Het programma van de Lijst Dedecker (die van Het Gezond Verstand) beslaat in totaal 92 bladzijden. Brussel krijgt er daarvan 14, en Europa niet minder dan 32. Het Vlaams programma bestaat uit acht hoofdstukken waarvan dat met de titel “Vlaanderen bestuurt” hier enkel ter sprake komt. Vier pagina’s.

Laten we maar meteen wijzen op een kemel van formaat.
LDD pleit ervoor om in besturen van intercommunales enkel nog burgemeesters en vakschepenen toe te laten. Zonder zitpenningen, wel met kilometervergoeding. Bon. Maar dan komt het. Gemeenteraadsleden worden wel nog toegelaten in de Algemene Vergaderingen. Nu zijn die AV’s al geruime tijd volkomen openbaar. Iedereen mag die bijwonen, ook de ‘gewone’ burger.

LDD wil ook de “besloten besluitvorming bij de autonome gemeentebesturen bestrijden”. Meer toezicht vanuit de gemeenteraden. Nou, die besluitvorming is nu net zo transparant als de raadsleden dat zelf willen. Zij zijn vertegenwoordigd bij die autonome gemeentebedrijven, kunnen daar verslag over uitbrengen, en de jaarverslagen en rekeningen komen voor de gemeenteraad. Heel het probleem is de desinteresse (en ondeskundigheid) bij vele gemeenteraden, ook voor gemeentelijke vzw’s trouwens.

LDD vindt dat (lokale) overheden zich moeten beperken tot hun kerntaken.
Hierbij wordt de Gouden Gids-methode toegepast. Een innovatie ! Wat zijn kerntaken? Wel, indien uit de Gouden Gids blijkt dat er bedrijven zijn die dezelfde taken vervullen als overheden, of dezelfde diensten en producten leveren, – dan zijn dit geen kerntaken meer voor openbare besturen.

Bijzonder markant is dat Dedecker de onroerende voorheffing op de eerste eigen woning wil afschaffen. Die OV is een grote bron van inkomsten voor gemeenten. In Kortrijk dit jaar begroot op zowat 26 miljoen, en dat is meer dan de ontvangsten uit de personenbelasting. Die minder ontvangsten wil men opvangen door een “besparings- en compensatieplan” dat niet heel duidelijk wordt toegelicht. Het Gemeentefonds moet groeien (dat betekent meer algemene middelen, dus belastingen). Het ambtenarenkorps moet afslanken. Wel zonder sociaal bloedbad: gewoon de gepensioneerden systematisch niet meer vervangen. En de provincies kunnen afgeschaft.

Hierbij gebruikt LDD een bij uitstek christen-democratische begrip: het subsidiariteitsbeginsel. Maximale overdracht van bevoegdheden. Minder toezicht van hogere overheden maar wel meer coaching en ondersteuning.

Om de fiscale concurrentie tussen gemeenten te bevorderen wil LDD een publieke databank waarin van iedere gemeente de aangerekende belastingen en retributies worden weergegeven. (Met een beetje zoeken vindt men die gegevens wel op internet. Bij Dexia bijvoorbeeld, of bij de VVSG.)

Tenslotte wil Lijst Dedecker een verbod op het dragen van uiterlijk herkenbare religieuze tekens op alle bestuurlijke niveaus.

Het volledige programma (Vlaams, Brussels, Europees) STERK IN MOEILIJKE TIJDEN omvat 119 bladzijden. Daarvan zijn er een vijftal concreet gewijd aan de steden. De term “stedenbeleid” komt 5 maal voor. De term “lokale besturen” 23 maal.
Om te beletten dat onze kandidaten dit nu allemaal gaan lezen volgt hierna een opsomming van de meest markante punten.
(Later volgen nog excerpten van de andere partijprogramma’s.)

Eerst even dit.
Kunnen we hier en daar de pen vermoeden van onze burgemeester Stefaan De Clerck? Zo nu en dan vallen in het programma woorden als ‘creatief beleid’, ‘rasterstad’ en ‘innovatie’. ‘Grensoverschrijdende samenwerking’.

Waar men het meest kan van opschrikken is dat de CD&V een grootscheeps debat wil voeren over de kerntaken van steden en provincies. De resultaten daarvan moeten al zichtbaar zijn eind 2010 ! In Kortrijk vermijdt men al jaren angstvallig een dergelijk debat. Hoewel beloofd. Het zou de coalitie CD&V-VLD danig op de proef stellen.

