gemeentefinanciën

Check the bill, please. Zeker als die hoog oploopt. (2)

De pas verschenen begrotingsrekening van 2004 (zie nog vorig stuk) laat zien dat de stad voor het eerst in de geschiedenis de kaap van de 100 miljoen euro aan ontvangsten daadwerkelijk heeft overschreden. Is dit dan méér dan 4 miljard oude franken? Dat kan niet. Om tot aan een miljard te tellen heb je al minstens dag en nacht 33 jaar nodig.

Een historische mijlpaal.

Voor de uitgaven zijn we nu (2004) nog niet zover, maar die kaap van honderd miljoen aan uitgaven komt gegarandeerd wel in zicht in het verkiezingsjaar 2006.
Meer dan de helft van die ontvangsten komt rechtstreeks uit onze zak, via de Kortrijkse gemeentelijke belastingen en retributies.
U bent het weeral vergeten. In 2002 heeft het stadsbestuur de tarieven van de aanvullende personenbelasting (APB) en de onroerende voorheffing (grondlasten of OV) fenomenaal verhoogd. Normaal gezien doet men dit onmiddellijk na de verkiezingen, maar de “sossen” waren even tegen.
Inzake APB betaalde in 2001 elke inwoner van de stad nog 181 euro per kop. In 2004 is dit dus 262 euro geworden. De OV steeg in diezelfde tijdspanne van 261 naar 289 euro per kop.
In het totaal betaalden we vorig jaar aan belastingen én retributies elk afzonderlijk (baby’s inbegrepen) gemiddeld 667 euro. Men kan daar iets mee doen.
Er zijn veel mensen die dat gewoon niet kunnen geloven.

Proef op de som
U kunt nu echt een keer uw laatste aanslagbiljet bekijken. (En dat slaat dan waarschijnlijk nog op de inkomsten van 2003.)
Onderaan bij de berekening van die aanslag zie je daar staan “belasting staat“.
Het bedrag hierbij vermeld is bijvoorbeeld – ik zeg maar iets – 7.058 euro.
Voor de gemeentebelasting APB wordt die som vermenigvuldigd met de Kortrijkse aanslagvoet van 8,5 procent. (Vóór de belastingverhoging: 6,5 procent.)
Wat geeft die APB dan? Op basis van diezelfde staatsbelasting? Afgerond: 600 euro.
Ja maar, zegt u nu: dat is toch nog geen 667 euro? Wel neen, stupid. Je bent immers nog voor enkele tientallen euro gaan sporten of documenten bij de stad gaan ophalen. En daar heb je nog 67 euro aan retributies voor betaald. Begrijp dat nu toch een keer!

Waar gaat uw geld naartoe?
In de financiële verslaggeving bij de begrotingsrekening 2004 staat er weer een leuk en informatief tabelletje.
Eigenlijk zou men dat gerust kunnen publiceren in de Stadskrant. Kortrijkzanen houden wél van dit soort cijfergegevens. Zeker als er dan nog een keer vergeleken wordt met vorige jaren en andere centrumsteden.
De onvolprezen dienst financiën van de stad berekent ieder jaar hoeveel we per inwoner netto betalen aan diverse bestuursdomeinen. Het gaat hierbij wel te verstaan over “gewone uitgaven”. Dat wil zeggen: de investeringen zijn buiten beschouwing gelaten.

Per inwoner torsen we een “openbare schuld” van 159 euro. In 2003 was dat nog 155 euro.
(Later meer hierover.)

Het meeste geld hadden wij met zijn allen vorig jaar over voor “politie en justitie”: 155 euro per inwoner.
De burgemeester vond vroeger dat de kosten voor de politiezone VLAS te weinig werden gecompenseerd door de federale overheid, maar de laatste tijd zijn die klachten geheel verstomd. Met recht: de stijging van de netto-kost tot de dotatie (in 2004 ging het om een bedrag van 11 miljoen) overschrijdt de inflatie niet. (Het was ten andere ook niet nodig om die waanzinnige en dure camerabewaking op het Schouwburgplein te installeren.)

In dalende volgorde betaalt iedere Kortrijkzaan verder individueel 145 euro aan de sector “sociale zekerheid en bijstand”.
In feite gaat het hier praktisch enkel over de dotatie aan het OCMW. Stad besteedt in vergelijking met andere centrumsteden traditioneel veel geld aan het OCMW. In 2004: 10,7 miljoen. In de jaren 2001-2002-2003 was dat nog 7,1 miljoen.
Wie daar een beetje kanttekeningen bij maakt is in de ogen van schepen en gewezen OCMW-voorzitter Frans Destoop gewoon een zeer slecht mens. Men moet evenwel geen rechtse rakker zijn om in te zien dat het OCMW volkomen is vergeten wat zijn kerntaken zijn. Daarbij zitten er daar in de kantoren ook nog potverdeerders. Luxe-paarden. Niemand die daar nog over klapt.
(Allochtonen zeker niet.)

“Volksontwikkeling en kunst” krijgt alhier traditioneel ook veel centen van ons allen:
vorig jaar 118 euro per inwoner. Al gaat u naar de Schouwburg of niet. Dat is solidariteit, moet u weten.
Het stadsbestuur gaat daar ook al jaren heel fier over. Sinds de Bethune senior. Kortrijk is rijk aan culturen. Bestuurders vergeten er dan wel aan toe te voegen dat deze rubriek niet enkel op cultuur slaat maar ook op sport en zelfs op allerlei vormen van groenaanleg en andere milieupolitiek.

Aan “verkeer-wegen-waterlopen” gaven wij Kortrijkzanen vorig jaar elk 92 euro. In gewone dienst wel te verstaan. Dus zonder de onvoorstelbare investeringen die schepen Leleu ons voorspiegeld. In 2003 sloegen die “gewone” uitgaven per persoon nog op 77 euro. Dit jaar en het verkiezingsjaar 2006 zal heus wel een nieuw record opleveren. Leleu heeft geld zat. Weet waar het te halen.

De “eredienst” doet het hier ter stede ook nog altijd beter dan elders: 15 euro geven wij aan de kerkfabrieken, of we nu ter kerke gaan of niet.

Over de “personeelskosten” wil ik nu voor een keer niet zagen. Die gasten-ambtenaren beginnen me nu graag te zien. Zo zie je maar hoe een onafhankelijke Kortrijkse watcher kan evolueren. Ben nu wel beetje beschaamd.

Prestaties
De term “prestaties” behoort echt tot het jargon van de gemeentefinanciën.
Men bedoelt daarmee de ontvangsten van de gemeentediensten voor door hen verrichte diensten of geleverde goederen. Bijvoorbeeld een opbrengst van verhuringen. Een terugbetaling kosten werken voor derden.
Burgemeester laat zo nu en dan eens uitschijnen dat die ontvangsten niet overdreven zijn, zelfs stagneren of achteruitgaan. Dat is gewoon niet waar. Maar de aanstekelijke gratispolitiek wil hij zich in een zwak moment soms ook eens eigen maken.
Daar horen we intussen ook niet zoveel meer van.
In de rekening 2004 zijn de ontvangsten terzake zelfs weer hoger dan geraamd: 2,5 miljoen tegenover 2,1. En ze stijgen telkenjare. Nou ja, ik weet het. Dit jaar 2004 nu voor een keer niet, maar dat is me dunkt te wijten aan het feit dat het OCMW de poetshulp heeft overgenomen.
Ben niet zeker, maar als het Schepencollege het dan maar een keer GOED uitlegt is iedereen tevreden.

P.S.
Dit laatste is niet gebeurd in de gemeenteraad van mei 2005. Wat dacht je?

gemeentefinanciën

Check the bill, please! (1)

Zoals gewoonlijk komt in de gemeenteraad van mei de begrotingsrekening van het vorig jaar ter sprake.
Dat is altijd een heel interessant document, want men kan daaruit afleiden wat het stadsbestuur uiteindelijk en concreet in dat jaar heeft uitgericht met ons belastinggeld.
Een begrotingsrekening is namelijk een cijfermatige weergave van de werkelijk verrichte ontvangsten en uitgaven gedurende het afgelopen dienstjaar (nu dus 2004).
Het gaat om naakte, juiste cijfers van wat men “vastgelegde” rechten en uitgaven noemt.

Zo’n rekening is dus een spiegel van het gevoerde beleid:
ze geeft aan in welke mate het uitgetekend begrotingsprogramma van dat jaar in werkelijkheid werd gerealiseerd.
De begroting van datzelfde jaar daarentegen is een raming, een schatting van de te verwachten ontvangsten en uitgaven.

Een concreet voorbeeld.
Voor 2004 verwachtte (begrootte) het stadsbestuur inzake belastingen op het sluikstorten 30.000 euro.
De schepen van milieu heeft blijkbaar deze hoop moeten laten varen.
Want in de rekening zien we nu dat de zgn. vastgestelde rechten slechts 9.606 euro bedroegen. Vastgestelde rechten zijn de erkende vorderingen. De gelden die met zekerheid door Kortrijkzanen aan de stad verschuldigd zijn, ongeacht of deze vorderingen al of niet daadwerkelijk werden geïnd.
Als “spiegel van het beleid” kan men hier bijvoorbeeld uit afleiden dat de milieudienst inzake het onderscheppen van sluikstorten niet kort op de bal speelt. Of dat er minder aan sluikstorten wordt gedaan. Kan ook. U mag kiezen en gemeenteraadsleden kunnen in onze naam maandag aanstaande 9 mei als ze nog tijd vinden om uitleg verzoeken.

Nog een voorbeeld, nu aan de uitgavenzijde.
Voor 2004 bedacht het stadsbestuur de kerkfabrieken voor zijn gewone uitgaven een cadeau te geven van zowat 1.216.000 euro. Bijna alles daarvan werd vastgelegd.
Er zijn namelijk verbintenissen (een bestelbon bijvoorbeeld) aangegaan voor ca. 1.205.300 euro. Maar in dat jaar is er “slechts” een aanrekening (uitbetaling) gebeurd voor een bedrag van 1.203.700 euro. Er is dus een klein niet gebruikt krediet van zowat 10.000 euro.
De rekening is hier weer een “spiegel van het beleid”: de schepen van kerkfabrieken zorgt goed voor de clerus en is een stipte betaler. Of omgekeerd: de kerkfabrieken worden goed gerund.

Zo’n begrotingsrekening is een boek van 365 pagina’s.
Maar dat is nog niet alles. Bij die rekening is er nog een financiële verslaggeving van 44 bladzijden.
U hebt intussen al begrepen dat gemeenteraadsleden dezer dagen best niet gestoord worden.

