ambtenaren

Wordt Stad onbestuurbaar? Nog altijd geen actuele vacatures…

Op de officiële webstek van Stad Kortrijk zijn nog altijd geen actuele vacatures gepubliceerd.
Nochtans is er een en ander aan de gang met en binnen ons topkader.

Wie gaf er zoal de brui aan?
Niemand minder dan onze adjunct-stadssecretaris, een hoofdbibliotecaris, onze meest deskundige verkeersdeskundige, een communicatiedeskundige. De fietsambtenaar is niet vervangen. Voor de schouwburg is er nog altijd geen nieuwe directeur gevonden en over een nieuwe selectieprocedure wordt nog steeds niets vernomen. De conservatrice van het Vlasmuseum is gemuteerd en hier moet dus ook een nieuwe aanwerving gebeuren.
En hoe is het gesteld met onze raster- en centrummanager?

Het gezond verstand van een bedrijfsleider (maar een gemeente is nu eenmaal geen bedrijf…) zegt dat als toplui de firma verlaten (de adjunct-stadssecretaris bijvoorbeeld !) en niet worden vervangen, zij dan waarschijnlijk ietwat overbodig waren. Staaltjes van ‘verborgen werkloosheid’.
Of is men van plan om inzake personeelsuitgaven over te gaan tot drastische bezuinigingen?

Anderzijds: een Vlasmuseum zonder conservator zal ongetwijfeld geen nieuwe erkenning en subsidies krijgen van minister Anciaux. En hoe kan een schouwburg of een bibliotheek functioneren zonder directeur?
Het kan niet anders of er zijn maneuvers en schermutselingen aan de gang. Getouwtrek.

Schepen Hilde Demedts van personeel kan over dit alles klaarheid scheppen. Men zal het haar wel moeten vragen in de gemeenteraad, en dan zullen we het nog niet weten wat er aan de hand is.

De gemeenteraad zou best een en ander in de gaten houden. Want in veel gevallen is die Raad de aanstellende overheid. Bepaalt de concrete wervings- en selectieprocedures, de recrutering, de functiebeschrijving.
In dit verband is het nuttig om er aan te herinneren dat er sinds begin dit jaar een nieuw rechtspositiebesluit van kracht is. Voorheen ‘personeelsstatuut’ genaamd.

We geven hierna enkele voorname principes uit dat besluit, geldig bij de procedures voor de vervulling van betrekkingen.

Algemeen
Voorheen was aanwerving de regel voor betrekkingen in basisgraden en bevordering de regel voor hogere rangen binnen een niveau.
Nu krijgt de aanstellende overheid een (voor mijn part, gevaarlijk) gamma aan keuzemogelijkheden: aanwerving, bevordering, interne personeelsmobiliteit, of combinaties van die procedures. De Raad (niet het College) kan wel vaststellen dat voor bepaalde betrekkingen bijvoorbeeld enkel een bevorderingsprocedure wordt toegepast.
Wat het College ook niet mag doen is, bij aanwerving van bijv. een schouwburgdirecteur, vooraf één welbepaald persoon aanspreken. Zowel externen als internen moeten volop de kans krijgen. En bij de geselecteerde kandidaten gelden niet alleen de resultaten van de proeven, maar ook het geheel van titels en verdiensten.
De Raad (niet het College) kan naast diplomavereisten of beroepservaring ook aanvullende aanwervingsvoorwaarden vaststellen. Het is wel niet nodig om in alle omstandigheden uitgebreide selecties te organiseren. Als men over een wervingsreserve beschikt dient men eerst daarop beroep te doen.
(Het is soms ietwat beschamend om te zien hoe geslaagde kandidaten uit de wervingsreserve zich geen tweede keer aanbieden.)

De aanwerving
Naargelang het niveau (A,B,C) zijn er diplomavoorwaarden. Maar de Raad kan er alweer in uitzonderlijke omstandigheden van afwijken. Ondermeer bij knelpuntberoepen. Voor aanwerving in hogere rangen is er een extra voorwaarde: kandidaten moeten een minimum aantal jaren relevante beroepservaring hebben. Er wordt niet nader bepaald in welke sector (overheid, privé, zelfstandige). Maar voor bepaalde functies is er een bepaalde expertise of specifieke ervaring of attest (brevet, getuigschrift) nodig. Denk aan onze jeugdmedewerkers bijvoorbeeld.

De aanwervingsprocedure
Nogmaals: voor elke aanwerving, dus zowel voor statutaire als voor contractuele functies, is in principe een externe bekendmaking en een oproep tot kandidaten nodig. Mogelijke afwijkingen op de regel zijn strikt bepaald.
Voor de manier van externe bekendmaking zijn jammer genoeg geen nadere voorschriften. Maar de Raad kan regels bepalen ! Bijvoorbeeld: bekendmaking op de website, op WTV. Maar nu ook weer niet met middelen die uitsluitend gericht zijn op personen die toegang hebben tot elektronische media. Zelfs affiches kunnen. De lichtkrant op de Grote Markt. Van belang is nog dat er een minimumtermijn is vastgelegd tussen de bekendmaking van de vacature en de datum waarop ten laatste kan gesolliciteerd. Stad Kortrijk hield deze periode in het verleden nogal eens héél kort.

De selectieprocedure
De selectiecommissie bestaat uit deskundigen, van wie ten minste één derde extern is aan het eigen bestuur. Mandatarissen in hun hoedanigheid van aanstellende overheid zijn uitgesloten. Dat geldt ook voor de gemeentesecretaris ! (Betrokkenen kunnen wel als waarnemer aanwezig zijn.)
Deskundigen zijn niet enkel deskundig over de materie maar vooral ook op het vlak van personeelsselectie.
Het is alweer de Raad die de algemene regels voor selecties vaststelt.
Selectieprocedures kunnen uitbesteed aan een erkend selectiebureau. Stad Kortrijk doet dit te weinig. Of helemaal niet. Het College heeft ooit een voorstel terzake van een raadslid afgeketst. Om te werken met DE onafhankelijke specialist voor aanwervingen bij de overheid: jobpunt.vlaanderen.

