Stadsbestuur houdt blijkbaar niet van pottenkijkers

De huidige tweede tripartite die stad Kortrijk en zijn bewoners weer moet ondergaan (met nu een meerderheidsteam van volstrekt onkundige en onwetende raadsleden – geen partij!) wil nog tijdens deze bestuursperiode van Kortrijk “de beste stad van Vlaanderen” maken. (In beperkte journalistieke middens, achter de schermen dan wel, nu enigszins ironisch afgekort als: onze BSD.)

Om die kinderachtige, bestuurskundig volstrekt onnozele doelstelling waar te maken heeft men voor het onderzoek uiteraard voor allerhande indicatoren vele metingen nodig, het liefst uitgevoerd door externe, onafhankelijke experten.
Maar stad houdt nu al voor de tweede maal dit jaar de boot af om huidige of toekomstige kijkers (observatoren) toe te laten.

(Niet te lezen in onze lokale pers.)

Nog onlangs vroeg het Agentschap Binnenlands Bestuur om voor de komende Stadsmonitor 2020 dan ook een onderzoek toe te laten naar de indicatoren in de deelgebieden van onze stad. Het schepencollege heeft dit geweigerd want meent al op voorhand dat zo’n survey weinig meerwaarde kan bieden en tevens nogal duur uitvalt.
Meer in het begin van dit jaar (we schreven daar al over) is men niet ingegaan op de vraag om een onderzoek te voeren naar verhuizingen van huishoudens naar andere gemeenten (stadsverlaters) en omgekeerd naar stadstoekomers uit andere gemeenten. Alweer op grond van enkele drogredenen. Stad zelf is van plan om over deze materie enig initiatief nemen, maar weet niet hoe...
Geen pottenkijkers dus!
Kortom: het stadsbestuur evalueert zichzelf en de lokale perse rapporteert daarna dociel trouwhartig.

Het allerlaatste nieuws uit “Het Laatste Nieuws”

Beroepshalve leest men op de redactie van kortrijkwatcher de Kortrijkse streekkrantedities van de landelijke bladen. Een weliswaar dure beroepsplicht om op de hoogte te blijven van het Kortrijkse nieuws. Het weekblad genaamd “Krant van West-Vlaanderen” (het vroegere “Kortrijks Handelsblad”) lezen we nu in ongeveer vijf minuten, de tijd om de bladzijden om te slaan.
Beroepsplicht, want je weet nooit of er zo’n persjongen of -meiske soms met een belangrijk bericht komt uitpakken dat ons is ontgaan.

Maar nu even gekeken naar HLN. Over KW hebben we het een andere keer.

Onze opiniërende hoofdredacteur komt op die plaats daar praktisch dagelijks voorbij en heeft geeneens gezien wat er nu te lezen viel in de editie “Leiestreek” van “Het Laatste Nieuws” van 21 augustus.
Een gedegen en actueel stuk van (LPS) – naar zijn eigen zeggen gewapend met een “gevreesde pen” – van 40 regels (met bijgaande foto) met als titel (kop!) : “Hoekgevel residentie Evergreens kampt met vochtproblemen”.
Lezen maar!
Blijf op de hoogte van wat er reilt en zeilt in Kortrijk.
Wat wil de gevreesde Peter Lanssens hiermee bereiken? En wie heeft hem dat ingefluisterd? Als we dit wisten was het pas nieuws!

P.S.
Hierbij nodigen we nogmaals de plaatselijke pers uit om te komen kijken naar de staat van de historisch ultra-belangrijke, beschermde woning van onze senior-writer. Unesco-erfgoed! Barsten in de muren, van hoog tot laag en overal afgebladderde pleister. Dat is pas nieuws!

Evolutie van twee voorname belastingen – niet verschieten

De vorige tripartite zorgde er angstvallig voor dat ook op dit gebied de perceptie bij de bevolking gunstig bleef. Net even (v)als als nu. Met medewerking alweer van de lokale pers, want die vermeldde hieromtrent nooit cijfers. Men hamerde er steeds maar op dat de (belangrijke twee) aanslagvoeten ongewijzigd bleven. Maar over de stijgende opbrengsten ervan: geen woord. (Noch over de nieuwe belastingen.)
Aangezien de jaarrekening 2018 nu is gekend, kunnen we een overzicht geven van de evolutie van de APB en de OV over de gehele vorige bestuursperiode.

