Stel !
Stel dat u om een of andere reden verliefd bent geworden op een of andere Spaanse stad.
En dat u daarbij ook toevallig een hoge ambtenaar bent van de stad. Dan kunt u uw persoonlijke besognes zodanig regelen dat u zo nu en dan ook op kosten van de stad uw geliefkoosd oord kunt bezoeken. Daarvoor moet u natuurlijk wel een of andere foef bedenken. Bijvoorbeeld zeggen dat die stad net als Kortrijk bekend staat om zijn textieldesign, of om zijn architectuur. Mode.
Een Spaans aandoend stadje als Santa Fe in New Mexico (USA) is hiervoor op alle vlakken veel beroemder, maar daar bent u dus – ambtenaar – toevallig niet geweest.
Dus kent u en heel Kortrijk de unieke textielcollectie niet van het “Museum of International Folk Art” aldaar. (Zie http://www.moifa.org/.) Dus gaan we daar niet naartoe.

Ook goed is dat u probeert om andere mensen mee te sleuren in uw gekte en mee te laten genieten van uw reis. U stelt dus aan het Schepencollege voor om met een Kortrijkse delegatie een “verkenningsreis” te organiseren naar uw geliefkoosd homeland: Oezbekistan met steden als Tasjkent, Samarkand, Boukhara. U hebt dat midden vorig jaar kunnen regelen. En daarbij de stad (dat zijn wij) zowat 10.000 euro ontfutseld. Zie ons vorig stuk hierover.
(Vroeger kon u overigens ook al een keer “handelsmissies” organiseren. En zgn. “Oost- west.vlaamse” handelsdagen. En daarvoor een vzw oprichten: Kortrijk 800.)

U hebt het nu zowat 15 jaar verder weer zover kunnen drijven dat het Schepencollege heeft beslist om in oktober van dit jaar een officiële delegatie naar uw geliefkoosd oord te sturen. Met journalisten, onderwijsmensen, bedrijfsleiders, culturalisten, politici, enz.
Daar zal u natuurlijk ook bij zijn, als ambtenaar. Hoeveel dit zal kosten aan de stad is nu nog niet bekend. Of Tasjkent een bijdrage zal leveren weten we ook nog niet. (Wij hebben al een keer een beeldje gekregen.Geen Kortrijkzaan die weet waar het staat of vanwaar het vandaan komt.)

U hebt er ook voor gezorgd dat de Kortrijkse sterveling nu ook meemag. Voor zowat 1.175 euro.
De smoes die u daarbij hebt bedacht is dat er in deze tijden van mondialisering en globalisering
“stedenbanden” nodig zijn. Met Tasjkent heeft Kortrijk helemààl geen stedenband, en we zijn met die stad ook niet gejumeleerd. (Indien dit het geval zou zijn hadden we daar subsidies voor gekregen.) Maar uw kind moet een naam hebben.
Ik heb me een halve dag werkelijk suf gesurfd en gezocht om op internet ook maar een spoor te vinden van onze relatie met Tasjkent die volgens de stadkrant nieuwe impulsen krijgt. Niets gevonden. Zoek bijvoorbeeld zelf maar eens op www.tashkent.org/uzland of op http://www.tashkent.uz/. Voer ook het woord “Toskent” in bij de zoekrobot. Nergens een woord over de relatie Kortrijk-Tasjkent.
OOK NIET OP DE WEBSITE VAN DE STAD KORTRIJK.

De groepsreis van oktober wordt exclusief verzorgd door Thomas Cook, met wie u goede relaties hebt.
Dat is natuurlijk volstrekt onwettelijk, maar geen gemeenteraadslid dat daarom maalt.
Overheidsopdrachten dienen altijd onderworpen aan het principe van de mededinging.
Thomas Cook heeft daarenboven al kunnen profiteren van de “verkenningsreis” van vorig jaar en krijgt gratis logistieke bijstand van de ambtenarij.