De bevordering
Daarover zullen we het – zo nodig – hebben als het duidelijk wordt hoe de actueel (virtueel) bestaande vacatures voor topambtenaren worden ingevuld.
Contractuele personeelsleden komen ook in aanmerking. Weten zij dat?
Ook bij deze procedure hebben gemeenteraadsleden nogal wat in de pap te brokkelen. Méér dan ze denken.

milieu

Omgevingsgeluid op de site Kortrijk Weide haalt niet alle milieunormen

De site Kortrijk Weide (waar vroeger ‘bleekmeerschen’ waren) is gelegen tussen de Leie, de spoorweg, de Magdalenastraat en de Beheerstraat. U weet wel, aan de westkant met het gebied van het voormalig douane-entrepot en de NMBS-loods en oostelijk een gebied met rijwoningen en loodsen (Havenkaai, Meersstraat). Het geheel wordt doorsneden door de Westelijke Ring.

In 2003 gaf de stad Kortrijk de opdracht aan Stephane Beel om een masterplan voor de site uit te tekenen. Dit ontwerp (vorig jaar geactualiseerd) voorziet een gemengd programma van wonen, kantoren, cultuur, langparkeerplaatsen, commerciële activiteiten. Een evenementenplein, een esplanade, woontorens, parkwoningen, een park met hemelwaterbuffer, groene parking, misschien een fuifzaal in de goederenloods.

Zeer concreet komt er binnen afzienbare tijd het lang verwachte nieuwe politiegebouw. Het ontwerp is klaar. Te situeren op percelen van het oud goederenstation van de NMBS, tussen de Magdalenastraat en de nieuw aangelegde Westelijke Ring.
Om de kandidaat-ontwerpers van het politiegebouw wat bij te staan heeft Stad op ons kosten een akoestisch onderzoek laten uitvoeren over het omgevingsgeluid bij de inplantingszone van het complex. De uitslag daarvan is interessant om te weten. Niet enkel voor de politieagenten die in het nieuwe gebouw zullen moeten werken met open ramen, maar ook voor de
huidige én toekomstige bewoners. (Die toekomstige bewoners, bedienden, winkeliers, parkeerders en fuivers zullen overigens het omgevingslawaai later nog doen stijgen.)

Het omgevingslawaai wordt gedefinieerd als ongewenst of schadelijk geluid buitenhuis dat door menselijke activiteiten wordt veroorzaakt, inclusief geluid dat wordt voortgebracht door wegverkeer, spoorwegverkeer, luchtverkeer. Voor het te bouwen politiekantoor is dit lawaai hoofdzakelijk te wijten aan de Westelijk Ring en het spoorwegtraject Kortrijk-Kust (met die stalen brug !).
Het omgevingsgeluid is het geluid op een gegeven plaats en op een gegeven ogenblik.
Het is dit laatste geluid (de Leq-waarde) waar de akoestische studie bijzonder veel waarde aan hecht. Gemeten op vier punten van de site politiegebouw. Op maandag 09/07 – dinsdag 10/07/2007.

De site is tegelijk woon- en industriegebied. Voor woongebieden ligt de milieukwaliteitsnorm in dB(A) ‘open lucht’ resp. overdag en ’s nachts op 45,40 en 35 dB(A). Voor industriegebieden op 60,55 en 55 dB(A).

Meetpunt 1
Gelegen op 40 meter van het rondpunt Westelijke Ring-Blekerstraat. Het toeval wilde dat op de dag ven de meting het gedeelte Westelijke Ring tot aan het kruispunt “Appel” verkeersvrij was. Maar dat verkeer werd afgeleid aan het rondpunt. Er kwam wel net een sportvliegtuigje en een trein voorbij. Dit gaf een Lmax-waarde van 69,8 dB(a). En er was incidenteel geluid van werken met een vrachtwagen: Lmax: 72,6 dB(a).
Conclusie voor overdag rond 9u30 en het spitsuur rond 13u30 : het omgevingsgeluid overschrijdt wel degelijk de norm voor woongebieden maar NIET die voor industriegebied.

Meetpunt 2
Kant Magdalenastraat, halverwege de basis van de (driehoekige) site zelf.
Hier overschreed het omgevingsgeluid overdag (rond 10 u en 13u3) ook de milieunorm voor woongebieden ! (Niet die voor industriezones). Nochtans was er een keer een Lmax van 68,2 dB(A).
Op dit punt werd ook eens ’s avonds gemeten, tussen 22u15 en 22u30. Kwam daar wel een trein voorbij zeker ! Lmax 61,3 dB(A). Zonder dat incidenteel geluid werd de milieukwaliteitsnorm BIJNA gehaald. Die voor industriezones werd wel degelijk gehaald.

Meetpunt 3
Aan de noordpunt van de site, waar het spoorwegproject de site-omgeving verlaat, op 100 meter van de stalen brug.
Het omgevingsgeluid overdag overschrijdt de norm voor woongebieden alweer. Zelfs zonder treinverkeer ! (Niet die voor industriegebied.)

Meetpunt 4
Deze meetplaats lag aan de oude opslagplaats van het goederenstation ter hoogte van de spoorweglijjn.
Ook hier wordt de kwaleitsnorm overdag – zelfs zonder treinverkeer ! – voor woongebieden overschreden. Lichtjes, met 3,3 dB(A).
Met treinverkeer haalt men zelfs de norm niet voor industriegebied.