Het meest zijn we geschrokken over de stijgende opbrengsten van aanvullende personenbelasting (APB). Het stijgingspercentage bedraagt niet minder dan 51,07 %.
2013: 16.636.785 euro
2014: 25.183.922
2015: 22.494.502
2016: 25.833.715
2017: 24.034.827
2018: 25.134.052
Voor 2018 is dit per capita (baby’s inbgrepen) 329 euro

D e opbrengsten van de opcentiemen op de onroerende voorheffing (OV) stegen met 7,7O %.
2013: 32.867.533 euro
2014: 33.955.171
2015: 34.391.773
2016: 33.566.418
2017: 33.915.473
2018: 35.399.228
Per capita is dit 463 euro in 2018.

Net omwille van de spontane stijging van de belastingopbrengsten wilden ooit de raadsleden Marc Lemaitre en wijlen Juul Debaere (toen nog in de oppositie) aanslagvoeten verminderen. Van dit soort voorstellen nooit meer iets gehoord.




Opbrengst belastingen

Het wordt tijd om weer eens uit te pakken met wat cijfergegevens.
De gazetten vertikken het, terwijl we pertinent weten dat vele burgers daarin zijn geïnteresseerd, zeker als het om belastingen gaat.
In 2018 bedroegen de vorderingen in totaal 69.514.798 euro. Per kop – baby’s inbegrepen- (76.344 inwoners) is dit 910 euro. Dat is meer dan verwacht want het budget (de raming) bedroeg 67.771.660 euro.

De stad telde 39 soorten belastingen in 2018. We gaan er daarvan enkele opvallende opsommen.
Om te beginnen de twee voornaamste.
We geven telkens:
– eerst het verwachte budget in 2018, een raming
– daarna wat er werkelijk in dat jaar werd gevorderd
– en als derde cijfer de vergelijking met de vordering in 2017.

Opcentiemen op de onroerende voorheffing
– 34.561.567
– 35.399.228
– 33. 915.473
Toen de tripartite begon in 2013 ging het om 32.867.533 euro.

Aanvullende belasting op de personenbelasting
– 24.295.061
– 25.134.052
– 24.034.827
In 2013: 16.636.785 euro.
Dat ziet er dus niet slecht uit...(Wat stom dat de gazetten dat niet melden.)

Nu enkele belastingen die toch wel veel opbrengen, waarschijnlijk méér dan u verwachtte.
Belastingen op de afgifte van administratieve stukken
– 710.000 (begroot)
– 716.327 (gevorderd)
– 730.537 (in 2017 gevorderd)
Verspreiding kosteloos reclamedrukwerk
– 2.000.000
– 1.993.624
– 2.188.314
Gemeentelijke administratieve sanctie
– 245.000
– 190.431
– 240.583
(Bij velen heerst het het misverstand dat die GAS winst is. Er zijn veel personeelskosten mee gemoeid.)
Motorrijtuigen
– 1.244.589
– 1.319.342
– 1.270.182
Geldautomaten (Een van die nieuwe belastingen.)
– 59.000
– 53.000
– 56.000
Verblijfsbelastingen (Ook nieuw.)
– 245.000
– 247.0000
– 239.128
Reclameborden
– 167.500
– 167.512
– 164.870

En deze belastingen zullen u ook wel interesseren.
Verwaarlozing woningen en gebouwen
– 42.500
– 56.692
– 33.954
Taxidiensten
– 23.847
– 32.849
– 27.168
Parkeren !!!
– 3.340.000
– 3.356.205
– 3.481.879
Leegstaande woningen en gebouwen
– 471.200
471.261
– 409.695

En wat bracht er niks op?
– 1 euro (budget)
– nul euro
– nul euro













E-deelsteps invoeren met externe aanbieder is een vorm van privatisering

(Er is een naschrift aan toegevoegd, over de E-tron.)

