We kennen twee publicaties waarbij gezocht werd naar een “projectleider DURF2030 (A1a-A3a)”, en die dateren online van 18 november 2022.
In de korte advertentie (vacaturebank – Public) verwacht men dat de kandidaat ondernemend is, open staat voor andere meningen, open communiceert en een echte teamleider is. In de lange versie (10 blz.) die we kennen (“infobundel”) van stad Kortrijk duidt men heel in het lang en het breed concreet aan welke competenties men bij de kandidaten zal gaan meten. Het zijn er acht, te weten: klantgerichtheid, samenwerken, resultaatgericht, wendbaarheid, overtuigingkracht, plannen en organiseren, communiceren, analyseren. Volgt een hele uitleg over wat DURF2030 juist is en wat de taken van de projectleider omvatten. En tot slot komt er nog een uitgebreide bijlage over de drie ‘bouwblokken’ die moeten leiden tot Kortrijk als Europese culturele hoofdstad. (Kandidaten die indertijd deze bijlage niet hebben gelezen of kenden mochten het vergeten…)

We hebben waarlijk geen enkele reden om te betwijfelen dat Tom Hillewaere, intussen uitgeroepen als projectleider, niet zou beantwoorden aan die kwaliteiten. Voor ons part bewijst alléén al de wijze waarop hij vorige zomer de “SpektakelMusical 1302” aan de Leieboorden heeft georganiseerd (en er dan nog zelf een hoofdrol in vertolkte) dat hij geschikt is voor de functie. Laat dit gezegd zijn ! Axel Ronse, de schepen va Cultuur (N-VA), zei het op 16 januari ll. trouwens zelf bij de voorstelling van de gekozen “projectleider”: “Ik kan me geen betere trekker inbeelden. Met Tom hebben we meteen onze eerste keus beet.”

Niettemin is het de journalistieke-deontologische plicht van deze alternatieve elektronische stadskrant om nader in te gaan op de nogal ingewikkelde context van deze aanwerving.
In bovenstaande uitlating van de schepen bijv. zijn al twee termen van belang: hij heeft het over een “trekker” en de “eerste keus”. Om dat allemaal te begrijpen moeten we overgaan tot een beetje lang verhaal, misschien wel in meerdere delen.

In feite hadden we al zeker van in 2020 een soort van “trekker” ter beschikking, namelijk Katrien Voet, de “projectleider” van DURF2030. (Andere benamingen waren: gangmaker, coördinator.)
Dat niet-alledaags platform of netwerk heeft (had) juist tot doel om stad én regio warm te maken voor het streven om K-CH2030 te realiseren door het opzetten van artistieke projecten. (Die projecten worden georganiseerd alsof we eigenlijk al culturele hoofdstad zijn. Tot op heden hebben daar zowat 250 vooral jongeren aan meegewerkt. Bijna geen Kortrijkzaan weet daarvan.)
De stadsadministratie beschouwt die ‘community’ en ‘experimenteerruimte” (gevestigd in Broelkaai 6) als een “eerste bouwblok” om tegen eind 2024 bij Europa een zgn. Bidbook in te dienen waarin aangetoond wordt dat Kortrijk de titel van Europese culturele hoofdstad wel degelijk in hoge mate verdient.
Probleem is dat Katrien Voet op 30 september vorig jaar abrupt ontslag heeft genomen als gangmaker/projectleider/coördinator van DURF2030.
Er is hierover toen al bericht in deze krant. De reden of oorzaak van dit vertrek is vaag gebleven, maar het lijkt erop dat het ergens niet “klikte”. In “De Krant van West-Vlaanderen” (21 oktober 2022) was er sprake van dat Katrien “moeilijk kon matchen met de politieke context”. In dit verband is het wellicht de moeite waard dat er in augustus 2020 al gezocht werd naar een externe kandidaat of team om aan projectbegeleiding te doen voor dat stilaan beruchte bidbook. (Waarover later meer.) Heeft Voet dat misschien als een affront ervaren? Werd zij er te weinig bij betrokken? We weten het niet.
Schepen Ronse vond het wel allemaal niet zo erg. (Had hij toen al iemand op het oog?) Het ontslag van Katrien zou in elk geval de gang van zaken bij de kandidatuurstelling CH2030 niet verstoren en de schepen zou binnen de kortste keren zorgen voor een opvolging.