CONCLUSIE
De kwaliteitsnorm inzake omgevingsgeluid voor woongebieden op en rond de site politiegebouw wordt op alle vier de meetplaatsen overschreden. De norm voor industriezones niet altijd helemaal. Maar is een politiekantoor wel een industrie?

Bron
De website van Stad Kortrijk! Zie rubriek aanbestedingen, onderdeel: politiegebouw.
Voor de toekomst mogen we hopen dat Stad (of SOK, het stadsontwikkelingsbedrijf) bij woonprojecten ook weer zo’n akoestische studies zal publiceren. Dan weten we waaraan ons te houden. Zien of we daar wel willen wonen.

verkiezingen

De politieke “ladies run” van Marie, dochter van onze Kortrijkse burgervader Stefaan De Clerck (2)

Tot voor kort was Marie De Clerck eventjes werkloos.
Als marketingmanager bij Roularta (Knack, Trends, WTV, Kortrijks Handelsblad, enz.) werd zij eind vorig jaar door de familie Rik De Nolf vriendelijk doch kordaat verzocht om de samenwerking in een tamelijk kort onderling overleg stop te zetten.
Dat kan gewoon iedereen overkomen, met al die krapte op arbeidsmarkt en flexibiliteit.

Gelukkig bestaat er sinds kort nog een moedige (regionale) gazet als “Het Nieuwsblad” om daar tussen de regels wat meer over te vernemen.
Zo konden bestuursleden van de musea en ambtenaren van cultuur en tentoonstellingen en nog vele andere min of meer betrokkenen, en wij Kortrijkzanen allemaal via de editie van HN 29 januari tot onze stomme verbazing lezen dat Marie alweer voor minstens een jaar aan de slag kan. Bij ons. In Kortrijk en andere steden.
Marie is flexibel geparachuteerd als een soort projectmanager-organisator of ik weet niet wat van de tentoonstelling Futurotextiel alhier. Dit ongetwijfeld komend groots gebeuren (jawel!) is voorzien vanaf 15 oktober 2008 (samen met de Biënnale Interieur) en zou ondermeer doorgaan in de NMBS-loods aan De Appel. Kortrijk-Weide.
Vanwaar haalt ‘dochter van’ die informatie? Dat Marie nu vindt dat die locatie niet geschikt is? Woont zij misschien soms ons Kortrijks College van Burgemeester en Schepenen bij? Curieus waar zij nog een ander plaatsje kan vinden. De loodsen van Koramic?

Heel deze wending is achteraf bekeken toch een belediging voor al wie in Kortrijk officieel bezig is met cultuur. Voor de directie Cultuur van Stad: zekers.

Er zijn al geruime tijd curatoren voor de tentoonstelling aan het werk: Caroline Devos (van Lille 3000) en Isabelle Dejaeghere (Broelmuseum) die daarvoor al een keer in de VS vertoefde. Marie gaf – zoals men kon verwachten – in onderling overleg op de Dam thuis nu ook Arne Quinze een functie – als een soort ‘scenograaf’. Vriend Arne heeft vanuit Brussel niet voor niks (niets) zijn intrek genomen op ons Walle. Vraag het hem maar eens goed, als hij thuis is. Niet bang zijn, persjongens.

***
Maar eigenlijk willen we het daar niet over hebben. Echt waar. Over al die dingen.
Hier gaat het altijd eenmaal over politiek, niets meer dan dat.
U weet wellicht dat Marie De Clerck nu in Wevelgem woont.
Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen kreeg zij daar 958 voorkeurstemmen en werd meteen schepen. Eigenlijk deed zij in Wevelgem al onmiddellijk een gooi naar het burgemeesterschap. “Ik ben er klaar voor,” liet ze weten in “Het Laatste Nieuws” van 11/04/2006. Burgemeester Jan Seynhaeve was not amused !

Even goed kunnen lachen mag

Marie is nu Wevelgems schepen voor ondermeer administratieve vereenvoudiging. “Mijn vader zal er eens goed mee kunnen lachen als hij het hoort,” liet ze weten via “Het Nieuwsblad” (29/10/2006). In diezelfde editie van HN verduidelijkte Marie haar keuze en ambitie. We citeren: “Ik zie dit als een uitdaging. Al heb ik er eerlijk gezegd geen idee van of je op gemeentelijk vlak nog eigen initiatieven kunt nemen om tot administratieve vereenvoudiging te komen.”

Wie begint er nu aan idee als men geen idee heeft? Eerlijk gezegd.
Het was alleszins niet haar idee. Stond ook in de krant. De Wevelgemse burgemeester vroeg haar om in te staan voor informatisering, “en dus kwam de rest er maar bij.” Dixit Marie, over de rest.

Telkens als Marie het over politiek heeft houden wij ons hart vast. Hebt u dat ook?
En vader De Clerck waarschijnlijk niet minder. Nog meer. Hij vindt namelijk net als wij dat zijn oudste dochter een harde tante is. “Zij heeft geen last van wollig taalgebruik maar zegt recht voor de raap waar het op aankomt.” (HN van 08/03/2004.)
Het is waar. Toen HLN (30/09/2006) haar een keer vroeg wat politiek is antwoordde ze: “Politiek is als een decolleté: een beetje inkijken mag.”

Maar hoe bevalt het haar nu als Wevelgems schepen?
Citaat uit HN van 29 januari laatstleden. “Het is ontzettend boeiend. Ik dacht al heel wat te weten over gemeentelijke politiek, maar door er dagelijks in ondergedompeld te worden, gaan vele lichtjes tegelijk branden. Ik begin ook mijn draai te vinden te vinden in Wevelgem, al mis ik af en toe de voordelen van een stad. Ik voel me hier welkom en wil graag mijn steentje bijdragen.”

