De (onvergetelijke?) uitlating dateert al van 8 augustus en is te mooi om te laten liggen, ten andere nog actueel ook in het kader van de poging van de VLD’er Egbert Lachaert om een regering op de been te brengen. De quote komt uit een lang interview met Bart Tommelein, verschenen in ‘De Standaard’ (pag.14) van die zaterdag.
Uiteraard komt de nederlaag van Tommelein bij de VLD-voorzitterverkiezingen ter sprake. (Bart 29 procent, tegenover 61 voor Egbert.)
De Oostendenaar verklaart die nederlaag alleszins voor een stuk middels het optreden van de Kortrijkse burgemeester Vincent Van Quickenborne die overal is gaan vertellen dat Tommelein wel een goede minister was en een goede burgemeester is, maar minder geschikt als VLD-voorzitter.
(Zo sluw is Quickie wel: met bloemen gooien met de pot er nog aan. Het ging ten andere over wie met de donkerblauwste bloemen kon zwaaien. )
Tommelein vertelt in dat interview wel nog enkele pikante zaken.
Volgens hem had Van Quickenborne wel degelijk de ambitie om voorzitter te worden, maar wist hij heel goed dat hij geen kans had om het van den Tom te halen.
En: “Hij heeft me in de steek gelaten omwille van persoonlijke ambities. (Quickie werd tot VLD-fractieleider gebombardeerd in de Kamer. Het buikgevoel van de poetsvrouw bij de redactie van kortrijkwatcher zegt dat het allemaal al maanden tevoren geregeld was.) Nationaal is hij nu de eerste West-Vlaamse Open VLD’er, maar nog altijd niet de populairste.’ (lacht)
En nu komt er nog een onderbouwde venijnigheid in de staart, als antwoord op de vraag of Van Quickenborne het dan niet correct heeft gespeeld.
Tommelein:
“Ik heb hem al die maanden niet gehoord en een uur na de uitslag belde hij mij op dat hij het niet persoonlijk had bedoeld. Ik heb toen geantwoord: “Vincent, nu even niet. Ik heb liever dat je mij met rust laat. Aan mij weet je wat je hebt, aan Vincent niet altijd. Dat matcht niet. Je moet het hem wel nageven dat hij telkens op een heel opportunistische manier de juiste kaart trekt. Maar hij heeft geluk: ik ben geen rancuneuze mens.”
P.S.
Tommelein heeft overigens nog zijn twijfels bij het ledenbestand van Open VLD. Er blijven folders van hem binnenkomen die nooit zijn aangekomen. “Dat ledenbestand is een ramp.”
Category Archives: mandatarissen
Welke financiële informatie willen raadsleden? (En verstaan ze die wel?) (2)
Nogmaals de bron. Onze Wevelgemse mandatarissen.
MAES (L.), SEYNHAEVE (J.), BBC en raadsleden. Welke financiële informatie wiilen raadsleden? (Masterproef, Universiteit Gent, Faculteit Economie en Bedrijfskunde, Academiejaar 2016-2017.)
Woord vooraf
Sinds 2014 zijn de Vlaams gemeenten overgestapt naar een nieuwe manier van strategisch en financieel plannen. Gemeenten zijn verplicht om te plannen over een periode van 6 jaar en moeten dit ook financieel (budgettair) vertalen. Men heeft het dan ook over een meerjarenplanning (MJP) en over een ‘beleids- en beheercyclus’ (BBC). (Dat MJP mag wel herhaalde malen opnieuw wijzigen, in Kortrijk tot tienmaal toe. Tienmaal, in de vorige bestuursperiode. Beleid! Voortschrijdend inzicht!)
Voorheen is jarenlang gewerkt met de constant zo genoemde ‘nieuwe gemeentelijke boekhouding’ (NGB) waarbij de begroting jaar per jaar en postje per postje (de investering voor een publieke WC) een raming werd opgemaakt binnen de beschikbare middelen. Nu ja. Men schreef gewoon de vorige begroting af met hier en daar wat meer of min hoge bedragen dan tevoren. Naargelang een of andere schepen op een ideetje was gekomen of zich populair wou maken.
(Vele raadsleden vinden de vroegere NGB overigens nu nog altijd beter, concreter en vooral gemakkelijker.)