Dit klinkt wel groen. In elke stad komt er binnen 500 meter een groen rustpunt.
En dit getuigt van christelijk fatsoen. Men wil de stadsetiquette vergroten. Een gemeenschappelijk kader van gedragsregels opstellen.

Een oude eis waar men in het verleden niet aan is toegekomen slaat op de “maximale” gelijkstelling van statutaire en contractuele personeelsleden. Zeker inzake pensioen.

Gemeenten willen meer geld (terwijl de kerntaken nog niet zijn vastgelegd). Een BTW-compensatiefonds. Verhoging van de middelen voor het Gemeentefonds. Uitbouw van een tweede Mercuriusplan.
Steden met specifieke functies (zeg maar centrumsteden) willen ook meer geld. Billijker compensaties.
Dit alles moet dan gepaard gaan met de afbouw van het specifiek toezicht op de lokale besturen. Specifiek toezicht. Geen gemeenteraadslid weet wat dit is.

Dit was het dan.
De zoektocht naar lacunes in het programma laat u maar over aan de kandidaten.
Wel opvallend is dat er geen gewag meer wordt gemaakt van een “gemeentelijk effectenrapport”. Daarmee wou de CD&V dat hogere overheden bij beslissingen met een weerslag op het gemeentelijk beleid een berekening zouden maken van de kosten voor de lokale besturen.

Naarmate de verkiezingen van 7 juni naderen zullen wij weerom als kiesvee worden benaderd.
Een uitermate vervelend verschijnsel is dat kandidaten er telkens opnieuw in slagen om op openbare plaatsen of op evenementen te verschijnen waar ze anders tussen twee verkiezingen in NOOIT te zien zijn.
Gebeurt dit nieuw feit in uw stamcafé, laat je dan maar zonder schroom rustig trakteren, samen met heel je gezelschap. Fluister de bazin in het oor dat de andere kant van de toog ook behoort tot uw vriendenclub en ga daar ook even staan.
Zorg dat de kandidaat zijn toegelaten budget overschrijdt ! Ziet u een kandidaat als neofiet opduiken in de Schouwburg, wijs hem dan naar zijn plaats aan de verkeerde kant van de zaal. Doen ! Het is mij al overkomen dat een kandidaat-verkozene zich voor het eerst in zijn leven naar een BUDA-voorstelling repte. Aangezien het event traditioneel toch te laat zou beginnen werd hem duidelijk gemaakt dat de voorstelling was afgelast.

In mei is het geraden om de Maandagmarkt (en andere) zelf te vermijden.
De kandidaten zijn uit op zeer efemere contacten, terwijl zij oprechte belangstelling voorwenden. Zij komen je vriendelijk de hand schudden en durven het zelfs aan om amicaal op je schouder te kloppen en te vragen hoe het met je gaat. Antwoord dan: “Moeilijke vraag, ik weet het zelf niet.” Of zeg dat je zonet de mare kreeg dat je lijdt aan een ongeneeslijke, vreselijke SOA.
Het gebeurt dat een kandidaat – tot uw verbazing – uw naam kent. Een moeilijke situatie. Stel dat het om Philippe De Coene gaat. Spreek hem dan aan met meneer Lemaitre. Zeg: “Ha, onze Mark! Hoe gaat het met jou?”

Een onvergetelijke anecdote.
Toen Jacques Laverge indertijd weer eens aan verkiezingen deelnam (hij wou burgemeester worden) kwam hij mij belangstellend de hand drukken, stelde een vraagje terwijl hij al helemaal de andere kant uitkeek. Mijn antwoord viel niet in goede aarde: “Waarom kijk je mij niet even in de ogen als je echt wil weten hoe het met me gaat?” Tussen ons is het nooit meer goedgekomen.

Er zijn zelfs mannelijke kandidaten die zomaar in het wilde weg vrouwen gaan kussen. Twee methodes zijn goed om ze dat af te leren. Vrouwen, zorg dat die drie kusjes telkens onverwacht regelrecht in uw natte open mond terechtkomen. Of (indien zwaar opgetut): geef hem met volle lippen een dikke zoen op de propere witte boord van zijn versgesteven hemd.

Er zal steeds meer een nieuw fenomeen opduiken: u krijgt ongevraagd talloze emails.
Dat is spam. Merk dat dan als zodanig aan.

Stuurt Carl De Caluwé u als parlementariër een portvrije brief?
Stuur die zonder postzegel terug.