Steentje bijdragen ! Een schepen die een steentje wil bijdragen !
Welk steentje en waarbij? Wevelgem is nu ontzettend boeiend voor Marie, een juriste en basketbalspeler die toch al wat van de wereld heeft gezien. Nooit kou of honger heeft geleden, Marie. Kent alle schone hotelletjes in West-Europa.
Heeft geschiedkundig (noch door lectuur) ooit bombardementen in Wevelgem meegemaakt.
Zeg, a.u.b. hé. Wevelgem boeiend??? Met Jan? De bordelen, daar kunnen we nog inkomen. Huizen verkocht of verhuurd door plaatselijke kaloten.

De voordelen van een stad, daar zal Marie nu wel weer volop van kunnen genieten. In Kortrijk en Lille om te beginnen alleszins. En als Futurotextiel volgend jaar aan een wereldtournee begint (ja!) zal zij toch ook mee mogen? Dit is een voorspelling. Goed onthouden allemaal.

Het politieke verleden van Marie leest als een roman. Pure fictie.
Toen zij in Wevelgem bij haar vriend ging samenwonen liet vader weten dat dochterlief geen concrete politieke plannen had. Ik vind dat niet uit. Cf. “De Standaard” van 15 maart 2006, een kwaliteitskrant.

En weet er nog iemand hoeveel stemmen zij behaalde bij de Europese verkiezingen van 2004? Bijna 100.000 en in ons kanton bijna het dubbele méér (8.000) dan bijvoorbeeld minister Geert Bourgeois. De slogan was toen: “100% Marie, 50 % De Clerck”. Een of andere kijk op Europa ontbrak volkomen. (Marie kent wel goede alternatieve pleisterplekken in Frankrijk en Spanje. Daar heeft ze een goede kijk op.)

Marie was er zich goed bewust van waaraan ze die stemmen en die mooie vijfde plaats op de Europese lijst had te danken. “Enkel en alleen aan mijn naam,” zo luidde haar analyse (HLN, 09/03/2004). En verder: “Ik ben nooit actief geweest in de partij en nu passeer ik mensen die zich al jaren voor de CD&V inzetten. Ik voel dat sommigen daar terecht jaloers op zijn.”
Schoon is dat. De lachende sorry-cultuur.
Tot in 2003 zwoer Marie De Clerck nog dat zij nooit in de politiek zou gaan. In de evolutietheorie spreekt men hierbij van een mutatie.

Kortrijkwatcher blijft haar carrière volgen, zeker nu zij in onze stad een semi-publieke functie krijgt. Betaald door de vzw Designregio Kortrijk. Dat is door ons, Kortrijkse burgers.

P.S. (1)
De website van Kortrijk design ligt eerlijk gezegd al geruime tijd stil. Alléz Marie, doe er iets aan. Dat is ICT. TOMMETOCH. U bent daar schepen van. En publiceer regelmatig een verslag van uw werkzaamheden en verplaatsingen voor Futurotextiel. Dan zijn we allemaal content. Dan zien we of u uw draai heeft gevonden, buiten de politiek. Een beetje inkijken mag, in de cleavage. U zei het zelf.
En wat u zelf zegt bent u zelf. Een spreuk die ik sinds kindsaf nooit heb begrepen. Eerlijk gezegd.
P.S. (2)
De eerste lezer die hier kan vermelden dat hij al een keer Marie De Clerck heeft gezien op een Kortrijks cultureel evenement – buiten haar Europese verkiezingscampagne – mag zijn vinger opsteken. Prijs: uw vinger.

streekorganen

Wordt de eurometropool Kortrijk-Lille-Tournai een praatbarak ? (2)

“Pas als we iets bereiken in moeilijke, grensoverschrijdende dossiers – milieuvervuiling of politiesamenwerking – kunnen we zeggen dat de Eurometropool werkt“, luidt het bij West-Vlaams provinciegouverneur Paul Breyne. (Het Nieuwsblad van 29 januari.)
Groot gelijk heeft de gouverneur. En er is nóg veel concreet werk aan de winkel.
Menen (stad!) is weeral tegendraads.

Paul Breyne vergeet te vertellen dat men al jaren aan grensoverschrijdende samenwerking doet, en dat er daarbij nauwelijks iets concreet werd verwezenlijkt. Probeer maar eens met de wagen vanuit het zuiden van Rijsel in Kortrijk te geraken. U komt in Tournai terecht. Of vanuit Doornik in onze stad. U komt in Gent. Na 16 jaar grensoverschrijdende samenwerking nog niet een eens goede bewegwijzering in de regio. Het is wel kluchtig, om zo rond te dolen en aan de lijve te ondervinden wat een metropool zou kunnen zijn. Wuxi! Cebu!

De huidige eurometropool heeft wel degelijk een voorloper gekend. Een praatbarak. De GPCI. In het Frans: COPIT. Die Grensoverschrijdende Permanente Conferentie van Intercommunales werd opgericht in 1991 en kreeg zelfs een juridische basis in het jaar 2000. Een verzameling van vijf Franse, Waalse en Vlaamse intercommunales.