Interessant gegeven uit de studie, om te weten.
Wat vinden raadsleden de tien belangrijkste kerncijfers (in de BBC)?
In volgorde dan:
– De beschikbare financiële reserves (bedoelt men: ‘bestemde gelden’?)
– De uitstaande schuld
– Het resultaat op kasbasis (= beschikbaar budgettaire resultaat- BBR)
– De autofinancieringsmarge (AFM)
– De fiscale druk
– Het overschot of tekort op de gewone werking (= het exploitatiesaldo)
– Aflossingen en intresten leningen
– Percentage personeelskosten t. o. v. de totale werking (de exploitatie)
– Vergelijking van deze kerncijfers met voorgaande jaren
– Vergelijking van deze kerncijfers met andere gemeenten.
Even een tussentijdse opmerking van kortrijkwatcher: van die bovenstaande lijst geloof ik (bijna) niks van.
Raadsleden hebben diverse rollen, of verschillende besognes.
“Gewone” raadsleden voelen zich bijvoorbeeld eerder als controlerende vertegenwoordigers, in naam van de inwoners (zeker als ze tot de oppositie behoren!), terwijl de burgemeester en de schepenen (de uitvoerende mandatarissen) zich eerder positioneren als beleidsmakers. Zéér interessant onderscheid is dat.
(Weet u dat er ‘gewone’ raadsleden zijn die nu nog altijd denken dat zij geen beleidsvoorstellen kunnen doen?)
– Vandaar dat items als de AFM en het BBR veeleer de interesse opwekken bij de uitvoerende mandatarissen dan bij de vertegenwoordigende” raadsleden.
– Idem voor de “fiscale druk”, volgens de steekproef althans, maar ik kan dat bijna niet geloven. (De bevolking is toch uitermate bekommerd om wat men aan belastingen betaalt?)
– De gewone, controlerende raadsleden vertonen veel interesse voor de uitstaande schuld en voor de financiële opvolging van grote projecten. (Dat betwijfel ik ook…)
In de BBC-regels zijn twee begrippen van fundamenteel belang om na te gaan of een gemeente er financieel goed voorstaat. Voldoet aan de officiële, financiële evenwichten op korte of langere termijn.
1. Het beschikbaar budgettair resultaat (BBR); het vroegere resultaat op kasbasis. Moet elk jaar positief zijn.
2. De autofincieringsmarge (AFM). Die moet zeker aan het eind van het meerjarenplan (nu: in 2025) positief zijn.
De auteurs van de masterproef hebben aan de raadsleden niet enkel gevraagd in hoeverre zij die kerncijfers belangrijk vinden, maar ook – met een pervers genoegen? – of ze die items wel begrijpen.
Hoevelen begrijpen het BBR?
Volgens de survey zeggen 65% van de uitvoerende mandatarissen dat ze deze term ‘in hoge en zeer hoge mate” (wat is het verschil?) menen te begrijpen, ten opzichte van 49% van de gewone mandatarissen. Vrouwen menen deze slechts voor 48% te kennen tegenover 60% van de mannen. Anciënniteit blijkt geen rol te spelen. Het diploma wel. Merkwaardige breuklijn: raadsleden van de meerderheid (61%) verklaren het BBR goed of zeer goed te begrijpen tegenover 48% van de oppositie.
Hoevelen begrijpen de AFM?
We zien een aanzienlijk verschil tussen de uitvoerende mandatarissen die met 73% menen deze term in hoge of zeer hoge mate te begrijpen, tegenover 47% van de gewone raadsleden. Er is ook een wezenlijk verschil tussen mannen (64%) en vrouwen (50%). Hier speelt leeftijd (anciënniteit) plots wel een rol: min-vijftigers (70%) begrijpen AFM, t.o.v. slechts 55% van de plus-vijftigers.
Bij de minderheid zijn er 46% die de term begrijpen, en bij de meerderheid (waar dan ook de uitvoerende mandatarissen zitten) 65%. Het diploma speelt een rol.