Tot voor kort was onze lokale overheid (Parko en de vzw Mobiel) zelf leidende partij in het opstarten en bepalen van ons lokaal (deel)fietsensysteeem. Maar met de komst van de elektrische deelsteps alhier is er een marktverschuiving gebeurd. Nog wel onder de bevoegdheid van een socialistische schepen (Axel Weydts) is het stadsbestuur blijkbaar bereid om een of andere private aanbieder toe te laten om in bepaalde delen van het Kortrijkse grondgebied E-deelsteps aan te bieden en dan nog wel met freefloating.
Wereldwijd zijn steenrijke (met Aziatisch kapitaal) buitenlandse providers bezig met het veroveren van steden (en nu ook gemeenten) met een systeem van elektrisch fiets- en stepdeelen. En we begrijpen waarom de lokale overheden alsmaar meer geneigd zijn om die privatisering van een aspect van hun mobiliteitsbeleid toe te laten. Het gaat om de centen.
(Een E-step van het Segway-type kost zowat 550 euro.)

De lokale overheden hebben geen of bijna geen kosten te dragen. Er is geen investeringskost, en bij een freefloatingsysteem zijn zelfs geen stallingen meer nodig. Er zijn ook geen werkings- en onderhoudskosten te besteden door de overheid.
Intussen blijft het belangrijk om als lokale overheid duidelijke beleidskeuzes te maken en spelregels vast te leggen om toch min of meer marktmeester te worden of te blijven.
Welke samenwerking wenst het lokale bestuur met de aanbieder(s)? Hoeveel aanbieders laat men toe en onder welke voorwaarden? Welke dienstverlening mag men verwachten? Welk budget heeft men ervoor over?
De organisatie “Fietsberaad Vlaanderen” heeft over dit alles vorig jaar een heel interessant en uitvoerig rapport opgemaakt. We vestigen er graag de aandacht op. Het gaat wel over fietsdelen met externe aanbieders, maar inhoudelijk geldt de tekst ook voor E-deelsteps. Spijtig genoeg is de bijlage met modelteksten van vergunningen of concessies enkel beschikbaar voor openbare besturen.
Interessant in dit rapport is nog dat men er niet voor terugschrikt om wat mythes rond de effecten van deelfietsen te onderwerpen aan een kritische analyse. Is het wel juist dat dankzij fietsdelen er meer gefietst wordt in de stad? Zorgt fietsdelen voor lager autobezit?
Voorts heeft men het over het feit dat er toch wat kosten zijn verbonden bij het werken met externe providers. Bijvoorbeeld voor de controle op het handhaven van de toelatings- of gunningsvoorschriften.
Eigenaardig is wel dat het rapport van “Fietsberaad Vlaanderen” geen gewag maakt van het feit dat de externe aanbieder in het freefloatingsysteem ook kan gevraagd worden om te betalen voor de inname (het gebruik van) van openbaar domein.

Naschrift: de “E-tron
De technologie staat niet stil.
De autobouwer Audi komt volgend jaar met een zgn. E-tron op de markt. Het is een combinatie van een elektrische step en een skateboard, en dan nog met vier wielen(twee voor en twee achter). Dat tuig is dus veel veiliger, zeker bij het nemen van een scherpe bocht. Zouden we niet beter wachten met het aanduiden van een aanbieder tot we er een hebben gevonden die belooft van te werken met E-trons?



Een vergunning verlenen via concurrentiebeding – hoe kan dat? (2)

De gazetten meldden dus dat stad “in zee zou gaan” met een vaste aanbieder van elektrische deelsteps via of na een “concurrentiebeding”, ook genoemd “niet-concurrentiebeding”.
Dat begrijpen we dus totaal niet. Het is ons tweede raadsel in verband met de invoering van E-deelsteps. (Zie vorig stuk).

Want wat is een concurrentiebeding?
Het is een schriftelijk gestelde overeenkomst waarbij een werknemer er zich toe verbindt om bij zijn vertrek uit de onderneming (voor een bepaalde tijd en in een bepaalde ruimte) geen soortgelijke activiteiten uit te oefenen, hetzij door zelf een onderneming uit te baten, hetzij door in dienst te treden bij een concurrerende werkgever. Men wil hiermee beletten dat die werknemer zijn vroegere onderneming nadeel berokkent, bijv. door hetzij oorspronkelijk verworven kennis aan te wenden bij die concurrerende firma. Of door met de cliëntele te gaat lopen…
Wat kan zo’n beding in godsnaam te maken hebben met de keuze van een operator voor de E-deelsteps?