P.S.
Hebt u nog tips?
Komen ze bij u ook voor het eerst aan uw deur of in uw wijk?
Wat te doen?
Als uzelf tijd hebt, hou ze dan zolang mogelijk bezig (toon ze uw geïsoleerde zolder, uw boekenkast, uw ondergelopen kelder, uw kleinkinderen) zodat hun schema van huisbezoeken totaal in de war raakt. Snijdt oeverloos onderwerpen aan die uw bezoeker als terechte, goedmenende politieker onvermijdelijk moeten interesseren. Bril zoeken en uitgebreid hun folder beginnen lezen, met kommentaar en vragen. Wordt de kandidaat wat nerveus, schenk maar wat bij.

Tot voor kort was Marie De Clerck eventjes werkloos.
Als marketingmanager bij Roularta (Knack, Trends, WTV, Kortrijks Handelsblad, enz.) werd zij eind vorig jaar door de familie Rik De Nolf vriendelijk doch kordaat verzocht om de samenwerking in een tamelijk kort onderling overleg stop te zetten.
Dat kan gewoon iedereen overkomen, met al die krapte op arbeidsmarkt en flexibiliteit.

Gelukkig bestaat er sinds kort nog een moedige (regionale) gazet als “Het Nieuwsblad” om daar tussen de regels wat meer over te vernemen.
Zo konden bestuursleden van de musea en ambtenaren van cultuur en tentoonstellingen en nog vele andere min of meer betrokkenen, en wij Kortrijkzanen allemaal via de editie van HN 29 januari tot onze stomme verbazing lezen dat Marie alweer voor minstens een jaar aan de slag kan. Bij ons. In Kortrijk en andere steden.
Marie is flexibel geparachuteerd als een soort projectmanager-organisator of ik weet niet wat van de tentoonstelling Futurotextiel alhier. Dit ongetwijfeld komend groots gebeuren (jawel!) is voorzien vanaf 15 oktober 2008 (samen met de Biënnale Interieur) en zou ondermeer doorgaan in de NMBS-loods aan De Appel. Kortrijk-Weide.
Vanwaar haalt ‘dochter van’ die informatie? Dat Marie nu vindt dat die locatie niet geschikt is? Woont zij misschien soms ons Kortrijks College van Burgemeester en Schepenen bij? Curieus waar zij nog een ander plaatsje kan vinden. De loodsen van Koramic?

Heel deze wending is achteraf bekeken toch een belediging voor al wie in Kortrijk officieel bezig is met cultuur. Voor de directie Cultuur van Stad: zekers.

Er zijn al geruime tijd curatoren voor de tentoonstelling aan het werk: Caroline Devos (van Lille 3000) en Isabelle Dejaeghere (Broelmuseum) die daarvoor al een keer in de VS vertoefde. Marie gaf – zoals men kon verwachten – in onderling overleg op de Dam thuis nu ook Arne Quinze een functie – als een soort ‘scenograaf’. Vriend Arne heeft vanuit Brussel niet voor niks (niets) zijn intrek genomen op ons Walle. Vraag het hem maar eens goed, als hij thuis is. Niet bang zijn, persjongens.

***
Maar eigenlijk willen we het daar niet over hebben. Echt waar. Over al die dingen.
Hier gaat het altijd eenmaal over politiek, niets meer dan dat.
U weet wellicht dat Marie De Clerck nu in Wevelgem woont.
Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen kreeg zij daar 958 voorkeurstemmen en werd meteen schepen. Eigenlijk deed zij in Wevelgem al onmiddellijk een gooi naar het burgemeesterschap. “Ik ben er klaar voor,” liet ze weten in “Het Laatste Nieuws” van 11/04/2006. Burgemeester Jan Seynhaeve was not amused !

Even goed kunnen lachen mag

Marie is nu Wevelgems schepen voor ondermeer administratieve vereenvoudiging. “Mijn vader zal er eens goed mee kunnen lachen als hij het hoort,” liet ze weten via “Het Nieuwsblad” (29/10/2006). In diezelfde editie van HN verduidelijkte Marie haar keuze en ambitie. We citeren: “Ik zie dit als een uitdaging. Al heb ik er eerlijk gezegd geen idee van of je op gemeentelijk vlak nog eigen initiatieven kunt nemen om tot administratieve vereenvoudiging te komen.”