P.S. (1)
Onze gemeenteraadwatcher bekijkt vanuit zijn ervaring met de Kortrijkse gemeenteraad de gegevens over het al of niet begrijpen van de twee financiële evenwichtsvoorwaarden door de (gewone) raadsleden met gemengde gevoelens, meesmuilend, met scepsis.
Er is een nieuwe fractieleider die praktisch nog geen woord heeft gezegd, zodat we niet eens weten of zij ook maar iets begrijpt. Een andere nieuwe fractieleider houdt het bij futiliteiten en mankeert totaal politiek bewustzijn. En het nieuwe Team Burgemeester is een allegaartje, een samenraapsel van een stuitende politieke onwetendheid en onbenul.
IEMAND MOET HET EEN KEER ZEGGEN.
Dit was bijv. zeer tekenend. Toen bij de bespreking van de laatste jaarrekening 2019 de schepen van Financiën uitpakte met gunstige cijfers voor het BBR en de AFM was er niemand die aantoonde hoe men die cijfers kan manipuleren.
P.S (2)
Zo zijn er ook raadsleden die nog nooit een MJP hebben bekeken.
(Indertijd durfde ik wel eens aan een Kortrijks raadslid vragen welke kleur de kaft van het begrotingsdocument van het jaar dan wel had.) Tegenwoordig gaat alles via e-mail, hier ook “e-decision” genaamd, maar we hebben er het raden naar hoeveel raadsleden daarmee kunnen werken, of het ook wel doen.)
P.S. (3)
Een eenvoudige proef.
Vraag eens aan een u heel bekend raadslid: leg mij eens in drie-vier zinnen uit wat het BBR en de AFM is. Doe alsof ik een 16-jarige ben die straks mag gaan stemmen.
Zeker nooit aan een van onze plaatselijke (politieke) journalisten vragen!
Welke financiële informatie willen raadsleden?
U begrijpt dat ‘kortrijkwatcher’ smacht naar dit soort informatie.
We volgen al een halve eeuw de Kortrijkse politiek en sedert 30 jaar zeer intens de gemeenteraad en zijn leden. We zijn er in feite dagelijks mee bezig. Méér dan de raadsleden zelf. Vandaar.
Pas nu ontdekt dat een masterproef handelt over deze vraag.
Nog wel een onderzoek van 2016-2017 verricht als ‘werkstudenten’ aan de UGent door Jan Seynhaeve (Wevelgems burgemeester) en Lobke Maes (schepen van Financiën aldaar).
De hoofdvraag waar de werkstudenten een antwoord op wilden krijgen luidde: “In welke mate voldoen de financiële rapporteringsdocumenten aan de verwachtingen van de raadsleden om hun taak als hoofdgebruiker van die documenten op te nemen?”
Deelvraag 1 was dan: “Wat willen de raadsleden weten?”
En deelvraag 2: “Hoe willen de financiële informatie aangereikt krijgen?”
De studie is in een bepaald opzicht relevant (de leugenachtige antwoorden van de respondenten!) en kent wel mankementen.
De auteurs zijn zich daar gelukkig van bewust en wijden er zelfs een hele bijlage aan. In Vlaanderen waren er ten tijde van de studie 7.464 gemeenteraadsleden. De survey werd verstuurd naar 2.366 Vlaamse raadsleden waarvan er 331 bruikbare antwoorden zijn teruggekeerd , zijnde 13%. Dat lage aantal is statistisch niet ongewoon, maar voor dit onderwerp toch tekenend voor de werkkracht en kunde van onze lokale politiekers.
Probleem is nog: de groep van respondenten is niet echt representatief. Er is een oververtegenwoordiging van uitvoerende mandatarissen (burgemeesters en schepenen), van ietwat oudere mandatarissen en van politici van CD&V-signatuur.
Niettemin willen we in een volgende editie van deze krant enkele meer pittige conclusies aanhalen.
Soms moesten we – onze Kortrijkse ervaringen indachtig – wel een beetje lachen. Ik geloof zelfs dat de respondenten zich in hun antwoorden wat beter voordeden dan ze in werkelijkheid zijn. Dat is ons buikgevoel…
Raadslid Benjamin Vandorpe (CD&V) over de jaarrekening 2019
(Zoals beloofd: zijn tussenkomst in de gemeenteraad van 8 juni, bijna in extenso.)
