De vorige tripartite zorgde er angstvallig voor dat ook op dit gebied de perceptie bij de bevolking gunstig bleef. Net even (v)als als nu. Met medewerking alweer van de lokale pers, want die vermeldde hieromtrent nooit cijfers. Men hamerde er steeds maar op dat de (belangrijke twee) aanslagvoeten ongewijzigd bleven. Maar over de stijgende opbrengsten ervan: geen woord. (Noch over de nieuwe belastingen.)
Aangezien de jaarrekening 2018 nu is gekend, kunnen we een overzicht geven van de evolutie van de APB en de OV over de gehele vorige bestuursperiode.
Het meest zijn we geschrokken over de stijgende opbrengsten van aanvullende personenbelasting (APB). Het stijgingspercentage bedraagt niet minder dan 51,07 %.
2013: 16.636.785 euro
2014: 25.183.922
2015: 22.494.502
2016: 25.833.715
2017: 24.034.827
2018: 25.134.052
Voor 2018 is dit per capita (baby’s inbgrepen) 329 euro
D e opbrengsten van de opcentiemen op de onroerende voorheffing (OV) stegen met 7,7O %.
2013: 32.867.533 euro
2014: 33.955.171
2015: 34.391.773
2016: 33.566.418
2017: 33.915.473
2018: 35.399.228
Per capita is dit 463 euro in 2018.
Net omwille van de spontane stijging van de belastingopbrengsten wilden ooit de raadsleden Marc Lemaitre en wijlen Juul Debaere (toen nog in de oppositie) aanslagvoeten verminderen. Van dit soort voorstellen nooit meer iets gehoord.
All posts by Frans
Opbrengst belastingen
Het wordt tijd om weer eens uit te pakken met wat cijfergegevens.
De gazetten vertikken het, terwijl we pertinent weten dat vele burgers daarin zijn geïnteresseerd, zeker als het om belastingen gaat.
In 2018 bedroegen de vorderingen in totaal 69.514.798 euro. Per kop – baby’s inbegrepen- (76.344 inwoners) is dit 910 euro. Dat is meer dan verwacht want het budget (de raming) bedroeg 67.771.660 euro.
De stad telde 39 soorten belastingen in 2018. We gaan er daarvan enkele opvallende opsommen.
Om te beginnen de twee voornaamste.
We geven telkens:
– eerst het verwachte budget in 2018, een raming
– daarna wat er werkelijk in dat jaar werd gevorderd
– en als derde cijfer de vergelijking met de vordering in 2017.
Opcentiemen op de onroerende voorheffing
– 34.561.567
– 35.399.228
– 33. 915.473
Toen de tripartite begon in 2013 ging het om 32.867.533 euro.
Aanvullende belasting op de personenbelasting
– 24.295.061
– 25.134.052
– 24.034.827
In 2013: 16.636.785 euro.
Dat ziet er dus niet slecht uit...(Wat stom dat de gazetten dat niet melden.)
Nu enkele belastingen die toch wel veel opbrengen, waarschijnlijk méér dan u verwachtte.
Belastingen op de afgifte van administratieve stukken
– 710.000 (begroot)
– 716.327 (gevorderd)
– 730.537 (in 2017 gevorderd)
Verspreiding kosteloos reclamedrukwerk
– 2.000.000
– 1.993.624
– 2.188.314
Gemeentelijke administratieve sanctie
– 245.000
– 190.431
– 240.583
(Bij velen heerst het het misverstand dat die GAS winst is. Er zijn veel personeelskosten mee gemoeid.)
Motorrijtuigen
– 1.244.589
– 1.319.342
– 1.270.182
Geldautomaten (Een van die nieuwe belastingen.)
– 59.000
– 53.000
– 56.000
Verblijfsbelastingen (Ook nieuw.)
– 245.000
– 247.0000
– 239.128
Reclameborden
– 167.500
– 167.512
– 164.870
En deze belastingen zullen u ook wel interesseren.