En dan is er nog de jaarrekening. 200 bladzijden !!
Dat is nog wat anders.
Te vergelijken met de boekhoudkundige documenten die men in bedrijven opmaakt.
Een jaarrekening bestaat uit drie delen.

Je hebt eerst de balans: een weergave van de bezittingen van de stad en de schulden.
De stad bezit bijvoorbeeld voor ca. 18 miljoen aan niet bebouwde gronden en terreinen.
En bij de passiva zien we een eigen vermogen ten belope van bijna 240 miljoen.

Het tweede deel van de rekening heet de resultatenrekening.
Dat is een weergave van de kosten en opbrengsten. Bij een kost (een telefoonrekening bijvoorbeeld) wordt de gemeente armer en het eigen vermogen daalt. Bij een opbrengst wordt de gemeente rijker.
Voor 2004 is er een boni van meer dan 7 miljoen.

Het derde deel van de jaarrekening bestaat uit een uitgebreide toelichting en een hele serie bijlagen.
We vernemen daar dan bijvoorbeeld dat ongeveer 65 procent van het vermogen van de stad bestaat uit eigen vermogen. (Heel raar is dat de “cash flow” dit keer niet is berekend.)

Zo.
De saaie les is voorbij.
Een volgende keer leest u hier met des te meer kennis van zaken enkele opvallende gegevens uit de begrotings- en jaarrekening 2004.
Check the bill !
Haal alvast uw portemonnee maar boven.

noordzuid

Houdt u ook meer van Santa Fe dan van Tasjkent?

Stel !
Stel dat u om een of andere reden verliefd bent geworden op een of andere Spaanse stad.
En dat u daarbij ook toevallig een hoge ambtenaar bent van de stad. Dan kunt u uw persoonlijke besognes zodanig regelen dat u zo nu en dan ook op kosten van de stad uw geliefkoosd oord kunt bezoeken. Daarvoor moet u natuurlijk wel een of andere foef bedenken. Bijvoorbeeld zeggen dat die stad net als Kortrijk bekend staat om zijn textieldesign, of om zijn architectuur. Mode.
Een Spaans aandoend stadje als Santa Fe in New Mexico (USA) is hiervoor op alle vlakken veel beroemder, maar daar bent u dus – ambtenaar – toevallig niet geweest.
Dus kent u en heel Kortrijk de unieke textielcollectie niet van het “Museum of International Folk Art” aldaar. (Zie http://www.moifa.org/.) Dus gaan we daar niet naartoe.

Ook goed is dat u probeert om andere mensen mee te sleuren in uw gekte en mee te laten genieten van uw reis. U stelt dus aan het Schepencollege voor om met een Kortrijkse delegatie een “verkenningsreis” te organiseren naar uw geliefkoosd homeland: Oezbekistan met steden als Tasjkent, Samarkand, Boukhara. U hebt dat midden vorig jaar kunnen regelen. En daarbij de stad (dat zijn wij) zowat 10.000 euro ontfutseld. Zie ons vorig stuk hierover.
(Vroeger kon u overigens ook al een keer “handelsmissies” organiseren. En zgn. “Oost- west.vlaamse” handelsdagen. En daarvoor een vzw oprichten: Kortrijk 800.)

U hebt het nu zowat 15 jaar verder weer zover kunnen drijven dat het Schepencollege heeft beslist om in oktober van dit jaar een officiële delegatie naar uw geliefkoosd oord te sturen. Met journalisten, onderwijsmensen, bedrijfsleiders, culturalisten, politici, enz.
Daar zal u natuurlijk ook bij zijn, als ambtenaar. Hoeveel dit zal kosten aan de stad is nu nog niet bekend. Of Tasjkent een bijdrage zal leveren weten we ook nog niet. (Wij hebben al een keer een beeldje gekregen.Geen Kortrijkzaan die weet waar het staat of vanwaar het vandaan komt.)

U hebt er ook voor gezorgd dat de Kortrijkse sterveling nu ook meemag. Voor zowat 1.175 euro.
De smoes die u daarbij hebt bedacht is dat er in deze tijden van mondialisering en globalisering
“stedenbanden” nodig zijn. Met Tasjkent heeft Kortrijk helemààl geen stedenband, en we zijn met die stad ook niet gejumeleerd. (Indien dit het geval zou zijn hadden we daar subsidies voor gekregen.) Maar uw kind moet een naam hebben.
Ik heb me een halve dag werkelijk suf gesurfd en gezocht om op internet ook maar een spoor te vinden van onze relatie met Tasjkent die volgens de stadkrant nieuwe impulsen krijgt. Niets gevonden. Zoek bijvoorbeeld zelf maar eens op www.tashkent.org/uzland of op http://www.tashkent.uz/. Voer ook het woord “Toskent” in bij de zoekrobot. Nergens een woord over de relatie Kortrijk-Tasjkent.
OOK NIET OP DE WEBSITE VAN DE STAD KORTRIJK.

De groepsreis van oktober wordt exclusief verzorgd door Thomas Cook, met wie u goede relaties hebt.
Dat is natuurlijk volstrekt onwettelijk, maar geen gemeenteraadslid dat daarom maalt.
Overheidsopdrachten dienen altijd onderworpen aan het principe van de mededinging.
Thomas Cook heeft daarenboven al kunnen profiteren van de “verkenningsreis” van vorig jaar en krijgt gratis logistieke bijstand van de ambtenarij.

Waar is de tijd?
Waar is de tijd dat we niet naar Zuid-Afrika gingen omwille van het apartheidsregime aldaar? Zelfs niet naar Portugal, maar ik weet niet meer waarom.
Want het katholiek-corporatistisch-fascistisch bewind van António Salazar was vóór de Anjerrevolutie (1974) zeker minder misdadig dan het regime waarmee de deelnemers aan de reis naar Oezbekistan zullen kennismaken. (Géén kennis zullen mee maken! Dat is juist inherent aan officiële delegaties.)
Au fond valt nog te begrijpen dat men als een soort individuele wereldreiziger een land doorkruist met een volstrekt misdadig regime. Men moet er toch een keer geweest zijn? Het is trouwens een mooi land. En er valt nog iets te beleven.
MAAR ! Deelnemer zijn van een officiële delegatie van een openbaar bestuur is van een andere orde. Standpunten zijn dan onvermijdelijk.

Zal SP.A- schepen De Coene de delegatie vervoegen? En SP.A-raadslid en voormalig Amadees Marc Lemaitre? En ultramontaan CD&V-schepen Frans Destoop?

In Oezbekistan heerst een regelrechte dictatuur. Een totalitair regime. De stalinistische president Islam Karimov is een grote tiran. Samen met zijn dochters volkomen corrupt ook.
Dan kan men zich toch ook een beetje voorstellen hoe het gemeentebestuur van de hoofdstad functioneert. Onze zogezegde “zusterstad”!
(Tussen haakjes: de vermoorde Kongolese president Kabila is ooit nog het marxisme-leninisme gaan bestuderen aan de universiteit van Tasjkent.)

Bij deze wil ik graag uw aandacht vestigen op het feit dat president Karimov letterlijk duizenden leden van de partij Hizb ut-Tahrir (of andere criticasters) heeft gevangen genomen, gemarteld, verkracht, vervolgd en vermoord. De doodstraf bestaat er nog. De politie in Oezbekistan gebruikt elektrische schokken, verstikken gevangenen met plastic zakken, strooien chloor in gasmaskers, dompelen mensen onder in kokend water. Mensenrechtenactivisten worden zelf lastiggevallen.
De pers is gecensureerd.
De stad Tasjkent (betekent: stad van steen) ziet er groen uit, niet enkel door de parken en bomen maar ook vanwege de vele politieagenten. Die snauwen je voortdurend toe: “pazporte!” En proberen je geld af te troggelen. (Geef nooit je paspoort af!) Ze zeggen dat er in uw tas “bomba” zit. Dat je een “sjpioon” bent. Maar voor drie dollar is dit probleem gewoonlijk de wereld uit.
De mooie historische panden zijn door de aardbeving van 1996 weggevaagd. Op internet zijn daar nog foto’s van te zien, van de vernielingen. De stad kent geen steegjes meer.
In de avonduren is in Tasjkent letterlijk niets te doen. Best is om je dan ook niet meer individueel naar buiten te wagen. De winkeltjes in de metro bij hotel Tashkent zijn er ook niet meer, weggehaald vanwege bomaanslagen.

Reisadviezen
Leg een verhoogde waakzaamheid aan de dag, vooral in de buurt van openbare gebouwen en in drukke plaatsen. Blijf uit de buurt van demonstraties.
Als onze burgemeester en schepenen van de officiële delegatie alhier nog hun mandaat willen behouden zouden ze best NIET deelnemen aan politiek of godsdienstig getinte debatten.
(Zie nog: http://reiswijzers.net/ of http://www.diplomatie.be/.)

Het enig leuke aan dat land is dat de mensen ontzettend grote hoofden hebben en spleetogen.
De vrouwen dragen kleurige kleding en gouden tanden. Meiden zijn nogal bloot gekleed met rokjes tot net onder de bilspleet en kanten blousen die in het Kortrijkse begijnhof zouden verboden worden.
Ze verven hun haar in de kleuren sneeuwwit en peentjesrood.
En ja. Alexander de Grote zei het al: “Alles wat ik over Samarkand heb gehoord is waar, behalve dat het mooier is dan ik me had voorgesteld.” Idem voor Boukhara trouwens.

Voor een “country profile” van Uzbekistan kunt u ondermeer met goed gevolg raadplegen:
http://news.bbc.uk/
http://newsvote.bbc.co.uk/
http://www.state.gov/
www.cia.gov/cia/publications (Ja, de CIA!)

Op http://www.tashkent.org/ staat er niets. Tenzij “time en date”, “weather forecast”, en nog zowat onnozel.
De rubriek “uzland” is volkomen gecensureerd.

noordzuid

Het schepencollege als reisbureau: een nieuwe kerntaak van de stad!

Het stadsbestuur geeft ons Kortrijkzanen nu allen via de Stadskrant van april de gelegenheid om voor 8 dagen af te reizen naar de fascistische en nog altijd leninistisch bestuurde republiek Oezbekistan, meer speciaal ook naar de hoofdstad Tasjkent.
Een 8-daagse reis tegen de prijs van 1.175 euro.
Met “Joker” kun je alginder drie weken vertoeven voor zowat 1.500 tot 1.700 euro. En de reisorganisator “Tiara” vraagt 850 euro om 10 dagen rond te toeren in dat onherbergzame, volstrekt akelig dictatoriaal bestuurd land.

