We hadden het er al over. In de gemeenteraad van 19 april wou CD&V-raadslid Carol Leleu wel eens weten hoe het nu eigenlijk zat met de privé-parking van de begijnhofbewoners. Die moet immers samen met die van het vroegere RVT Sint-Vincentius verdwijnen. (Bewoners weten nog altijd niet wanneer dit zal gebeuren, noch waar ze dan later zullen terechtkomen.) Schepen Weydts (van de beweging “Vooruit” met de SP.A) kon haar gerust stellen. Zo vertelde hij dat “we daarmee in contact staan met de bewoners” en “dat er een zeer goed overleg is met die mensen.” (Letterlijk citaat.) Leleu betwijfelde dat toen enigszins want bewoners beweerden niets af te weten van enig overleg. Nu ja, het was woord tegen woord…Incident gesloten. Die gemeenteraad van 19 april deinde uit tot 1 uur ‘s nachts en kreeg daarom een vervolg in zitting van laatstleden maandag 26 april. Carol kwam ditmaal wat meer zelfzeker op het ijs en vroeg uitdrukkelijk naar mogelijke verslagen van het overleg met de begijnhofbewoners en de uitkomst ervan. Houwdegen schepen Weydts verpinkte niet en pareerde de vraag met de mededeling dat Carol hem “verkeerd had begrepen“, of dat hij zich wellicht “verkeerd had uitgedrukt“. Wat een gotspe zeg! Weydts voegde er nogal warrig aan toe dat er nog geen structureel overleg kon zijn over de alternatieve parking aangezien die nog niet gekend is. Maar van zodra daar nieuws over is zal schepen Philippe De Coene zeker niet nalaten om de begijnhofbewoners hieromtrent in te lichten en met hen van gedachten te wisselen. (Dat is dan achteraf.)
Schepen Axel Weydts is dus een politieke leugenaar. (Of zo u verkiest: een leugenaar in de politiek.) Hij maakte zich schuldig aan de ergst mogelijke politieke hoofdzonde: een gemeenteraad (=een verkozen volksvertegenwoordiging) voorliegen. In Nederland zou hij voor zoiets onder vuur liggen. Daar kunnen raadsleden een motie van wantrouwen jegens een wethouder (=schepen) ter stemming brengen, wat tot ontslag kan leiden. Of een motie van afkeuring neerleggen. Of een motie van treurnis. Dit laatste zou hier zeker op zijn plaats geweest zijn. We betreuren zijn optreden. (En dit al meerdere keren.)
In die zitting van 26 april heeft schepen Weydts ook weer zaken “bezijden de waarheid” verteld. En dit naar aanleiding van een zoveelste interpellatie van Benjamin Vandorpe (CD&V) over het eenzijdig schrappen van de parkeergarage aan het museum Texture, waardoor Stad bijna één miljoen aan schadevergoeding en onkosten moet uitbetalen. In dit bestek kunnen we op deze belangwekkende materie nu niet ingaan, maar het feit dat de jokkende schepen over dit project heeft gepoogd om de gemeenteraad te misleiden verdient waarlijk een motie van wantrouwen. In Nederland zou een wethouder hiervoor door het stof moeten gaan.
Helaas moet we onze serie over mandatarissen die PERTINENTE leugens verkopen verder zetten. En het gaat alweer over onze Axel, van de beweging “Vooruit” met de SP.A. Dag Axel. Tot vanavond ! Bel mij gerust.