Wie begint er nu aan idee als men geen idee heeft? Eerlijk gezegd.
Het was alleszins niet haar idee. Stond ook in de krant. De Wevelgemse burgemeester vroeg haar om in te staan voor informatisering, “en dus kwam de rest er maar bij.” Dixit Marie, over de rest.

Telkens als Marie het over politiek heeft houden wij ons hart vast. Hebt u dat ook?
En vader De Clerck waarschijnlijk niet minder. Nog meer. Hij vindt namelijk net als wij dat zijn oudste dochter een harde tante is. “Zij heeft geen last van wollig taalgebruik maar zegt recht voor de raap waar het op aankomt.” (HN van 08/03/2004.)
Het is waar. Toen HLN (30/09/2006) haar een keer vroeg wat politiek is antwoordde ze: “Politiek is als een decolleté: een beetje inkijken mag.”

Maar hoe bevalt het haar nu als Wevelgems schepen?
Citaat uit HN van 29 januari laatstleden. “Het is ontzettend boeiend. Ik dacht al heel wat te weten over gemeentelijke politiek, maar door er dagelijks in ondergedompeld te worden, gaan vele lichtjes tegelijk branden. Ik begin ook mijn draai te vinden te vinden in Wevelgem, al mis ik af en toe de voordelen van een stad. Ik voel me hier welkom en wil graag mijn steentje bijdragen.”

Steentje bijdragen ! Een schepen die een steentje wil bijdragen !
Welk steentje en waarbij? Wevelgem is nu ontzettend boeiend voor Marie, een juriste en basketbalspeler die toch al wat van de wereld heeft gezien. Nooit kou of honger heeft geleden, Marie. Kent alle schone hotelletjes in West-Europa.
Heeft geschiedkundig (noch door lectuur) ooit bombardementen in Wevelgem meegemaakt.
Zeg, a.u.b. hé. Wevelgem boeiend??? Met Jan? De bordelen, daar kunnen we nog inkomen. Huizen verkocht of verhuurd door plaatselijke kaloten.

De voordelen van een stad, daar zal Marie nu wel weer volop van kunnen genieten. In Kortrijk en Lille om te beginnen alleszins. En als Futurotextiel volgend jaar aan een wereldtournee begint (ja!) zal zij toch ook mee mogen? Dit is een voorspelling. Goed onthouden allemaal.

Het politieke verleden van Marie leest als een roman. Pure fictie.
Toen zij in Wevelgem bij haar vriend ging samenwonen liet vader weten dat dochterlief geen concrete politieke plannen had. Ik vind dat niet uit. Cf. “De Standaard” van 15 maart 2006, een kwaliteitskrant.

En weet er nog iemand hoeveel stemmen zij behaalde bij de Europese verkiezingen van 2004? Bijna 100.000 en in ons kanton bijna het dubbele méér (8.000) dan bijvoorbeeld minister Geert Bourgeois. De slogan was toen: “100% Marie, 50 % De Clerck”. Een of andere kijk op Europa ontbrak volkomen. (Marie kent wel goede alternatieve pleisterplekken in Frankrijk en Spanje. Daar heeft ze een goede kijk op.)

Marie was er zich goed bewust van waaraan ze die stemmen en die mooie vijfde plaats op de Europese lijst had te danken. “Enkel en alleen aan mijn naam,” zo luidde haar analyse (HLN, 09/03/2004). En verder: “Ik ben nooit actief geweest in de partij en nu passeer ik mensen die zich al jaren voor de CD&V inzetten. Ik voel dat sommigen daar terecht jaloers op zijn.”
Schoon is dat. De lachende sorry-cultuur.
Tot in 2003 zwoer Marie De Clerck nog dat zij nooit in de politiek zou gaan. In de evolutietheorie spreekt men hierbij van een mutatie.

Kortrijkwatcher blijft haar carrière volgen, zeker nu zij in onze stad een semi-publieke functie krijgt. Betaald door de vzw Designregio Kortrijk. Dat is door ons, Kortrijkse burgers.

P.S. (1)
De website van Kortrijk design ligt eerlijk gezegd al geruime tijd stil. Alléz Marie, doe er iets aan. Dat is ICT. TOMMETOCH. U bent daar schepen van. En publiceer regelmatig een verslag van uw werkzaamheden en verplaatsingen voor Futurotextiel. Dan zijn we allemaal content. Dan zien we of u uw draai heeft gevonden, buiten de politiek. Een beetje inkijken mag, in de cleavage. U zei het zelf.
En wat u zelf zegt bent u zelf. Een spreuk die ik sinds kindsaf nooit heb begrepen. Eerlijk gezegd.
P.S. (2)
De eerste lezer die hier kan vermelden dat hij al een keer Marie De Clerck heeft gezien op een Kortrijks cultureel evenement – buiten haar Europese verkiezingscampagne – mag zijn vinger opsteken. Prijs: uw vinger.