(…)
2019 was een boerenjaar qua inkomsten voor Stad Kortrijk met 2,3 miljoen euro meer inkomsten uit de Aanvullende Personenbelasting (APB) dan eerst geraamd. Ik laat u raden of Stad hiermee is omgegaan zoals de mier zou doen of de krekel in de fabel van Jean de la Fontaine.
Enkele voorbeelden.
Op de gemeenteraad van 9 oktober 2017 werd het volgende vooropgesteld in verband met het huurcontract parking K in Kortrijk door PARKO, en ik citeer:
Het AGB Parko heeft met betrekking tot deze voorgenomen huur, waarbij het geen vragende partij was en dus een sterke onderhandelingspositie innam, steeds navolgende krachtlijnen vooropgesteld:
– een nieuwe huurovereenkomst in plaats van de overname van een bestaande
– een langdurende overeenkomst
(…)
– een huurprijs onafhankelijk van de omzet
– financieel exploitatie-resultaat break-even
Is dat even tegengevallen, want wat leren de nieuwste cijfers: in 2019 haalt K in Kortrijk een omzet van 805.812,01 euro. De huur alleen bedraagt al 1.050.000 euro, dus voor dat je enige kosten maakt kom je al 250.000 euro te kort. Met de kosten erbij al gauw een half miljoen, 15 jaar lang, want Ceusters heeft bedongen dat jullie niet vervroegd onder het contract uit kunnen.
Begin morgen aub de onderhandelingen om het contract open te breken. Zelfs al betaal je daar een miljoen schadevergoeding voor, dan nog zal de schade voor de Kortrijkzanen veel kleiner zijn dan de miljoenen die nu verspild worden, want we hangen nog 12 jaar vast aan dit verdoemde wurgcontract. Precies waar we vooraf voor gewaarschuwd hadden. En kom niet af met ‘we zijn bezig met corrigerende acties’. Die waren er in 2019 ook al, met als enig resultaat een nog lagere omzet dan in 2018.
Het is helaas niet het enige contract waarmee het intussen misgelopen is. (…)
Herinner je het Gabecon debacle in Woonzorgcentrum Bellegem, de asbest story met Howest, de Lago borgstelling, het niet bestaande trambus contract met De Lijn.
(…)
Kortrijk wil de beste stad van Vlaanderen zijn. (…) Wel voor feesten zijn jullie daar alvast in geslaagd, maar wat de serieuze financiële zaken betreft, gaan jullie om met contracten zoals Boma dat zou doen met zijn café-ploeg F.C. De Kampioenen. Echte amateurs zijn jullie op dat vlak. (…)
– Van de projectinvesteringen (dus zonder de onderhoudsinvesteringen) hebben jullie maar 41% gerealiseerd van wat jullie beloofd hebben: 13,2 miljoen op een totaal van 32,2 miljoen. (…)
– Kortrijk heeft een derde minder investeringsuitgaven per inwoner dan Genk of Hasselt, zelfs de helft minder dan Leuven, Antwerpen of Brugge. (…) De persmythe van de “investeringscoalitie” is definitief doorprikt.
Ik weet het, het is niet gemakkelijk voor de pers om het een en ander te doorzien. Maar in plaats van alles klakkeloos over te nemen, stel een en ander in vraag en geef de oppositie de mogelijkheid om weerwerk te bieden. (…)
En vooral, stel jezelf de vraag: waarom de cijfers afzetten tegenover de budgetwijziging in plaats van tegen het echte initiële budget?
Waarom de criminaliteitscijfers opsmukken door deze van de stad met de regio (VLAS) samen te voegen.?
(…)
Ik vrees dat we nog niet alles boven gespit hebben. (…)
Bij deze nog een goede raad. Wees bij het opstellen van de komende plannen behoedzaam voor de uitdagingen van de toekomst:
– een daling van APB;
– Lago die zijn prognoses niet kan waar maken;
– de kosten voor Corona die groter zijn dan ingeschat.
Kortrijkwatcher geeft volmondig het woord aan de oppositie
Deze elektronische krant staat bekend als een medium met een onafhankelijke, kritische blik op het Kortrijkse politieke leven. Maar we gaan een nieuwe toer op. Voortaan zullen we volmondig verslaggeving doen over de tussenkomsten van de oppositiepartijen in de gemeenteraad en tevens over hun persberichten. En soms zelfs letterlijk.
