Toen uw kleinkind bij een sprong vanuit de noordelijke Broeltoren op die dikke matras een verstuikte enkel opliep, hebt u bij de aftocht naar het AZ Groeninge er zeker niet aan gedacht dat die “Adventure Big AIR Bag”  een soort metafysisch bedenksel is van de conceptuele artiest Piero Golia.  (Geboren in Napels maar wonend in Los Angeles.)
Het object draagt wel de naam “Manifest Destiny” en is door Stad aangekocht voor 8.501 euro.  Niet vergeten.

Manifest Destiny is voor het eerst gepresenteerd in Santa Fe in 2008 als interventie: een deel van het Tsien- en Williams-wandelpad  werd afgesneden, waardoor een sprong van bijna vijf meer hoog ontstond.   Ja. .
Golia wilde dat bezoekers van het platform zouden springen als een soort van ‘vertrouwensval’ die zou worden gebroken door een dikke stuntmat.

“Deze interventie zal een situatie genereren waarbij bezoekers, als ze dat willen,  midden in de tentoonstelling van het platform op de rode mat kunnen springen of gewoon terugkeren.  Dit gebaar kwam voort uit puur instinct  toen ik de wandeling voor het eerst zag.  De respons zal even instinctief zijn voor de bezoekers: ze kunnen kiezen om te springen of niet te springen.   De wandeling forceert een ervaring en logica in de ruimte door de rondheid ervan te onderbreken.  Ik vervang deze inbreuk door een fysieke ervaring, die verschillend is van wat werd bedoeld.  Ik herinner me hoe de Beasty Boys zongen: “Ride with me, I’ll  will take you to the border.”  Wel, hier neem ik je mee tot aan de grens en wil ik dat je springt.  De dagelijkse ervaring wordt vervangen door een concrete, emotionele ervaring.  Het werk krijgt vorm door het vertrouwen van iedereen die ermee te maken heeft. “

Het werk van Piero Golia – deels een sjamaan en deels showman en op een bepaalde manier ook compleet allebei – draait om identiteitskwesties en de rol van de artiest, en hanteert de krachtige werktuigen van de humor en de ironie.  Hoewel Golia zichzelf een ‘kleine artiest’ noemt, een verwijzing naar zijn fysieke verschijning, staat zijn zelfspot in sterk contrast met de soms Herculische inspanningen die de artiest levert om van zichzelf een soort legende te maken.
———————
Tot daar.
Als u een en ander niet begrijpt of nog altijd niet goed inziet, neem contact op met An Vandersteene, schepen van cultuur. Als zij het ook niet weet, kunt u zich nog wenden tot Karen Wulgaert, de projectleider van het kunstenfestival PLAY,  of tot de curatoren Hilde Teerlinck en Patrick Ronse.
Nog geen deftige respons??   Wend u dan onmiddellijk  tot het meldpunt van Stad.