Wat heeft die GPCI zoal uitgericht?
Ziehier de enige, ware gegevens, wat u daarover ook leest in de pers.
Tonnen papier verspreid. En miljoenen euro gekost. Dat is al één kenmerk van een praatbarak. Veel papier bedrukken en geld verteren.
Men gaat uit eten. Men legt bezoeken af (tot in Aachen toe). Men belegt seminaries, conferenties (Parijs), colloquia (al die 400 dikke nekken in de Kortrijkse schouwburg, op 25 maart 2002), werkvergaderingen, studiedagen (tot in het mooie Barbizon toe). Men zoekt externe deskundigen op om studies te laten maken (17 cahiers, 12 dossiers, 3 brochures, x aantal projectnota’s). Men gaat naar toneel kijken (Antigone). Secretaressen en accountants worden aangeworven. Men raadpleegt 271 lokale besturen over grensoverschrijdende samenwerking en krijgt 20 antwoorden. Er wordt gedacht aan een Observatorium van het Water (over de voorraad van de Carboonkalk) en een Economisch Observatiecentrum. Men stelt in 2003 een POP op: een Prioritair Operationeel Plan. Een studie over de verkeersevolutie mislukt (is ‘minder productief’ in het jargon). De ontbrekende schakels in het wegennet worden geprogrammeerd. Er verschijnt een duur boek (“De Frans-Belgische Meropool”) en een kaart. Men wil de grenspost Rekkem-Ferrain herinrichten. Het kanaal van Deûle tot de Schelde bevaarbaar maken. Recreatieve grensoverschrijdende fietsroutes aanleggen. (Kent u ze?) Men bespreekt “een blauw netwerk”, dit is: de valorisering van het netwerk van kanalen en rivieren. Er is ook een groen netwerk.
JONGENS TOCH.

Wat zou de gewone man nu eigenlijk gemerkt hebben van de werking van GPCI?
Want ander kenmerk van een praatbarak is dat niemand weet wat er zich daar afspeelt. Waarschijnlijk toch wel het bestaan gemerkt van de uitzending Transit op WTV en NOtéle en C9 télévision. Vaak enkel verstaanbaar voor insiders. Dik gesponsord door Europa. Met van die onderhuidse reclame.

Vraag eens aan leden van de Algemene Vergadering van de huidige eurometropool wat GPCI daadwerkelijk heeft verwezenlijkt. U loopt het risico dat zij niet eens weten waar GPCI of COPIT voor staat.
Maak van de gelegenheid gebruik om te informeren naar het project GROOTSTAD. Dat moest in de jaren 1998-2001 leiden tot een strategie voor een grensoverschrijdende metropool.

Wat al die tot weinig of niets leidende projecten (studies) hebben gekost, daar hebt u waarlijk geen idee van.
Europa is een melkkoe voor grensoverschrijdende samenwerking. En onze nieuwe metropool zal die verder uitmelken.
Het project “Een andere kijk” bijvoorbeeld kostte 145.000 euro, waarvan 58.000 gefinancierd door een Europees Fonds (EFRO). Ooit van gehoord? Het project “Emulation”: 103.950 euro, waarvan 41.560 betaald door Europa.
Van GPCI is één keer een begroting gepubliceerd, die van 2006. Gelukkig met een vergelijking voor 2004 en het budget van 2005. De vijf intercommunales droegen in 2006 aan de gewone begroting 294.000 euro bij. Leiedal: 42.042 euro (14 procent). In totaal droeg Leiedal 120.122 euro bij voor de jaren 2004-2006. Over al die jaren tevoor weet niemand iets vanaf.
Het totale budget van GPCI bedroeg in 2006 de som van 318.000 euro. Loonkosten: 141.000 euro. Verplaatsings- en receptiekosten: 18.000 euro. Tolkprestaties: 30.000 euro. Vertalingen: 18.000 euro.

Het project GROOTSTAD dat zoals gezegd de huidige eurometropool moest voorbereiden werd door een ontelbaar aantal mensen gedragen. Ook dat is een kenmerk van een praatbarak: de bureaucratie. Er was een Grensoverschrijdend Atelier (6 leden), een stuurgroep (18), een overlegorgaan (50), discussiegroepen (van 12 à 15), een College van Wetenschappers (3), diverse externe deskundigen die ongeveer 40 studieopdrachten hebben vervuld.

Praatbarakkers gaan graag op reis. Leden van GROOTSTAD trokken op studiereis naar Bilbao, Malmö, Biaritz. Namen deel aan seminaries in Basel, Genève, Napoli, Pori, Bologna, Padova, Rotterdam, Bordeaux, Linkoping, enz.
GROOTSTAD leefde grotendeels op kosten van Europa: Interreg 2 en 3, TERRA, EFRO. Een duidelijk financieel plaatje nergens gevonden. Wel ergens gelezen dat EFRO voor 1.006.227 euro heeft uitgekeerd en dat zou 41,7 procent zijn van de subsidieerbare uitgaven. Dat is niet minder dan 2.474.549 euro aan subsidieerbare uitgaven.
WIE KAN DIT NOG GELOVEN ??
ZEG MIJ ALS HET NIET WAAR IS.

We zullen nooit weten wat de oprichting van de huidige metropool heeft gekost. En niemand zal er ooit (durven) om vragen. Alweer een heel typisch kenmerk van een praatbarak. Er zijn namelijk taboe-onderwerpen. Vraag maar eens aan het bestuur van de nieuwe metropool hoe men vacatures voor personeelsleden zal invullen. Of er bij opdrachten zal gedacht worden aan openbare aanbestedingen.

Voor de omvorming van de GPCI naar het huidige eurodistrict zijn diverse juridische studies gemaakt.
Hoeveel werd er aan ene Pierre Got betaald?
Hoeveel kregen Bruno Sin, Louis Albrechts, Christian Vandermotten, Valérie Biot voor de uitwerking van een strategie om tot samenwerking te komen? De ULB?
Hoeveel ging er naar het Leuvense Instituut voor Internationaal Recht (van de KUL)?
Dat Instituut kreeg een opdracht van onze provincie en de intercommunale WVI (voorjaar 2005), van GPCI (najaar 2005), van de Frans-Belgische Parlementaire Werkgroep (voorjaar 2006), van de Agence d’Urbanisme de Lille (najaar 2006), van het Departement Internationaal Vlaanderen (voorjaar 2007), van het Agence d’Urbanisme de Dunkerque en de Opérationnelle Transfrontalière (najaar 2007).
Een dikke proficiat voor prof. dr. Jan Wouters en Maarten Vidal !