Zo nu en dan, en tamelijk vaak, heerst er op onze redactie consternatie bij het aanhoren of lezen van een of andere vreemdsoortige uitlating van een (uitvoerend) mandataris. En de verbijstering stijgt des te meer wanneer die wonderlijke uitspraak zomaar klakkeloos, rimpelloos voorbijgaat. Neem nu even wat houwdegen Axel Weydts (van “Vooruit” met de SP.A) in de laatste Kortrijkse gemeenteraad als toelichting meegaf bij een vraag wat er gaat gebeuren met de parking voor de bewoners van het begijnhof, gelegen achter de site, kant Begijnhofpark. Die parking verdwijnt, maar geen bewoner van het begijnhof die in de verste verte weet wanneer en wat er mogelijk zou kunnen komen als alternatief. Axel (bijgenaamd “Kort Lontje”) vertelde minzaam (ten gevolge van een doorgedreven mediatraining?) dat “we daarover in contact staan met de bewoners” én “dat er een zeer goed overleg is met die mensen.” Welnu, daar is geen woord, geen letter van juist of waar! (Ook de voorzitter van het bewonersbestuur genaamd “Vrienden van het Begijnhof” weet nergens van.) Ja, waarom zegt Kort Lontje dat dan?
Neem onze nieuwe burgemeester van centrumstad Kortrijk, Ruthie Vandenberghe, van de kiesvereniging genaamd “Team Burgemeester”. Ook in de laatste raadszitting nam zij uiterst verwonderlijke beweringen in de mond, als repliek op drie interpellaties over het camerabeleid op publiek domein in onze stad. Ten eerste vond zij die camera’s uiteindelijk onmisbaar. En ze wou daar wel eens even minzaam een kleine toelichting bij geven. “U weet het, of u weet het niet,” zo zei ze, “maar 1/3de van de gerechtelijke dossiers wordt door het gebruik van camera’s opgelost.” “En voor diefstallen bijvoorbeeld kan dat oplopen tot 50 procent.” Ja zeg. Kortrijkwatcher weet het wel. Onze redactie is in het bezit van een officiële nota van het kabinet van de burgemeester zelf waarin letterlijk geschreven staat dat bij gerechtelijke dossiers NIET wordt genoteerd of er camera’s zijn bij te pas gekomen. Opnieuw, waarom beweert Ruthie dan toch zoiets?
Tweede wonderbaarlijke uitlating van Ruthie (bijnaam: Goddess). Op 8 maart heeft de politiezone VLAS bij een interventie voor het eerst (ja?) een drone met camera ingezet. Toen had de gemeenteraad daartoe nog geen principiële toestemming verleend aan de korpschef. Ruthie vond dat in het geheel niet onwettig. Ze zou niet weten waarom dit niet kon. Nochtans was het gebruik van de drone op dat moment volkomen in strijd met de Wet op het Politieambt. Zie art. 25/4 §1 en §3. De korpschef heeft dat op een politieraad zelf uitdrukkelijk toegeven: die beslissing was niet correct. (Dat gaf hij volmondig toe, en nam de verantwoordelijkheid op zich.) Volgens Ruthie dus wel geen vuiltje aan de lucht. Verbluffend is dat. Waarom beweert Goddess dat dan toch?
P.S. Vorige dinsdag vroegen we middels een vriendelijke email aan schepen Weydts nadere toelichting over zijn contacten en het overleg met de bewoners van het begijnhof. Tot op heden gehele radiostilte.