Zei Ulla van Lendelede (? – vind niet meer waar ze woont – zou haar willen bellen) gisteren dd. 28 juni 2007 na Christus op WTV.
Dat zij zich vooral wil amuseren in de politiek.
Als antwoord op de vraag wat zij als pas verkozen Kamerlid heel graag zou gaan doen, in “de politiek”.
Zovele eeuwen na het ontstaan van de democratie, en nog niet lang geleden na de uitvinding van de NPC, de Nieuwe Politieke Cultuur. Ulla toch. Waarom doe je dat?

Madamme voegde daar nog ten overvloede aan toe: “En dat is het belangrijkste.” DAT ZE ZICH JEUNT.
Ik val dood.
Goede gelegenheid om nu gedurende heel het weekend even te gaan kijken in de cafés en andere doeningen (bij Ivan Sabbe in Hulste?) van Lendelede, Emelgem (moeder had daar een lingeriezaakje), Wevelgem. Oostende. Wat is dat nu toch met Zottegem?
Zien hoe het met haar staat. Want op al die plaatsen verpoost ze toch wel een keer? Of kan ze zich toveral amuseren?

Ulla behaalde in de kieskring West-Vlaanderen 11.745 voorkeurstemmen.
Dat is bijna 9 procent Рen het tweede meeste Рvan het aantal voorkeurstemmen binnen de LDD. Ze stond ook op de tweede klaatse. Dedecker Jean-Marie haalde natuurlijk m̩̩r stemmen (51.120 / = 38,8 procent interne populariteit)
Dankzij het feit dat zij als tweede stond gerangschikt op de lijst kon ze van Dedecker nog 29.300 stemmen uit de pot afsnoepen en viel ze zonder enige schijnbeweging pardoes in een zetel van de Kamer. Het is echt niet haar schuld.
Toen ze in 2004 als republikein als Grootofficier nog eens in de Leopolsorde werd opgeheven wist ze – net als haar man, een voetballer nog – ook niet wat dat inhield. Ingenue. Veranderde van sponsor als het voor haar of Jean-Marie goed uitkwam.

En vandaag nog vertelt Ulla in “Het Nieuwsblad” dat zij nu nog niet weet waarmee ze zich als verkozen kamerlid zoal zal amuseren.
Met welke dossiers (portefeuille is het juiste woord, ULLA!). In welke commissies?
Laat Ulla maar een nieuwe Commissie oprichten, die van het Gezond Verstand. Met collega’s tot in de categorie van 70 kilo.
Zou ze al beseffen dat de federale overheid niets te vertellen heeft over sport?

Ulla toch !
Wees nu maar een keer en nog vele jaren blijvend mooi en zwijg intussen.
Dan zullen WIJ – die niet op u hebben gestemd – onszelven tenminste nog amuseren in de politiek.

Kan het in deze democratie eigenlijk nog erger??

TIP 1 voor Ulla
Tip voor het nieuwe co-voorzitterschap van LDD.
Stop Ulla in de Kamercommissies van bedrijfsleven en die van handelsrecht.
En als plaatsvervanger in de commissies sociale zaken en grondwettelijk recht.
Dan stuift ze alleszins op dinsdag (soms al op maandag), woensdag en ook donderdagvoormiddag in Brussel direct weg, naar de bars, binnen of/en buiten het parlement. Enkel daar – buiten Bloso – kan ze het nog enige tijd volhouden. En dan krijgen we Paul Vanhie uit Ledegem (3.012 naamstemmen) als opvolger. Ook iemand die gewoon uit eigen kracht continu uit is op amusement.
LDD kan zich dan omdopen tot de Partij van het Amusement. PVA.
Bijna PvdA.