In een volgend stuk zullen we nog een kenmerk behandelen van wat een praatbarak is.
De Fransen spreken van een gasfabriek.

streekorganen

Wordt de eurometropool Kortrijk-Lille-Tournai een praatbarak ? (1)

Eerst even definiëren wat een een praatbarak is…
Al één kenmerk gevonden.
Volgens de dikke Van Dale is een praatbarak een eenvoudige constructie die dient als tijdelijk verblijf voor gewonde soldaten.
Daar behoeft men geen pottenkijkers bij. Dat is al duidelijk.

Een volgende keer meer klaarheid.
15.000 euro (geraamd) heeft die plechtige openinge of installatie van de rechtsfiguuur ‘metropool’ vandaag in Buda gekost, volgens de Kortrijkse begroting (post: IMAGO).
Kortrijkse gemeenteraadsleden waren niet uitgenodigd op de installatievergadering van de eurometropool. Terwijl het hoofdkwartier naar hier komt. (Ja?)
Zij weten ook al jaren nergens iets van, over dit “grensoverschrijdend project”.
Soms denk ik dat het maar goed is zo, en soms niet.

(Wordt nu echt vervolgd.)
Zie ook nog vorige stukken.
Er is hier al meer geschreven over dat eurodistrict dan wat je vindt op de website van Stad en Leiedal. Excuus.
In de locale perse kun je de meest onkundige – compleet onjuiste dingen – lezen over eurodistricten.

P.S.
En over andere dingen ook.
Onlangs ontdekte een plaatselijke reporter een nieuwe Kortrijkse stadssecretaris.

ambtenaren

Wie durft er nog bellen naar het stadhuis ?

Ik aarzel nog altijd. Ben altijd zo bang.
Uitleg volgt. Het probleem is dat ik in het geheel niet meer bel of email. Men antwoordt toch niet. Of men is er niet. (Bel nooit na 16 uur! In de voormiddag is men in vergadering.)
En hoe staat het met de interactieve website?
(…)
Dit verhaal wordt hiermee afgesloten, nog voor het begon.
Ik doe aan ZELFcensuur. Kortrijkwatcher snijdt niet graag in eigen vingers.

P.S.
Kortrijkwatcher doet wel meer aan zelfcensuur. Een positivo wil geen mensen of Stad beschadigen als er inmiddels tekenen van hoop of herstel zijn. (Voor schepen Stefaan Bral is dit bijvoorbeeld geenszins het geval.)

media

Het nieuwe berlinerformaat van “Het Laatste Nieuws” en zijn regionale editie

Vandaag voor het eerst verschenen.
Waarom staat er in onze regionale editie (Leiestreek) nu zo weinig te lezen over Roeselare? (Een Kortrijkzaan interesseert zich toch best voor deze concurrerende winkel- en cultuurstad?)

Dat konden we vernemen via een interview in “De Morgen” (18 januari) met de zgn. hoofdredacteurs Paul Daenen en Frank Depoorter. (Vulgaire commerçantjes zijn het, bovendien en uiteraard uit de sportwereld.)
Vraag van De Morgen: “Vanaf dinsdag komen er een aantal regionale edities bij. Tegen de zomer zal Het Laatste Nieuws 27 edities tellen. Waarom?”
Antwoord van Depoorter: “We merken bij onze lezers een enorme behoefte aan nieuws uit hun eigen dorp, uit hun eigen straat zelfs. Echt lokaal nieuws. Nu zullen we hen dat ook kunnen brengen. Iemand die in Kortrijk woont maar twee pagina’s met regionaal nieuws uit Roeselare kreeg, had vroeger twee verloren pagina’s.”

Dat is dus gewoon niet waar. (Er bestaan studies over de aantrekkingskracht van Roeselare op Kortrijk.)
In de nieuwe editie “Leiestreek” van vandaag interesseert het de Kortrijkzaan wel geen barst dat er in Ingooigem een offerstoet was ter ere van Sint-Antonius, een eeuwelinge in Kaster, een bevordering bij de brandweer van Anzegem, een nieuwjaarsreceptie van mountainbikers (de Kriekecrossers) in Otegem, dat een uitbater van een benzinestation is aangehouden in Zuienkerke.

Bij deze weze onze vliegende plaatselijke reporter Peter Lanssens (LPS) nog gewaarschuwd. Met zijn rode telefoon naar één schepen. Sterreporter die nog nooit van zijn leven een dossier heeft ingekeken. Die aan zijn lief vraagt wat zij nu zou kunnen belangrijk vinden om over te schrijven in zijn gazet, om dichter bij de lezer te staan.
“De Morgen” oppert in dat interview met “Het Laatste Nieuws” dat “straffe regionale reporters die alles uit hun dorp weten en ook nog eens goed kunnen schrijven niet echt dik gezaaid zijn”.
Waarop hoofdredacteurs Daenen en Depoorter antwoorden dat men voortdurend zal evalueren en op zoek gaan naar nieuwe en betere medewerkers. Die dan hier ietwat lezen.

Hoe denkt “Het Laatste Nieuws” zijn ietwat stagnerende verkoopcijfer opnieuw te verhogen?
Op één foto van een Kortrijks gebeuren staan 25 mensen. Voor iets in Ingooigem: 20. Tiegem: 13. Heel de brandweer van Harelbeke (38). 21 Kriekecrossers. Etc.
Men zegge het voort.
Zeker als je onherkenbaar bent. Want nu wordt de schrijvende perse van HLN ook geacht zelf met hun eigenste digitale camera in de hand slechte en vooral banale foto’s te maken.