Half één van de nacht. Dus al dinsdag 20 april. Schepen De Coene (SP.A) vraagt onverhoeds en met de bijhorende bazige, doordringende blik de schorsing van de zitting, zonder opgave van enige reden. Na wat aandringen zegt hij dat te doen “om persoonlijke reden”. Dat mag en kan, maar die aanleiding wordt door hem, in al zijn arrogantie, geenszins toegelicht. Ook niet achteraf. Ja, hij is hier, na het vertrek van Quickie de baas…. Voorzitter Helga Kints staat een schorsing toe voor 5 minuten, maar het wordt al 55 minuten voor één (00:55) als zij terug in beeld komt met de totaal onthutsende mededeling dat de rest van de nog te behandelen punten wordt uitgesteld tot in de zitting van de maand mei. Consternatie. (De fractieleiders van de oppositie zijn niet geraadpleegd.) Reactie van die fractieleiders laat nog even op zich wachten. De Coene geeft geen kik. (Zijn gelaatsmimiek in close up op de stream van de zitting is die van: ik heb het hier wel voor het zeggen hoor. Overigens al gedurende heel de zitting.) Helga vraagt zich af of de zitting misschien niet morgenvroeg zou kunnen voortgezet worden. Dat vindt zowel de CD&V als Groen te gek voor woorden, De raadsleden van Groen verlaten het scherm. (De zitting is digitaal.) CD&V-raadslid De Bethune oppert dat men volgende maandag opnieuw zou kunnen samenkomen, maar Helga merkt op dat er die dag een Politieraad is. Intussen is al bij een aantal raadsleden de verbinding uitgevallen. Helga sluit dan maar ten einde raad de vergadering om 8 minuten na 1 (01:08). Burgemeester Ruthie is in geen velden of wegen te bekennen. (Zit zij thuis?) Kortrijkwatcher heeft als observator (sinds een halve eeuw) nog nooit zo’n zotte afsluiting van een gemeenteraad meegemaakt. Onwaardig voor een centrumstad die de beste wil worden van de wereld. En er stonden zeker nog een vijftal belangrijke tussenkomsten op de agenda. Wanneer komt er een vervolg van de gemeenteraad? Geen idee. (De raadsleden weten het ook niet.)
P.S. (1) De Coene is de ware, de echte burgemeester! Maar wat heeft er hem bezield? P.S. (2) Schepen De Coene wijt de lange duur van de zittingen aan de vele interpellaties, meer speciaal van het Vlaams Belang. Dat is een heel eigen interpretatie. Om te beginnen staat hij zelf bekend om zijn breedvoerige antwoorden waarbij hij telkens de toegemeten spreektijd overschrijdt. Maar dat is niet de grond van de zaak. Er is nu niet enkel een “pure” gemeenteraad maar ook een Raad voor Maatschappelijk Welzijn. En de vele interpellaties zijn het gevolg van allerhande irritaties, het stijgend ongenoegen bij de raadleden over het gevoerde beleid. En simpelweg ook omdat vroegere vragen onbeantwoord bleven.
Ja, het is alweer gemeenteraadsdag, maandag 19 april. Het wordt opnieuw een heel lange avond, ondraaglijk lang voor de meeste raadsleden. (Wat zitten ze thuis te doen tot ze aan de beurt komen??) Vanwege het College zijn er 26 punten ingediend, waarvan er toch vier enige tijd kunnen in beslag nemen: het stationsproject, de verzekering voor het personeel van stad en OCMW, met onder meer dat van de vzw van de zusters Augustijnen, de verbinding R8/A19, het jaarverslag 2020 van de ombudsdienst. Maar dan… Niet minder dan (ook) 26 agendapunten komen vanwege de raadsleden. (Dat wijst op veel sluimerende irritatie over het bewind.) Daarin drie zgn. “uitgebreide” interpellaties die (of de voorzitter Helga Kints ze als “uitgebreid” zal aanvaarden, – of niet) heibel kunnen opleveren: het parkeerbeleid, VAXPO, de islamisering in Kortrijk. Daarnaast nog 23 zgn. “gewone” interpellaties (IR’s). Dat zijn meestal louter informatieve vragen, maar we tellen toch een aantal tussenkomsten die gegarandeerd heftige emoties kunnen uitlokken. Het is in deze zin dat we opmerken dat het stadsbestuur nog altijd het geluk heeft dat de gemeenteraad alweer niet fysiek in de raadszaal van het stadhuis kan doorgaan. Indien wel, dan zou het er weer gaan stuiven! Met onderbrekingen, geroep en getier tot gevolg.