Een woordje vooraf
Onderhavig stuk vraagt om enige vergevingsgezindheid bij de lezer. Het onderwerp waarover we het hebben (de weergave van een partijpolitiek communiqué in een gazet) hebben we danig misbruikt om het nog maar eens in het algemeen te hebben over de kwaliteit van onze plaatselijke, totaal “embedded press”. De Kortrijkse regimepers! Het stuk valt dus wat lang uit, vooraleer tot de kern van de zaak te komen: het staatsmanschap van schepen Weydts.
So sorry !

Op 13 maart publiceerde de Kortrijkse fractie van het Vlaams Belang een zoveelste (het nr. 124) persbericht.
Voor één keer is dat communiqué (op 14 maart al) overgenomen door één plaatselijke krant (Het Nieuwsblad), maar dan ‘on line’, achter de betaalmuur. De printversie is nog altijd niet verschenen, en dat maakt dat de modale Kortrijkse kiezer geheel onwetend blijft van wat onze schepen van Mobiliteit, de heer Axel Weydts (van ‘Vooruit’), weer eens achter onze rug heeft bedisseld. Dat is eigenlijk het ergste.
Twintig capabele en gedreven burgers die in 2020 representatief gekozen werden om zijn mobiliteitsbeleid kritisch te volgen heeft hij al na twee vergaderingen stilletjes terug naar huis gestuurd. Staat in geen enkele gazet.

Kris Vanhee, auteur van het stuk – in de elektronische versie van HN – geeft het persbericht van het VB ietwat verkort maar correct weer, dat wel. Maar de collusie (in sommige gevallen zelfs camaraderie) van onze plaatselijke reporters met leden van het Schepencollege speelt altijd maar weer parten in de kwaliteit van hun politiek berichtgeving, – belet vooral dat zij de meer ongelukkige politieke daden van de tripartite aan het daglicht brengen. Wat ook een fameuze rol speelt als oorzaak van de veelal krakkemikkige politieke verslaggeving in onze lokale pers is dat de reporters gewoon onkundig zijn van de dossiers waarover zij verondersteld worden enige deskundige informatie te verstrekken. En een ongezouten mening over het Kortrijkse politieke gebeuren vertolken, dat is natuurlijk helemààl taboe.

Enfin.
Het onderwerp waarover we het voor de zoveelste keer hebben (vanwege het belang ervan) gaat dus over het feit dat schepen Weydts het maar goed vindt dat de opmaak en publicatie van het gemeentelijk Mobiliteitsplan (MPL) tot ergens volgend jaar wordt verdaagd. In elk geval tot er een regionaal plan komt voor heel de Vervoerregio van 13 gemeenten. (Onze journalisten beginnen nu al hier en daar het begrip “Vervoerregio” te kennen, maar de honderden pagina’s op Tinternet, geproduceerd door de organisatie, nog niet.)

Naar aanleiding van het persbericht van het VB hierover heeft reporter van HN zich instinctmatig stante pede gewend tot schepen Weydts. “Hoor en wederhoor”, weet je wel? En vooral niet op een slecht blaadje komen bij het College, dat is een constante zorg bij AL onze persjongens en -meisjes. Onze gazettenschrijvers denken dan dat ze met een telefoontje naar een schepen of burgemeester hun journalistiek plicht hebben vervuld en gaan er zelfs fier op dat zij een zogenaamde grondregel van hun beroep kennen én nog toepassen ook.
Soms niet hoor ! Namelijk NOOIT als een of andere lid van het College weer eens wat beweert of toelicht in een persbericht. (Of met hun rode telefoon Peter Lanssens van “Het Laatste Nieuws” instructies geven.) Dan achten zij het plotseling geenszins als hun deontologische plicht om ook maar eventjes te polsen naar een reactie van een fractieleider uit de oppositie. Ja, zo gaat het er hier aan toe.
Ten gronde. Onze reporters zijn niet helemaal in staat om een dusdanig soort gefundeerd stuk te schrijven (over een dossier dat zij beheersen) dat vragen om een “wederwoord” in de feiten totaal nutteloos is. Overbodig. Zij zijn ongetwijfeld van mening dat zo’n manier van werken niet kan, niet is geoorloofd.

Weydts krijgt dus vlot het woord in het NB. Veilig achter de betaalmuur.
Volgens hem “is het moment niet goed gekozen” om (nu) een mobiliteitsplan in te voeren. Het regionaal mobiliteitsplan (R.MPL) is nog in opmaak en “het is democratischer zo” om (nu) geen plan in te voeren dat pas in de volgende bestuursperiode kan uitgevoerd.
Onze plaatselijke reporters zijn het niet gewoon (of zijn er niet toe in staat) om aan een schepen een verhelderende, informatieve vraag te stellen, ter verduidelijking, – laat staan om een vervelende tegenopmerking te maken. Dus laat HN de meer delicate, ongemakkelijke vraag achterwege sinds hoelang de schepen dat al weet. Dat men logischerwijze beter wacht op het Regionaal Mobiliteitsplan. Tegelijk informeert de interviewer niet nader naar het vermoedelijke tijdstip waarop het Kortrijkse MPL dan toch zal verschijnen: nog VOOR de komende gemeenteraadsverkiezingen, of niet? In volle kiescampagne?

