Category Archives: geschiedenis

cultuur, geschiedenis

90.000 euro voor een geschiedschrijving over onze KULAK (2)

“Het wordt (wel) een leesbaar boek!”, kopt Het Nieuwsblad vandaag.
Dat zegt rector Jan Beirlant namelijk over de nog te maken en het schrijven van de geschiedenis en evolutie van de Kortrijkse campus van de K.U. Leuven. En hij is in het geheel niet opgezet met onze commentaar over het onderzoeksproject. Wij hier als KW-redactie opperden dat het werk onleesbaar zal zijn of kan, bon – alleszins als prof. Marc Depaepe er de hand in heeft. We blijven erbij.

Rector zegt nu dat zijn prof Depaepe niet de enige bijdrage zal leveren aan het project. Dat weten we ook en dat hopen menige potentiële lezers. Jongens toch.
Prof Marc is een wereldautoriteit ? DAT WETEN WE HIER. Alstublieft zeg. Hoogleraar Depaepe schreef (laatste telling) 23 boeken (drieëntwintig) boeken bij elkaar als auteur of co-auteur. 124 artikels in diverse tijdschriften. Dat alles vertaald in niet minder dan 17 talen. En zijn studenten weten beter dan wie ook hoe nodeloos ingewikkeld het handboek praktijkgerichte theorie versus theoriegerichte praktijk is.

Rector !
U bent wiskundige?
Bereken in de teksten van uw prof Depaepe enkele ratio’s. In de zinsbouw. Hoofd- tegenover bijzinnen. Neven- en onderschikking. Dus: puur formeel, zonder te letten op de content. Is dat nog normaal? En tel eens het aantal letters waarbij uw confrater amice iets wil gezegd krijgen.

Maar daar gaat het echt en heus niet om.
Waarom is de rector niet opgezet met ons stuk over die 90.000 euro?

Wel, net omdat we dat feit en dat bedrag hebben uitgebracht. Dat de Kulak voor het schrijven van zijn geschiedenis niet minder dan 60.000 euroots belastinggeld krijgt. Van ons.
De 30.000 euro die Leuven denkt bij te leggen is in feite ook gemeenschapsgeld. Dat had men in de Kortrijkse Kalote-wereld liever willen stil houden.

Rector Beirlant is ongetwijfeld ook een beetje upset in verband met onze visie over de ontstaansgeschiedenis van de campus.
Zoals elkeen weet die het aan den lijve heeft meegemaakt is de Kortrijkse campus er gekomen om katholieke zieltjes te winnen voor Leuven. Om de concurrentie van Gent tegen te gaan. Dit alles onder het mom van “spreiding van de kandidaturen”, zogezegd als middel om het universitair onderwijs te democratiseren. De protagonisten van de campus alhier (genre dr. Karel Goddeeris) waren overigens van het ultramontaanse, reactionaire en flamingantische soort intellectuelen. Van dat Godsvolk dat altijd onder weg is. Nu nog.

P.S.
Nog even de rector corrigeren, als het mag.
De kosten van een onderzoeker op masterniveau schat men op 60.000 euro. Op postdoc niveau op 80.000 euro. Dat die persjongen u niet tegenspreekt? Dat zegt veel, amice. Weten ze veel. En u?

cultuur, geschiedenis

90.000 euro voor een geschiedschrijving over onze KULAK (1)

In december 2010 had waarnemend burgemeester Borat een leuke losse babbel met Jan Beirlandt, de campusrector van onze KULAK. En u weet hoe dat gaat tussen mensen van hetzelfde kaliber. Schiet goed op. Lieven Lybeer sloot niet uit dat Stad (dat zijn wij) een of ander onderzoeksproject van de universiteit zou kunnen steunen. Gevolg: op 10 oktober van vorig jaar een werkvergadering waarbij men besloot om een boek te schrijven over het ontstaan, de evolutie en de impact van onze plaatselijke universiteit. De titel is al gevonden: “Een Toekomst op basis van Traditie? De Universitaire Campus KU Leuven KULAK (1965-2014) in het perspectief van vernieuwing en continuiteit”.

Schone, lange titel zeg, waarbij insiders al onmiddellijk de bedenker ervan zullen herkennen. Prof. Marc Depaepe, gewoon hoogleraar in “geschiedenis van opvoeding, onderwijs en vorming”. Wie al eens een handboek van de prof heeft ter hand genomen herkent de stijl. De prof houdt van paradoxen. Betoogt graag dat het omgekeerde eerder waar is. Als Marc Depaepe de redactie van het werk over de Kulak in handen krijgt, dan mogen we ons aan onleesbaar boek verwachten. Doorspekt met termen als paradigma, discours, reductionistische insnijding, discursieve ruimte, gedesubjectiveerd vertoog, mutatis mutandis anticipatief. Na drie bladzijden “woord vooraf” zal de lezer zich afvragen wat hij nu eigenlijk heeft gelezen. Samenvatting onmogelijk.

Zal de verdienstelijke prof. Luc Huyse (ereburger van Stad) mogen meewerken aan de studie?
Om uit te leggen hoe de KULAK zijn ontstaan heeft te danken aan een totaal megalomane tsjevenmentaliteit in onze provincie? En concreet, hoe men daar prof kon worden of zelfs rector? Hoe het netwerk van de christen-democratische zuil er NU uitziet?
Zal prof. Depaepe even schetsen hoe het kalotete-vormingsideaal op universitair vlak van in den beginne – tot ieders verbazing- nu toch niet geheel zijn kracht heeft verloren? De revival? Jaja! Er zit continuiteit in de traditie. Het blijven brave kiekens daar op onze campus.

