De recent verschenen Stadskrant van de maand oktober besteedt eindelijk de nodige aandacht aan een uniek – maar nog te weinig bekend – puur Kortrijks initiatief om moeilijk handelbare jongeren (“met een hoek af”) terug op het rechte pad te brengen.

We hebben het over Stal 13, een opknapperij waar allerhande meubels (ook lampen, etc) op een creatieve wijze als het ware worden herschapen tot een designobject. Tot “pièces uniques” met hoge toegevoegde waarde.

De jonge mensen die er komen werken hebben al een lang en moeizaam parcours langsheen werk- en welzijnsdienst achter de rug, evenwel niet altijd zonder veel succes. (Moet kunnen.) In het atelier van Stal 13 (gelegen in de Sint-Janslaan 13, vandaar de naam) benadert men ze op een specifieke manier vanuit hun eigenheid en niet vanuit de doelgroep waaruit ze eventueel zouden kunnen behoren.

Stichter en atelierverantwoordelijke Peter Vermeulen verricht er onnoemlijk veel schoon werk.
Goed dus dat onze Stadskrant ietwat uitvoerig aandacht schenkt aan dit innovatief experiment. (Partners zijn vzw Bolwerk, vzw Mentor, VZW De Bolster, vzw Kringloopcentrum Zuid-West-Vlaanderen en het OCMW.)

De Stadskrant maakt eventjes gewag van het feit er tussen Stad en Stal 13 een overeenkomst is gesloten maar rept verder niet over de inhoud ervan. Over de jaarlijkse toelage voor het atelier komen we niets te weten.
Die zou dus nog voor dit jaar 34.500 euro bedragen. Volgend jaar 48.500 euro, in 2016 en 2017 54.000 euro, in 2018 55.500 euro en tenslotte in 2019 58.250 euro.

Het is een traditie dat de Stadskrant het zelden of nooit heeft over de financiële consequenties van een of ander project.
In het oktobernummer bijv. nog een artikel over de 66 camera’s in het centrum van de stad, maar geen woord over de kostprijs ervan.

Er is ook logistieke steun verleend aan Stal 13. Het atelier in de Sint-Janslaan is gevestigd in een pand dat toebehoort aan het Stadsontwikkelingsbedrijf (S0K). En het OCMW staat in voor sociale begeleiding middels een 0,2 VTE personeelsinzet.
Staat niet te lezen in de Stadskrant.

Maar het meest onwaarschijnlijke in de berichtgeving van ons plaatselijk staatsblad over Stal 13 is het feit dat men doet alsof die samenwerkingsovereenkomst tussen het atelier en Stad al in werking is.
De overeenkomst is tot stand gekomen op 26 juni 2014 en is door het Schepencollege van 14 juli goedgekeurd.
Welnu, de tekst van overeenkomst is nog altijd niet voorgelegd aan de gemeenteraad en ook niet aan het OCMW. Staat ook niet geagendeerd op de eerstkomende gemeenteraad van 12 oktober…
Dat is volstrekt abnormaal.
Zowat iedere gemeenteraad is een pas uitgewerkte samenwerkingsoveenkomsten met vzw’s voorgelegd. Deze maand bijv. met AjKO. Vorige maand met Groep Intro en het Oranjehuis en met Quindo. In juli met de vzw Designregio, Mobiel en De poort.b

Wat nu?
Officieel moest het convenant al ingaan op 1 juli van dit jaar en zou 50 procent van de toelage van 34.550 euro in september zijn uitgekeerd.
Vanwaar al deze laattijdigheid?

P.S.
Een Stadkrant met ambtenaren als redacteurs doet uit de aard der zaak aan zelfcensuur. Door de keuze van de onderwerpen (niet veel schrijven over belastingen en begrotingstekorten) en door het verzwijgen van bepaalde aspecten bij de zaken waarover men dan toch bericht.
Toen VLD en SP nog in de oppositie zaten vroegen de fracties om maandelijks wat ruimte te krijgen in de Stadskrant.

P.S.
Stal 13 heeft een mooie en informatieve website, plus een periodieke nieuwsbrief.