(Raadsleden die naar buiten lopen, gevolgd door persjongens. Waar is de tijd?) Vooral schepen Axel Weydts (DE rouwdouwer van “Vooruit” met de SP.A) wordt het vuur aan zijn kort lontje ontstoken. Met HET politiek schandaal van dit jaar: de schadeclaim en bijgaande kosten voor het niet-bouwen van de ondergrondse parking aan het museum Texture. Weydts heeft geprobeerd om de gemeenteraad om de tuin te leiden en dat is ongeveer het ergste wat een politieker met een uitvoerend mandaat kan doen. Raadslid Benjamin Vandorpe (CD&V) wil met zijn herhaalde én nieuwe vragen beletten dat de schepen volhardt in zijn leugens en misleidende uitleg en komt daarbij met een deontologisch voorstel op de proppen. Ander punt waarbij de gemoederen zullen oplopen: mogelijk buitenlands eigendomsonderzoek bij sociale huurders. Niet enkel het Vlaams Belang wil het daarover hebben, maar ook de N-VA (partij behorend tot de tripartite) brengt de heikele kwestie bij monde van Philippe Dejaegher aan bod. How dare you? Nog zaken die de gemoederen duchtig kunnen beroeren: het camerabeleid, de distributietarieven van Gaselwest (een oud probleem), het ringtracé van het kanaal Bossuit-Kortrijk, De nieuwe voorzitter Helga Kints (tevens ook de nieuwe burgemeester Ruthie!) mogen zich dus gelukkig prijzen dat ze veilig en wel achter hun computer kunnen schuilen. Maar een schorsing van de zitting kan toch ook virtueel?
Dat is de titel van een heel binnenkort te verschijnen biografie over niemand minder dan ere-burgemeester Antoon Sansen. Bij mijn weten de eerste en enige Kortrijkse burgemeester waaraan een boek is gewijd. (De andere ere-burgemeester Manu de Bethune liet in 2006 wel een autobiografie van hem het licht zien. Titel: “Gedachten en herinneringen”.) Aanvulling Een attente lezer wijst er ons op dat er over Jules Coussens ook een politieke biografie bestaat. “Jules Coussens, een geboren dwarsligger”. Auteur: Pieter Jan Verstraete. Uitg. Groeninghe, 2008. (Juul was burgemeester van 1950 tot 1959.)
Sansen (°1932) werd voor het eerst verkozen als raadslid van ACW-strekking in 1958 en zetelde in de Kortrijkse Raad van 1 januari 1959 tot en met 2 januari 2013. Dat is 54 jaar, een record. Hij was gedurende 24 jaar schepen en was van 1989 tot 1994 een populair burgemeester. Maar dat laatste is niet zonder slag of stoot gegaan. Bij de verkiezingen van de jaren ’80 heerste er binnen de christen-democratische standenpartij een ware stammenoorlog tussen de ACW-vleugel en (“de gilde”) en de NCMV-vleugel (“de middenstand”). Probleem was telkens hoeveel kandidaten van beide strekkingen een plaats kregen op de lijst (20 of 21, en waar?), wie lijsttrekker zou worden en op welke grond men aan deze of gene het burgemeesterschap zou toekennen (voorkeurstemmen of totale stemmen per vleugel). Dat ging telkens gepaard met geknoei, onduidelijke afspraken en geheime combinaties. Iemand als gewezen burgemeester, wijlen Jozef De Jaegere, had het zelfs nog op zijn sterfbed over die stammentwist. Benieuwd wat Sansen daarover nog weet te vertellen. (Hij was daar vroeger zwijgzaam over.) Ook benieuwd om weten of ‘Tone’ ons wat nader inzicht zal geven over zijn politiek beleid als burgemeester, bijv. zijn houding tegenover de gemeenteraad, participatie van de burger, zijn investeringspolitiek.