Verwaarlozing woningen en gebouwen
– 42.500
– 56.692
– 33.954
Taxidiensten
– 23.847
– 32.849
– 27.168
Parkeren !!!
– 3.340.000
– 3.356.205
– 3.481.879
Leegstaande woningen en gebouwen
– 471.200
– 471.261
– 409.695
En wat bracht er niks op?
– 1 euro (budget)
– nul euro
– nul euro
E-deelsteps invoeren met externe aanbieder is een vorm van privatisering
(Er is een naschrift aan toegevoegd, over de E-tron.)
Tot voor kort was onze lokale overheid (Parko en de vzw Mobiel) zelf leidende partij in het opstarten en bepalen van ons lokaal (deel)fietsensysteeem. Maar met de komst van de elektrische deelsteps alhier is er een marktverschuiving gebeurd. Nog wel onder de bevoegdheid van een socialistische schepen (Axel Weydts) is het stadsbestuur blijkbaar bereid om een of andere private aanbieder toe te laten om in bepaalde delen van het Kortrijkse grondgebied E-deelsteps aan te bieden en dan nog wel met freefloating.
Wereldwijd zijn steenrijke (met Aziatisch kapitaal) buitenlandse providers bezig met het veroveren van steden (en nu ook gemeenten) met een systeem van elektrisch fiets- en stepdeelen. En we begrijpen waarom de lokale overheden alsmaar meer geneigd zijn om die privatisering van een aspect van hun mobiliteitsbeleid toe te laten. Het gaat om de centen.
(Een E-step van het Segway-type kost zowat 550 euro.)
De lokale overheden hebben geen of bijna geen kosten te dragen. Er is geen investeringskost, en bij een freefloatingsysteem zijn zelfs geen stallingen meer nodig. Er zijn ook geen werkings- en onderhoudskosten te besteden door de overheid.
Intussen blijft het belangrijk om als lokale overheid duidelijke beleidskeuzes te maken en spelregels vast te leggen om toch min of meer marktmeester te worden of te blijven.
Welke samenwerking wenst het lokale bestuur met de aanbieder(s)? Hoeveel aanbieders laat men toe en onder welke voorwaarden? Welke dienstverlening mag men verwachten? Welk budget heeft men ervoor over?
De organisatie “Fietsberaad Vlaanderen” heeft over dit alles vorig jaar een heel interessant en uitvoerig rapport opgemaakt. We vestigen er graag de aandacht op. Het gaat wel over fietsdelen met externe aanbieders, maar inhoudelijk geldt de tekst ook voor E-deelsteps. Spijtig genoeg is de bijlage met modelteksten van vergunningen of concessies enkel beschikbaar voor openbare besturen.
Interessant in dit rapport is nog dat men er niet voor terugschrikt om wat mythes rond de effecten van deelfietsen te onderwerpen aan een kritische analyse. Is het wel juist dat dankzij fietsdelen er meer gefietst wordt in de stad? Zorgt fietsdelen voor lager autobezit?
Voorts heeft men het over het feit dat er toch wat kosten zijn verbonden bij het werken met externe providers. Bijvoorbeeld voor de controle op het handhaven van de toelatings- of gunningsvoorschriften.
Eigenaardig is wel dat het rapport van “Fietsberaad Vlaanderen” geen gewag maakt van het feit dat de externe aanbieder in het freefloatingsysteem ook kan gevraagd worden om te betalen voor de inname (het gebruik van) van openbaar domein.
Naschrift: de “E-tron“
De technologie staat niet stil.
De autobouwer Audi komt volgend jaar met een zgn. E-tron op de markt. Het is een combinatie van een elektrische step en een skateboard, en dan nog met vier wielen(twee voor en twee achter). Dat tuig is dus veel veiliger, zeker bij het nemen van een scherpe bocht. Zouden we niet beter wachten met het aanduiden van een aanbieder tot we er een hebben gevonden die belooft van te werken met E-trons?
