Wat is een bestuursdocument?
Het moet niet noodzakelijk een papier zijn. Andere dragers van informatie zijn mogelijk: elektronische (e-mails, cd-roms), geluidsdocumenten, of visuele drager (film, foto, dvd).
Alle documenten in het bezit van een overheidsinstantie zijn opvraagbaar, dus niet enkel de documenten die tot een eindbeslissing hebben geleid. Het moet zelfs niet gaan om eigen documenten die de overheid heeft geproduceerd. Ook documenten van derden in het bezit van de overheid komen in aanmerking.
Het moet wel gaan om bestaande documenten. Een aanvrager kan een instantie bijvoorbeeld niet vragen om gegevens te verzamelen uit dossiers om daaruit een nieuw document op te maken.
Verzoek om openbaarmaking
Kan per e-mail, fax of brief gebeuren. Wel altijd naam en postadres opgeven. Men kan zich ook persoonlijk aanbieden, waarbij dan zal ,gevraagd worden om een aanvraagformulier in te vullen. Bij telefonische aanvraag zal men u verzoeken om het schriftelijk te doen.
Bij de aanvraag vermelden of u enkel inzage wil, of uitleg, of een afschrift.
Inzage of uitleg krijgen is altijd gratis. Een afschrift in principe ook, maar men kan een redelijk kostprijs vragen.
Moet men een belang kunnen aantonen?
Neen.
Maar wél als de aanvraag slaat op informatie van persoonlijk aard. Bijv. een beoordelingsdossier van een ambtenaar.
Wanneer krijgt u antwoord?
Twintig kalenderdagen nadat uw aanvraag is ingeschreven in een register. Soms tot 40 dagen verlengd als er veel opzoekingswerk mee gemoeid is of als men tijd nodig heeft om te onderzoeken of er geen uitzonderingsgronden van tel zijn. (Een verzoek kan afgewezen worden.)
En wie neemt de beslissing?
De hoogst geplaatste ambtenaar of persoon, of een bevoegd leidinggevend personeelslid. Voor de lokale overheden: zie art. II.29 van het bestuursdecreet. Voor de gemeenten is dit de algemeen directeur (vroeger secretaris genoemd) en voor de provincie de griffier.
Beroep is mogelijk
Uw aanvraag kan geweigerd worden of slechts gedeeltelijk ingewilligd.
De overheid moet vermelden bij wie of waar beroep mogelijk is en dat beroep moet binnen de 30 dagen gebeuren.
All posts by Frans
Wobben (1)
Een ongebruikelijk woord alhier te lande. Dat komt omdat men (burgers, pers, politici) het weinig of niet doen.
De term betekent een beroep doen op de Wet Openbaarheid van Bestuur om toegang te krijgen tot bestuursdocumenten van een overheidsinstantie.
In volgende edities van deze krant gaan we daar wat nader op in. Met de stille hoop dat Kortrijkzanen en zeker journalisten daar werk zullen van maken in deze zogezegd transparante stad.
Wat is een bestuursdocument?
Hoe doen we een verzoek tot openbaarmaking?
Zijn er uitzonderingsgronden?
Wie neemt de beslissing?
Enz.
Veranderingen op het vlak van openbaarheid van bestuur (2)
Informatie ‘in het bezit van de overheidsinstantie’
Sinds het nieuwe bestuursdecreet van 2019 is er nu sprake van informatie “die in het bezit is van een overheidsinstantie” i.p.v. “waarover een overheidsinstantie beschikt”. Want de term “beschikken” wordt soms ten onrechte zo geïnterpreteerd dat informatie als bestuursdocument moet beschouwd zodra een overheid die informatie ergens kan bekomen of kan opvragen.
Wel is het zo dat dat alle informatie juridisch in het bezit is van een overheidsinstantie , ook al is die tijdelijk in het bezit van een derde.
Ontvankelijkheid van de aanvraag
De aanvrager moet zijn naam en postadres opgeven. Een emailadres volstaat niet langer.
Er zijn specifieke uitzonderingsbepalingen voor “oude” bestuursdocumenten en voor toegang met wetenschappelijke doeleinden.
(Te lang om hierop in te gaan. We zeggen enkel dat tot 20 jaar na opmaak van het bestuursdocument alle mogelijke uitzonderingsgronden gelden.)
Termijn voor behandeling openbaarheidsonderzoek
De termijn waarbinnen beslist en uitgevoerd moet worden bedraagt voortaan 20 kalenderdagen maar kan mist motivering verlengbaar zin tot 40 dagen.
