Mike Tattoo is in om het even wat voor straatbeeld en over de gehele wereld alleszins een soort onverwachte verschijning. Met of zonder bolhoed. Met of zonder ‘zijne Rus”. Je kunt er inderdaad niet naast kijken.
Even wonderlijk zijn (waren) zijn totaal abnormale lezenswaardige stukjes op de Kortrijkse pagina’s van het weekblad ‘De krant van West-Vlaanderen’. Het Kortijks Handelsblad .
Wie éénmaal zijn schrijfsel las keek alras uit naar zijn volgende bijdrage.
Zeven jaar geleden al kreeg Mike op uitnodiging van de toenmalige (eerder progressieve redacteur van toen) Luc D. de kans om een weliswaar door de krant opgedrongen thema te behandelen.
Niet voor niets droegen die ‘cursiefjes” de titel “Hart op de tong”.
Vanwege het succes is die periode van drie maanden toen nog twee keer verlengd. Maar Mike bleef maar doorgaan met zijn inzendingen die steeds meer het karakter kregen van een bijzonder soort columns.
Niet passend in een geborneerd weekblad.
Zijn stijl was onnavolgbaar, zo origineel dat hij met niets of niemand is te vergelijken.
Zo nu en dan (niet altijd) provocerend, dat wel, en ongenuanceerd. Vaak heel geestig ook. Zijn verteltrant zouden we ‘disruptief’ kunnen noemen, in de zin van ontwrichtend.
Eén keer kreeg hij van de redactie de opmerking dat zijn stukjes wel wat minder ‘politiek getint’ konden zijn. En twee jaar geleden is hij op het matje geroepen met de mededeling dat men in het Kortrijkse stadhuis zijn vertellingen niet altijd even grappig vond. Mike is toen met de redactie gaan praten en de zaak is toen in der minne afgesloten. Hij kon doorgaan met schrijven.
Intussen was hij (als Mike Levebvre) op facebook terecht gekomen en daar kreeg hij met zijn alweer flagrant eigenzinnige beschouwingen, de koddige – soms liederlijke – verhaaltjes over zijn belevenissen op Bali, zijn bijna dagelijkse gefilmde monologen steeds meer volgers en FB-vrienden.
Bij die duizenden vrienden zitten een aantal gemeenteraadsleden (schepenen, en zelfs de burgemeester Vincent Quickenborne).
Mike trok vaak van leer tegen de Kortrijkse politiek: de belastingen, de mobiliteit, het OCMW-beleid. Schepenen zoals Scherpereel en vooral Philippe De Coene kregen verwensingen naar het hoofd geslingerd. Bij de FB-vrienden van schepen en OCMW-voorzitter De Coene brak op een gegeven ogenblijk de hel los. Een ware hetze tegen Tattoo. Een vloedgolf.
Kort daarop (15 juli) kreeg Mike zijn ontslagbrief.
Het laatste – en geweigerde – ingezonden artikel droeg als titel “Salade Nice-oise”. Met – naar aanleiding van de aanslagen in Nice en elders – totaal politiek niet correcte uitspraken over moslims, terroristen-steuntrekkers.
De ontslagbrief van 15 juli is ondertekend door Jan Gheysen (chef nieuws De Krant van West-Vlaanderen) en Mieke Verhelle (nieuwsmanager).
Zij stelden namelijk om beurten vast dat ze “de voorbjie weken geregeld werden geconfronteerd met uitspraken en standpunten die u op sociale media ventileert, waarmee wij als krant niet geassocieerd willen worden.”
De krant wil namelijk samenwerken met mensen wiens mening en waarden wel kunnen delen. En aangezien Mike andere waarden dan die van de krant uitdraagt wensten de chefs de samenwerking stop te zetten.
Nog wat naschriften nu. Vier.
– Het staat in perskringen bekend dat De Krant van West-Vlaanderen een slechte betaler is. Mike Tattoo is naar het schijnt slechts drie van de zeven jaren betaald. Zoiets van 12 euro per stuk.
– Maar wat zijn de waarden die de krant uitdraagt? Dat is de vraag.
Wie de editorialen van Jan Gheysen (en vroeger Noël Maes) leest weet dat onmiddellijk. Dezelfde als die van een parochieblad. En de meningen dan?
Gewoon die van de ‘Bond zonder Naam’
Een anekdote nog.
De moeder van Rik De Nof (de legendarische Marie-Thérèse) had achter de schermen (en tot voor kort zeker nog) bij de uitgeverij Roularta veel in de pap te brokkelen. Nieuwe journalisten moesten bij haar te biechte gaan. Waren ze wel getrouwd? Gingen ze nog naar de mis? Dit soort vragen.
Mike Tattoo zou zeker geen absolutie gekregen hebben.
– De plaatselijke persjongens willen geen aandacht schenken aan dit gebeuren.
Natuurlijk niet. Enige zelfreflectie over van alles en nog wat kan niet.