Een vergunning verlenen via concurrentiebeding – hoe kan dat? (2)
De gazetten meldden dus dat stad “in zee zou gaan” met een vaste aanbieder van elektrische deelsteps via of na een “concurrentiebeding”, ook genoemd “niet-concurrentiebeding”.
Dat begrijpen we dus totaal niet. Het is ons tweede raadsel in verband met de invoering van E-deelsteps. (Zie vorig stuk).
Want wat is een concurrentiebeding?
Het is een schriftelijk gestelde overeenkomst waarbij een werknemer er zich toe verbindt om bij zijn vertrek uit de onderneming (voor een bepaalde tijd en in een bepaalde ruimte) geen soortgelijke activiteiten uit te oefenen, hetzij door zelf een onderneming uit te baten, hetzij door in dienst te treden bij een concurrerende werkgever. Men wil hiermee beletten dat die werknemer zijn vroegere onderneming nadeel berokkent, bijv. door hetzij oorspronkelijk verworven kennis aan te wenden bij die concurrerende firma. Of door met de cliëntele te gaat lopen…
Wat kan zo’n beding in godsnaam te maken hebben met de keuze van een operator voor de E-deelsteps?
Zou het waarlijk kunnen dat er een verkeerde term is gebruikt?
Dat men verwart met wat men noemt “een concurrentiegerichte dialoog“? In zo’n procedure zou het stadsbestuur dus vragen aan een aantal geselecteerde gegadigden (dus niet enkel aan de huidige provider CIRC) om in dialoog te gaan over allerhande modaliteiten bij het invoeren van elektrische deeltrotinettes.
Men beoordeelt dan in dialoog de kwaliteit en betrouwbaarheid van de ingeschreven operatoren/dienstverleners, de kwaliteit van hun dienstverlening op zichzelf, de voorgestelde tarifering, enz. Met de winnende inschrijver kan men dan nog onderhandelingen voeren over gedane toezeggingen.
De procedure om met een concurrentiegerichte dialoog over te gaan tot de aanduiding van een aanbieder van E-deelsteps kan men wellicht motiveren door te stellen dat Stad bij dit innovatief project de technische specificaties vooraf niet nauwkeurig genoeg kan vaststellen.
P.S.
Aan de affaire van het werken met een externe operator voor het gebruik van E-steps (dus niet met Parko of de gemeentelijke vzw Mobiel) is een politiek-ideologisch aspect volkomen onderbelicht.
Een deel van het fietsbeleid in Kortrijk wordt hiermee geprivatiseerd! En dit nog wel met de volle medewerking van een socialistische schepen, genaamd Axel Weydts.
Komen we daar eens op terug?
Een vergunning geven na na concurrentiebeding – wat is dat? (1)
De firma CIRC heeft dus Kortrijk sinds 18 juli bezaait met 50 elektrische deelsteps (trotinettes). Circ (voorheen Flash) is een nogal arrogant (assertief) Duits bedrijf met een Belgische medeoprichter (TIM Rucquoi-Berger) en alhier een algemeen directeur genaamd Kurt Van Landegem.
Waar en door wie de toelating hiervoor is gegeven weten we niet. En hoe dit project is ingepast in het globale fietsbeleid (met zijn vele soorten deelfietsen) van deze beste transparante stad van Vlaanderen heeft schepen Axel Weydts (SP.a) nog niet uitgelegd. (Deze nieuwe vorm van mobiliteit is alleszins niet duurzaam te noemen en het freefloating-systeem dreigt stilaan chaotisch te worden.)
In “Het Laatste Nieuws” (editie ‘Leiestreek’ van 1 augustus) lezen we hieromtrent een paragraaf die op zijn minst tweemaal heel raadselachtig is.
We citeren.
“De deelsteps in Kortrijk blijven sowieso. Want als de evalatie positief is, is de stad van plan om via een concurrentiebeding in zee te gaan met een vaste aanbieding.”
Eerste raadsel.