TIP 2
Nog een praktische tip voor Ulla.
Op donderdagnamiddag altijd in Brussel zijn. Daar gaan dan namelijk stemmingen door, in het parlement wel te verstaan.
Ge weet wel. Vanuit uw amusementsgelegenheden dan bellen naar een bode van de Kamer die zot van jou is om te weten wanneer die stemmingen ongeveer zullen aanvangen. Als het goed gaat – voor jou dan – pas na 17 uur. Hoe meer keer je niet deelneemt aan de stemmingen, hoe meer je procentsgewijze verliest aan parlementswedde. Niet vergeten. Kan oplopen ! Tegenstemmen is gemakkelijk. Altijd rode knop gebruiken. Verkeerd gestemd? (Er zijn drie knopjes.) Zeggen aan de kamervoorzitter.
Soms zijn er nachtzittingen. Jean-Marie kent de juiste cafeetjes waar je die kunt meemaken. En ’t is niet ver, achter het Parlement. Nooit voordeur gebruiken. Want dan kom je in dat park terecht waar de franse term voor ‘samuseren’ nog een negatieve, pejoratieve, zelfs gevaarlijke connotatie heeft.
In dat park – nochtans vlakbij waar de koning woont – helpt geen zelfverdediging. Voor je het weet hebben ze al uw parlementaire stukken en persoonlijke notities weggetoverd. En daar sta je dan.
Koop maar een lange zetel voor in uw persoonlijk kantoor in Brussel. De bar vullen. Fax weggooien. PC naar de knoppen helpen. En tegelijk al uw 150 collega’s maar op de mat smijten. Je kunt dat.

TIP 3
Ulla!
Sommige dagen krijg je als parlementslid tuus bezorgd op uw adres nog wel 2, à 3 tot 4 kg papieren. Zelfs op zaterdag. Postbode op georoute zal nogal opkijken.
Die gele papieren (soms afzonderlijk twee cm dik) zijn niet echt voor jou bestemd. Dat is Senaat.
Smijt ze maar allemaal in de haard. En ga netjes op het schaapvelletje voor het vuur liggen. Amusement ! See you.

IF YOU CAN’T STEND THE HEAT, GET OUT OF THE KITCHEN.
Dat is echt het belangrijkste, nu even. Voor jou, en meer speciaal voor de politiek (samenleving). Voor uw kiezers die nooit gedacht hebben dat ze voor iemand zouden stemmen die zich in hun naam representatief wilde amuseren.
Ulla, gooi de ring of de bokschoen of iets anders maar op de mat, of omgekeerd. Amuseer je nu toch een keer.
Atlanta!

In vorige afleveringen werden al de programma’s van CD&V, N-VA en VLD bekeken.
Wat het SP.A-programma zegt over lokale besturen is niet gemakkelijk te excerperen.

Vooreerst is er een zgn. “gemeenschappelijke programmatekst” met kartelpartner Spirit. Geen woord, waarlijk geen enkel woord over lokale besturen. Ook niet over het grootstedenbeleid waarvoor het centrale niveau bevoegd is.

Het “politiek programma” van de SP.A zelf bestaat uit vijf luiken.
Een pak bladzijden van 7 of 8 millimeter. In kleine letters!
* Het deel “principes voorop” bevat geen woord over gemeentebesturen of OCMW’s en zo.
* Het luik “samen voor een nieuw sociaal model” ook niet. Zelfs niets over OCMW’s.
* In “het klimaatplan” wordt natuurlijk gezegd dat we allemaal energiezuiniger moeten leven. Wat kunnen specifiek de gemeenten daar zoal voor doen? Geen woord daarover. Toch dit: alle te bouwen sociale woningen moeten passiefhuizen worden! (De milieumaatregelen van de partij kosten volgend jaar 94 miljoen aan de overheid. Om in 2011 op te lopen tot 143 miljoen. Euro wel te verstaan.)
* Deel “de wereld is van iedereen”: niets.
* Deel “elk kind schoon kind”: ook niks.

In de beginselverklaring van de partij komen lokale besturen wel ter sprake. Maar telt dit mee voor het verkiezingsprogramma?
We gaan eens kijken. 136 pagina’s te lezen.