Kerntaken
Hoe kan een Schepencollege op de gedachte komen om reizen te organiseren?
Zonder enig voorafgaand kerntakendebat over de vraag wat een gemeentebestuur voor zijn inwoners zoal heeft te doen ?
Zowat 16 jaar geleden is er waarschijnlijk een ambtenaar verliefd geworden op Oezbekistan.
En daar moeten wij nu de gevolgen van dragen. U wist het waarschijnlijk niet maar Tasjkent
is nu een soort zusterstad van Kortrijk geworden waarmee we zijn gaan “jumeleren”.
De Stadskrant spreekt nu van een “stedenband”. Een politicologisch volstrekt onjuiste term. (We hebben met Cebu een stedenband en met niemand anders. Straks komt er trouwens voor de tweede keer een Filippino-delegatie naar hier. En ons stadsbestuur is daar ook al geweest. Dat u dit allemaal ontgaat is ons een raadsel.)

In augustus-september vorig jaar (niet in oktober zoals de Stadskrant verkeerdelijk meldt) is er een achtkoppige delegatie van hieruit naar Tasjkent getrokken. De burgemeester met zijn persoonlijke secretaris. Een stadsambtenaar van de cel economie en groot Ruslandkenner: Stefaan Renard.
Natuurlijk ook de verantwoordelijke voor jumelages: Koen Vankeirsbilck, bij wie u zich nu voor de groepsreis van oktober dient in te schrijven.
Mevrouw Isabelle De Jaegere mocht ook mee als conservator van het Broelmuseum.
De conservator van het Vlasmuseum was er deze keer alwéér niet bij terwijl Tasjkent toch gerenommeerd is om allerhande textielzaken. (Brave mevrouw mag ook nooit ergens naartoe van de stad.)

Tot mijn verbazing namen ook nog deel aan dit “verkenningsbezoek” : een manager van de NV Michel Van de Wiele, iemand van “Export Vlaanderen” en … een manager van Thomas Cook.
Oorspronkelijk zou de zesdaagse in het totaal 5.234 euro kosten. De verblijfkosten zou de stad Tasjkent op zich nemen. Twee personen betaalden zelf hun reis. De vertegenwoordiger van de NV Van de Wiele en van Export Vlaanderen.
Stad (dat zijn wij) zou dus oorspronkelijk 827 euro per persoon betalen , zonder verblijfkosten.

Kleine misrekening
Nog voor de reis goed en wel begonnen was werden de kosten een beetje anders geraamd.
Vliegtickets en visa zouden nu 5.906 euro kosten.
Er was plotseling ook een beetje “cash geld” nodig voor “onkosten ter plekke”: 3.640 euro !!
Want men wilde ook naar naar twee onnoemlijk schone plaatsen: Boukhara en Samarkand. Groot gelijk. Maar kost hiervoor alleen al: 1.140 euro.
Ook dacht men aan de noodzakelijke maar vergeten “representatiekosten”: 1.700 euro.
En verder vond men dat de twee personen die zelf hun vliegtickets betaalden vanwege de stad (Kortrijk, – dus niet Tasjkent) recht hadden op 5 overnachtingen voor 600 euro.
Merk op: dat is ginder ver een enorme luxe-prijs.

De globale kostprijs van de rit kwam hiermee op 9.366 euro. Dat bracht mee dat er een begrotingswijziging nodig was. (Niet terug gevonden.)
Ook zou er achteraf nog een “gedetailleerde afrekening” gebeuren. Ook hiervan heb ik geen spoor terug gevonden.
Maar laat ons toch maar raden dat de reis het dubbele heeft gekost van wat oorspronkelijk was voorzien.

Nu kunnen we met zijn allen dus via reisorganisator Thomas Cook profiteren van dit verkenningsbezoek.
Want kijk eens.
“In tijden van mondialisering en globaliseren is het belangrijk om als stad te investeren in stedenbanden. Het bezoek van vorig jaar heeft de relatie tussen de ex-sovjetstad en Kortrijk nieuwe impulsen gegeven. ” Aldus onze Stadskrant.

Biljarters ongewenst
U weet het misschien niet. In heel Oezbekistan is biljarten verboden.
De zoon van een of andere minister aldaar is bij zo’n partijtje pool (waarbij geld aan te pas kwam) neergestoken.
Zo’n land is dat.
Met een brommer rondtoeren kan ook niet meer want dit vervoermiddel kan gebruikt voor terroristische aanslagen. Die zijn daar niet van de lucht.
Rare seismologische toestanden ook mogelijk. Tasjkent is bijvoorbeeld in 1966 helemaal verwoest.

Wacht nu maar even om u in te schrijven voor de groepsreis. Reiswijzer waarschuwt voor allerlei gevaren.
Binnenkort weet u meer, dank zij Kortrijkwatcher.

Weet u wat men zich nog kan afvragen?
Is zo’n aanbod van de stad voor een groepsreis niet onderworpen aan de wet op de overheidsopdrachten? Met andere woorden: kan de stad exclusief aan Thomas Cook de organisatie van de reis opdragen?
Maandag 9 mei is er gemeenteraad.
Krijgen we daar een vraag over?

cultuur

Een hallucinant komisch boekske over Kortrijk

Bijna niemand kent het.
De auteur hebt u wellicht al gezien in café ” ’t Filosoofke” op de Veemarkt.
Dat is het oergezellige en spotgoedkope buurtcafé van CARLOS VAN RIE.
Titel van het rood gekafte boekje (met portret van de schrijver) is: “Kortverhalen”.
Volgens mij ligt het werk niet in de betere boekhandel.
En veel exemplaren zijn er niet meer.
Probeer het boekske vooralsnog te kopen in ’t Filosoofke.
Soms zal u wel wat moeten lachen. En/of huilen. Meer zeg ik niet.

Een ander werk waarin Kortrijk nog ter sprake komt is : “Vieze oude mannen“.
(Een uitgave van Bibliotheca Erotica van 2002. )
Een lijvige brievenroman van Hans Derks.
Als ik me goed herinner had de auteur iets van doen met een winkeljuffrouw in een erkende boekhandel.
Ja, dan is er natuurlijk nog “Het verdriet van België”.
Raadslid Philippe De Coene wou een keer de auteur tot ereburger van de stad uitroepen. Ik heb Claus toen opgebeld, en wist niet wat ik hoorde.
Hij was absoluut tegen.

verkiezingen

Historiek van de Kortrijkse raadsverkiezingen / zes bladzijden vaststellingen (3)

Uit de geschiedenis zijn geen lessen te trekken. Situaties zijn nooit helemaal dezelfde. Er duiken voortdurende nieuwe toestanden op en de waaier van mogelijke acties en reacties blijft vanwege de onuitputtelijke menselijke creativiteit (bij politici: flexibiliteit) altijd heel breed.
Wat hierna volgt als toemaatje bij de twee vorige stukken historiek van de Kortrijkse gemeenteraadsverkiezingen is daarom enkel als een kleine serie van vaststellingen te beschouwen. Het zijn géén lessen.

Kortrijk is een waar CVP-bastion
De christen-democratie is hier al zowat anderhalve eeuw aan de macht.
Ik heb daar nog nooit een bevredigende verklaring voor gevonden of gehoord.
Ook niet in de licentiaatsverhandeling uit 1995 van mevrouw Ruth Vandenberghe: “Verhouding ACW, CVP-Middengroepen: casus Kortrijk 1946-1988″.
Haar verklaring komt niet verder dan de gedachte dat het een kwestie is van “traditie en mentaliteit”.
Het bastion kon in 1965 door een overloper wellicht even aan het wankelen worden gebracht. Maar de socialisten lieten de kans liggen in ruil voor enkele mandaten buiten de gemeenteraad. En in 1988 heeft de oppositie het niet waar kunnen maken om één blok te vormen. Zie nog verder.
De oppositie-partijen hebben misschien door gebrek aan personaliteiten ook nooit kunnen profiteren van de verscheurende strijd tussen de standen binnen de CVP.

Wat er in verband met “traditie en mentaliteit” wel kan aangestipt worden is dat de CVP met al zijn mantelorganisaties alhier van oudsher al zeer sterk is uitgebouwd, werkelijk overal zijn tentakels heeft en duikboten heeft.
In domeinen als huisvesting, welzijn, gezondheidszorg (de ziekenkas van Joël Devos! De Zusters van Liefde!), streekorganisatie, jeugdbeweging (KAJ!), landbouw, cultuur (de vroegere cinema in De Gilde!) en nu ook kunst (Buda) heeft de Kortrijkse christen-democratie een alomtegenwoordige vertegenwoordiging uitgebouwd.
Tot in de media toe heeft de partij zijn “mannetjes” geposteerd. Ook in WTV.

De rol – het gewicht – van de clerus (de proosten en de deken) was in het verleden zeker niet te onderschatten. Om nog niet te spreken van de ambulante leden van de Bond van het Heilig Hart. Of van de Vrienden van Lourdes.
(Heb je het nog meegemaakt dat je in je buurt niet mocht spelen met kindjes van die “vuile sossen“?)

De pers alhier is ook altijd slaafs CVP-gezind geweest. Beetje kritische journalistieke stemmen werden (worden) op subtiele wijze in de kiem gesmoord. Onderzoeksjournalistiek bestaat nauwelijks of niet.
Verder bracht de CVP-hegemonie ipso facto electorale zoden aan de dijk, middels het bijhorende cliëntelisme en nepotisme. In het verleden schrok men zelfs niet terug voor enige (dreiging met) broodroof. Door de aloude alleenheerschappij is de arrogantie van de macht zo totaal dat de CVP-kopstukken zich daar zelfs niet meer bewust van zijn.

Een eerder toevallige factor is ook wel dat de oppositie niet altijd bekend stond om zijn imponerende figuren. Geen Dequae bijvoorbeeld, geen De Taeye, geen Bijttebier te bespeuren in die kringen. Zelfs geen Lavens.
Nu ja, potentiële, van enige allure getuigende kandidaten voor oppositiepartijen wagen het zelfs nu nog niet om zich als dusdanig kenbaar te maken.
Het is in deze moderne tijden eigenlijk ongelooflijk dat meer bekende en gezagsvolle mensen uit een centrumstad als Kortrijk zich nog altijd niet openlijk durven engageren buiten de begane paden van het CVP-milieu.