Men zal dus het project evalueren. Door wie? (Ook door de gebruikers én niet-gebruikers? Komt er een bevraging?) En hoe? Met welke selectiecriteria?
En hoelang zal die proeftijd wel duren? De ene krant zegt dat men zal “bijsturen” in september (HLN-18 juli), de andere (NWB- 24 juli) heeft het over een proeftijd tot eind dit jaar en nog een andere (KvW-18 juli) heeft het over ‘enkele maanden’.
Maar het toppunt is wel dat de deelsteps na evaluatie volgens de geciteerde krant”sowieso” blijven bestaan! Een mogelijke beëindiging van het project is blijkbaar niet aan de orde. In Roeselare heeft men die fietsen van Troty wel een keer afgeschaft. En wie weet er nog dat stad ooit heeft gemeld dat er hier 25 van die Troty-fietsen zouden komen (HLN-18 april)? Ooit nog van gehoord? (Naar verluidt is de provider Troty van de firma V-Steps overgestapt naar CIRC!)
Tweede raadsel.
Over de gunningsprocedure.
(Zie volgende editie van deze krant.)
De “grote” bevraging is maar om te lachen (3)
Hier is al geponeerd dat die voorgenomen jaarlijkse online bevragingen vanwege de gevolgde methode onmogelijk representatief kunnen genoemd worden. Ten tweede. Men zal die steekproeven onmogelijk statistisch kunnen “wegen” (representatief maken) aangezien men geen vragen zal stellen naar hulpvariabelen (de mogelijk subpopulaties). Bij de interpretatie van de uitslag is een oordeel over het al of niet bestaan van een “draagvlak” dan ook moeilijk te hanteren.
(Dat alles ontgaat de pers.)
Nu ja. Het project is gewoon het zoveelste staaltje van het demagogisch-populistisch beleid van deze tweede tripartite. Het ondermijnen van de macht van de gemeenteraad. Niets aan te doen. Het wordt steeds erger. ( En onze volstrekt onbeslagen, onkundige en vooringenomen perse van de Dode Bomen doet weer goed mee.)
Vandaag willen we het hebben over het ronduit krakkemikkige reglement dat hoort bij die toekomstige bevragingen, goedgekeurd in de gemeenteraad van 1 juli. Dat reglement is om te beginnen vormelijk bekeken niet al te juridisch spitsvondig geredigeerd. Het is een verzameling van ongenummerde paragrafen (niet opgesplitst in artikels), met soort proloog en epiloog. Het is een soort gerekt babbeltje van dat ‘expertencentrum’ “sociale innovatie” van Vives.
In het ‘woord vooraf’ staat plots gemeld dat al wie suggesties/ideeën heeft voor een vraag deze kan mailen naar kortrijkspreekt@kortrijk.be. (Gewoon doen hoor!)
Iedereen? Dus ook raadsleden met een of andere pestvraag? (Iemand als VB’er raadslid Wouter Vermeersch achten we daar zeker toe in staat.) Bijvoorbeeld met een vraag als: “Vindt u het goed dat de burgemeester tegelijk voorzitter is van de gemeenteraad?”
En mogen (hoge) ambtenaren of kabinetsleden ook vragen indienen?
Overigens zegt de schepen van participatie Ruth Vandenberghe over dit punt iets helemaal anders. Mogelijke vragen moeten volgens haar komen vanuit de 28 wijkparlementen. Maar die bestaan toch nog niet? (Losse buurt- en straatcomités wel.)
Deelnemers aan de bevraging moeten volgens het reglement minstens 16 jaar zijn op het moment dat de bevraging wordt afgesloten.
Schepen Vandenberghe zegt het evenwel weer anders in een interview met radio Quindo van 26 juni. De eerste bevraging (over maandelijkse autoloze zondagen) komt er op 14 oktober. Schepen zegt dat men op die dag zelf 16 jaar moet zijn.
