niet konden geïnd. En nog raarder is dat we alreeds in de stadsbegroting van dit jaar 2011 gederfde inkomsten ramen op minstens 600.000 euro.

Wat zijn dat, “onwaarden”?
Dat zijn enerzijds onverhaalbare posten, ontheffingen en verminderingen van ontvangsten toegestaan door het College. Kan gaan om materiële vergissingen die vastgestelde rechten doen vervallen. Of Stad heeft een lening niet opgenomen. (Nooit toegelicht.) Of Stad kreeg niet de verwachte subsidies. (Nooit toegelicht.) Anderzijds kan het gaan om oninbare ontvangsten van bedragen te vereffenen door onvermogenden. Het is mogelijk dat een schuldenaar onvindbaar is of overleden. Falingen kunnen ook een rol spelen.

Die gemankeerde ontvangsten konden in het verleden nogal hoog oplopen. Het topjaar van het afgelopen decennium was in 2003, met niet minder dan 4,3 miljoen. Het jaar 2006 was ook niet mis, en in mei van dat jaar is – in de verste herinnering van onze gemeenteraadswatcher – daar toch één keer een interpellatie over geweest in de gemeenteraad. Schepen Alain Cnudde had het er heel lastig mee want de onderliggende vraag was in hoeverre de dienst Financiën wel adequaat optrad tegen burgers die bijvoorbeeld geen retributies betalen. Toenmalig raadslid Marie-Claire Vandenbulcke (VLD was nog in de oppositie) kreeg toen van burgemeester Stefaan de raad om daarover een klapke te gaan doen met de stadsontvanger. Nooit meer van gehoord. Schepen Cnudde had het vaag over een “inhaalbeweging”.
Misschien is zo’n inhaalbeweging weer eens nodig?
In 2009 bedroegen de vastgestelde onwaarden “slechts” 65.216 euro (in gewone dienst) en 60.365 euro (buitengewone dienst). In 2008 ging het resp. om slechts 2.847 euro en 155.000 euro. De redenen zijn altijd dezelfde: niet betalen van vervoer (hulpcentrum 100), aansluiting van riolen, ophalen van bedrijfsvuil, leggen van trottoirs, vals alarm. Vooral de brandweer kent dubieuze betalers.
Hier herinnert de kuisvrouw van kortrijkwatcher zich een geval van pompiers die bij het verlossen van een kat uit de bomen geen kosten vroegen omdat de bewoonster nogal een “schone” was.

Voor fiscale vorderingen is er een verjaringstermijn van 5 jaar. Stad kan er een deurwaarder op afsturen, na enige aanmaningen. Drie of vier. Niet-fiscale vorderingen (huur bijvoorbeeld, retributies) verjaren niet. Uitgenomen ziekenvervoer, hiervoor geldt een termijn van twee jaar. Voor niet-fiscale vorderingen kan Stad een gerechtelijke procedure opstarten. Vraag is of het sop wel de kool waard is.

Maar nu de afboeking van “oninbare dossiers” bij het OCMW.
Daar gaat het om onmogelijk gebleken terugvorderingen van leefloon en andere steun. Definitief.
Voor 2010 ging het om 115.712 euro. In 2009 nog 81.322 euro. Topjaar was 2006 met 162.966 euro. Zoiets van 542.000 euro in een periode van vijf jaar.
Momenteel heeft het OCMW aan een advocatenkantoor de opdracht gegeven om een bedrag van 21.340 euro (tien dossiers) gerechtelijk in te vorderen. Wellicht gaat het hier om gevallen van arglist, bedrog of bedrieglijke handelingen. Dan komt er nog een intrest bovenop de som van de terugvordering. Het OCMW kan wel degelijk afzien van terugvorderingen van onverschuldigd betaalde bedragen. Maar die gevallen worden achter gesloten deuren behandeld in het Vast Bureau. Zit er daar een stugge liberaal tussen? Een tolerante SOS? Pff…Kennen ze de dossiers???