Komt daarbij dat de CVP (zeker binnen het ACW) al vroeg is begonnen met de vorming van kaderleden – daar ook veel aandacht en geld aan besteedde – en kon beschikken over vele militanten-vrijgestelden. De CVP had al van oudsher zijn eigen soort “Vlerick-boys”, evenwel gekweekt in de vijver van de Sociale School van Heverlee.

Een triviale reden voor de CVP-overwinningen is zeker ook dat de partij financieel sterk staat, of althans bereid is om veel geld te besteden aan de verkiezingspropaganda. (Zo’n figuur als Jozef Lambrecht was in zijn beginjaren in kringen van de Gilde met niet veel anders bezig dan met het verzamelen van lidgelden allerhande.)
In pecunair verband wil ik even herinneren aan een minder bekend historisch feit.
Er is een tijd geweest (jaren ’60) dat katholieke scholen in Kortrijk 1 frank per leerling gaven aan de partij .
(Ik weet niet meer of deze storting jaarlijks gebeurde of enkel gold bij een verkiezingsstrijd.) Toen dit eindelijk uitlekte is daar een klein schandaal over uitgebarsten dat evenwel onmiddellijk Р̩n met medewerking van de media Рin de doofpot werd gestopt.

Maar er is me dunkt een grondiger uitleg voor de traditionele CVP-hegemonie.
Electoraal gezien meen ik dat juist en paradoxaal genoeg de strijd tussen De Gilde en de Middenstand de partij geen windeieren heeft opgeleverd.
In zekere zin zijn bij de opkomst van CVP-eenheidslijsten de plaatselijke verkiezingen telkens weer “vervalst”. Dat vergt enige uitleg.
Ook kiezers van buiten het CVP -milieu werden bij meerdere of zelfs bij alle raadsverkiezingen als het ware telkens gedwongen tot deelname aan een soort wedstrijd. De vraag was niet voor welk programma men zou stemmen.
Het ging om de vraag: welke burgemeester gaan we krijgen?
Vooral: welke stand gaat de plak zwaaien? Zullen dat de mannen zijn van de Gilde of van de Patria? De syndicaten of de “middengroepen” (landbouwers, zelfstandigen, patroons, vrije beroepen)?
Of men nu al of niet CVP-gezind was, de Kortrijkzanen deden mee aan dit soortement plebisciet. Vandaar de “bolletjeskermis” op de CVP-eenheidslijsten. (Zie verder.)

Heel de geschiedenis van de Kortrijkse verkiezingen is er een van strijd tussen de standenorganisaties van de CVP. Tot op heden, alhoewel men kan stellen dat de huidige burgemeester nu een stand op zichzelf vormt. Binnen die standen waren er dan ook nog clans, waarvan de beroemdste wel die zijn van de familie De Jaegere versus de Bethune. Ook dit soort interne strijd trok stemmen aan. Weerom omwille van de vraag: wie gaat er nu dit duel winnen?
Een traditie: ACW versus NCMV
(Voor het gemak gebruiken we voortaan deze afkortingen voor de twee polen binnen de CVP.)
De strijd tussen de twee facties nam soms nogal grove vormen aan. Zodanig zelfs dat dekens en proosten maar ook nationale figuren meermaals moesten ingrijpen.
P.W. Segers bijvoorbeeld, “de neus” Theo Lefevre (een vriend van de clan De Clerck), en zelfs toenmalig CVP-secretaris en – belangrijk – geldschieter Leo Delcroix ook nog.
Persoonlijk herinner ik mij verkiezingsavonden waarbij in de café’s Middenstand en Gilde de wederzijdse haat van de muren afdroop.

Door de jaren heen heeft men bij de CVP-lijstsamenstelling geprobeerd om enkele min of meer beschaafde regels te handhaven.
Om orde in het huishouden te brengen werd bijvoorbeeld het principe nagestreefd van pariteit bij de kandidaten. Op de pare nummers stonden dan bijvoorbeeld ACW’ers, op de onpare NCMV’ers.
Of omgekeerd, afhankelijk van uit welke hoek de lijsttrekker en toekomstige burgemeester kwam.

Vandaar de historie van de elf bollekes.
In 1958 bijvoorbeeld had men weer eens “een verzoeningslijst” opgesteld met 11 kandidaten van het ACW en 12 van het NCMV. Tot grote woede van het NCMV begon ondermeer Jozef Lambrecht (ACW) de kiezers op te hitsen om de 11 bollekes van het ACW “nen dop te geven“.
Alle elf gildemannen werden verkozen ! En bij het NCMV slechts 5 van de 12 kandidaten. Juul Coussens werd toen opzij geschoven (men had er nog een eitje mee te pellen vanwege zijn oprichting van de lijst “Volksbelangen”) en Jozef Lambrecht werd burgemeester.
In 1982 heeft men zelfs nog een keer het “bollekesspel” bovengehaald door met modellijsten rond te leuren waarbij alle kandidaten van de Gilde specifiek waren aangeduid.
“Stem voor mij en mijn 20 vrienden” riepen de 21 ACW-kandidaten dan in koor.
En de NCMV’ers riepen: “Stem voor de twintig”. Heel verwarrend moet dit voor de kiezers geweest zijn.
Bedoeling was toen om Jozef De Jaegere te vloeren ten voordele van Antoon Sansen.
Maar men had buiten Emmanuel de Bethune gerekend. Ook hij vond dat hij burgemeester moest worden want hij verkreeg het hoogste aantal voorkeurstemmen. Uiteindelijk werd De Jaegere toch burgemeester, maar uiteindelijk in 1987 dan toch met harde dwang gedwongen om zijn ambt (na een dubbelzinnig geformuleerde periode) af te staan aan de baron.
Ook is toen reeds in 1982 met vooruitziende blik overeengekomen dat na het korte intermezzo van De Bethune (1987) Tone Sansen in 1988 zou burgemeester worden.

Verdeling van de mandaten: een geval van hogere wiskunde
Ook hiervoor waren binnen de CVP allerhande regels van toepassing.
Toen er nog slechts vier schepenambten te begeven waren was het ideaal dat de winnende vleugel het burgemeesterschap kreeg plus twee schepenen. Maar dat kon om diverse redenen niet altijd toegepast worden. Er was altijd iets. Juul Coussens gooide roet in het eten, of het NCMV behaalde een klinkende overwinning (1958).
Na de fusie van 1976 kregen we met de intercommunales en het OCMW tien à elf postjes te verdelen, waarvan acht schepenen.
Men werkte met een puntensysteem. De burgemeester was goed voor 2 punten, de schepenen elk voor 1 punt, de OCMW-voorzitter en de voorzitter van de intercommunale Leiedal kregen elk ook 1 punt. Bedoeling was dat de twee facties inzake mandaten ongeveer evenveel punten zouden krijgen, terwijl de groep met de beste verkiezingsuitslag het eerst mocht kiezen.
(In de praktijk lijkt het erop dat het ACW wel altijd het voorzitterschap krijgt van Leiedal en van het OCMW.)
Bijkomende complicatie na de fusie was dat er zowel bij de lijstsamenstelling als bij de verdeling van de mandaten een evenredigheid tussen de stad en de randgemeenten moest nagetreefd.
Voor de tien te verdelen mandaten kreeg de CVP-stad er dan zes en de CVP-kandidaten uit de randgemeenten vier.

In 1976 (onder ACW-burgemeester Lambrecht) hadden beide vleugels elk vier schepenen.
En daarvan had CVP-stad er vier (2 ACW en 2 NCMV) en de rand ook vier (alweer 2 ACW en 2 NCMV).
In 1982 (burgemeester De Jaegere) was de verhouding 5 ACW/ 3 NCMV.
Het jaar 1988 was een schijn-triomfjaar voor het NCMV: 5 schepenen. Niettegenstaande een heel slechte score. Maar er was nu eenmaal zo’n voorakkoord gemaakt. Het stond op papier: indien het ACW de meerderheid zou halen zou Sansen burgemeester worden en verkreeg zijn achterban 3 schepen én het OCMW-voorzitterschap.
In 1994 heeft men voor het eerst beslist dat de factie met de meeste voorkeurstemmen automatisch de burgemeestersjerp kreeg.

Heeft de CVP ooit gewankeld?
Ja. Een beetje wel.
In 1964 had de partij slechts 12 zetels op 25, vanwege alweer Juul Coussens met zijn Volksbelangen. Het scheelde niet veel of er was een PVV-schepen. Maar de verkiezingen werden ongeldig verklaard.

De herverkiezing van 1965 levert de CVP 13 zetels op van de 25. Vanwege het bestaan van de scheurlijst Volksbelangen dus slechts één zetel op overschot.
Een NCMV’er (Vandenbulcke) mag geen schepen worden en wil in het geheim onderhandelen met de BSP. Plaats van de afspraak: een café in Ingelmunster. Maar de socialisten verraden nog op de avod van de afspraak de zaak bij de CVP ten huize van De Jaegere.
“Als de socialisten daadwerkelijk naar Ingelmunster waren geweest zaten we niet meer in het gemeentebestuur.” (Citaat van De Jaegere, mondeling interview van 17.02.95 in de licentiaatsthesis van Ruth Vandenberghe, pag.283).

In 1988 heerste er bij de oppositie een niet te beschrijven gevoel dat de CVP-meerderheid zou gebroken worden. Jacques Laverge (PVV) waande zich al burgemeester. Even was er de mogelijkheid om één oppositie-lijst te vormen, maar de nationale leiding van Agalev wou niet meedoen.
De parlementsverkiezingen waren niet goed uitgevallen voor de CVP. Er was de ruzie tussen de clans binnen het NCMV, er was een nieuwe partij D.88 (Vereecke), de VU had een sterke nieuwe lijst, en Agalev van Juul Debaere had ook hoge verwachtingen.
Het ACW bleek evenwel weer onoverwinnelijk. Grote stemmentrekkers waren Sansen, Devos, Decabooter, Olivier, Destoop.

De kiesstrijd was vroeger veel gewelddadiger maar zonder programma
Om te beginnen bestonden er vroeger meer lokale periodieken als draagmiddel om andere partijen en personen uit te schelden. Naast het “Kortrijks Handelsblad” had je bijvoorbeeld nog “Andleie” en “Gulden Spoor”. En partij- of vakbondsbladen hadden uitgebreide plaatselijke zuiver politieke rubrieken. “Voor Allen”. “De Roode Vaan”.”De Volkmacht”.