In het reglement lezen we dat de bevraging enkel kan ingevuld binnen een vooraf bepaalde termijn, die minstens één week bedraagt (van maandag 9 uur tot en met zondag 18 uur). Onze schepen weet nu al dat het resultaat van de eerste bevraging zal bekend gemaakt worden op 20 oktober.
Ter info. In het bestuursakkoord waarbij men opsomt hoe men van Kortrijk de beste stad van Vlaanderen wil maken is sprake van een digitaal “referendum” op één zondagavond per jaar. Wat een klucht…
Volgens het reglement moeten deelnemers aan de bevraging met een identificatiebewijs aantonen dat zij 16 jaar zijn en woonachtig (gedomicilieerd?) zijn op het grondgebied Kortrijk op het moment dat de bevraging afgesloten wordt.
In het reglement is niet aangegeven hoe zo’n bewijs er dan wel uitziet en hoe men daar kan aan komen. Maar op radio Quindo zei de schepen dat elke bewoner (met of zonder domicilie?) een kaartje in de bus zal krijgen met een unieke logincode. Elke bewoner? Zij bedoelt waarschijnlijk elke mogelijke deelnemer. Maar wanneer zal het stadsbestuur de namen én adressen kennen van de deelnemers die aan de voorwaarden voldoen om te mogen antwoorden op de gestelde vraag?
Wanneer en hoe zal men een soort kiezerslijst kunnen opstellen van Kortrijkse ‘bewoners’ die 16 jaar zijn én hier wonen op de dag dat de bevraging wordt afgesloten? Dat is toch praktisch niet mogelijk?
En dan die unieke codes gaan bussen?
Het stadsbestuur waarborgt de volledige anonimiteit bij de stemming.
De bewoners krijgen een kaartje in de bus met unieke logingegevens.
Dat moet toch op naam verstuurd? Dan is er toch wel ergens iemand die achteraf de gebruikte code aan een naam kan verbinden?
In een gemeentelijke volksraadpleging (referendum) mogen bepaalde vragen niet gesteld.
Vragen over persoonlijke aangelegenheden, over jaarrekeningen, meerjarenplannen, gemeentebelastingen en retributies. Maar hoe vaak moeten we dat nu nog herhalen? DIE “BEVRAGING” IS GEEN “REFERENDUM” !
In de gemeenteraad van 1 juli heeft Jean De Bethune (CD&V) hardnekkig gepoogd te weten te komen wie er zal bepalen welke vragen al of niet aan bod kunnen komen in de jaarlijkse grote bevraging. Na herhaald aandringen heeft de burgemeester beloofd (beloofd! – staat niet in het reglement) dat de gemeenteraad daarover zal beslissen. Heibel gegarandeerd. Zal het stadsbestuur alle ingediende voorstellen kenbaar maken? Stemmingen van meerderheid tegenover oppositie.
Alweer lachen geblazen…
Onze weekendbijlage?
Waar blijft die?
Is door de warme dagen wat verlaat. De letterkast met de loden letters is gesmolten.
Maar we beloven u om zo vlug als mogelijk digitaal dan toch nogmaals hier te lachen met de zoveelste “grote bevraging” (in feite een niet gewogen, onbetrouware steekproef), en wel nu met het rammelende, nieuwe reglement ervan. En het is géén referendum!
(Waarom blijft men dit zeggen?)
Opladen? Hoe doe je dat?
De berichtgeving (zeer tekenend: niet door onze slapende lokale pers ontdekt!) is juist.
Die steps worden dus ’s nachts opgehaald in Kortrijk om dan in Brussel (Vilvoorde?) te worden opgeladen. Net nu, om even na middernacht door onze reporter ter plaatse zelf met eigen ogen zien gebeuren, achter het Begijnhofpark.
Onze reporter heeft bewust om journalistiek-deontologische reden géén foto genomen. Zo’n brave, onwetende, duidelijk beteuterde en bedeesde jongen die van toeten van noch blazen weet over wat hij doet en waarom en hoe hij betaald wordt. Daar maak je geen foto van. <(Zeker niet voor ons stadsmagazine.)