Het duurde evenwel nog tot 14 november 2022 (dus anderhalve maand na het ontslag van Katrien) eer het schepencollege ertoe kwam om een vacantverklaring met bijgaande selectieprocedure goed te keuren voor een voltijdse betrekking als “projectleider DURF2030 (A1a-A3a)”.
Inzake de toelatingsvoorwaarden kon men (dat is gewoon juridische traditie) kiezen tussen ofwel personeelsmobiliteit, bevordering (zowel intern als extern) of werving. Wat de selectievoorwaarden betreft werd gedacht aan de 8 competenties waarover we het al hadden. En inzake de procedure om een keuze te maken tussen de kandidaten gaf het Collegebesluit van 14 november aan dat een jury van 7 leden (waarvan 3 externen, allen met naam en toenaam genoemd) zou werken in drie fasen: 1) screening de de CV’s of een capaciteitstest, 2) een spoedinterview indien er meer dan zeven kandidaten zouden opdagen, 3) een gecombineerde proef waarvoor men 60 punten op 100 moest behalen.
Over die proef moeten we iets zeggen, als u zich eventjes het ontslag van Katrien Voet herinnert.
De jury zou niet enkel een voorgelegde werkgerelateerde ‘case’ beoordelen maar in een gesprek ook nagaan of er “een match te bespeuren viel tussen de job, de organisatie en de kandidaat”.
Het Collegebesluit gaf geen enkele aanduiding over de wijze waarop de kandidaat zou gevonden worden, noch over een datum waarop de kandidaturen ten laatste moesten ingediend.
Het is werving geworden en bij de publicatie van de vacature online op 18 november vonden we (brute pech van onzentwege!) geen limietdatum voor het indienen van de kandidaturen. De gecombineerde proef zou (onder voorbehoud) doorgaan op 20 december, dat weten we.
Van immens belang nog in het hele verhaal is dat bij die werving van een externe kandidaat één toelatingsvoorwaarde cruciaal van tel was: de kandidaat moest minstens 1 jaar relevante beroepservaring hebben binnen professioneel cultuurbeleid.

We schrijven 12 december 2022. Incident !
De procedure voor de aanwerving van een projectleider DURF2030 is nog helemaal niet afgelopen, terwijl het College jammer genoeg bij hoogdringendheid moet vaststellen dat men met de vroeger aangegeven toelatingsvoorwaarden “slechts een heel beperkt aantal kandidaten kan toelaten“. (Het College van die dag geeft intussen niet in het minst aan hoeveel kandidaten er misschien toch wel zijn opgedaagd. Dat is niet normaal.)
Besluit: men schrapt de bestaande toelatingsvoorwaarde waarbij was geëist dat kandidaten één jaar relevante beroepservaring binnen professioneel cultuurbeleid moesten kunnen aantonen. Maar – jawel hoor – “enige ervaring” blijft uiteraard een groot pluspunt.
Met het schrappen van die ene toelatingsvoorwaarde verwacht het College een groter aantal toegelaten kandidaten. Daarom ook wenst het College om tevens de selectieprocedure ietwat te wijzigen.
Vroeger speelde de aanwerving zich af in drie fasen: een screening van de CV’s of een capaciteitstest, een spoedinterview, en tenslotte een gecombineerde proef (met het voorleggen van en ‘case’ voor een zevenkoppige jury).
Nu zal de selectieprocedure zich afspelen in vier delen.
De screening en het speedinterview (indien er nu meer dan 12 i.p.v. 7 kandidaten zijn) blijven.
Maar er komt nu een eliminerende en anonieme thuisopdracht (deel 3), alvorens over te gaan tot en beslissende mondelinge proef deel 4). Voor die beide laatste delen moet men minstens 60 punten behalen.
Belangwekkend is hier weer dat er zal getoetst worden of er een potentiële match is tussen de job, de organisatie en de kandidaat. De kandidaat wordt zelfs voorgesteld aan “de organisatie”.
En juridisch bekeken is van nog groter belang of kandidaten voor de post (bestaande en mogelijk potentieel andere) wel openlijk zijn ingelicht over die nieuwe toelatingsvoorwaarde én de nieuwe selectieprocedure. Wij hebben in elk geval nog altijd geen nieuwe publicatie van de vacature gevonden. En dat is juridisch bekeken nu eenmaal niet koosjer.