Wat zo’na Arseen Vanmaldergem (Vuilbaardje!) zoal durfde uitkramen in De Volksmacht zou nu absoluut niet meer mogelijk zijn. Zijn overigens wekelijkse geschriften waren ronduit grof en beledigend (ook voor de CVP-middenstand). Van een dusdanig laag niveau dat men zich dat nu niet meer kan voorstellen.
Ook in de pamfletten (kiesblaadjes) werd er door de kandidaten duchtig heen en weer gescholden. Coussens kon er wat van!
“Vuiligheid, drek en verdachtmakingen zijn hun enige argumenten” lees je dan.
“Gedaan met bedrog, geknoei en vriendjespolitiek!”

Opvallend daarbij is dat er nauwelijks sprake was van programma’s.
“Geef uw stad in goede handen”. “Kies voor ervaring”. Daarmee moest men het stellen.
De BSP pleit constant voor lagere belastingen (ja!) Рtaksen genoemd- en wil voor de rest gewoon m̩̩r bals in de stad. Er waren ook tijden dat de PVV niet eens inhoudelijke programma-teksten verspreidde.

Er is ook nu en dan héél stevig gevochten tussen de plakploegen. Ooit had de CVP
’s nachts zijn hoofdkwartier opgeslagen in “de vakschool” van de Oudenaardsesteenweg (het VTI nu) en werd aldaar belegerd door “een bende vuile sossen”. Iedereen was boven zijn theewater. CVP-aanvoerder Jozef Lambrecht heeft toen door een meesterlijke taktische zet de veldslag gewonnen.

Vanaf de 70’er jaren begint men ook meer persoonlijke propaganda te maken. Kleurfoto’s van kandidaten duiken op.
En bij de verkiezingen van 1982 is het hek helemaal van de dam. Men doet aan huisbezoeken en strooit met gadgets.

En nu? Toch nog een les uit de geschiedenis?
Wat de CVP heeft bezield om na de laatste verkiezingen van 2000 in het Schepencollege een coalitie te vormen met de S.P. is me nog altijd niet echt duidelijk. Rekenkundig was dit niet nodig.
Dat de VLD bijvoorbeeld bij die éne onderhandeling met Stefaan De Clerck teveel (2) schepenambten opeiste en daarom uit de boot viel is een drogreden.
De S.P. vroeg er ook twee.
Opvallend voor de waarnemer was wel dat in het jaar 2000 van de verkiezingen (en zelfs nog ervoor) raadslid Philippe De Coene plotseling opvallend gematigd werd over het gevoerde beleid. Hij hield zelfs bijna geen tussenkomsten meer, en zeker geen vlammende speeches zoals in de jaren tevoren.
Op een bepaald ogenblik verdween hij ook zonder serieuze motivatie spoorloos uit de gesprekken tussen zijn partij en de VLD om bij de verkiezingen van 2000 tot een kartellijst te komen.
Ooit vertelde men mij dat de S.P. toendertijd weet had van “een schandaal” (bij een overheidsaanbesteding van het stadsbestuur?) en daarmee dreigde uit te pakken. Toen dit nieuws uitbleef kon men al vermoeden dat er een bestuursakkoord was tot stand gekomen tussen CVP en S.P.
Maar dit lijkt me toch wat te futiel als uitleg voor het ontstaan van een travaillistisch Schepencollege in Kortrijk.
Ik blijf erbij: de opname van een S.P-raadslid in het Schepencollege is buiten Kortrijk bedisseld.
En voor de verkiezingen van 2006 zal dit bij de opmaak van een bestuursakkoord óók het geval zijn. Schepen Philippe De Coene alléén zal hier niet over beslissen.
Is er dan toch nog een les te trekken uit de geschiedenis?

Nog iets.
Bij de verkiezingen van 2006 zijn er twee nieuwe factoren die electoraal een rol zullen spelen.
De partij die de helft van zijn lijst met bekende vrouwen kan invullen zal goed scoren. Op zoek dus naar verpleegsters, nonnen, rennersvrouwen, voorgangsters in gebed, medewerksters van het Wit-Gele Kruis en Kind en Gezin, moslima met Kortrijkse tongval, café-bazinnen met hoge boezem, dochters van bestaande of vroegere mandatarissen. Tineke van Heule is ook goed.

En aangezien de lijststem zal geneutraliseerd worden zijn kandidaten die willen verkozen worden meer dan ooit verplicht om zich duchtig te profileren. Vanaf volgend jaar zullen Kortrijkzanen op wijkfeesten en andere manifestaties mensen zien opdagen die ze in gelijkaardige omstandigheden NOOIT VAN HUN LEVEN gezien hebben.
Ambitieuze kandidaten zullen enorm veel geld moeten besteden aan persoonlijke marketing.
De prentjes en huisbezoeken zullen ons – kiezers – de strot uitkomen.
Met minder dan 5000 euro propaganda komt men er gegarandeerd niet in, in die Raad. Maar die investering kan gerecupereerd door de 20.000 euro (bruto) zitpenningen die een legislatuur van 6 jaar opbrengt.

VOORLOPIG EINDE
VAN DE HISTORIEK

verkiezingen

Een historiek van de Kortrijkse gemeenteraadsverkiezingen (2)

In een vorig stukje hadden we het nog net over de raadsverkiezingen van 1976, het jaar van de fusie van de stad met de randgemeenten.
Nu zijn we weer zes jaar verder.

1982: Doorbraak Agalev en een nog onbestaand Vlaams Blok
Juul Debaere van Agalev doet zijn entree met 4 procent van de stemmen (1 zetel).
De CVP scoort nog altijd met ietwat meer dan 50 procent en 24 zetels op 41.
Aangezien de middenstand binnen de CVP dit keer meer stemmen haalt dan het ACW (39 procent tegenover 21, oftewel 13 gekozenen tegenover 11) krijgt het NCMV er een schepen bij en wordt voor een keer de sterkste fractie. (Het blijft een standenpartij.)
De liberalen gaan met 12,5 procent nauwelijks vooruit maar krijgen nu toch 5 zetels.
S.P.: 7 zetels (18 procent). VU: status quo met 4 zetels (11 procent).
Het Vlaams Blok doet nu mee maar haalt slechts 237 stemmen (0,46 %).

De clans de Bethune en De Jaegere staan met getrokken messen tegenover elkaar. Jozef De Jaegere wordtna veel getwist en onduidelijke afspraken toch burgemeester en blijft op zijn post zitten tot 1987. Hij is omringd door 3 schepenen van zijn middenstand en 5 van de Gilde. In november 1987 pas mag Emmanuel de Bethune nog voor even de burgemeestersjerp omgorden.
Belangrijk: er wordt ook reeds in dat jaar afgesproken dat Antoon Sansen bij de volgende verkiezingen van 1988 de lijsttrekker wordt.

1988: het jaar van het Joël Devos-effect
Het Vlaams Blok haalt nog altijd geen zetel en krijgt slechts 456 stemmen.
Joël Devos krijgt als alom bekend kassier bij de ziekenkas van de Gilde niet minder dan 9.181 stemmen. (Men moest toen nog persoonlijk het terugbetalingstarief gaan ophalen. Mensen dachten dat Devos dat uit zijn zak betaalde.)
Dat is de absolute top in de geschiedenis. Méér stemmen dan bijvoorbeeld Antoon Sansen. Hij zal daar later dan toch als cadeau een niet al te belangrijk maar populair schepenambt voor krijgen.
Sansen wordt zoals vroeger al voorzien (zes jaar tevoren!) de lijsttrekker van de CVPen baron de Bethune wordt voor de middengroepen de lijstduwer. Afgesproken was ook dat het ACW in elk geval het voorzitterschap van het OCMW krijgt. Tenzij de middenstand méér dan twee zetels voorsprong zou hebben.

CVP: 16 zetels (52 %)
Zeer slechte score voor de middenstand: 9 gekozenen van de 20 kandidaten. Het ACW daarentegen dat met enkele nieuwe kandidaten opkomt (Bral!) heeft 16 gekozenen van de 21 kandidaten.
SP: 7 zetels (15 %)
PVV: 5 zetels (13 %)
VU: 2 zetels (6 %)
Agalev: 2 zetels (6 %)
Antoon Sansen wordt burgemeester. Troostprijs voor het NCMV: 5 van de 8 schepenen !

In de verkiezingsstrijd van 1988 is er even sprake geweest van een samengaan van alle oppositiepartijen. De lijsttrekker zou uit de VU komen. De lijstduwer uit de S.P.
Bij een overwinning zou de PVV (Jacques Laverge) het burgemeesterschap krijgen. Maar de nationale leiding van Agalev wou een aparte lijst.

1994: het Vlaams Blok is daar !
De PVV is VLD geworden en krijgt 6 zetels (15 %).
Het Vlaams Blok maakt een steile opgang van niet eens 1 naar 6 procent en behaalt 2 zetels! 3.238 Kortrijkzanen stemmen nu voor die partij.
De CVP gaat met 4 procent sterk achteruit en behaalt “slechts” 48 procent en 24 zetels.
De SP deelt ook in de brokken met 13 procent en krimpt tot 5 zetels. (Merk op dat de partij ooit eens 23 procent van de stemmen behaalde.)
Agalev doet het goed: 8 procent en 3 zetels.

2000: CVP tot coalitie gedwongen
Nieuw feit.
Er is nu een kartel VLD-VU-ID met volksvertegenwoordiger Pierre Lano als lijsttrekker. Het kartel behaalt net iets meer dan 20 procent en krijgt 9 zetels. (Raadslid Lieve Vanhoutte is het intussen afgetrapt naar de NV-A.)

Stefaan De Clerck haalt een ongelooflijk aantal stemmen binnen: 15.262.
Op zijn eentje redt hij de partij.
(Wellicht is het aan het De Clerck- effect te wijten dat bepaalde bonzen van de CVP inzake naamstemmen er fel op achteruit gaan.)
De CVP behaalt met 45 procent een nipte meerderheid van 21 zetels op 41.
Drie zetels verloren en 3,4 procent minder.
De SP met Philippe De Coene gaat vooruit: van 5 naar 6 zetels (15 %).
(Raadslid De Coene hield zich al een jaar tevoren zeer gedeisd in de gemeenteraad en wordt beloond met een schepenambt. Een bestuursakkoord werd nog vóór de onderhandelingen met de VLD definitief beklonken in café “Au Casino”.)
De CVP vormt aldus voor het eerst in de Kortrijkse geschiedenis een coalitie.
Het Vlaams Blok gaat er weer op vooruit: 3 zetels en 4.893 kiezers (bijna 10 procent).
Agalev begint wat af te brokkelen: 2 zetels (7 procent).