In de beginselverklaring worden wat gemeentelijke materies betreft uit de aard der zaak vooral zaken behandeld die vallen onder de bevoegdheid van de Gewesten.
Maar ook enkele onderwerpen die eerder van federale aard zijn.
Ook het Sociaal-progressief Alternatief wil meer blauw op straat. Maar dit wordt anders uitgedrukt: “Bekend blauw in de wijken”. En de BIN’s (Buurt Informatie Netwerk) en ZIN’s (Zelfstandigen Informatie Netwerk) mogen niet afglijden tot burgerwachten.
De leeftijd om administratieve geldboetes en sancties op te leggen dient verlaagd.
De gemeenten kunnen energiebesparingsbedrijven oprichten. Die maken dan bijvoorbeeld voor groepen van inwoners een gezamenlijke openbare aanbesteding voor allerhande aankopen die bezuinigen op energie.
Lidmaatschap van sport-, cultuur- en vrijetijdsverenigingen kunnen fiscaal aftrekbaar worden gemaakt.
Binnen 10 jaar moet iedereen een een gratis internetaansluiting hebben.
In de beginselverklaring staan nog allerhande zaken waar onze lokale SP.A-fractie zou kunnen werk van maken in de gemeenteraad. Over verkavelingen, heffing op onbebouwde percelen, de oprichting van een huisvestingsfonds, de fusie van huisvestingsmaatschappijen. Stof genoeg voor het indienen van concrete voorstellen.

Nu nog even kijken wat Spirit zegt in verband met lokale besturen.
Titel van het verkiezingsprogramma: “Plannen voor een nieuwe generatie”.
Ook Spirit wil meer blauw op straat.
Personen met een handicap moeten al onmiddellijk bij de aanvraag een parkeerkaart krijgen.
Geheel de horeca wordt rookvrij.
Ter bevordering van de arbeidsdeelname van etnisch-culturele minderheden kan de mogelijkheid voor quota bij het overheidspersoneel in ogenschouw genomen worden. Alleszins moet de nationaliteitsvereiste afgeschaft.
Financiële ondersteuning van wijkgezondheidscentra. Opstartpremiies voor groepspraktijken van artsen.
Alle fiscale voordelen voor de verwerving van een tweede eigendom afschaffen.
Het Sociaal Huis wordt een Sociaal-Juridisch Huis.
Zonnepanelen op overheidsgebouwen.

En nu afwachten wat voor afgeleide voorstellen Bart Caron (Spirit) zal indienen in de gemeenteraad.

Het Open-VLD-programma heeft geen specifiek hoofdstuk over deze problematiek.
Wel komen her en der lokale besturen even ter sprake.

Bijvoorbeeld qua veiligheid.
De wijkagent moet gepromoveerd worden en verlost van “oneigenlijke” taken.
Private bewakingsfirma’s kunnen ingeschakeld om toezicht te houden op bedrijventerreinen en winkelstraten, weliswaar in complementariteit met politie.
Zeker in de grotere steden kan een jeugdbrigade instaan voor het volgen van probleemjongeren.

Inzake sociaal beleid mag de gemeentelijke autonomie niet ingeperkt. (De problemen en situaties zijn per gemeente te verschillend.)
Het OCMW moet uitgroeien tot een echt Sociaal Huis, een uniek loket voor alle burgers. En het OCMW mag ook taken uitbesteden aan derden.
Langdurig werklozen kunnen ingezet worden in buurtjobs.
Lokale besturen kunnen ook kinderopvang realiseren.
Alle overheden dienen een voorbeeldfunctie te vervullen inzake het voeren van een open en creatief diversiteitsbeleid: rekrutering van personeel mag “minderheidsgroepen” niet laten uit de boot vallen.
Gezinshereniging kan pas als het onderhoud van de meegebrachte personen gegarandeerd is.
Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de huisvesting van de hen toegewezen asielzoekers.
In achtergestelde buurten dienen er “wijkgezondheidscentra” (medische huizen) te komen.
Steden en gemeenten moeten aangemoedigd om een lokaal holebi-gelijkekansenbeleid uit te werken.

Over gemeentefinanciën slechts één bemerking gevonden.
Qua energie dient niet een zo hoog mogelijk dividend voor de gemeenten voorop te staan, maar wel een zo gunstig mogelijke prijs voor de consument.

Over het bestuur wordt weerom gezegd dat er op alle niveaus referenda moeten mogelijk zijn. En als de helft van de bevolking eraan meedoet dienen ze bindend te zijn.
Het is nog niet bij iedereen doorgedrongen dat met een x procent aantal inwoners vragen en voorstellen kunnen ingediend bij de gemeenteraad.

De CD&V wil dat de federale regering de lokale besturen meer en beter ondersteunen.