En nu kijkt de aandachtige lezer van deze lange story hoogstwaarschijnlijk uit naar het verdere verloop van de zaak. Wel, alleszins gaat dit gepaard met een zeer wonderlijke wending. Van een projectleider met het bijvoegsel DURF2030 is vooralsnog geen teken van leven meer.
Er is op 7 november 2022 wel een “dienstenopdracht projectleiding” voor K-CH2030 uitgeschreven en die is op 9 januari van dit jaar gegund aan de toen nog niet helemaal opgerichte commanditaire vennootschap Hillewaere Tom, Sint-Rochuslaan 56 te 8500 Kortrijk. Er was maar één offerte.
Tom is dientengevolge op 16 januari met enige trom en hoog op de Budatoren uitgeroepen tot projectleider van K-CH2030. Zitten we hier met een louter terminologische kwestie?
En wat met het Duitse studiebureau dat het Bidbook zou opmaken, althans “begeleiden”?
We komen gek…

(Wordt vervolgd.)

In onze vorige editie hadden we het over “coördinator Katrien Voet stopt, maar Kortrijks project DURF2030 niet onder druk“. Dit was de titel van een stuk in “De Krant van West-Vlaanderen” (KW) van 21 oktober. Verder gaf het weekblad als reden van deze “stopzetting” dat er – helaas – een moeilijke match bleek te zijn tussen Katrien en “de politieke context”.
Tja, helaas heeft de senior-writer van “kortrijkwatcher’ zich toch weer eens verkeken en heeft hij ten onrechte vertrouwd op de plaatselijke pers waarvan hij nochtans absoluut geen hoge dunk heeft.
Er bereikte ons intussen nadere en heel fundamentele informatie over de casus Katrien Voet.
Jawel, het is juist dat zij stopt als coördinator van het project DURG2030, maar het zit zo: ZIJ STOPT HELEMAAL.
Al op 30 september laatstleden heeft zij aan het College van Burgemeester en Schepenen (CBS) haar ontslag aangeboden uit geheel haar functie van adjunct-directeur van Vrije Tijd/Team Cultuurcentrum, een functie die zij al bekleedt sinds 21 juni 2008.
Met andere woorden, geheel haar arbeidsovereenkomst als stadsmedewerker is sindsdien ten einde, en nu moet zij nog tot 1 januari 2023 haar opzeggingstermijn (drie maanden) volbrengen. Nog tot begin volgend jaar ergens op kantoor door het raam zitten staren… (Als dit in het magnifieke pand Broelkaai 6 moet gebeuren is dit misschien wat minder erg: zij kan er genieten van een prachtige tuin met orangerie en er is nog een bar ook.)
We vinden nergens een teken dat het ontslag van Katrien is gebeurd in het klassieke “in onderling overleg”, terwijl de schepen van cultuur Axel Ronse (N-VA) nochtans beweert dat hij altijd goed met Katrien heeft samengewerkt. (Wij vermoeden intussen dat bepaalde cultuurtopmedewerkers van stad de politiekers gewoon beu zijn.)
Intussen beweerde de schepen in voornoemde gazet KW nog dat het project om van Kortrijk in 2030 een Europese Culturele Hoofstad te worden door het verdwijnen van de gangmaker ervan, met name Katrien Voet, niet in gevaar komt.
Het blijft dus nodig om hier in deze elektronische gazet nog een woordje te wijden aan dat project DURF2003 en het bijhorende DURFFONDS.
Beschouw ‘kortrijkwatcher’ maar als een compliance-stadsblog…

Ja, dat vergt alleszins wat nadere uitleg, en die proberen we hierna ook te geven.
We vrezen evenwel dat het niet zal lukken. En om – ja… – om de “context” te schetsen hebben we hoogst waarschijnlijk meer dan één stukje nodig.
Kort even alreeds dit bericht, om te beginnen.
Het weekblad “De Krant van West-Vlaanderen” (KW) meldt op vrijdag 21 oktober (pag. 10, tweede katern) – en wel als enige krant, ook dit is typisch – het volgende: “Coördinator Katrien Voet stopt, maar Kortrijks Project DURF 2030 niet onder druk”.
Reden? We citeren: “Helaas bleek de politieke context een moeilijke match te zijn voor Katrien en besluit ze de fakkel door te geven aan een nieuwe gangmaker.”
Niet te begrijpen.
Wat is “de politieke context”. En hoe kun je er moeilijk mee “matchen”. En waarom “helaas”?
Dat we het niet weten!