P.S.
Het Nieuwsblad wint op wat langere termijn de strijd, let maar.
Er zijn namelijk evenveel potentiële lezers met een IQ van min of plus honderd.

stadsplanning

De kosten van een bezoekerscentrum, in min en in meer

Het hof “te Coucx” wordt nu echt omgetoverd tot een bezoekerscentrum. Niet te verwarren met dat andere bezoekerscentrum in het Begijnhof, of met het streekbezoekerscentrum in het Museum 1302. Ook niet met het Huis van de Streek in het kasteel van ’t Hooghe.
We hebben het hier wel degelijk over die wonderschone hoeve aan de Marionettenlaan 12 te Kortrijk-Marke, niet ver van het in opbouw zijnde nieuwe ziekenhuis. Alreeds onder het bewind van schepen Philippe De Coene van milieu werd het plan opgevat om van dat goed een natuureducatief centrum te maken, samen met De Libel kaderend in het Groen Lint Project.

We hebben daar allemaal niets op tegen.
Maar als cijferfreak (number cruncher) wil ik nu wel eens systematisch trachten bij te houden wat de realisatie van dit bezoekerscentrum uiteindelijk zal gaan kosten.

Het is een oud zeer in Kortrijk. Van allerhande grootse projecten uit het verleden (het nieuwe stadhuis, de tunnel van de Doorniksewijk, sportcentrum Lange Munte, enz.) wordt achteraf nooit publiekelijk bekend gemaakt wat de uiteindelijk kostprijs is geworden en wat men oorspronkelijk dacht dat het zou gaan kosten. Ook weten we nooit of de voorziene subsidies wel werden binnengehaald. Gedaan daarmee.

Voor de verbouwing van een gedeelte van de hoeve tot natuureducatief centrum vond het schepencollege van 13 juli en 21 november 2006 dat een bedrag van 575.134 euro (incl. BTW) zou volstaan. Meteen werd ook het ereloon berekend voor de studieopdracht. Tegen 8 procent gaf dat 46.090 euro (incl. BTW).
Voor wie nu niet meer verder wil lezen al direct even de huidige stand van zaken. De teller is op vandaag opgelopen tot 630.435 euro, altijd met BTW inbegrepen. (Met de grondprijs, de aankoop van de hoeve houden we hier nu geen rekening. Gekocht van Koramic, waar toendertijd schepen Stefaan Bral nog iets voor het zeggen had.)

Voor de number crunchers en documentalisten onder ons hierna wat meer details over de evolutie van de kosten.
Er nog vooraf op wijzen dat het onduidelijk is of in de prijzen die volgen het ereloon is inbegrepen. Het College geeft de indruk van wel.

Eerst de prijzen bij de aanbestedingen.
Lot 1: ruwbouw en gedeeltelijke afwerking.
– Raming: 401.351 euro.
– Inschrijving: 483.319 euro. Na “aanpassing” verlaagd tot 455.223 euro.

Lot 2: centrale verwarming; sanitair, ventilatie.
– Raming: 113.656 euro.
– Inschrijving: 130.167 euro. Na aanpassing verlaagd tot 114.365 euro.

Lot 3: elektriciteit.
– Raming: 59.017 euro.
– Inschrijving: 37.686 euro (dus lager!).

Lot 4: lift.
– Raming: 28.374 euro.
– Inschrijving: 23.166 euro (lager).

Dat geeft voor de gegunde aanbestedingen in het totaal 630.440 euro, BTW inbegrepen.
De raming was 602.382 euro.

Herinner u:
in november 2006 bij het voorontwerp ging het dus nog om 575.134 euro.
Maar tijdens het schepencollege van 17 juli 2007 liep dat op tot 602.399 euro. Want schepen Jean de Bethune (van faciliteit) vond plots dat er extra maatregelen nodig waren. Van ecologische aard: verwarming op houtpellets, en zuivering van afvalwater. Een meeruitgave van 28.449 euro.

In december vorig jaar zijn er eerste verrekeningen geweest voor de loten 1 en 2. IN MIN !!
Voor lot 1: 28.096 euro in min.
Voor lot 2: 15.802 euro in min.
Het totaal van de vier loten bedraagt nu 630.435 euro, dat is nog slechts 28.035 euro boven het bedrag van de raming.
Het College gaat daar fier over, want heeft vergeten dat men bij het voorontwerp nog dacht aan 575.134 euro.
De ontwerper arch. Xavier Beyens krijgt nu 8 procent op het nieuwe bedrag. In plaats van ongeveer 46.000 wordt het ca. 50.000 euro. Dat is een verrekening in méér.
Met het ereloon inbegrepen komen we volgens het College dan aan 634.779 euro.

Hoe zou het zitten met de mogelijke subsidies?
Toerisme Vlaanderen heeft al 324.680 euro toegezegd.
Maar men hoopt ook op onderhoudspremies omdat de hoeve een beschermd monument is en het poortgebouw een ZEN-monument (zonder economisch nut). Dat zou in het beste geval nog zowat 43.000 euro kunnen opbrengen.

gemeenteraad

Presentjes voor gemeenteraadsleden

Update, onderaan weer een constructief voorstel. Maar ja. ‘ t Zal niet lukken.

strong>Op de eerste gemeenteraad van het nieuwe jaar krijgen de raadsleden traditioneel enige presentjes van het besturend College. Wel op ons kosten.
Dat is omdat iedereen van hoog tot laag zo goed zijn best doen, in het algemeen belang. En omdat iedereen, van hoog tot laag, van zichzelf vindt dat hij (zij) het als mandataris in het algemeen bekeken ook goed doet, of niet zo slecht, en iedereen dat ook vindt van de anderen. Kusje, kusje, kusje. Handje handje geven alsof er nog nergens ziektekiemen zijn.
Dan vragen hoe het gaat, en weglopen. Wie is er daar nog?
Dat is op de nieuwjaarsreceptie.
Op die dag in januari zou men best de gemeenteraad afschaffen.