Veel gemeenten staan in de nabije toekomst voor belangrijke uitdagingen: de brandweerhervorming, de investeringen inzake waterzuivering en riolering, de vraag naar zorgdiensten, de pensioenlasten van het personeel. Bepaalde inkomstenbronnen nemen sterk af. Bijvoorbeeld de energiedividenden.
Daarom wil de CD&V dat de brandweerhervorming voor de gemeenten budgettair neutraal blijft. En de inzet van vele vrijwilligers moet gehonoreerd blijven. Bovendien wil de partij ook deze bevoegdheid overhevelen naar de gewesten.
De financiering van de politiehervorming moet bijgestuurd worden. Geen meerkosten voor de gemeenten. Indexering van de huidige dotatie is nodig. Volledige vergoeding aan de zones voor bijkomende statutaire verhogingen. Meer aandacht voor de wijkwerking. CD&V wil ook een evaluatie van het verkeersveiligheidsfonds (het vroegere boetefonds). (CD&V wil hiermee zeggen: betere herverdeling naar Vlaanderen toe.)
De financiering van het huidige federaal grootstedenbeleid dient ook naar de deelstaten te worden overgeheveld.
Inzake de vergrijzing van de bevolking moet het RIZIV-budget voorzien in voldoende ondersteuning. En de stijging van de lokale pensioenlasten moet een “aandachtspunt” zijn voor de volgende federale regering.
De CD&V wil nog altijd een BTW-compensatiefonds dat moet toelaten dat de BTW die de lokale besturen betalen naar hen terugvloeit.

Over het samenleven met “vreemde mensen” en culturen wil de partij absoluut dat gezinshereniging niet langer kan zonder inburgering.
En de voorwaarden moeten “aangepast”: beide partners moeten 21 jaar zijn, beschikken over een behoorlijke huisvesting en een ziekteverzekering, het bewijs leveren van voldoende inkomsten. De nationaliteitswet moet de taalkennis verplicht stellen.

In het algemeen dient de “bemoeizucht” van de hogere overheden met de gemeenten ingeperkt.
Hiertoe wil men dat het Arbitragehof de bevoegdheid krijgt om de bescherming van de gemeentelijke autonomie te waarborgen. Aansluitend hierbij is de partij voorstander van een gemeentelijk effectenrapport. Dat rapport moet de verschillende regeringen verplichten om de financiële weerslag van hun maatregelen op de lokale besturen te berekenen en de middelen hieraan aan te passen.

De CD&V wil ook de gekende Vlaamse resoluties uitvoeren, maar dan wel in een door de partij (samen met de N-VA) geactualiseerde versie.
(Gekende resoluties? Nog nooit iemand tegengekomen die ze kent.) CD&V wil nu nog niet meteen van België een confederale staat maken, maar wel “ondubbelzinnig streven naar een verdere confederale evolutie“.

Nog even kijken of de kartelpartner N-VA ongeveer hetzelfde zegt.

Heel merkwaardig.
De term “gemeenten” komt slechts driemaal voor in het programma van de partij van de Barricade. Waarvan één keer in verband met de nachtvuchten in Zaventem.
Met andere woorden: de N-VA zegt niets over de verhouding federale overheid en lokale besturen. Misschien toch het logische gevolg van het loutere feit dat de partij staat voor een onafhankelijk Vlaanderen. Al staat ook geschreven dat men samen met de CD&V een confederale staatsinrichting wil.
(Wanneer zal men een keer aan de bevolking uitleggen dat een confederale staat overeenkomt met totaal onafhankelijke deelstaten, die dan voor bepaalde materies onderlinge verdragen kunnen sluiten? Bijvoorbeeld: hoeveel water krijgen wij Vlamingen vanuit de Maas om van te drinken. Ruzie gegarandeerd, zoniet een burgeroorlog.)

Maar dit zal onze schepen Jean de Béthune met zijn strijd tegen Cora graag horen: de kartelpartner wil de Ikea-wet wijzigen. Buurgemeenten moeten een recht op beroep krijgen voor wat betreft ontwerpen van handelsvestigingen met een netto oppervlakte van minstens 1000 m².
En voor de N-VA moet het verkeersveiligheidsfonds niet beter worden verdeeld, maar gewoon gedeferaliseerd.
Qua gezinshereniging blijft de N-VA wat meer gematigd dan de CD&V. Een gezinshereniger moet bewijzen over stabiele en regelmatige inkomsten te beschikken.
Tot daar de Nieuwe Vlaamse Alliantie. De partij die dus niet zegt over wat een onafhankelijke Vlaamse regering, met een president, zoal beoogt te doen met de lokale besturen.