Maar wie is Katrien Voet?
Wel, de Waregemse architecte van opleiding is sinds september 2020 eerst “gangmaker’ “Kortrijk Culturele hoofdstad’ en later dan ‘coördinator’ van DURF2030. (Of omgekeerd, de termen worden door elkaar gebruikt.) Tevoren is ze al wel sinds 2008 in stad werkzaam als ‘cultureel functionaris”.
Als zo iemand ontslag neemt, dan betekent dat wel iets… Maar wat? We hebben er echt het raden naar.
In het weekblad KW geeft schepen van cultuur Axel Ronse (N-VA) nog als commentaar mee dat het groot project van Kortrijk om in 2030 de Europese Culturele Hoofdstad te worden niet in gevaar komt.

Om dit alles te begrijpen dient u nu ook te weten wat DURF2030 is, een organisatie waar Katrien Voet dus tot voor kort de gangmaker van was. Ter info, dit zgn. ‘platform’ is door het ontslag van Katrien toch niet helemaal onthoofd. Er is nog een coördinator (Naima Delaere), een jongeren-projectcoördinator (Helena Calleeuw van VIVES), een soort beheerder (Annelies Van den Berge van Buda), twee stagiairs, een verantwoordelijk voor het hoofdkwartier met de bar van de organisatie in het pand Broelkaai 6 (Angeline Toemasian).
De redactie van kortrijkwatcher schat inmiddels dat geeneens één procent van de volwassen Kortrijkzanen weet wat DURF2030 is en nog minder weet heeft van het bestaan van een DURFFONDS.
Kortrijkwatcher heeft het daar nochtans al over gehad.
Wel.
DURF2030 is een open platform waar zowel individuele burgers en creatievelingen als organisaties, ondernemers, overheden, allerhande instellingen en verengingen kunnen aan participeren.
Grote doelstelling is in feite om stad in staat te stellen om in 2024 al een unieke kandidatuur (‘bidbook’) voor Culturele Hoofdstad 2030 in te dienen. Het ‘platform’ doet dit “door concrete projecten te realiseren die via kunst en creativiteit een positieve impact hebben op maatschappelijke uitdagingen”.
Waarschijnlijk hebt u er nog weinig van gehoord, maar lopende projecten zijn bijvoorbeeld: ‘SpaceXDurf’, ‘Wanna know about, let’s talk about’, ‘Say my name’, Connect to collect’, ‘Dare to care”, enzovoort. (Engels wordt de cultuurtaal in Kortrijk, zoals vroeger het Frans.)
En voor zover u het nog niet wist: “Het doel is om te onderzoeken hoe we via kunst en creativiteit het maatschappelijk weefsel in onze stad en regio kunnen versterken, om betrokkenheid voor CH2030 te realiseren en een cross-sectoraal samenwerkingsmodel te ontwikkelen en uit te testen.” Ja hoor!

Stad speelt hierin een faciliterende rol door infrastructuur (Broelkaai 6) en personeel (bijv. Katrien Voet) ter beschikking te stellen, alsook middelen (centen!) voor de inhoudelijke werking.
Daartoe is een projectfonds opgericht met de naam ‘DURFFONDS 2030′ in de schoot van het Streekfonds West-Vlaanderen. En dat Fonds (zonder rechtspersoonlijkheid) wordt beheerd door de Koning Boudewijnstichting en is huisgenoot in Broelkaai 6 (het vroegere stadsmuseum).

Met heel deze “politieke context” kon Katrien Voet dus moeilijk “matchen”.
Haar ontslag bij DURF2030 is niet van belang ontbloot.
1) Er gaat heel wat geld en logistiek om in deze organisatie.
2) En het is maar de vraag of het project ‘Kortrijk Europese Culturele Hoofdstad’ niet wat in gevaar komt.
Er moet niet enkel een vervanger voor de job van Katrien gevonden worden maar ook voor de opmaak van het “bidbook” moet men zo snel mogelijk nog een zakelijk leider én een artistieke projectmedewerker/programmamaker zien te vinden.
Over die twee punten willen we het nog wel even hebben.