Van de weeromstuit wil iedereen na die gemeenteraad daar zijn, in de Beatrijszaal. Perse. Tafelschuimers.
De cadeaus. Een agenda bijvoorbeeld, zodat elkeen nu tenminste weet wat er te doen te staat. Dat is al een hele vooruitgang.

Maar dit keer was er een heel speciaal cadeau voorzien. Iets wat de gemeenteraadsleden zichzelf al schijnbaar achteloos – negligent – middels een zoveelste aanpassing van het huishoudelijk reglement uit september vorig jaar al hadden toegestaan. Art. 51 was dat toch ?

Politiekers stemmen altijd democratisch, over wat zij voor zichzelf onder mekaar eventueel als cadeaus kunnen gunnen. Als het dan uitkomt, volgt enig besmuikt jolijt. Zij zijn dan wel een beetje GLY. Besmuikt beschaamd.
De schijnbare cameraderie onder verkozenen , te wijten aan een gemeenschappelijke persoonlijkheidsstructuur vergt dan wat genezende humor. Lacherlijkerheid neemt de bovenhand.
Qua groepsgedrag in de Kortrijkse gemeenteraad is er nu wel voer voor academische studie van vanwegeve politiek-analytische dieptepsychologen. Een nog zelden bestudeerde casus over cliënten uit gemeenteraden. Nochtans, in Kortrijk onvoorstelbaar eenvoudig.

Tip 1: geloof nooit wat iemand zegt, ook niet in de leugendetector.

Iedereen bedeelde zichzelf voor dit jaar met 48 parkeercheques voor het gebruik van de ondergrondse parkeergarage van het Schouwburgplein. Ter waarde van 2,5 euro. Er werden in totaal door Stad 1.986 cheques aangekocht bij Parko. Voor een globaal bedrag van 4.920 euro. Dank u, kiezer.
Het College wendt dit voor als een cadeau. Komt van ons! Gemeenschapsgelden. Belastingen.
Onze representanten in het beleid kunnen daarmee twee en een half uur parkeren, en er is nog zoals voor elkeen één uur gratis.
Raadsleden worden verondersteld die cheques te gebruiken bij hun overkomst naar twee vergaderingen (de maandelijkse raadscommissie en de gemeenteraad) in het stadhuis. Een gemeenteraad zal dus voortaan ten laatste afgelopen zijn om 22 uur. Maar waarom kreeg iedereen 48 cheques? Gaat men er dan vanuit dat er per maand vier vergaderingen zijn? (In augustus zijn er niet eens zittingen.) Of redeneert men dat raadsleden bij tijd en wijle nog dossiers komen inkijken?
En waarom hebben onze meer groen getinte raadsleden dit cadeau aanvaard? Zij die met de fiets komen?

Tip 2?

Er nog even aan herinneren dat raadsleden nog van andere financiële giften genieten.
Er zijn de zitpenningen. Het presentiegeld bedraagt per vergadering 167 euro. Denk ik. Het kan nu ook 175 euro zijn. (Men is daar nogal discreet over. Maar altijd wel daarbij zeggen dat het om een brutobedrag gaat, als u er durft om vragen aan een raadslid. Indien niet, vraag het aan het meldpunt van Stad. Communicatie.

Tip 3.

Er is een fractievergoeding.
In principe 153 euro per raadslid per jaar.
Voor 2007 zijn volgende bedragen overgemaakt aan de partijen: 1.050 euro voor SP.A-Spirit-Groen; 2.362,5 euro voor de CD&V-NVA; 787,5 euro voor het Vlaams Belang; 1181,2 (komma 2 ??) voor de VLD. De partijen zouden best eens in de Stadskrant uitleggen wat ze daarmee uitrichten.

Tip 4.

Er is ook overeengekomen dat ieder raadslid voortaan per jaar (!) niet minder dan 500 euro krijgt voor zijn PC thuis. Vijfhonderd euro, weet u wat dat is?
Sommigen kunnen Tinternet niet eens gebruiken. Lezen hun emails niet. Vergeten keer op keer om dagelijks de meest noodzakelijke websites te raadplegen. Hoe gaat dat? Ge moet naar het voetbal. Ge moet naar een receptie. Ge moet naar daar en naar daar, en ge weet niet meer waarom. Ge weet eigenlijk niet meer wat je aan het doen bent.

Tip.
Eindelijk thuisgekomen. Dagdagelijks werk.
Websites van andere raadsleden lezen. Die van de VVSG, van de Vlaamse overheid, van Stad, de regionale websites van kranten, de lokale statistieken, intercommunales, de eigenste partij.
www.kortrijkwatcher.be.
Dossiers. Dienstbetoon. Zoeken naar het Gemeentelijk Zakboekje. Agenda aanvullen. Bierkaartjes nakijken.
Niet kunnen slapen. Wat doe ik toch? Waarom? Kan ik dat wel?

Het kan ons Kortrijkzanen au fond niet zoveel schelen, wat raadsleden zoal incasseren.
Als zij maar hun dure eed getrouw zijn. Dat zij de verplichtingen van hun mandaat nakomen.

EN NU ALWEER EEN POSITIEF VOORSTEL.
Wij, kiezers, zullen ons vooreerst afvragen of de gemeenteraad globaliter een geschenk verdient.
En wij zullen het geschenk betalen. Zonder begrotingspost.
Het cadeau wordt overhandigd in onze naam, door iemand uit de publieke tribune. Een gemeenteraad moet zichzelf niet fêteren.

Weblog over het reilen en zeilen in de Kortrijkse politiek door Frans Lavaert