Waar is de tijd?
Waar is de tijd dat we niet naar Zuid-Afrika gingen omwille van het apartheidsregime aldaar? Zelfs niet naar Portugal, maar ik weet niet meer waarom.
Want het katholiek-corporatistisch-fascistisch bewind van António Salazar was vóór de Anjerrevolutie (1974) zeker minder misdadig dan het regime waarmee de deelnemers aan de reis naar Oezbekistan zullen kennismaken. (Géén kennis zullen mee maken! Dat is juist inherent aan officiële delegaties.)
Au fond valt nog te begrijpen dat men als een soort individuele wereldreiziger een land doorkruist met een volstrekt misdadig regime. Men moet er toch een keer geweest zijn? Het is trouwens een mooi land. En er valt nog iets te beleven.
MAAR ! Deelnemer zijn van een officiële delegatie van een openbaar bestuur is van een andere orde. Standpunten zijn dan onvermijdelijk.

Zal SP.A- schepen De Coene de delegatie vervoegen? En SP.A-raadslid en voormalig Amadees Marc Lemaitre? En ultramontaan CD&V-schepen Frans Destoop?

In Oezbekistan heerst een regelrechte dictatuur. Een totalitair regime. De stalinistische president Islam Karimov is een grote tiran. Samen met zijn dochters volkomen corrupt ook.
Dan kan men zich toch ook een beetje voorstellen hoe het gemeentebestuur van de hoofdstad functioneert. Onze zogezegde “zusterstad”!
(Tussen haakjes: de vermoorde Kongolese president Kabila is ooit nog het marxisme-leninisme gaan bestuderen aan de universiteit van Tasjkent.)

Bij deze wil ik graag uw aandacht vestigen op het feit dat president Karimov letterlijk duizenden leden van de partij Hizb ut-Tahrir (of andere criticasters) heeft gevangen genomen, gemarteld, verkracht, vervolgd en vermoord. De doodstraf bestaat er nog. De politie in Oezbekistan gebruikt elektrische schokken, verstikken gevangenen met plastic zakken, strooien chloor in gasmaskers, dompelen mensen onder in kokend water. Mensenrechtenactivisten worden zelf lastiggevallen.
De pers is gecensureerd.
De stad Tasjkent (betekent: stad van steen) ziet er groen uit, niet enkel door de parken en bomen maar ook vanwege de vele politieagenten. Die snauwen je voortdurend toe: “pazporte!” En proberen je geld af te troggelen. (Geef nooit je paspoort af!) Ze zeggen dat er in uw tas “bomba” zit. Dat je een “sjpioon” bent. Maar voor drie dollar is dit probleem gewoonlijk de wereld uit.
De mooie historische panden zijn door de aardbeving van 1996 weggevaagd. Op internet zijn daar nog foto’s van te zien, van de vernielingen. De stad kent geen steegjes meer.
In de avonduren is in Tasjkent letterlijk niets te doen. Best is om je dan ook niet meer individueel naar buiten te wagen. De winkeltjes in de metro bij hotel Tashkent zijn er ook niet meer, weggehaald vanwege bomaanslagen.

Reisadviezen
Leg een verhoogde waakzaamheid aan de dag, vooral in de buurt van openbare gebouwen en in drukke plaatsen. Blijf uit de buurt van demonstraties.
Als onze burgemeester en schepenen van de officiële delegatie alhier nog hun mandaat willen behouden zouden ze best NIET deelnemen aan politiek of godsdienstig getinte debatten.
(Zie nog: http://reiswijzers.net/ of http://www.diplomatie.be/.)

Het enig leuke aan dat land is dat de mensen ontzettend grote hoofden hebben en spleetogen.
De vrouwen dragen kleurige kleding en gouden tanden. Meiden zijn nogal bloot gekleed met rokjes tot net onder de bilspleet en kanten blousen die in het Kortrijkse begijnhof zouden verboden worden.
Ze verven hun haar in de kleuren sneeuwwit en peentjesrood.
En ja. Alexander de Grote zei het al: “Alles wat ik over Samarkand heb gehoord is waar, behalve dat het mooier is dan ik me had voorgesteld.” Idem voor Boukhara trouwens.

Voor een “country profile” van Uzbekistan kunt u ondermeer met goed gevolg raadplegen:
http://news.bbc.uk/
http://newsvote.bbc.co.uk/
http://www.state.gov/
www.cia.gov/cia/publications (Ja, de CIA!)

Op http://www.tashkent.org/ staat er niets. Tenzij “time en date”, “weather forecast”, en nog zowat onnozel.
De rubriek “uzland” is volkomen gecensureerd.