In een volgende editie zult u dan ook ongeveer in extenso de speech kunnen lezen van CD&V-raadslid Benjamin Vandorpe over de jaarrekening 2019, gehouden in de laatste gemeenteraad van 8 juni.
In de geschiedenis van onze stadsweblog is zoiets nog nooit gebeurd.
Maar onze gemeenteraadwatcher kan er echt niet meer tegen.
Tegen de wijze waarop onze plaatselijke pers kond doet over het Kortrijkse beleid. De verslaggeving over de gemeenteraden is praktisch tot nul herleid, ook wanneer er nochtans belangrijke punten worden behandeld, zoals – ja – de jaarrekening 2019. Dat document breng namelijk verslag uit over het gevoerde beleid van het vorige jaar. Nogal eens ontmaskerend.
Tussenkomsten van de oppositie komen in onze “embeddded press” nauwelijks aan bod. Wél die van het schepencollege.
Ook persberichten vanuit die partijen (CD&V, Vlaams Belang, Groen) worden vaak genegeerd of onmiddellijk vergezeld van een wederwoord van een of andere schepen of van de burgemeester. Vooral de regionale editie van ‘Het Laatste Nieuws’ (met perskoelie Peter Lanssens) is zowat de spreekbuis geworden van de tripartite aan de macht.
We kunnen er niet meer tegen.
In onze plaatselijke pers is er inzake politieke berichtgeving absoluut geen sprake meer van enige journalistieke deontologie.
Kortrijkwatcher zal dus in het vervolg heel gewillig aandacht besteden aan wat de oppositie zegt of doet.
De Kortrijkse raadsleden lijden aan cognitieve dissonantie
U kent dat verschijnsel wel en hebt er ongetwijfeld ook al aan geleden.
Toch al meegemaakt?
Zo’n verstokte roker die je vertelt dat zijn opa heel zijn leven heeft gepaft als een Turk en toch 97 is geworden. Of die buurvrouw op dieet die toch maar eens een lekker slagroomtaartje lust met nog een of twee cava’s erbij, want zij gaat toch straks naar de fitness?
Mensen zijn geneigd om hun inconsistent gedrag goed te praten met redenen of redeneringen waarvan ze in hun diepste binnenste wel weten dat de argumentatie ervan geen steek houdt.
Dat soort gedragingen noemde de Amerikaanse psycholoog Leon Festinger al in de jaren vijftig ” de cognitieve dissonantie”.
De meeste politici lijden daar beroepshalve zéér sterk aan.
Gisteren zagen we daar weer een kras staaltje van, tijdens het verloop van de Kortrijkse gemeenteraad. Alleszins bij 36 van de 41 raadsleden, namelijk alle raadsleden min de 5 van het Vlaams Belang.
Om het even wat VB-fractieleider Wouter Vermeersch zei over de ongeldigheid van de richtlijnen va de lokale tripartite bij de digitale vergadering, van de (niet gehouden) raadscommissie, of van de politieverordening van de burgemeester, of meermaals aanklaagde dat zijn vragen niet werden beantwoord, – de raadsleden van de andere fracties (ook van de oppositie!) gingen met zijn bemerkingen niet akkoord. Ook door niks te zeggen. Terwijl ze ‘cognitief’ (innerlijk) dus wel degelijk (politiek gewetensvol, om het zo te zeggen!) beseften dat hij gelijk had.
Zo’n houding brengt toch wel een ongemakkelijke, onaangename inwendige psychologische spanning mee, aangezien men handelt in strijd met een innerlijke overtuiging. Men weet van zichzelf onderhuids echt wel dat er iets niet klopt.
Elkeen die zo’n cognitieve dissonantie ervaart, probeert die ietwat ongezellige gewaarwording te vermijden of minstens te verlichten. Men verzint er dan maar een (zogezegd) plausibel verhaaltje bij.
In de Kortrijkse gemeenteraad verwierp men de (gegronde) objecties van Vermeersch dus als zijnde “een politieke spelletje” of “een ballonnetje”, of een nodeloze “semantische discussie”. En in elk geval als iets dat absoluut niet passend of opbouwend was in deze barre periode van de corona-crisis.