Van de acht huidige schepenen zijn er nu 5 van ACW-obediëntie. Er is 1 socialist, en de middenstanders hebben er welgeteld 2.
Laat ons zeggen 6 sociaal-democraten tegenover twee neo-liberalen. Nooit gezien in Kortrijk tenzij dat ene homogene incidentele ACW-college uit lang vervlogen tijden.
Vroeger zou men dat een travaillistische bewind hebben genoemd. Maar die term is nu volkomen uit de roulatie.

Tot daar.
Nu nog wat kommentaar in nog een volgend stukje.

verkiezingen

Een historiek van de Kortrijkse gemeenteraadsverkiezingen (1)

Achter de schermen wordt er nu al gepraat over kieslijsten en mogelijke coalities in het Kortrijkse schepencollege na de verkiezingen van volgend jaar. Want: “eens een coalitie, altijd coalitie”. Dixit VLD-raadslid en volksvertegenwoordiger Pierre Lano.
De opmaak van geheime bestuursakkoorden is altijd een ingewikkelde kwestie.
Maar in Kortrijk zijn bijzondere complicaties mogelijk. Want – het is niet bij iedereen bekend – minister Vande Lanotte (SP.A) uit Oostende heeft het alhier op dit gebied ook voor het zeggen. Wat in Oostende (eventueel ook Brugge) gebeurt is gelieerd aan Kortrijk. Zelfs afspraken op het provinciale niveau kunnen een rol spelen.

Nou, nu het langer dag blijft en we allemaal toch een beetje tijd zat hebben, wil ik even de historiek schetsen van de Kortrijkse gemeenteraadsverkiezingen. Het wordt een lang stuk (opgesplitst in drie delen) aangezien historie zich nu eenmaal moeilijk laat samenvatten.
We beginnen zelfs al even vòòr WO II.
Mogen we dit nu reeds verklappen?
We deden een heel vergeten en verrassende ontdekking: het uiterst geringe aantal stemmen voor het Vlaams Blok toen die partij hier in Kortrijk voor het eerst deelnam aan de gemeenteraadsverkiezingen. Minder dan Amada!

Maar eerst even een ingekort overzichtje van de uitslagen der verkiezingen tussen 1946 en 1970 (de laatste verkiezingen vòòr de fusie Groot-Kortrijk).
De periode na 1976 komt in een volgend stuk ter sprake. Daarna geven we dan nog wat kommentaar.

De Christendemocratie(CVP) schommelt in die beschouwde periode ’46-’70 rond een gemiddelde van 14.000 stemmen op laat ons zeggen zowat 30.000 kiezers (40 tot 45 duizend inwoners).
Een kleine inzinking was er bij de ongeldig verklaarde verkiezingen van 1964
met “slechts” 46 procent van de stemmen. De grootste historische triomf deed zich voor in 1958 ter gelegenheid van de Schoolstrijd: de partij kreeg niet minder dan
60,3 procent van de kiezers achter zich !
De Socialisten (de vroegere BSP) behalen in die jaren bijna constant ongeveer 5.500 stemmen. Een “dieptepunt” was er in 1965 (17 procent). En het grootste succes zien we onmiddellijk na WO II in 1946: 24 procent.
De Liberalen (PVV) halen gemiddeld ca. 2.600 stemmen. Laagste score was in 1946 (8 procent), en de hoogste in 1958 (12 procent). Ook ter gelegenheid van de polarisatie vrijzinnigen-katholieken bij de Schoolstrijd.

Maar nu eerst nog even het jaar 1938:
Gilde versus Middenstand – toen ook al!
Er waren toen 23 zetels te begeven. Het Christen Werkersverbond behaalde er 10 van met 36 % van de stemmen. De Verenigde Katholieken, ook genoemd de burgerpartij (zeg maar de Patria, Middenstand en ook Landbouwers) kregen 4 zetels en16 % van de stemmen acher zich.
Socialisten: 6 zetels (23 %)
Liberalen: 3 zetels (13 %).
De burgemeester is Arthur Mayeur, een man van De Gilde.
Opmerkelijk: er werd toen een homogeen ACW-minderheidscollege gevormd met vier schepenen.
Nog even dit: de rebelse Jules Coussens was in 1939 al raadslid en in 1947 al even dienstdoend burgemeester.

1946: de nieuwe CVP als “eenheidspartij”
In het kader van het fameuse kerstprogramma proberen de christen-democraten de standen te overstijgen. Er is nu een echte gemeenschappelijke CVP-lijst goed voor
16 zetels van de 23. 56 procent!. Kleppers inzake naamstemmen waren toen: Joris Lagae, Alfred De Taeye, Jules Coussens, Albert De Clerck.
Yvo Lambrecht deed ook al mee maar behaalde toen slechts 143 stemmen.
De BSP scoort weer goed met 23 procent en verovert opnieuw 6 zetels.
Liberalen: slechts 1 zetel (8 % van de stemmen.)

Na veel geruzie – Jules Coussens was namelijk zeker niet heel koosjer uit de oorlog gekomen – binnen de CVP wordt uiteindelijk Alfred De Taeye (ACW) in 1948 toch burgemeester.

1952: stoorzender Juul Coussens
Juul Coussens met zijn scheurlijst “Volksbelangen” gooit roet in het eten van de christen-democratie. Op zijn lijst staan bijvoorbeeld ook Albert De Clerck en Jozef De Jaegere. Op zijn eentje krijgt hij 4.641 stemmen achter zijn naam. Zijn partij behaalt 10 zetels (37 %). Hij wordt burgemeester en krijgt ook nog twee van de vier schepenen.
De Christen Werkliedenpartij (dat is De Gilde met Arthur Mayeur als lijstrekker) sleept slechts 5 zetels in de wacht (20 %). De middenstandsvleugel haalt nu dankzij Coussens opvallend meer stemmen dan het ACW: 43 tegenover 21 procent.
Socialisten: 5 zetels (ook 20 %).
Liberalen: 2 zetels (10 %).
Merk op: Jozef De Jaegere is voor het eerst raadslid.

1958: het jaar van de ziel van het kind
Dat is het jaar van de schoolstrijd. De CVP behaalt een ware monsterscore met méér dan 60 procent en 16 zetels van de 23.
Een absoluut record. (“Volksbelangen” is trouwens even verdwenen: Jules Coussens staat namelijk op de CVP-lijst en behaalt weer méér dan 4000 naamstemmen.)
Dank zij de stunt met de “elf bollekes” (de pare plaatsen op de lijst zijn voor Gildemannen) bereikt het aantal ACW-stemmen een piek: 47 procent tegenover 21 procent voor de middenstand.
Alle 11 kandidaten van het ACW worden verkozen! Bij de middenstand slechts 5 van de 12.
Socialisten: 5 zetels (21 procent). Liberalen nog altijd 2 zetels maar nu toch 12 procent van de stemmen.
Bij de CVP duikt nu echt een nieuw stemmenkanon op: Ivo-J. Lambrecht. (Hij was voor het eerst raadslid in 1950). Antoon Sansen wordt nu ook verkozen.
Jozef Lambrecht wordt burgemeester. Troostprijs voor de middenstand: 3 van de vijf schepenambten.

1964: heibel binnen de CVP en ongeldige verkiezingen
Er zijn nu 25 zetels te begeven.
De CVP zit in de penarie. Slechts 12 zetels (46 %) op de 25. Geen meerderheid meer !
Juul Coussens is daar namelijk wéér met zijn lijst “Volksbelangen” waarop ook VU-leden prijken: 6 zetels (23 %).
De PVV heeft er 2 (9 procent).
En nu gebeurt er iets!
De PPV (2 zetels en 9 procent) is bereid tot coalitie-vorming en aanvaardt werkelijk alle, maar dan ook alle CVP-programmapunten. De liberaal Willy Ameye wordt een schepenambt beloofd.
Maar de verkiezingen worden nietig verklaard ! Niet omwille van het uitdelen van boterkoeken Рzoals velen nu nog menen Рmaar omdat een aantal stembussen ongesloten bleven en men ̩̩n stembrief teveel vond.

Herverkiezingen van 1965: de socialisten redden de CVP
Opnieuw een cruciaal moment.
CVP: 13 zetels (48 %). Volksbelangen: 23 procent en 6 zetels. Socialisten gaan achteruit: 4 zetels (17 %). Liberalen :2 (bijna 10 %).
Bij de CVP is Ivo-Joseph Lambrecht is alweer hét stemmenkanon.
Fries Bijttebier duikt ook op bij de CVP.
De CVP heeft niet echt een coalitie nodig maar het raadslid Leon Vandenbulcke van de NCMV eist eenschepenzetel. Hij krijgt die niet (Bijttebier wel) en zoekt in het geheim de socialisten op. Die verklappen al van te voren de geheime vergadering in Ingelmunster en krijgen daarvoor een cadeau: een bestuurder in de Commissie Openbare Onderstand (het toenmalige OCMW ) en in een paar intercommales.
Het is de eerste grote en gemiste kans van de socialisten om te peuteren aan de CVP-almacht in Kortrijk.
Lambrecht blijft burgemeester. Omringd door niet minder dan 4 schepenen van de middenstand en slechts 1 van de Gilde. Maar het ACW krijgt wel het voorzitterschap van de C.O.O.

1970: de VU loert om de hoek
Nu zijn er 27 zetels te begeven.
De CVP behaalt nipt 50 procent en 16 zetels.

“Volkbelangen” gaat officieel samen met de Volksunie (Juul Coussens was tijdens de oorlog niet echt wat men een verzetsstrijder noemt) en behaalt slechts 4 zetels (16 %).
In aantal stemmen deemstert Coussens weg. Zijn gildevrienden hebben hem nu wel duidelijk de rug toegekeerd.
De PVV stagneert nog altijd met 2 zetels maar overschrijdt toch weer de kaap van 10 procent.
Socialisten: 5 zetels (20 %). Rudy Dejaeghere duikt op.
Lambrecht blijft nog altijd burgemeester.
Het Schepencollege wordt met één mandaat uitgebreid. NCMV en ACW krijgen respectievelijk 3 en 2 schepenzetels. Mevrouw Bossuyt-Vandromme die heelwat voorkeurstemmen behaalde mag nog geen schepen worden, want men vindt dit “een verregaande emancipatie”.

