Een vergunning verlenen via concurrentiebeding – hoe kan dat? (2)

De gazetten meldden dus dat stad “in zee zou gaan” met een vaste aanbieder van elektrische deelsteps via of na een “concurrentiebeding”, ook genoemd “niet-concurrentiebeding”.
Dat begrijpen we dus totaal niet. Het is ons tweede raadsel in verband met de invoering van E-deelsteps. (Zie vorig stuk).

Want wat is een concurrentiebeding?
Het is een schriftelijk gestelde overeenkomst waarbij een werknemer er zich toe verbindt om bij zijn vertrek uit de onderneming (voor een bepaalde tijd en in een bepaalde ruimte) geen soortgelijke activiteiten uit te oefenen, hetzij door zelf een onderneming uit te baten, hetzij door in dienst te treden bij een concurrerende werkgever. Men wil hiermee beletten dat die werknemer zijn vroegere onderneming nadeel berokkent, bijv. door hetzij oorspronkelijk verworven kennis aan te wenden bij die concurrerende firma. Of door met de cliëntele te gaat lopen…
Wat kan zo’n beding in godsnaam te maken hebben met de keuze van een operator voor de E-deelsteps?

Zou het waarlijk kunnen dat er een verkeerde term is gebruikt?
Dat men verwart met wat men noemt “een concurrentiegerichte dialoog“? In zo’n procedure zou het stadsbestuur dus vragen aan een aantal geselecteerde gegadigden (dus niet enkel aan de huidige provider CIRC) om in dialoog te gaan over allerhande modaliteiten bij het invoeren van elektrische deeltrotinettes.
Men beoordeelt dan in dialoog de kwaliteit en betrouwbaarheid van de ingeschreven operatoren/dienstverleners, de kwaliteit van hun dienstverlening op zichzelf, de voorgestelde tarifering, enz. Met de winnende inschrijver kan men dan nog onderhandelingen voeren over gedane toezeggingen.
De procedure om met een concurrentiegerichte dialoog over te gaan tot de aanduiding van een aanbieder van E-deelsteps kan men wellicht motiveren door te stellen dat Stad bij dit innovatief project de technische specificaties vooraf niet nauwkeurig genoeg kan vaststellen.

P.S.
Aan de affaire van het werken met een externe operator voor het gebruik van E-steps (dus niet met Parko of de gemeentelijke vzw Mobiel) is een politiek-ideologisch aspect volkomen onderbelicht.
Een deel van het fietsbeleid in Kortrijk wordt hiermee geprivatiseerd! En dit nog wel met de volle medewerking van een socialistische schepen, genaamd Axel Weydts.
Komen we daar eens op terug?