Schepen Axel Weydts (SP.a) heeft dit dus alweer zorgvuldig verzwegen (daar is hij een meester in!) en onze compleet verkochte pers helpt hem daarbij om dit goed te praten. “We hebben die steps niet gekocht”, zo zegt hij dan.
Daar zit natuurlijk een bepaalde, toekomstige deal achter, na de gebruikelijke evaluatie in een representatief restaurant.
P.S.
Een “grote bevraging” voor de invoering van deze steps is natuurlijk niet gebeurd. Parko is waarlijk in alles autonoom en Weydts doet van nature alles wat hij wil, zonder veel samenspraak met Stad. +
(Beroepshalve een militair. Dit laat sporen na.)
Die “grote” bevraging is maar om te lachen (2)
In oktober krijgen de Kortrijkzanen – ouder dan 16 jaar – de kans om zich uit te spreken over de vraag of er iedere maand een autoloze zondag moet komen.
Evenwel: niet iedere Kortrijkzaan krijgt evenveel kans, want er kan enkel online gestemd worden. Vandaar dat we in de vorige editie van deze krant stelden dat die steekproef per definitie niet representatief is.
(Het stadsbestuur zal dit nooit toegeven, en de pers weet uiteraard van toeten noch blazen. Vele raadsleden en zelfs schepenen evenmin. Kennen zelfs het verschil niet tussen een ‘bevraging’ en een ‘referendum’.)
En dat alles heeft niets te maken met de grootte van de steekproef. (De bevraging zal ontvankelijk worden verklaard wanneer minstens 2.000 Kortrijkzanen deelnemen aan de bevraging en bij het resultaat een minimum van 2,5 % verschil is tussen de JA- en NEE-stemmers.)
Er stelt zich hierbij evenwel nog een ander en politiek getint probleem.
We kunnen statistisch zelfs niet eens nagaan of de steekproef een goede afspiegeling is van de populatie waaruit hij is getrokken. Immers, men zal aan de deelnemers – volgens het reglement – geen enkele vraag stellen over de subpopulatie waartoe men eventueel behoort. Die geschikte hulpvariabelen zijn niet eens voorhanden om te weten of niet een of andere groep in de uitslag van steekproef over- of ondervertegenwoordigd is.
In die bevraging over het al of invoeren van autoloze zondagen (bijv.) kunnen ongetwijfeld mogelijke hulpvariabelen nochtans een grote rol spelen.
Bijvoorbeeld kan het percentage van stemmers uit de subpopulatie genaamd ” bewoners van het centrum met een auto” (bijv.) duidelijk anders uitvallen dan het percentage van de gehele populatie.
Even concreet. Stel dat bovengenoemde subpopulatie van “centrumbewoners met auto” slechts 5% bedraagt terwijl uit de vraag naar deze hulpvariabele blijkt dat niet minder dan 10 % daarvan hebben geantwoord op de steekproef, dan is die subgroep (waarschijnlijk met een nee-stem) duidelijk oververtegenwoordigd. Wat dan? Hoe moeten we de uitslag van de bevraging dan interpreteren?
Statistisch betrouwbare besturen (hier dus niet Kortrijk) maken dan de steekproef representatief door een zgn. weging door te voeren. We geven die “centrumbewoners” dan bijv. in de uitslag een een gewicht van 5/10=0,5. In die gewogen steekproef telt elke stem van centrumbewoners met auto dan maar voor de helft mee.
Probleem is dat in de “grote” bevraging geeneens een weging mogelijk is.
En in de vraag naar autoloze zondagen (bijv.) zijn zelfs meerdere hulpvariabelen (subpopulaties) denkbaar. Ook politiek. Stel dat al wie groengezind is massaal gaat deelnemen aan de bevraging…
P.S.
In een volgend stuk hebben we het nog even over tekortkomingen in het reglement. Weerom lachen geblazen!