Zou het waarlijk kunnen dat er een verkeerde term is gebruikt?
Dat men verwart met wat men noemt “een concurrentiegerichte dialoog“? In zo’n procedure zou het stadsbestuur dus vragen aan een aantal geselecteerde gegadigden (dus niet enkel aan de huidige provider CIRC) om in dialoog te gaan over allerhande modaliteiten bij het invoeren van elektrische deeltrotinettes.
Men beoordeelt dan in dialoog de kwaliteit en betrouwbaarheid van de ingeschreven operatoren/dienstverleners, de kwaliteit van hun dienstverlening op zichzelf, de voorgestelde tarifering, enz. Met de winnende inschrijver kan men dan nog onderhandelingen voeren over gedane toezeggingen.
De procedure om met een concurrentiegerichte dialoog over te gaan tot de aanduiding van een aanbieder van E-deelsteps kan men wellicht motiveren door te stellen dat Stad bij dit innovatief project de technische specificaties vooraf niet nauwkeurig genoeg kan vaststellen.

P.S.
Aan de affaire van het werken met een externe operator voor het gebruik van E-steps (dus niet met Parko of de gemeentelijke vzw Mobiel) is een politiek-ideologisch aspect volkomen onderbelicht.
Een deel van het fietsbeleid in Kortrijk wordt hiermee geprivatiseerd! En dit nog wel met de volle medewerking van een socialistische schepen, genaamd Axel Weydts.
Komen we daar eens op terug?

Een vergunning geven na na concurrentiebeding – wat is dat? (1)

De firma CIRC heeft dus Kortrijk sinds 18 juli bezaait met 50 elektrische deelsteps (trotinettes). Circ (voorheen Flash) is een nogal arrogant (assertief) Duits bedrijf met een Belgische medeoprichter (TIM Rucquoi-Berger) en alhier een algemeen directeur genaamd Kurt Van Landegem.
Waar en door wie de toelating hiervoor is gegeven weten we niet. En hoe dit project is ingepast in het globale fietsbeleid (met zijn vele soorten deelfietsen) van deze beste transparante stad van Vlaanderen heeft schepen Axel Weydts (SP.a) nog niet uitgelegd. (Deze nieuwe vorm van mobiliteit is alleszins niet duurzaam te noemen en het freefloating-systeem dreigt stilaan chaotisch te worden.)

In “Het Laatste Nieuws” (editie ‘Leiestreek’ van 1 augustus) lezen we hieromtrent een paragraaf die op zijn minst tweemaal heel raadselachtig is.
We citeren.
“De deelsteps in Kortrijk blijven sowieso. Want als de evalatie positief is, is de stad van plan om via een concurrentiebeding in zee te gaan met een vaste aanbieding.”

Eerste raadsel.
Men zal dus het project evalueren. Door wie? (Ook door de gebruikers én niet-gebruikers? Komt er een bevraging?) En hoe? Met welke selectiecriteria?
En hoelang zal die proeftijd wel duren? De ene krant zegt dat men zal “bijsturen” in september (HLN-18 juli), de andere (NWB- 24 juli) heeft het over een proeftijd tot eind dit jaar en nog een andere (KvW-18 juli) heeft het over ‘enkele maanden’.
Maar het toppunt is wel dat de deelsteps na evaluatie volgens de geciteerde krant”sowieso” blijven bestaan! Een mogelijke beëindiging van het project is blijkbaar niet aan de orde. In Roeselare heeft men die fietsen van Troty wel een keer afgeschaft. En wie weet er nog dat stad ooit heeft gemeld dat er hier 25 van die Troty-fietsen zouden komen (HLN-18 april)? Ooit nog van gehoord? (Naar verluidt is de provider Troty van de firma V-Steps overgestapt naar CIRC!)

Tweede raadsel.
Over de gunningsprocedure.
(Zie volgende editie van deze krant.)