We kennen twee publicaties waarbij gezocht werd naar een “projectleider DURF2030 (A1a-A3a)”, en die dateren online van 18 november 2022.
In de korte advertentie (vacaturebank – Public) verwacht men dat de kandidaat ondernemend is, open staat voor andere meningen, open communiceert en een echte teamleider is. In de lange versie (10 blz.) die we kennen (“infobundel”) van stad Kortrijk duidt men heel in het lang en het breed concreet aan welke competenties men bij de kandidaten zal gaan meten. Het zijn er acht, te weten: klantgerichtheid, samenwerken, resultaatgericht, wendbaarheid, overtuigingkracht, plannen en organiseren, communiceren, analyseren. Volgt een hele uitleg over wat DURF2030 juist is en wat de taken van de projectleider omvatten. En tot slot komt er nog een uitgebreide bijlage over de drie ‘bouwblokken’ die moeten leiden tot Kortrijk als Europese culturele hoofdstad. (Kandidaten die indertijd deze bijlage niet hebben gelezen of kenden mochten het vergeten…)
We hebben waarlijk geen enkele reden om te betwijfelen dat Tom Hillewaere, intussen uitgeroepen als projectleider, niet zou beantwoorden aan die kwaliteiten. Voor ons part bewijst alléén al de wijze waarop hij vorige zomer de “SpektakelMusical 1302” aan de Leieboorden heeft georganiseerd (en er dan nog zelf een hoofdrol in vertolkte) dat hij geschikt is voor de functie. Laat dit gezegd zijn ! Axel Ronse, de schepen va Cultuur (N-VA), zei het op 16 januari ll. trouwens zelf bij de voorstelling van de gekozen “projectleider”: “Ik kan me geen betere trekker inbeelden. Met Tom hebben we meteen onze eerste keus beet.”
Niettemin is het de journalistieke-deontologische plicht van deze alternatieve elektronische stadskrant om nader in te gaan op de nogal ingewikkelde context van deze aanwerving.
In bovenstaande uitlating van de schepen bijv. zijn al twee termen van belang: hij heeft het over een “trekker” en de “eerste keus”. Om dat allemaal te begrijpen moeten we overgaan tot een beetje lang verhaal, misschien wel in meerdere delen.
In feite hadden we al zeker van in 2020 een soort van “trekker” ter beschikking, namelijk Katrien Voet, de “projectleider” van DURF2030. (Andere benamingen waren: gangmaker, coördinator.)
Dat niet-alledaags platform of netwerk heeft (had) juist tot doel om stad én regio warm te maken voor het streven om K-CH2030 te realiseren door het opzetten van artistieke projecten. (Die projecten worden georganiseerd alsof we eigenlijk al culturele hoofdstad zijn. Tot op heden hebben daar zowat 250 vooral jongeren aan meegewerkt. Bijna geen Kortrijkzaan weet daarvan.)
De stadsadministratie beschouwt die ‘community’ en ‘experimenteerruimte” (gevestigd in Broelkaai 6) als een “eerste bouwblok” om tegen eind 2024 bij Europa een zgn. Bidbook in te dienen waarin aangetoond wordt dat Kortrijk de titel van Europese culturele hoofdstad wel degelijk in hoge mate verdient.
Probleem is dat Katrien Voet op 30 september vorig jaar abrupt ontslag heeft genomen als gangmaker/projectleider/coördinator van DURF2030.
Er is hierover toen al bericht in deze krant. De reden of oorzaak van dit vertrek is vaag gebleven, maar het lijkt erop dat het ergens niet “klikte”. In “De Krant van West-Vlaanderen” (21 oktober 2022) was er sprake van dat Katrien “moeilijk kon matchen met de politieke context”. In dit verband is het wellicht de moeite waard dat er in augustus 2020 al gezocht werd naar een externe kandidaat of team om aan projectbegeleiding te doen voor dat stilaan beruchte bidbook. (Waarover later meer.) Heeft Voet dat misschien als een affront ervaren? Werd zij er te weinig bij betrokken? We weten het niet.
Schepen Ronse vond het wel allemaal niet zo erg. (Had hij toen al iemand op het oog?) Het ontslag van Katrien zou in elk geval de gang van zaken bij de kandidatuurstelling CH2030 niet verstoren en de schepen zou binnen de kortste keren zorgen voor een opvolging.
Het duurde evenwel nog tot 14 november 2022 (dus anderhalve maand na het ontslag van Katrien) eer het schepencollege ertoe kwam om een vacantverklaring met bijgaande selectieprocedure goed te keuren voor een voltijdse betrekking als “projectleider DURF2030 (A1a-A3a)”.