Die “grote” bevraging is maar om te lachen (1)
Zonder de gemeenteraad daarin te betrekken heeft de nieuwe (nog méér dan vroeger – de stiel is geleerd!) populistische tripartite beslist om ergens midden oktober aan alle Kortrijkzanen, ouder dan 16 jaar, te vragen of ze akkoord gaan om maandelijks een autoloze zondag in te voeren.
Op de laatste gemeenteraad van 1 juli moest en kon er zelfs niet gestemd worden op de principiële vraag of Stad al of niet op gezette tijden over bepaalde onderwerpen bevragingen kon gaan organiseren. Dat is dus alreeds beslist, en wel zeker één per jaar. Nu ging het louter over het reglement van de bevraging. (We komen daar nog wel op terug.)
Laat ons nu maar eerst direct naar de kern van de zaak gaan.
Die ‘bevragingen’ zijn dus om te lachen, zeg maar waardeloos.
En wel hierom: ze zijn per definitie NIET representatief.
En dat is niet omdat de steekproef zou te klein zijn, – iets wat velen denken. (De populatie bedraagt zowat 55.000 “kiesgerechtigden” en men oordeelt dat een steekproef met 2.000 respondenten “ontvankelijk” is. Daarbij moet het verschil tussen het aantal ja- en neen-stemmen minimum 2,5 % bedragen.)
Er komen dus “bevragingen” en géén volksraadplegingen of referenda. (Die termen zijn nochtans wel een keer gevallen in de gemeenteraad, waarbij men bewees absoluut niet op de hoogte te zijn van de materie.)
Bij een volksraadpleging moeten er (in een stad als Kortrijk) minstens 10 procent deelnemers zijn.
Een volksraadpleging is overigens een hele (kostelijke) bedoening, met procedures net als bij gemeenteraadsverkiezingen. Men heeft bemande stembureaus en telbureaus nodig, oproepingsbrieven, enz.
Er komt dus een volkomen verkapte (valse) aselecte (of random) steekproef want de stem kan enkel digitaal worden uitgebracht. Men moet dus een PC bezitten of tenminste (ergens) kunnen gebruiken.
Met deze steekproefmethode hebben namelijk niet alle eenheden van de populatie (de kiesgerechtigde Kortrijkse bewoners) evenveel kans om in de steekproef terecht te komen (er aan deel te nemen). Gevolg: de steekproef is onmogelijk representatief te noemen en de betrouwbaarheid en nauwkeurigheid is niet eens geldig.
Onze statistisch weinig beslagen schepen van participatie Ruth Vandenberghe (van het Team) wil wel aan dit euvel een belachelijke, potsierlijke mouw passen. Stad belooft nu computers te installeren in de bib, de wijkcentra en de ontmoetingscentra…
En die weging dan
Misschien toch nog iets over die steekproefomvang waarbij 2.000 antwoorden als ‘voldoende’ worden beschouwd. Een optimale steekproefgrootte hangt ook af van de mate waarin de populatie homogeen is. In ons geval – met de vraag over eventuele autoloze zondagen – is de homogeniteit volledig zoek.
Je hebt zovele subpopulaties denkbaar: jong en oud, autobezitters en fietsers, inwoners (al of niet met een auto) uit het centrum of de deelgemeenten, meer- en mindervaliden, groene en andere vingers (het VB zal trouwens oproepen om neen te stemmen), arm en rijk, diverse gezinssamenstelling (kinderen of niet). Enz.
Aangezien al die variabelen niet worden in rekening gebracht (statistisch gewogen) zullen we voor altijd wetenschappelijk in het ongewisse blijven over mogelijke beweegredenen (motivaties van subpopulaties) waarom men in Kortrijk voor of tegen autoloze zondagen is. Politiek is dat bijzonder jammer. Men zou er veel kunnen uit leren ook in andere steden.
P.S.
Het wordt gewoon een partij-politieke stemming.