Zeker in de politiek moet een journalist méér weten dan de interviewee! Dat is een contra-intuïtieve journalistieke stelregel waar men in de regionale persmiddens nog niet echt van op de hoogte is. Het Nieuwsblad heeft dus in dialoog met Weydts geenszins de kwestie opgeworpen dat er een veelkoppige Regionale Vervoerraad bestaat (nog wel met onze Ruthie als voorzitter!) die volgens de planning nog eind dit jaar voor de dag wil komen met een ontwerp van Regionaal Mobiliteitsplan (R.MPL).
In het persbericht van het Vlaams Belang is nog aangestipt dat er al jaren – sinds 2020 – drie (dure) studiebureaus sleuren aan de redactie van een gemeentelijk MPL. De krant gaat daar in het contact met Weydts niet nader op in. Jammer, maar het is wat het is. Werken die bureaus daar intussen nog wat aan, en waarom? (Het antwoord is ja! Maar waarom?) Hoeveel kost dat studiewerk intussen? Journalisten die – laat ons zeggen – het dossier weten liggen, weten dat de richtprijs oorspronkelijk 150.000 euro bedroeg. Zij hebben dientengevolge een pittige vraag in petto, een mogelijke primeur waar redacties – normaal gezien toch – zo dol op zijn. Met name hoe het komt dat er in de begroting (budget) van dit jaar 2023 tegenwoordig een bedrag van 223.245 euro staat ingeschreven.
Nog in het VB-persbericht verwijt men aan Weydts dat hij geen ruimte geeft aan inspraak van de burger. De krant NB kon het niet nalaten om de schepen te confronteren met deze aantijging. Grote prijs natuurlijk. Zoiets moet je als journalist aan Weydts niet gaan vertellen, tenzij je hem wat wil tegemoetkomen (zalven) in al de miserie die men hem berokkent door het publiceren van een kritiek op zijn beleid, nog wel van het Vlaams Belang! Een partij (fractie) waar Axel een dusdanige hekel aan heeft dat hij het zelfs fysiek niet meer aankan om de raadsleden ervan aan te kijken in de gemeenteraad. Hij wordt er onwel van, kan niet meer rustig blijven zitten als een VB-raadslid het woord neemt en moet soms van weerzin de zitting verlaten. Het vraagt daarom enorm veel (over)moed van een journalist (zelfmoordneigingen) om nog wel over zijn persoonlijk beleid een persbericht van het Vlaams Belang te verspreiden, al weze het achter een betaalmuur.
“Dat ik geen inspraak duldt is onzin,” repliceert de schepen als vanzelfsprekend, en geeft de journalist voorbeelden van inspraakmomenten en zelfs van een komende bevraging van inwoners rond de Doorniksewijk.

Een journalistieke en communicatief noodzakelijke taak van een krantenjongen is dan om de interviewee te helpen om adequaat te reageren op de werkelijke aard van de VB-aanklacht.
Om Weydts er aan te herinneren dat de aantijging in feite slaat op de weinig bekende vaststelling dat er al sinds 10 december 2020 een Adviesgroep Mobiliteit Kortrijk (AG) bestaat die welgeteld tweemaal is bijeengekomen. Een eerste maal (10 december 2020) om het Huishoudelijk Reglement goed te keuren. Toen is zelfs even door mevrouw De Vet van de Dienst Mobiliteit een eerste beperkte toelichting gegeven over ons eigenste MPL. Een tweede maal (5 mei 2021) was er – je acht het niet voor mogelijk – een werksessie over dat gemeentelijk MPL, maar daarover bestaat geen verslag (opname mislukt).
Een beginnende onderzoeksjournalist zou het niet nalaten om dit soort van dingen gretig te vermelden. Volgende vergaderingen zijn daarenboven uitgebleven…Volgens het Huishoudelijk Reglement (dat een journalist belast met het onderwerp geacht wordt te kennen) moet de voorzitter (dat is Weydts) de Adviesgroep minstens vier keer per jaar bijeenroepen. Nog volgens dat Reglement is “de belangrijkste taak van de adviesgroep om actief mee te werken en mee te denken over mobiliteitsprojecten en beleidsvorming”.
Schepen Weydts werd hierover door de krant niet ingewijd, helemaal niet aan herinnerd, en nog minder over geïnterpelleerd. Kans voor een pittig stukje gemist… Het is weerom wat het is.

Kom, we gaan besluiten.
– De gazetten (niet enkel HN, HLN is een catastrofe, de Krant van WVL is volkomen amateuristisch) komen er niet toe om de handelingen, de onderduimse politiek van Weydts op een competente, professionele wijze te ontbloten.
– Geen kiezer, krantenlezer (journalist) die weet dat Weydts letterlijk heeft verklaard dat “de essentiële keuzes/scenario’s” inzake mobiliteit pas kunnen gebeuren door de nieuwe, toekomstige bestuursploeg. In de praktijk is dat 2025 ! (Cf. raadscommissie 7 maart, d.w.z. niet voor de bühne in de gemeenteraad. Staatsmanschap is dat!)
– Intussen heeft de schepen zonder te beschikken over een Regionaal MPL zijn mobiliteitspolitiek de facto al voor een groot stuk verwezenlijkt, met zgn. “voorafnames” op dat R.MPL. Zonder de ongetwijfeld potentieel doorknede adviezen van de 20 verkozen leden uit de Adviesgroep Mobiliteit Kortrijk, twintig pottenkijkers die na twee vergaderingen nooit meer zijn gevraagd. Axel toch ! Gij, een democraat in hart en nieren !
Maar ja, Axel is wel een durver hoor! Niet voor niets beroepshalve legerkapitein. Als hij voor oktober volgend jaar, zo vlak voor de kiescampagne met zijn stedelijk MPL naar de kiezer komt, dan zou het kunnen tot gevolg hebben dat hij terug “kapitein in functie” wordt. Een soldaat. Ja, daar ligt zijn kunnen.