Afbakening van openbaarheid en hergebruik
Een overheidsinstantie die een openbaarheidsonderzoek inwilligt dient de burger er op te wijzen dat dit geen toestemming inhoudt om die informtie ook te gaan hergebruiken.
Procedure inzake verbetering van bestuursdocumenten
De behandelingstermijn is nu 20 kalenderdagen.
Beroepsprocedure
De aanvrager moet een afschrift van zijn oorspronkelijk openbaarheidsonderzoek en de weigeringsbeslissing meesturen.
P.S.
Op bepaalde praktische zaken komen we later nog op terug.
Veranderingen op het vlak van openbaarheid van bestuur (1)
Op 1 januari 2019 trad het nieuwe bestuursdecreet in werking ( hier op de redactie van kortrijkwatcher ook vergeten !) en dat bracht ook enkele veranderingen met zich mee inzake openbaarheid van bestuur.
Burgers hebben het recht om bestuursdocumenten op te vragen. Dat weten we. Als een burger dat vraagt is de overheid verplicht om inzage te geven in een bestuursdocument (gratis), uitleg te geven over dat document (gratis), een afschrift te geven van en bestuursdocument (eventueel tegen betaling). Dat laatste is voor de redactie van kortrijkwatcher door de Kortrijkse administratie al een keer geweigerd.
In een volgend stuk hebben we het over:
– Informatie in het bezit van de overheidsinstantie;
– Ontvankelijkheid van de aanvraag;
– Termijn voor de behandeling openbaarheidsverzoek;
– Afbakening van openbaarheid en hergebruik;
– Procedure inzake verbetering van bestuursdocumenten;
– Beroepsprocedure.
Ongezien juridisch grensoverschrijdend gedrag in de Kortrijkse gemeenteraad (2)
Raadslid Moniek Gheysens (van het Team) deed dus het voorstel om zelf (helemaal zelf dus, met enige vriendelijke literaire bijstand) zwart-wit portretten te maken van allerhande diverse soorten Kortrijkzanen, om die daarna – levensgroot gemaakt- op ons kosten te laten aanbrengen (op te hangen, aan te plakken) op allerlei plaatsen in de stad. (Zie nog ons stuk van 4 september.)
Dat voorstel is zonder stemming, maar bij consensus – applaus op bijna alle banken – op 9 september aanvaard in de Raad van onze centrumstad.
Zowel Groen als CD&V vonden het plan “creatief”. En de schepen van cultuur Axel Ronse (N-VA) was danig onder de indruk van het project en vond het een mooi initiatief.
Niemand kwam op het idee (de gewone vaststelling) om het voorstel als totaal strijdig te bestempelen met art. 27 van het decreet over het lokaal bestuur.
Duidelijk een geval van belangenvermenging. En zo absurd, zo onwaarschijnlijk grotesk: het voorstel werd dan nog door de belanghebbende, de betrokkene zelf voorgedragen! Ongezien in een gemeenteraad, waarschijnlijk nergens in het land.
We vragen ons werkelijk af hoe het mogelijk is dat de voorzitter van de gemeenteraad dit agendapunt kon toelaten en waarom de algemeen directeur niet stante pede is opgetreden. (Art. 2 in hoofdstuk 2 van de deontologische code voor mandatarissen wil dat de gehele raad moet waken over belangenvermenging.)
De fractieleider van de CD&V Hannelore Vanhoenacker, vroeg zich wel even tussendoor af wat dit project zou kunnen kosten. Indiener Moniek Gheysens wist het niet. Haar inbreng zou “bijna niks” kosten, want “creatief zijn vraagt geen geld”. Voor het vergroten van de foto’s heeft zij wel een raming opgevraagd bij de firma Fotorama van Wevelgem maar kende blijkbaar nog altijd geen bedrag. Raar. (Met 100 euro per foto redt men het zeker niet, en dan moeten de foto’s nog aangeplakt of opgehangen – nvdr.) Voor dit jaar nog wou ze twee foto’s maken en verder dacht ze het gehele project te laten lopen tot het jaar 2030!
Schepen Axel Ronse meldde nog dat de administratie het budget zou bekijken in samenspraak met raadslid Gheysens. Dit laatste mag ook niet volgens art.4 (hoofdstuk 2) van de deontologische code.
