Intussen zijn de meeste stadblogs in Vlaanderen  spoorloos verdwenen.
Dit soort van burgerjournalistiek stierf een stille dood.
Ooit kwamen  op onze redactie meermaals studenten  op bezoek om over “kortrijkwatcher” en andere soortgenoten een paper te schrijven.
Vraaggesprek  met bandopnemertje dat dan achteraf niet bleek te werken.  ( Of niet konden bedienen.  Hadden ook nooit schrijfgerief bij.)

Er was zelfs een keer een Gentse prof van com zeker die van alles wou weten.  Ook over het aantal redacteurs.  Over onze helpdesk.  En wie de eindredacteur is.  Of er bij ons een scheiding is tussen redactie en reclame (die van de advertenties).   En staat dat op papier??

Nooit meer iets van gehoord…Van die prof, noch van studenten.
Studeerden zeker zo’n soort vak communicatie?  (Of was het culturele antropologie? )

Onze ZGN gevreesde Kortrijkse plaatselijke pers citeert kortrijkwatcher niet meer.  Het gebeurt wel dat ze weken later ook eens een alhier behandelde item gaan oppikken.  Inspiratie opdeden.  Even belikken. Maar nooit zonder voorafgaande ruggespraak met een of ander lid van het schepencollege.

De durvers !

P.S.
Ons ‘editoriaal’ over kortrijkwatcher van jaren geleden geldt nog steeds, onverkort.  Onze plaatselijke regionale perse gaat er niet op vooruit.  (Over andere regio’s kan ik me niet uitspreken.)