Auteur van de biografie is Karel Cambien, jarenlang bekend Roularta-journalist en nu nog altijd hoofdredacteur van de digitale nieuwsbrief “Made in West-Vlaanderen”. Hij heeft naast oneindig veel artikels en ca. 15 (of is het 20 ?) boeken op zijn naam, altijd rondom politiek-economische thema’s. Het boek (uitgegeven in eigen beheer) beslaat 200 bladzijden en bevat 100 historische foto’s. Prijs 30 euro. Officiële voorstelling van het werk aan de pers op 8 mei in de afspanning “De Vlasblomme” (aan het vroegere vlasmuseum).
P.S. Een weetje. Onze methusalem Tone Sansen heeft nog altijd zijn privé-kleedkamertje in het open zwembad aan het kanaal. Zijn kennissen aldaar zullen hem volgende zomer hopelijk weer met vreugde terugzien.
Het is Maxim Veys ons (hardwerkend) Kortrijks raadslid en Vlaams parlementariër (van de beweging “Vooruit” met de SP.a.) die ernaar heeft gevraagd bij Lydia Peeters, Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare werken. Hij wou eindelijk eens weten hoeveel momenten de ophaalbrug (tafelbrug) sinds 2015 tot nu defect was, de duur ervan, de oorzaak, de herstelkosten en daarenboven nog hoe vaak het de defect het weg- en scheepvaartverkeer heeft gehinderd. Hij wou dat weten, ook al omdat de vorige minister van Mobiliteit liet uitschijnen dat de problemen nu wel van de baan waren. Voor dit jaar waren er in het antwoord (nog) geen gegevens, maar de vraag is wel vroeg op het jaar ingediend (11 februari). De vraag kreeg een gedetailleerd antwoord, tot zelfs het aantal uren stremming van het verkeer. Wel komen we – behoudens twee uitzonderingen – de kosten voor het herstel van het defect niet te weten omdat de werken in “eigen regiedienst” werden uitgevoerd (alsof dat niks kost) ofwel omdat er (tot bijna eind 2017) nog een waarborgtermijn geldig was. De meest voorkomende defecten: – slagbomen werken niet (32 keer vermeld) – geen camerabeelden beschikbaar (de ophaalbrug wordt van op afstand bediend) (22 keer vermeld) – de brug blijft haperen (ja, maar waarom?) Met andere woorden: de brug zelf is niet altijd stuk. Ook zijn er wel eens onderhoudswerken.
Twee misverstanden uit de weg ruimen. 1. Opvallend is dat er vanwege een of ander euvel het scheepvaartverkeer véél vaker en veel, véél langer was gestremd dan het wegverkeer. 2. Er zijn ook meerdere “mankementen” geweest waarbij het verkeer toch totaal geen hinder ondervond.
P.S. Wie meer details wil weten raadpleegt bij het Vlaams parlement de vraag nr. 750 of, onder de naam Maxim Veys zijn schriftelijke vragen. Veys is een van de betere schriftelijke vragenstellers, niet enkel omdat hij het vaak doet maar omdat ze kwalitatief de moeite waard zijn. Zijn vragen en antwoorden halen nooit de pers, die van de Izegemse parlementariër daarentegen wel. Hoe komt dat?