Er is nog iets dat niet mag, maar het is niet ter sprake gekomen. Het project zou mede tot stand komen in samenwerking met de dichteres Lut De Block. Gheysens verdedigt hiermee dus de belangen van nog een ander persoon. Kan niet volgens art. 2 van de deontologische code.
We kijken dus gretig uit naar een Collegebesluit waarbij een gemeentelijke overheidsopdracht letterlijk wordt toegewezen aan een zittend gemeenteraadslid van de stad zelf.
Wat zal de toezichthoudende overheid daarvan zeggen?
P.S.
Het begrip ‘belangenvermenging’ gaat niet altijd over centen!
Het hoeft niet noodzakelijk om een financieel belang te gaan, maar kan ook moreel van aard te zijn. Bijv. winnen aan prestige. Zichzelf profileren. Anderen buiten spel zetten.
Ach…
Ongezien juridisch grensoverschrijdend gedrag in Kortrijkse gemeenteraad (1)
U weet wellicht niet wat er staat in art.27 §1 van het decreet lokaal bestuur over het gedrag van raadsleden bij stemming en beraadslaging. Dat geeft niet, want u gaat er zeker mee akkoord.
Daar staat dus dit: “Het is voor een raadslid verboden deel te nemen aan de bespreking of de stemming over: 1° aangelegenheden waarin hij een rechtstreeks belang heeft.”
En wat staat er in paragraaf §2, punt 3°?
“Het is voor een gemeenteraadslid verboden: deel te nemen aan een opdracht voor aanneming van werken, levering of diensten, verkoop af aankoop ten behoeve van de gemeente.” (Dat vindt u zeker ook vanzelfsprekend.)
Laat ons ook nog de deontologische code voor lokale mandatarissen ter sprake brengen. Daar is een hoofdstukje nr.2 gewijd aan ‘belangenvermenging en de schijn ervan’.
Art. 2 zegt: “Een lokale mandataris mag zijn/haar invloed en stem niet gebruiken voor het eigen persoonlijk belang. Dat mag ook niet voor het persoonlijk belang van een ander persoon. (…) Het is dan ook belangrijk dat niet enkel de lokale mandataris zelf, maar ook de hele raad erover waakt dat (de schijn van) belangenvermenging zo veel als mogelijk voorkomen wordt.”
Art. 3 benadrukt nogmaals dat een mandataris geen deel neemt aan de bespreking en de stemming wanneer er sprake is van een beslissing waarbij belangenvermenging speelt.
Art. 4 is in onze context ook van belang. “Mogelijke belangenvermenging is niet beperkt tot de bespreking en stemming. Daarom zorgt een lokale mandataris dat er ook geen enkele beïnvloeding is tijdens de andere fases van het besluitvormingsproces.”
Waarom memoreren we hier al deze artikels?
Omdat ze in de Kortrijkse gemeenteraadszitting van 9 september allemaal zijn overtreden bij de bespreking en goedkeuring van een voorstel van en door raadslid Moniek Gheysens van het Team (een kiesvereniging) burgemeester Van Quickenborne. Een ongezien flagrant geval van belangenvermenging.
(Wordt vervolgd.)
“Het menselijk gelaat van Kortrijk” laten zien
Heus. Dat wisten we niet, dat een stad een “menselijk gelaat” kan hebben en dat men dat zelfs kan laten zien.
Het is raadslid Gheysens (van de kiesvereniging ‘Team Burgemeester’) die op de zitting van volgende maandag hieromtrent een voorstel (waarom noemt men dit een interpellatie?) zal indienen. Zij doet dit in de vorm van een opstelletje in de haar eigen, typisch moniekiaanse stijl.
Hoe wil zij ons allen dan wel “het menselijk gelaat van Kortrijk” laten zien?
Simpel. Door talloze levensgrote zwart-wit foto’s (geen kleur) te maken van allerlei Kortrijkzanen (ook inwijkelingen, niet gekleurd dus) en die dan op te hangen aan muren, afsluitingen, kaaien (de verlaagde?), fabrieken, containers. Tot die foto’s vergaan.
Moniek (“die tenslotte ook graficus en fotografe van opleiding is”) wil die “reuzefoto’s” zelf maken, met assistentie van dichter Lut de Block. Lut zal waarschijnlijk zorgen voor hier en daar een kleine toelichting (“al was het maar een woord”) bij die beelden van “Kortrijkzanen die je aankijken en je een inkijk geven in hun ziel“.
Raadslid Gheysens liet zich voor dit project inspireren door de documentaire film “Visages Villages” van Agnes Varda. “Maar wees gerust, ik ga geen geld vragen voor een film.” (Waarvoor dan wel?)