En nood breekt toch wet zeker?
Met dit soort foefjes – door zichzelf iets wijs te maken – meenden de raadsleden dan dat hun gedrag weer cognitief consistent was gemaakt en kon men de schijn ophouden om rustig en tevreden huiswaarts te keren of te gaan slapen…
Ach, politiek bedrijven is niet echt bevorderlijk voor het psychologisch welbevinden. Ja, het is een harde stiel.
P.S.
Parlementariërs in Brussel die worstelen met een cognitieve dissonantie bij een stemming gaan in ‘plaspauze’. In de Kortrijkse gemeenteraad heeft onze watcher dat ook een enkele keer gezien.
Tiene Castelein: van strenge schooljuf tot meesteres
Tiene Castelein (beroepshalve advocaat) is in deze nieuwe legislatuur ongetwijfeld op instigatie van de burgemeester gebombardeerd tot de nieuwe voorzit(s)ter van de gemeenteraad. Tiene is geeneens te beschouwen als een loepzuivere blauwe VLD’er, maar Van Quickeborne (en schepen Wout Maddens ongetwijfeld ook) wisten wel degelijk – om het even zo te zeggen – welk vlees men met haar in de kuip had: een keiharde tante met een niets ontziende ambitieuze carrière-planning.
Van meetaf aan ontpopte zij zich dus als een strenge juffrouw die de stoute kindjes in de gemeenteraad onder de knoet zou houden. In den beginne kon onze gemeenteraadwatcher nog een beetje monkelend toekijken hoe ze de raadsleden (zeker die van de oppositie) in het gareel hield, want toen dacht hij nog heel naïef dat zij met haar driest optreden ter zitting gewoon gezag wou verwerven in haar nieuwe taak.
Intussen is het monkellachje bij onze watcher geheel vergaan. Overigens ook bij de raadsleden van de oppositie die inmiddels hebben ingezien dat zij zich geheel niet gedraagt zoals het een raadsvoorzitter betaamt.
Het is niet voor niets dat het gemeentedecreet zegt dat de burgemeester niet meer van rechtswege voorzitter van de Raad wordt. Zelfs een raadslid van de oppositie kan voor deze functie in aanmerking komen.
De achterliggende bedoeling van deze innovatie is immers dat men de macht van de verkozen raadsleden sterker wil profileren ten aanzien van het uitvoerende College van Burgemeester en Schepenen (CBS).
Een raadslid in zijn functie als raadsvoorzitter wordt geacht om de gemeenteraad beter te wapenen tegen de bevoegdheden en eventuele maatregelen van het CBS.
Het is bijv. ook weer niet zonder reden dat de raadsvoorzitter de agenda van de zitting bepaald.
Tiene Castelein weet dat allemaal maar al te goed.
Maar intussen – geheel naar de oekazes van de burgemeester – gebruikt ze haar functie om het CBS totaal ter wille te zijn. Zij doet dat steeds beter, tot algehele tevredenheid van burgemeester Van Quickenborne. Hij moet haar zelfs geen richtlijnen meer verstrekken ten einde de oppositie de mond te snoeren. Zij doet het uit zichzelf.
Tiene heeft het al gepresteerd om een ingediende tussenkomst van een raadslid (van de oppositie natuurlijk) te schrappen. En als het maar enigszins kan zal zij een ‘uitgebreide interpellatie” herleiden tot een “beperkte interpellatie”, waardoor de tussenkomst danig aan politiek gewicht verliest (en daardoor nog minder kans maakt om de pers te halen).
Omgekeerd heeft zij al tussenkomsten van de meerderheid toegelaten – en laten goedkeuren – die volstrekt onwettig waren. (Een raadslid dat zichzelf van stadswege werk bezorgt.)
Ach. Vooral de geduchte interventies van VB-fractieleider Wout Vermeersch moeten het danig ontgelden. Die zijn niet van de poes! Van zodra hij dreigt zijn mond te roeren wordt hij dan ook door Tiene bedolven onder protest. (Zijn micro werd al een keer afgesloten?)
