We herinneren het ons als de dag van gisteren: het actieplan 66 uit het milieubeleidsplan 2002.
Dat beoogde de strijd aan te gaan tegen de overlast van stadsduiven in het centrum. Na onvoorstelbaar veel beraad en geloop en raadpleging van onder meer Britse experts van de vzw PICAS (Pigeon Control Advisory Service) besloot men om twee duiventillen te bouwen waarin men dan de brave duifjes zou om de tuin leiden met ze te laten broeden op geöliede of kalkeieren.
Toenmalig milieuschepen Philippe De Coene liet door een aantal studenten van de Provinciale Industriële Hogeschool ontwerpen maken. Winnaar was een zgn. “Floating Till” die uiteindelijk in 2005 een plaats kreeg op het Conservatoriumplein. De bouw ervan werd gerealiseerd door niet minder dan drie verschillende bedrijven uit Ieper en Merksem. Totale kostprijs volgens ons archief althans 17.000 euro. (Kranten maakten gewag van 4.000 euro.) Voor de plaatsing was er nog 4.260 euro nodig. Een tweede duiventil in het Begijnhofpark is er nooit gekomen. Of de duiventil ook daadwerkelijk de populatie van de ca. 400 zwerfduiven (andere bron zegt 250) heeft uitgedund, daar kennen we geen evaluatie van.
In elk geval is die design-duiventil in alle stilte weggehaald naar aanleiding van een nieuwe ontwerp van 2015 voor de omgevingsaanleg van het Muziekcentrum. (Kosten onbekend.)
Studio Basto vond dat die constructie daar niet meer paste.
Prompt werd er aan een hels tempo vergaderd en gebrainstormd om op zoek te gaan naar een nieuwe, geschikte plaats. De firma Sileghem&Partners uit Zwevegem werd zelfs aangezocht voor het maken van een “haalbaarheidstudie”. Die kostte 2.904 euro en gaf drie mogelijke alternatieve plaatsen aan: het dak van het stadhuis, het dak van het Muziekcentrum (!) en het dak van de site Gheysen waar nu het sociaal restaurant VORK is gevestigd.
In afwachting van de verhuis werd de duiventil “in depot” geplaatst. (Een wakkere lezer van onze krant meldt dat hij de til nog heeft gezien in een stadsdepot in Rollegem.)

R12
Dat is eigenlijk een diergeneesmiddel (nicarbazine) tegen parasitaire infectie van het maagdarmkanaal, evenwel met als bijwerking bij gevogelte dat de eieren als het ware “geklutst” en onvruchtbaar worden: het membraan tussen eiwit en eigeel verdwijnt. Wel een heel drastische vorm van geboortebeperking als men dat middel in de farmaceutische vorm van oranje-gele maïskorrels toedient aan zwerfduiven. Een optimale efficiëntie bereikt men door een dagelijkse toediening van minstens 8 gram per duif van de met nicarbazine geïmpregneerde korrels tijdens het voortplantingsseizoen. (Dat is nu begonnen.)
In het buitenland (de Ramblas in Barcelona, het San Marcoplein in Venetië) past men dit middel om de eieren onvruchtbaar te maken al decennia toe. Maar het medicijn is in België pas midden 2016 geregistreerd zodat een stad als Tongeren het systeem pas in maart 2017 kon gaan gebruiken. Andere steden zoals Mechelen, Hasselt, Blankenberge, Leopoldsburg, Menen, enz. zijn gevolgd.
Kortrijk wil er nu ook mee van start gaan. (Zien we de design-duiventil nog terug?)
Stad heeft onlangs R12 gekocht bij de NV Galluvet uit Lummen, de enige firma (dierenartspraktijk) die een offerte deed. Een voorraad voor vier jaar voor de prijs van 32.373 euro. (Hoe en wie heeft de noodzakelijke voorraad berekend?)
De toepassing van het middel zal ook wat kosten aan opgeleid personeel en werkuren. Er is zelfs toezicht en controle nodig van een dierenarts. Vrijgekomen nesten moeten overigens weggewerkt. Zal men voor de verdeling van de maïskorrels gebruik maken van automatische dispensers?
Is het middel efficiënt? Tongeren zegt van wel: in twee jaar tijd is de columbidae-populatie met 67 procent afgenomen.

P.S.
Geen paniek. Bij mensen en andere zoogdieren hebben de korrels uiteraard geen effect op de voortplanting.