P.S.
– Kan een raadslid eigenlijk wel een voorstel doen om in opdracht van een stad zelf de leverancier te zijn van een werk?
– En moet het raadslid bij een eventuele stemming als betrokken partij de zaal (de zitting) niet verlaten?
– En, beste Moniek, we hebben toch beroepshalve een stadsfotografe in dienst?
Stadsbestuur houdt blijkbaar niet van pottenkijkers
De huidige tweede tripartite die stad Kortrijk en zijn bewoners weer moet ondergaan (met nu een meerderheidsteam van volstrekt onkundige en onwetende raadsleden – geen partij!) wil nog tijdens deze bestuursperiode van Kortrijk “de beste stad van Vlaanderen” maken. (In beperkte journalistieke middens, achter de schermen dan wel, nu enigszins ironisch afgekort als: onze BSD.)
Om die kinderachtige, bestuurskundig volstrekt onnozele doelstelling waar te maken heeft men voor het onderzoek uiteraard voor allerhande indicatoren vele metingen nodig, het liefst uitgevoerd door externe, onafhankelijke experten.
Maar stad houdt nu al voor de tweede maal dit jaar de boot af om huidige of toekomstige kijkers (observatoren) toe te laten.
(Niet te lezen in onze lokale pers.)
Nog onlangs vroeg het Agentschap Binnenlands Bestuur om voor de komende Stadsmonitor 2020 dan ook een onderzoek toe te laten naar de indicatoren in de deelgebieden van onze stad. Het schepencollege heeft dit geweigerd want meent al op voorhand dat zo’n survey weinig meerwaarde kan bieden en tevens nogal duur uitvalt.
Meer in het begin van dit jaar (we schreven daar al over) is men niet ingegaan op de vraag om een onderzoek te voeren naar verhuizingen van huishoudens naar andere gemeenten (stadsverlaters) en omgekeerd naar stadstoekomers uit andere gemeenten. Alweer op grond van enkele drogredenen. Stad zelf is van plan om over deze materie enig initiatief nemen, maar weet niet hoe...
Geen pottenkijkers dus!
Kortom: het stadsbestuur evalueert zichzelf en de lokale perse rapporteert daarna dociel trouwhartig.
Het allerlaatste nieuws uit “Het Laatste Nieuws”
Beroepshalve leest men op de redactie van kortrijkwatcher de Kortrijkse streekkrantedities van de landelijke bladen. Een weliswaar dure beroepsplicht om op de hoogte te blijven van het Kortrijkse nieuws. Het weekblad genaamd “Krant van West-Vlaanderen” (het vroegere “Kortrijks Handelsblad”) lezen we nu in ongeveer vijf minuten, de tijd om de bladzijden om te slaan.
Beroepsplicht, want je weet nooit of er zo’n persjongen of -meiske soms met een belangrijk bericht komt uitpakken dat ons is ontgaan.
Maar nu even gekeken naar HLN. Over KW hebben we het een andere keer.
Onze opiniërende hoofdredacteur komt op die plaats daar praktisch dagelijks voorbij en heeft geeneens gezien wat er nu te lezen viel in de editie “Leiestreek” van “Het Laatste Nieuws” van 21 augustus.
Een gedegen en actueel stuk van (LPS) – naar zijn eigen zeggen gewapend met een “gevreesde pen” – van 40 regels (met bijgaande foto) met als titel (kop!) : “Hoekgevel residentie Evergreens kampt met vochtproblemen”.
Lezen maar!
Blijf op de hoogte van wat er reilt en zeilt in Kortrijk.
Wat wil de gevreesde Peter Lanssens hiermee bereiken? En wie heeft hem dat ingefluisterd? Als we dit wisten was het pas nieuws!
P.S.
Hierbij nodigen we nogmaals de plaatselijke pers uit om te komen kijken naar de staat van de historisch ultra-belangrijke, beschermde woning van onze senior-writer. Unesco-erfgoed! Barsten in de muren, van hoog tot laag en overal afgebladderde pleister. Dat is pas nieuws!
Er is ook goed nieuws over Kortrijkse zwembaden
Staat natuurlijk weer niet in de pers.
In het Kortrijkse open zwembad aan de Abdijkaai (dat nog eventjes open is) mag je met twee tegelijk in de kleedhokjes.
Voor de goede orde: leeftijd geen belang . Geslacht ook niet. Haast u maar. En de bar is nog even open.