Zij is ook sterk in het handhaven van de limieten in de spreektijd van raadsleden, tenzij die van de meerderheid. Het kan niet vlug genoeg gaan. (Raadsleden krijgen geen tijd om zich even te beraden.) Tiene maakt ook graag een abrupt einde aan een discussie die het CBS onwelgevallig is. Kiest daarbij wel eens letterlijk de zijde van een schepen. (“Ik meen dat de schepen voldoende heeft geantwoord.”)
Het staat allemaal weerom niet in de pers.
‘Off the record’ zijn vele raadsleden ontevreden over de onevenwichtige wijze waarop Tiene Castelein de Raad leidt. Zij is een dominante meesteres geworden. Maar tot op heden heeft dit niet geleid tot enig georganiseerd protest. SM !
Francis is dood
We noemden hem nooit Cis.
Kortrijkwacher zal je zelden betrappen op een overlijdenbericht van een (gewezen) plaatselijke politieker. Voor voormalig raadslid Rodenbach maken we een uitzondering.
U kunt “woodleg” een laatste eer bewijzen op aanstaande woensdag 15 mei in de Sint-Maartenskerk vanaf 10u30.
Wat zei de filosoof Alain alweer?
Eén van zijn ‘propos’: “Les plaisirs ont grand besoin du bonheur.”
En wat is “houden van” volgens Maarten ’t Hart?
“Het enige wat ik ervan kan zeggen is dat je zonder een gevoel van verdriet te ervaren kunt denken: ik ga eens dood , maar dat je niet zonder een gevoel verdriet te ervaren eraan kunt denken dat de ander eens dood zal gaan.”
Axel Ronse vergist zich van Parlement (2)
Onze nieuwe N-VA schepen van cultuur (die onlangs voor het eerst in zijn leven in onze schouwburg een dansvoorstelling zag) is ook Vlaams volksvertegenwoordiger. Weinigen zijn hiervan op de hoogte.
Ook nu weer is hij op 26 mei kandidaat om zichzelf op te volgen in datzelfde parlement. Hij staat op de derde plaats op de West-Vlaamse N-VA-lijst.
In ‘Het Laatste Nieuws’ van 1 februari laat hij zijn licht schijnen op zijn politieke plannen in zijn Vlaamse halfrond.
We lezen: “Ronse wil via het parlement ook druk zetten om het brugpensioen (SWT) te laten uitdoven, de werkloosheidsuitkeringen in de tijd beperken en te werken aan een echt activeringsbeleid voor langdurig zieken.”
Geachte Vlaams parlementariër,
Beste Axel,
De drie taken die u nu welbepaald op zich wil nemen behoren allemaal tot de bevoegdheden van de federale overheid en worden uitgeoefend via wetten en koninklijke besluiten. Niet via Vlaamse decreten.
– Het Stelsel van Werkloosheid met bedrijfsToeslag (SWT) is een materie voor de (federale) Minister van Werk, Economie en Consumenten, momenteel nog Kris Peeters.
– Idem voor wat de werkloosheidsuitkeringen betreft.
– Het activeringsbeleid voor langdurig zieken is een taak voor de Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, nu Maggie De Block.
U zou dus best van plaats wisselen met Vincent Van Quickenborne.
Onze burgemeester zetelt nog altijd in het federaal parlement en komt daar wel eens langs op donderdag, voor de stemmingen en de zitpenningen.
En hij blijf halsstarrig van mening dat die cumulatie best te verdedigen valt door het feit dat hij als federaal parlementariër veel kan doen voor Stad Kortrijk. Hij zit dus ook in het verkeerde halfrond.
De federale overheid heeft namelijk zeer weinig inbreng in materies die te maken hebben met gemeentelijk belang. We moeten ons hoofd pijnigen om domeinen te bedenken die ter sprake kunnen komen in het federaal parlement en enige weerslag kunnen hebben op het te voeren beleid in Kortrijk. Tja, het vreemdelingenbeleid misschien, de NMBS (ons nieuw station, dat er niet komt) en bepaalde aspecten van het veiligheidsbeleid (centen).
Axel Ronse vergist zich van Parlement (1)
Onvoorstelbaar.
En burgemeester ook weer zeg !