Inzake de toelatingsvoorwaarden kon men (dat is gewoon juridische traditie) kiezen tussen ofwel personeelsmobiliteit, bevordering (zowel intern als extern) of werving. Wat de selectievoorwaarden betreft werd gedacht aan de 8 competenties waarover we het al hadden. En inzake de procedure om een keuze te maken tussen de kandidaten gaf het Collegebesluit van 14 november aan dat een jury van 7 leden (waarvan 3 externen, allen met naam en toenaam genoemd) zou werken in drie fasen: 1) screening de de CV’s of een capaciteitstest, 2) een spoedinterview indien er meer dan zeven kandidaten zouden opdagen, 3) een gecombineerde proef waarvoor men 60 punten op 100 moest behalen.
Over die proef moeten we iets zeggen, als u zich eventjes het ontslag van Katrien Voet herinnert.
De jury zou niet enkel een voorgelegde werkgerelateerde ‘case’ beoordelen maar in een gesprek ook nagaan of er “een match te bespeuren viel tussen de job, de organisatie en de kandidaat”.
Het Collegebesluit gaf geen enkele aanduiding over de wijze waarop de kandidaat zou gevonden worden, noch over een datum waarop de kandidaturen ten laatste moesten ingediend.
Het is werving geworden en bij de publicatie van de vacature online op 18 november vonden we (brute pech van onzentwege!) geen limietdatum voor het indienen van de kandidaturen. De gecombineerde proef zou (onder voorbehoud) doorgaan op 20 december, dat weten we.
Van immens belang nog in het hele verhaal is dat bij die werving van een externe kandidaat één toelatingsvoorwaarde cruciaal van tel was: de kandidaat moest minstens 1 jaar relevante beroepservaring hebben binnen professioneel cultuurbeleid.
We schrijven 12 december 2022. Incident !
De procedure voor de aanwerving van een projectleider DURF2030 is nog helemaal niet afgelopen, terwijl het College jammer genoeg bij hoogdringendheid moet vaststellen dat men met de vroeger aangegeven toelatingsvoorwaarden “slechts een heel beperkt aantal kandidaten kan toelaten“. (Het College van die dag geeft intussen niet in het minst aan hoeveel kandidaten er misschien toch wel zijn opgedaagd. Dat is niet normaal.)
Besluit: men schrapt de bestaande toelatingsvoorwaarde waarbij was geëist dat kandidaten één jaar relevante beroepservaring binnen professioneel cultuurbeleid moesten kunnen aantonen. Maar – jawel hoor – “enige ervaring” blijft uiteraard een groot pluspunt.
Met het schrappen van die ene toelatingsvoorwaarde verwacht het College een groter aantal toegelaten kandidaten. Daarom ook wenst het College om tevens de selectieprocedure ietwat te wijzigen.
Vroeger speelde de aanwerving zich af in drie fasen: een screening van de CV’s of een capaciteitstest, een spoedinterview, en tenslotte een gecombineerde proef (met het voorleggen van en ‘case’ voor een zevenkoppige jury).
Nu zal de selectieprocedure zich afspelen in vier delen.
De screening en het speedinterview (indien er nu meer dan 12 i.p.v. 7 kandidaten zijn) blijven.
Maar er komt nu een eliminerende en anonieme thuisopdracht (deel 3), alvorens over te gaan tot en beslissende mondelinge proef deel 4). Voor die beide laatste delen moet men minstens 60 punten behalen.
Belangwekkend is hier weer dat er zal getoetst worden of er een potentiële match is tussen de job, de organisatie en de kandidaat. De kandidaat wordt zelfs voorgesteld aan “de organisatie”.
En juridisch bekeken is van nog groter belang of kandidaten voor de post (bestaande en mogelijk potentieel andere) wel openlijk zijn ingelicht over die nieuwe toelatingsvoorwaarde én de nieuwe selectieprocedure. Wij hebben in elk geval nog altijd geen nieuwe publicatie van de vacature gevonden. En dat is juridisch bekeken nu eenmaal niet koosjer.
En nu kijkt de aandachtige lezer van deze lange story hoogstwaarschijnlijk uit naar het verdere verloop van de zaak. Wel, alleszins gaat dit gepaard met een zeer wonderlijke wending. Van een projectleider met het bijvoegsel DURF2030 is vooralsnog geen teken van leven meer.
Er is op 7 november 2022 wel een “dienstenopdracht projectleiding” voor K-CH2030 uitgeschreven en die is op 9 januari van dit jaar gegund aan de toen nog niet helemaal opgerichte commanditaire vennootschap Hillewaere Tom, Sint-Rochuslaan 56 te 8500 Kortrijk. Er was maar één offerte.
Tom is dientengevolge op 16 januari met enige trom en hoog op de Budatoren uitgeroepen tot projectleider van K-CH2030. Zitten we hier met een louter terminologische kwestie?
En wat met het Duitse studiebureau dat het Bidbook zou opmaken, althans “begeleiden”?
We komen gek…
(Wordt vervolgd.)