1976: het jaar van de fusie Groot-Kortrijk
Er zijn nu 41 zetels te begeven want 56.289 kiezers in de stad en de deelgemeenten.
Emmanuel De Bethune uit Marke is overigens net als Jef Lambrecht tegen de fusie gekant. Als die er dan toch komt wil hij alleszins autonome wijkraden. (We zouden dit nu districten noemen.) De Bethune is tijdens zijn burgemeesterschap blijvend voorstander geweest van deconcentratie.
Als bekend wordt dat de regering van plan is om ook het rode nest Harelbeke toe te voegen aan Kortrijk neemt heel de CVP-afdeling ontslag, inclusief het College.
Zo wordt de hegemonie van de partij in Kortrijk voor de toekomst bewaard.

“Volksbelangen” is weer verdwenen en de CVP behaalt 25 zetels (54 %).
VU met De Schaepmeester: 12 procent en 4 zetels. Een record voor die partij.
Liberalen ook 12 procent en ook 4 zetels.
B.S.P: 8 zetels en 19 procent.
“Amada” is er nu ook en behaalt 412 stemmen.
Bekende namen die voor het eerst raadslid worden: Omer Soubry, Jacques Laverge, Marc Olivier.
Bij de CVP zijn er 13 ACW’ers verkozen (7 van destad en 6 uit de rand). De Middenstand behaalt 12 verkozenen (7 stad en 5 rand).
Jef Lambrecht is nog altijd burgemeester.
Hij wordt geflankeerd door 4 schepenen van de Middenstand en 5 van zijn ACW.

WORDT VERVOLGD

cultuur

ERFGOEDDAG : het project tijdscapsule is voorgoed begraven

Zondag 17 april is er weer eens erfgoeddag, rond het thema “gevaar”.
Dat is een goede gelegenheid om mij eens gevaarlijk boos te maken.
Want zo nu en dan lanceer ik als algemeen bekend staand positivo bij het stadsbestuur en geijkte organen een idee rondom erfgoed- en andere kwesties en die worden soms zelfs aangenomen.
Maar helemaal niet uitgevoerd !

Al ter gelegenheid van de eeuwwende legde ik het voorstel neer om een groot volksfeest te bouwen rondom de “begrafenis” van een zogenaamde tijdscapsule.
(Idee gestolen uit Nederland.)
In die tijdscapsule zouden Kortrijkzanen allerhande dingen, voorwerpen (brieven ook) kunnen stoppen die typisch zijn voor Kortrijk en tegelijk tekenend voor de voorbije eeuw. Van die lelijke in een soort rubber vervaardigde vlassandalen. Een kanten jarretel gemaakt in het Begijnhof. De laatste velo van Briek Schotte.

Die tijdscapsule kan dan bijvoorbeeld de gedaante aannemen van een kleine bunker, halvelings begraven op de Grote Markt. En de afspraak met het nageslacht is dat die pas kan opengebroken worden over 100 jaar, alweer met een groots volksfeest voor de Kortrijkzanen die dan nog leven.
Kortrijk bruist dan nog in 2100.

Dit voorstel is tot tweemaal toe aanvaard in de gemeenteraad.
Zowel tijdens de vorige àls de huidige legislatuur. Unaniem, door heel het Schepencollege en alle gemeenteraadsleden.
Het project is nooit uitgevoerd.
Op een gegeven moment zei de huidige burgemeester dat het idee eigenlijk best door een of andere culturele organisatie zou kunnen voorgedragen worden.
Zo gezegd, zo gedaan.
Ik heb het voorstel dus nog een keer voorgelegd aan de besturen van resp. de Stedelijke Musea, het Vlasmuseum, de vzw Bruisende Stad en ook aan de vorig jaar aangestelde coördinator van het erfgoedbeleid, mevrouw Véronique Lambert.
Nooit meer iets van gehoord.

In de gemeenteraad van maart 2005 werd het eerste beleidsplan 2005-2008 van de erfgoedcel op de agenda geplaatst. Met daarin ook het jaaractieplan voor 2005.
Geen sprake van een tijdscapsule!
Tussen haakjes: de erfgoedcel voorziet voor dit jaar nog een tentoonstelling (welke?) naar aanleiding van de restauratie van de artillerietoren (achter O.L.Vrouwkerk).
De werkzaamheden aldaar zullen dan wel moeten opschieten, want enkele weken terug heeft men héél het dak afgenomen van die toren. Dat was waarschijnlijk niet voorzien. En de werken aldaar liggen ook vaak stil.

Ik ben echt kwaad. Een stadsbestuur dat het waagt om een gemeenteraadsbesluit niet uit te voeren! Dat is toch ongezien. Kan enkel in Kortrijk.

Dus neem ik weerwraak en vertel even iets over de financiering van de erfgoedcel.
Zoals te vrezen viel gaat een groot deel van de inkomsten naar uitgaven voor personeel, honoraria en zogenaamde “ondersteunende kosten”.
Van de Vlaamse Gemeenschap krijgt de erfgoedcel per jaar en voor de duur van vier jaar 200.000 euro.
De Stad legt daar 85.715 euro bij. Uit nog andere subsidies en sponsoring, en nog zowat, verwacht men voor dit jaar alleen al 313.715 euro aan inkomsten.

En raad nu eens hoeveel daarvan naar de echte projectwerking gaat?
130.000 euro.

De pure personeelskosten bedragen 107.000 euro.
Dat is dus zonder honoraria en zonder zgn. “ondersteunende kosten ” (zoals vervoer en representatie, directiekosten, verzekeringen, enz.) Daar is 30.000 euro voor voorzien. We hebben dus evenveel geld nodig voor het opzetten van projecten als voor de mensen die ermee bezig zijn.

Die erfgoedcel is goed bemand hoor.
Niet minder dan drie mensen werden gelukkig gemaakt.
De “cel” bestaat uit een voltijdse algemene coördinator, en waarlijk nog een VOLTIJDSE coördinator voor de communicatie en nog een half iemand die instaat voor onthaal en administratie.
Als de stad een convenant afsluit met de hogere overheid lijkt het er telkens op dat men gewoon belust is op subsidies om personeel aan het werk te zetten.

Zo, nu weet u het ook.
Beschouw dit stukje maar als een zoete weerwraak.

gemeenteraad

Ditmaal slechts een middelzware gemeenteraad. Om helemaal ziek van te worden !

De aan de raadsleden toegestuurde documenten ter voorbereiding van de gemeenteraad van 11 april wegen een halve kilo. Omgerekend in bladzijden: ca 150.
Dat kan er nog mee door. Vandaar dat we ditmaal durven gewagen van een “middelzware” gemeenteraad.

Wegens gebrek aan tijd (“We hebben nog wel wat anders te doen! We moeten ook nog een beetje leven!”) volgt hierna slechts een overzicht van de meest kwalitatieve agendapunten met zéér sporadisch en wel degelijk wat voorlopig kommentaar.
In mei komen we dan terug op een aantal zaken die niet in de gazetten staan.

Maar eerst nog even dit.
Alsof de agenda alweer niet zwaar genoeg is, zijn er opnieuw bijkomende agendapunten (ook puntjes genoemd) van de raadsleden zelf. Ik verlang terug naar de tijd dat er helemaal géén waren.
Wanneer zullen onze raadsleden een keer de bestaande dossiers van het College beginnen lezen?
En mijn weblog !?
In de raadscomissies over de agendapunten van het College werden opnieuw weinig of geen bemerkingen gemaakt. En als er dan al een keer iets wordt geopperd gaat het om een zaak die men al in de memorie van toelichting kan lezen, zonder ook maar één dossier zelf te raadplegen.
Het voorstel van Groen! (voor één keer past er hier een uitroepteken) gaat over de opstart van een “landinrichtingsproject Leievallei” tussen Kortrijk en Wervik.
Kuurne, Harelbeke c.s. telt niet mee. De tekst is zeker opgesteld door een medewerker-jurist. Dat gaat dan van “gelet op” tot “overwegende dat”. Met een besluit. En een heus Art. 1.
Raadslid Cathy Matthieu vraagt dus aan niemand minder dan de Minister bevoegd voor Landinrichting (weet er iemand wie dat is?) om op te treden. En het College van Kortrijk wordt gevraagd de dingen uit te voeren.
Raadslid Godelieve Vanhoutte (nu N.V. en A) heeft ook geen tijd gehad om de dossiers te lezen en doet om in de gunst te komen van het electoraat nu al een warrig en niet echt juridisch geredigeerd voorstel om de Kortrijkzanen beter op de hoogte te houden van de evenementen die in hun buurt geschieden. Waar woont zij eigenlijk? Leest ze nog de Stadskrant en Atlas?
Hilde Overbergh (SP.A) is met het oog op de lijstvorming ook weer wakker geschud.
Zij wil op een goed blaadje staan met allerhande “vrijwilligers” en ze een collectieve verzekering aanbieden. Menslievend ideetje gestolen uit de provincieraad.
Cathy Matthieu is nog niet uitgepraat. Ze wil nu nog méér speelbossen, door ADJ (?) begeleid. Dat gaat ons weer een duit kosten aan personeel in geitenvacht (geen bont!). (Ex- Groen-raadslid Missiaen wou ooit alle maisvelden weg wegens horizonvervuiling. Ik heb toen om dezelfde reden gevraagd om de bossen te kappen. Overigens is er een tijd geweest dat de groenen tegen kindjes-in-de-bossen warengekant.)
En raadslid Matthieu rijdt schepen Frans Destoop nog in de wielen met een vraag over de verbindingsweg Kapelhoek-Lampestraat in de buurt van Vandecasteele Houtimport. Het stond allemaal al in de gazetten. Dat zal haar niet goed bekomen. De schepenvan ruimtelijke ordening weet al lang hoe de vork in de steel zit.

’t Is erg allemaal. Ik kan er niet meer tegen.
En nu de ware agendapunten.

Punt 1.3: Kennisname van het verslag van het overlegcomité stad-OCMW
Geen kat die dat verslag leest. In de memorie komt er nooit een samenvatting van dit verslag. Zelfs geen opsomming van de agendapunten.
Het verslag wordt in extenso ook nooit toegestuurd aan de raadsleden. En het is nooit een keer echt lang (max. drie blz.). Het gaat nochtans om een belangrijk driemaandelijks rapport over de werking van het OCMW en de synergieën met de stad.
De burgemeester en vooral schepen Frans Destoop (voormalig OCMW-tycoon) hebben niet graag dat raadsleden ingaan op dit verslag. Er rust een soort taboe op. Nog gewezen voorzitter OCMW-Waegemans daarentegen wil altijd wél graag de bespreking ervan aangaan als er een zeldzame keer een raadslid een opmerking maakt. En dat siert hem. Schitterend hoe hij dan de nieuwe OCMW-voorzitster uit de puree haalt.
In de raadscommissie 1 van vorige dinsdag was de burgemeester verontschuldigd.
Daardoor moest schepen Hilde Demedts het OCMW-verslag toelichten. Van haar is geweten dat ze een grote aversie heeft tegen de geldhonger van het OCMW.
Maar er waren geen bemerkingen van de aanwezige raadsleden.
(Tussen haakjes: praktisch altijd zijn alle raadsleden aanwezig in de hen toebedeelde maandelijkse commissievergaderingen op dinsdag. Dat scheelt een slok op de borrel. In minder dan een half uur, soms in nauwelijks tien minuten heeft men 6000 frank (bruto) verdiend aan presentiegelden. Zonder ook maar één dossier open te maken.)

