Het is niet dat wij nog wilden doordrammen over PIPIGATE.
Maar als de VLD-lijstrekker voor de Kamer in de kieskring West-Vlaanderen het noodzakelijk vindt om in een open brief terug te komen op dat plasincident, dan zien we ons genoodzaakt om nog wat onbeantwoorde vragen te stellen.
Als een gespogen machiavellist doet Vincent Van Quickenborne dat immers niet. Ook dat behoort tot het manipulatief gedrag, eigen aan het machiavellisme. Vervelende feiten ontwijken.

Vincent Van Quickenborne vertelt in zijn open brief van 3 juni dat hij pas tien dagen na de feiten (als het ware per toeval) op de hoogte is gebracht van het incident dat drie van zijn gasten tot driemaal toe tijdens zijn verjaarsdagsfeest zijn gaan plassen tegen een politiecombi. Politiek is dat natuurlijk een belangrijke vaststelling, want als hij dat wél had geweten én daarbij tegelijk was gebleken dat hij niet was opgetreden, – ja, dan betekende dat toen al het einde van zijn ministerschap.
Er zijn natuurlijk meerdere personen die meer feiten kennen over de zaak. Ze zwijgen als vermoord.
Een eerste pertinente vraag is dus waarom NIEMAND- maar dan ook niemand – getuigt over wat hij weet over heel de affaire. Geen persoon die beaamt of niet beaamt wat Quickie beweert. Of dat waar is of niet waar. Juist of niet juist.
Maar los daarvan rijzen nog andere bedenkingen, bijna raadsels.
1.
Er zijn niet minder dan drie van die plasbeurten geweest. Om 20u39, om 22 uur en rond middernacht.
De woning werd (wordt) door een of meerdere politiecamera’s vanuit het politiecommissariaat permanent in de gaten gehouden.
Waarom is de politie niet onmiddellijk gaan optreden? Waarom is er die avond vanuit de controlekamer blijkbaar geeneens een telefoontje geweest naar Quickie om hem van een en ander op de hoogte te brengen? Lag men daar te slapen? Of wou de politie bewust het feest niet gaan storen? Wou men geen PV’s gaan opmaken ten huize van een minister? Nog wel tegen zijn vrienden?
2.
Heeft het parket een onderzoek opgestart voor smaad aan de politie?
Is Van Quickenborne daarvan op de hoogte gebracht?
Is het onderzoek intussen afgerond?
Waarom lezen we daar niets over in de gazetten?
3.
Waarom heeft Van Quickenborne de beelden van de politie niet opgevraagd? (Nu doet hij alsof hij daar geen toegang toe had. Alsof dat niet kon.)
4.
Een vaststelling. Van Quickenborne had er in feite alle belang bij om geen inzage te vragen van die video-beelden van de politie. Nu kan hij geheugenverlies voorwenden over wat er zich heeft afgespeeld toen hij met één van zijn gasten (of waren het meerdere?) gedurende een uur lang buiten stond te wachten op een taxi. Met zijn luchtgitaar.
5.
De luttele beelden gemaakt door zijn eigen bewakingscamera (die Quickie publiek heeft gemaakt) zijn strafbaar. Ze tonen openbaar domein. Mag niet. Is daar enig gevolg aan gegeven?

P.S.
Machiavelli had nog een les voor ‘de heerser’. “Het is veel beter medelijdend, trouw, menselijk, eerlijk en godsdienstig te schijnen dan het in werkelijkheid te zijn.”
Dat was toch een deugniet !