We herinneren het ons als de dag van gisteren: het actieplan 66 uit het milieubeleidsplan 2002. Dat beoogde de strijd aan te gaan tegen de overlast van stadsduiven in het centrum. Na onvoorstelbaar veel beraad en geloop en raadpleging van onder meer Britse experts van de vzw PICAS (Pigeon Control Advisory Service) besloot men om twee duiventillen te bouwen waarin men dan de brave duifjes zou om de tuin leiden met ze te laten broeden op geöliede of kalkeieren. Toenmalig milieuschepen Philippe De Coene liet door een aantal studenten van de Provinciale Industriële Hogeschool ontwerpen maken. Winnaar was een zgn. “Floating Till” die uiteindelijk in 2005 een plaats kreeg op het Conservatoriumplein. De bouw ervan werd gerealiseerd door niet minder dan drie verschillende bedrijven uit Ieper en Merksem. Totale kostprijs volgens ons archief althans 17.000 euro. (Kranten maakten gewag van 4.000 euro.) Voor de plaatsing was er nog 4.260 euro nodig. Een tweede duiventil in het Begijnhofpark is er nooit gekomen. Of de duiventil ook daadwerkelijk de populatie van de ca. 400 zwerfduiven (andere bron zegt 250) heeft uitgedund, daar kennen we geen evaluatie van. In elk geval is die design-duiventil in alle stilte weggehaald naar aanleiding van een nieuwe ontwerp van 2015 voor de omgevingsaanleg van het Muziekcentrum. (Kosten onbekend.) Studio Basto vond dat die constructie daar niet meer paste. Prompt werd er aan een hels tempo vergaderd en gebrainstormd om op zoek te gaan naar een nieuwe, geschikte plaats. De firma Sileghem&Partners uit Zwevegem werd zelfs aangezocht voor het maken van een “haalbaarheidstudie”. Die kostte 2.904 euro en gaf drie mogelijke alternatieve plaatsen aan: het dak van het stadhuis, het dak van het Muziekcentrum (!) en het dak van de site Gheysen waar nu het sociaal restaurant VORK is gevestigd. In afwachting van de verhuis werd de duiventil “in depot” geplaatst. (Een wakkere lezer van onze krant meldt dat hij de til nog heeft gezien in een stadsdepot in Rollegem.)
R12 Dat is eigenlijk een diergeneesmiddel (nicarbazine) tegen parasitaire infectie van het maagdarmkanaal, evenwel met als bijwerking bij gevogelte dat de eieren als het ware “geklutst” en onvruchtbaar worden: het membraan tussen eiwit en eigeel verdwijnt. Wel een heel drastische vorm van geboortebeperking als men dat middel in de farmaceutische vorm van oranje-gele maïskorrels toedient aan zwerfduiven. Een optimale efficiëntie bereikt men door een dagelijkse toediening van minstens 8 gram per duif van de met nicarbazine geïmpregneerde korrels tijdens het voortplantingsseizoen. (Dat is nu begonnen.) In het buitenland (de Ramblas in Barcelona, het San Marcoplein in Venetië) past men dit middel om de eieren onvruchtbaar te maken al decennia toe. Maar het medicijn is in België pas midden 2016 geregistreerd zodat een stad als Tongeren het systeem pas in maart 2017 kon gaan gebruiken. Andere steden zoals Mechelen, Hasselt, Blankenberge, Leopoldsburg, Menen, enz. zijn gevolgd. Kortrijk wil er nu ook mee van start gaan. (Zien we de design-duiventil nog terug?) Stad heeft onlangs R12 gekocht bij de NV Galluvet uit Lummen, de enige firma (dierenartspraktijk) die een offerte deed. Een voorraad voor vier jaar voor de prijs van 32.373 euro. (Hoe en wie heeft de noodzakelijke voorraad berekend?) De toepassing van het middel zal ook wat kosten aan opgeleid personeel en werkuren. Er is zelfs toezicht en controle nodig van een dierenarts. Vrijgekomen nesten moeten overigens weggewerkt. Zal men voor de verdeling van de maïskorrels gebruik maken van automatische dispensers? Is het middel efficiënt? Tongeren zegt van wel: in twee jaar tijd is de columbidae-populatie met 67 procent afgenomen.
P.S. Geen paniek. Bij mensen en andere zoogdieren hebben de korrels uiteraard geen effect op de voortplanting.
Nu men aan een nieuwe vorm van geboortebeperking bij onze stadsduiven toe is, stelt zich de vraag waar die design-duiventil die vroeger stond aan het Muziekcentrum naartoe is. Die kostte toch wel 17.000 euro? De constructie alleen al.
Weblog over het reilen en zeilen in de Kortrijkse politiek door Frans Lavaert