De bouw van een 53 meter hoge woontoren voor 192 studentenkoten op hoog-Kortrijk is voor een redacteur van het weekblad KW de aanleiding om even zijn gedachten te laten uitdeinen over de voor hem althans na te streven doelen voor het hoger onderwijs in onze provincie, en zeker in Kortrijk.
Zoals reeds aangestipt in onze vorige editie vindt kortrijkwatcher (KW!) dat het stuk getuigt van een ongeziene reactionaire mentaliteit.
1.
Vooreerst is voor de auteur het (puur kwalitatieve) doel om van Kortrijk “de grootste Vlaamse studentenstad” te maken een legitieme en zelfs bereikbare doelstelling. Een potsierlijke wensdroom voor wie even wat cijfers over studentenpopulaties nader gaat bekijken.
Kortrijk telt momenteel – in totaal – afgerond 16.000 studenten in onze vier hogere onderwijsinstellingen: de universiteiten KULAK en Ugent (500 inschrijvingen, 1.473 studenten) de hogescholen Vives (10. 300), Howest (3.500). We deden er niet minder dan vijftien jaar over (een halve generatie) om van 12.000 naar 16.000 ingeschrevenen te gaan. Pas de laatste vijf academiejaren is er een opvallende aangroei te constateren. Studies naar de redenen daarvan kennen we niet, maar een en ander zal wel te wijten zijn aan een merkwaardig geweldige wildgroei aan bijkomende studierichtingen, banaba’s, postgraduaten en navormingen, specialisaties.
Vergelijk intussen even die Kortrijkse 16.000-koppige populatie met die van Leuvense universiteit (dus zonder hogescholen) (60.592 ingeschrevenen) en Gent (49.000) ook zonder de hogescholen… De idee om van Kortrijk “de grootste studentenstad van Vlaanderen” te maken is niet alleen volstrekt waanzinnig maar tevens cultureel-maatschappelijk geheel zinloos, absurd en irrelevant. Inteelt ! Een bijzonder staaltje van een vorm van chauvinisme ook nog.
2.
Hoe wil die KW-redacteur nu toch dat puur getalsmatig doel bereiken?
Zorgen voor een exuberante studentenhuisvesting en dynamische uitgangsbuurten is onvoldoende. Om de studententrek naar Gent of Leuven in te dammen is meer nodig. Er is nood aan een groter aanbod aan studiemogelijkheden.
Wat??
We zijn een keer begonnen met het tellen van de aangeboden studieopleidingen in onze vier onderwijsinstellingen en zijn daar al vlug mee opgehouden. Het gaat niet om tientallen maar om honderdtallen met daarbij vele overlappingen. Ik heb tevergeefs gezocht naar een diploma of getuigschrift, een papier of beroep dat men hier niet zou kunnen halen of aanleren.
Een aantal van die studierichtingen lijken ons puur gericht op het aanlokken van inschrijvingen, zijn nergens voor nodig, modieus en of gewoon bij het haar gegrepen. Soms vraag je je af waar men (bij docenten) de expertise ervoor kan vinden. De wildgroei aan opleidingen kan enkel maar de kwaliteit ervan neerhalen, is een ideale voedingsbodem voor mediocriteit en amateurisme.
Enkele voorbeelden van opleidingen die ons hart sneller doen slaan.
Bij Howest kan men ook acupunctuur leren, een navorming “digitaal evalueren van de klas”, een postgraduaat “hoogbegaafdheidscoach”, een graduaat “internet of things” en – verschiet niet – een postgraduaat ” coachen van mensen met paarden”.
Bij Vives zijn er ook mogelijkheden zat. Evenementmanagement, groenmanagement, communicatiesupport, winkelmanagement, logiesmanagement, maatschappelijk veiligheid, specialisatie music en entertainment, frans voor welzijnswerkers, restaurantmanagement.
3.
De KW-redacteur kent nog een remedie (zelfs de meest broodnodige) om van Kortrijk de grootste studentenstad van Vlaanderen te maken. Het zal niet gaan zonder meer “end-to-end”-opleidingen. Hoogst vermoedelijk heeft de auteur het hier meer speciaal op de faculteiten als recht en geneeskunde aan de Kulak. Na twee of drie jaar studeren op ’t Hoge moet men wel verhuizen naar Gent of Leuven. En, zo zegt KW daarbij: “meestal keert men dan niet terug naar onze habitat”.
Dat is wel de meest reactionaire gedachte in geheel het stuk.
Aan het eind ervan en tot slot droomt KW-redacteur er zelfs van dat binnen enkel jaren het West-Vlaamse studentenpeleton binnen de eigen provincie grenzen blijft. Jawel! Dat is rechtskundig natuurlijk een puur provincialistische gedachte, maar figuurlijk een waar getuigenis van kleinsteeds, bekrompen denken. Geborneerdheid.
Ons West-Vlaams weekblad wenst dat jongelui alhier onder moeders rok blijven. Onder de kerktoren. Gedaan met kosmopolitische alumni in onze geglobaliseerde wereld en – zoals men wel eens zegt – snel veranderende tijden. Erasmus kan afgeschaft.
Besluit.
Moge “De Krant van West-Vlaanderen” uit de rekken verdwijnen van de bibliotheken in onze Kortrijkse universiteiten en hogescholen.