Punt 1.4: Goedkeuren van het voortgangsrapport Stedenfonds
Er werden in de raadscommissie 1 géén bemerkingen geformuleerd.
Dus doe ik het ook niet.
Het is een uitermate belangrijk rapport, een beetje nodeloos uitvoerig (41 pagina’s), en met het nodige welzijnsjargon (quick win), maar uiteindelijk goed gemaakt.
Gaat over heel belangrijke zaken voor “de mensen”.
Bijvoorbeeld over leefbaarheidsproblemen, het project Sint-Denijsestraat, buurtwerking (de Lange Munte!), het stadsmeldpunt, gebiedswerking (nooit van gehoord?), zelfanalyse door de stad, samenwerking met het OCMW en met de politiezone VLAS, achtergestelde buurten.
Jammer! Jammer ! Alweer niets over timing en financiering.
De subsidies van de hogere overheid zijn torenhoog. Voor dit jaar verwacht men weer bijna 2 miljoen, euro wel te verstaan.
Nog even herhalen: onze raadsleden van commissie 1 hadden geen bemerkingen over dit alles in voorraad.
Weet u waar ik niet mee akkoord ga?
Het project “mystery shopping” wil schepen Lybeer nog dit jaar opnieuw herhalen.
Hierbij worden onze ambtenaren door anonieme “detectieven” benaderd om te zien of ze bijvoorbeeld klantvriendelijk zijn en hun stiel kennen.
Weet je wat? Ik ga een keer schepen Lybeer zelf anoniem op de rooster leggen.
Wacht maar! Nog dit jaar.

Punt 1.5: Aanpassing stedelijk politiereglement
Sinds 1 april zijn een aantal kleinere misdrijven (overlast, ordeverstoring , kleine criminaliteit) niet langer op de klassieke manier strafbaar.
Dat wil niet zeggen dat de stad (een ambtenaar) daar niet meer kan tegen optreden.
Vandaar dit nieuwe reglement. Maar het is nog niet klaar.
Op de site van de VVSG staan alle mogelijke toelichtingen over gemeentelijke administratieve sancties en politiestraffen. Tientallen bladzijden. Er is ook een speciaal forum aan gewijd.
Wordt dat niet gelezen?

Punt 1.7: concessie uitbating cafetaria Lange Munte (lastencohier)
Volgens mij weet het stadsbestuur al wie daar komt.

Een belangrijke opmerking aangaande de agendapunten van de tweede raadscommissie.
Over al de 20 punten uit deze raadscommissie (vooral toegespitst op openbare werken) is door de raadsleden van deze commissie geen enkele bemerking gemaakt.
Niets! Nul!
Ik kom ziek.

Punt 2.5: Herinrichting van de Zwevegemsestraat en de Oudenaardsesteenweg
Eindelijk zal er één invalsweg naar de stad aangepakt worden.
Tot de kiesbeloften behoorde dat men ze een beetje allemaal zou aanpakken maar de vertragingen hierbij zijn helemaal de schuld van de Vlaamse overheid. Vooral van een vorig bewind, ook dat van Steve Stevaert.
Let wel, het gaat hier nog maar om de wijze van gunnen van een studieopdracht.
De studiekosten worden door de Stad gedragen en geraamd op 150.000 euro.
Voor de eigenlijke herinrichting van de invalsweg wordt gedacht aan een bedrag van 2,5 miljoen euro. Daarvan zal 250.000 euro gedragen worden door de stad, voor voetpaden en straatmeubilair.
Via de geijkte kanalen heb ik ooit eens een voorstel geopperd om originele, herkenbare toegangspoorten te maken bij de invalswegen. Dat moet heus niet veel kosten.
Zou het voorstel een kans maken? De werkgroep “Sculpturen in de Stad” waarvan niemand duidelijk weet wat die uitricht zou dit project toch kunnen indienen onder de vorm van een “kunstwerk”? Of wordt het weer een beeldje?

In een volgende fase zal men de studie aanvatten van de as Doorniksesteenweg-
’t Hoge. Beetje later nog de Gentsesteenweg en de Pottelberg.
U verlangt toch ook al tot alles voorbij is?
In elk geval is er stof genoeg voor een volgende bewindsploeg.

Punt 2.17 – 2.18 – 2.19 – 2.20: de Parko van schepen Guy Leleu
Het autonoom stadsbedrijf Parko is een echt bezige bij.
Nu gaat men alweer 35 parkeerautomaten kopen. Immers: om de kas van Parko te spijzen komen steeds weer meer betalende zones.
Op de parkings van de Hallen-site zal men een toegangscontrole installeren (550.000 euro, excl. BTW), een camera-observatiesysteem (27.000, excl. BTW), allerhande signalisatie (120.000, zonder BTW).
Voor de werken op de Hallensite is het wel zo dat Xpo en Kinepolis voor 50 procent van de kosten zullen instaan. (Een vroegere nooit toegepaste overeenkomst was voordeliger voor de stad, subsidiair Parko.)

Opvallend is dat bij de wijze van gunnen Parko vaak maar één leverancier zal raadplegen.
Hoeveel de voorstudies van de werken door Parko hebben gekost is niet bekend. Ook niet wie die eigenlijk heeft gemaakt.

Punt 3.3: schepen Bral koopt een beeldje
Al zes jaar geleden lanceerde een “culturele werkgroep” van Bissegem het voorstel om een kunstwerk te plaatsen op het hernieuwde dorpsplein.
Een kleinere “kerngroep” (dat schepen Bral en enkele vriendjes) heeft dan in 2002 het dossier opnieuw opgestart.
Men besliste om iets te laten maken rondom het thema: “vlassermeisje dat in het deurgaatje staat”.
Uit een zestal kunstenaars werd Jef Claerhout verkozen om dat vlassermeisje “Minneke van Bissegem” in het deurgatje te plaatsen. Voor 32.775 euro, inclusief plaatsing.
De gemeenteraad mag NU beslissen over de wijze van gunnen !…
Schepen Bral organiseert bij die gelegenheid ook via zijn vzw Bruisende Stad een electoraal getint volksfeest op 9 juli.

Punt 3.5: de zwerfpoezen van schepen Philippe De Coene
U zal zich herinneren dat schepen De Coene al in 2002 de zwerfpoezen alhier heeftaangepakt, met mogelijke subsidies van de hogere overheid. Die poezen worden doodgemaakt, of gecastreerd of gesteriliseerd. Voor de periode maart 2004-januari 2005 is hiervoor 21.775 euro gefactureerd door de “Stichting Dier” in samenwerking met dierenartsen.
Aangezien de evaluatie van de poezen goed is wordt de gemeenteraad uitgenodigd om het project met “Stichting Dier vzw” verder te zetten. De memorie vermeldt geen netto-kost. Geen tijd om de begrotingspost na te gaan.
De raadsleden maakten trouwens geen bemerkingen in de commissie.

Punt 4.1: Sociale Economie en Diensteneconomie
De gemeenteraad wordt verzocht om “in te stemmen” met de actieplannen 2005-2006.
De coördinator “diensteneconomie” kan voortaan tot 25.000 euro krijgen. En Vlaams minister K.Van Brempt belooft voor de komende (twee?) jaren 103.062 euro ter beschikking te stellen van de stad. Op voorwaarde dat de stad bereid is om eenzelfde bedrag te investeren.
In de memorie van toelichting voor de raadsleden is sprake van 100.000 euro per jaar beschikbare middelen, en zij kunnen enkel gebruikt worden voor het inzetten van personeel.
Men heeft nu ontdekt dat daarvoor tegen 1 mei een actieplan moest worden uitgewerkt.
Men voorziet 5 projecten: een klusjesdienst, vervoerdienst, verhuisdienst, kinderopvang, kinder- en tienerwerking. Allemaal zaken die de privé ook aankan, maar niet zonder subsidies.
Het zesde project gaat over het toevoegen van minstens twee blanco fiches.
Dat is dus het plan 2 bis.
In de commissie heeft raadslid Lieven Lybeer het verschil uitgelegd tussen “dienstenwerkgelegenheid” en “geïntegreerde dienstverlening”.
We komen daar zeker op terug.

Punt 4.3: multimediale presentatie van het Streekbezoekerscentrum en evocatie van de Guldensporenslag
Als lid van de Algemene Vergadering van de Stedelijke Musea en het Vlasmuseum, plus Bruisende Stad ben ik altijd verheugd om achteraf en via andere wegen te vernemen wat er op museaal gebied zoal gebeurt en zal gebeuren in de gebouwen van het Begijnhofpark.

Punt 4.4: verbouwingen van het Pentascoopproject
Zie onze vorige stukjes hierover. Duidelijk is dat de raadsleden die niet hebben gelezen.
Vorige dinsdag was hierover een zogenaamde Verenigde Raadscommissie.
bijeengeroepen. Dat is een gemeenteraad zonder stemmingen. De burgemeester was er niet. Wel drie schepenen. En veertien raadsleden.
Namens Buda (I?) was er een zekere L. Van Olm. Namens Buda II Kunstencentrum slechts drie leden van de Bende van Vier: J.Fonteyne, K.Kwanten, F.Devos.
Adjunct -stadssecretaris Mieck Vos gaf de toelichting !
We vernamen dat het penthouse niet meer wordt bewoond. Men weet nog niet wat te doen met dit dakappartement. Ik wel.

P.S.
Er is ook nog een jaarverslag 2004 van het Meldpunt van schepen De Coene.
Nodeloos ingewikkeld en veel te geleerd. Dat Meldpunt (het personeel) heeft echt teveel geld.
Het dossiernummer 047529 meldt dat er in een internetkiosk nog een computer staat met een quarty klavier.

Weblog over het reilen en zeilen in de Kortrijkse politiek door Frans Lavaert