In zijn excuus-brief ” van 3 juni, gericht aan alle West-Vlamingen, drukt Vincent Van Quickenborne, VLD-lijsttrekker voor de Kamer, ook nog zijn spijt uit over wat is voorgevallen tijdens zijn uit de hand gelopen verjaardagsfeest op 15 augustus vorig jaar. Zijn PIPIGATE. Drie van zijn (zichtbaar dronken) gasten plasten toen tegen een lege politiecombi die in zijn straat geparkeerd stond als afschrikkingsmiddel na een verijdelde poging tot ontvoering van de minister.
In die bewuste publieke brief laat Quickie nog weten dat hij dat gebeuren pas 10 dagen later kon vernemen van een journalist en daarbij zeer “geshockeerd” was. Dat hij nog steeds boos is op de daders en dat een van hen een goede vriend was waar hij uiteraard sindsdien niet meer mee heeft gesproken.
In de rand van die brief meldt Quickie nog in een video op de ‘social media’ dat hij “daar niet bij was” en dat de journalisten (meervoud) die dat wél beweerden daarbij werden “veroordeeld” door de Raad voor de Journalistiek.
Over beide uitlatingen van VVQ willen we als kortrijkwatcher toch even ons licht laten schijnen.
Maar niet zonder daarbij eerst even te verwijzen naar een bijpassende opmerking van Machiavelli , toch de ‘maître à penser’ van de politieker Van Quickenborne. In zijn werk “De vorst” merkt de politicoloog van die tijd alweer zeer gevat op hoe men een “vorst” (een heerser, desnoods een burgemeester) kan leren kennen.
Citaat: “De eerste gissing die men kan maken omtrent het karakter van een vorst: kijken naar de mensen die hij om zich heeft”.

Nu eerst iets over die zogenaamde “veroordeling” van journalisten (meervoud) met hun ‘valse insinuatie’ dat Van Quickenborne het plasincident heeft gezien of er minstens van op de hoogte zou zijn geweest. Dat stond te lezen in een artikel van 23 augustus 2023 in Het Nieuwsblad. Via een mail van 25 augustus diende VVQ daar tegen klacht in bij de Raad van Journalistiek. En uitspraak kwam er pas op 18 april van dit jaar. Er kwam in die tussenperiode nogal wat briefwisseling bij te pas en op 22 februari 2024 zelfs een hoorzitting (middels een videoconferentie) bijgewoond door Q zelf en één journalist (Dirk Coosemans), een vertegenwoordiger (redactiemanager) van het Mediahuis, en een coördinator van de justitiecel.
Over dit alles is op Tinternet een uitgebreid verslag verschenen dat natuurlijk door geen mogelijke kiezer van VVQ is gelezen en achteraf door geen enkele gazet is weergeven. Ook niet door Peter Lanssens van Het Laatste Nieuws, vriend van Quickie en aanwezig op het feest.
Vooreerst is het van uiterst groot belang te weten dat de Raad voor Journalistiek zéér uitdrukkelijk stelt dat men “niet kan uitmaken of klager (VVQ) de plasincidenten aanschouwd heeft, of ervan op de hoogte was of helemaal van niets wist.” Verder: “de Raad kan daar geen uitspraak over doen“.
Is die journalist (enkelvoud) dan “veroordeeld”?
De Raad voor Journalistiek zegt in dit verband dat de journalist in kwestie onvoldoende aannemelijk maakt dat hij extra kritisch heeft omgesprongen met zijn bronnen. En daarbij hun verklaringen als zou VVQ het tafereel “aanschouwd hebben” onvoldoende omzichtig en correct heeft weergegeven. Dat diezelfde journalist later zijn artikel heeft aangepast door te zeggen dat VVQ “op de hoogt zou zijn geweest” had hij expliciet moeten vermelden. Ten slotte heeft de journalist niet duidelijk gemaakt of hij aan klager heeft gevraagd of hij het plasincident heeft wel heeft ‘aanschouwt’.
Met andere woorden: zijn aanpak van het gebeuren strookt niet met de artikels 1, 2, 6 en 20 van de Code voor Journalistiek. Dat noemt Q een “veroordeling”. Nu ja.
We blijven zitten met een aantal raadselachtige vragen die nog altijd niet zijn beantwoord.
Tot straks.