Op die werkvergadering van plaatselijke tsjeven van 10 oktober zijn verregaande financiële engagementen genomen. In onze naam.

Lieven Lybeer beloofde van stadswege (dat zijn wij) 30.000 euro, op voorwaarde dat de univ ook 30.000 euro aan het project zou besteden. Schepen Jean de Bethune maakte zich sterk dat de provincie met 15.000 euro over de brug zou komen. Schepen Filip Santy beloofde als voorzitter van de intercommunale Leiedal ook 15.000 euro. Totaal voor één jaar studie van een onderzoeker: 90.000 euro, waarvan dus 60.000 euro gemeenschapsgeld.

DANKT U.

geschiedenis, mandatarissen

Het burgemeesterschap volgens baron Emmanuel de Bethune zaliger

Hierna wat citaten uit de mémoires van Manu, het boek “Gedachten en herinneringen”, verschenen bij uitgeverij Groeninghe in 2006.

– Het burgemeesterschap is volgens mij het meeste boeiende van alle politieke mandaten, vergeleken met dat van een volksvertegenwoordiger, senator, provincie- of gemeenteraadslid. (…) Dit alles illustreert dat hij bij machte is om iets te realiseren en zijn stempel op het beleid te drukken.

– De veelomvattende opdracht vergt echter erg veel tijd. Zeven dagen op zeven moet hij bereikbaar zijn voor zijn medeburgers.

– Daarenboven moet een burgemeester assertief zijn, vooral tijdens langdurige gemeenteraden.

– Zelfs als de burgemeester over al die kwaliteiten beschikt, dan nog zal hij bitter weinig kunnen realiseren als hij geen goede connecties heeft met de voogdijoverheid en haar administratie. (…) De gouden regel is dat men zelf naar de bevoegde instanties moet stappen, eerder dan hen uit te nodigen.

– Voor de burgemeester en zijn schepenen is het van uiterst groot belang contact te houden met de bevolking. (…) Met uitzondering van de jaarlijkse vakantie liet ik deze zitdag om geen enkele reden links liggen tijdens de dertig jaar dat ik een gemeentelijk mandaat had. (…) Zitdagen zijn bovendien nuttig voor de ‘sukkelaars’ die hun weg minder goed vinden in onze strikt georganiseerde en bureaucratische maatschappij.

– Bij dienstbetoon horen een aantal principiële spelregels. (…) Pas altijd de wet toe. (…) Kom nooit tussen bij een magistraat of bij het parket. (…) Wees eerlijk.

– Een burgemeester moet dus een all-round figuur zijn.

– Het aanbieden van degelijke en nagenoeg gratis accommodaties is mijn inziens de belangrijkste taak voor een gemeentebestuur.

– Wanneer een nieuwe wet of decreet gepubliceerd wordt, moet men ervoor zorgen de eerste te zijn om die toe te passen. De overheid heeft op dat ogenblik immers weinig ervaring met de toepassing ervan en aanvaardt gemakkelijker suggesties.

– Kortrijk is geen metropool en zal dat ook nooit worden. Grote projecten zoals Kortrijk-Centrum-Oost of het bouwen van een evenementenhal voor duizenden toeschouwers zijn uit den boze. Zelfs Kortrijk XPO loopt met haar laatste uitbreiding van 2005 het gevaar een brug te ver te zijn.

– Ambitie koesteren is goed, zijn grenzen kennen misschien nog beter.

P.S.
Manu de Bethune had geen al te hoge dunk over de gemeenteraad en zijn leden. Hij liet ook ongaarne zijn schepenen aan het woord, zeker Stefaan Bral niet. Manu hield niet van tegenspraak.
En zijn Brusselse loopbaan is niet echt goed afgelopen. Au fond: het was een kasteelheer.

cultuur, geschiedenis

Bronnen van trots voor stad Kortrijk

Het kwalitatief onderzoek van Callebaut over cultuurbeleving in Kortrijk geeft vier bronnen van trots op voor bewoners van onze stad: de moderne architectuur (voornamelijk de bruggen), het erfgoed (historische bezienswaardigheden), de geografische ligging, het cultuuraanbod.
Hierna wat meer over dat cultuuraanbod.

De 10 ondervraagde Kortrijkse duo’s vinden het cultuuraanbod uitgebreid en gevarieerd. Er is voor elk wat wils. Spontaan denkt men hierbij aan de schouwburg, allerhande festiviteiten, het erfgoed en de musea.
Kortrijkzanen zijn bijzonder trots op de stadsschouwburg. Er is een brede waaier van activiteiten, heel toegankelijk en voor een gevarieerd publiek. De schouwburg is tegelijkertijd laagdrempelig en gezellig, zelfs volks, maar ademt ook prestige, traditie en rijkdom uit. Het is een echte trekpleister; in de perceptie van de Kortrijkzaan zelfs “het boegbeeld van cultuur in Kortrijk“. Bewondering en verwondering zijn haar deel.

Een geheel ander geluid is te horen over het kunstencentrum Buda. Het is weliswaar bekend van naam, maar er is te weinig geweten wat er aangeboden wordt. Opmerkelijk is dat niet enkel de “low culture” (de cultuurbaren) maar ook de jongeren Buda KC als “te fel afwijkend van het gekende” ervaren. Men vindt de werking te alternatief, niet echt toegankelijk, en gericht op een ouder en select publiek. Grote cultuurliefhebbers van middelbare leeftijd daarentegen vinden Buda zeer aantrekkelijk omwille van de originele en onverwachte kunst.

Veel lof ook voor de bibliotheek. Niet voor het gebouw (!) maar wel voor het ruime aanbod en de vele faciliteiten van de bib: muziek, speelgoed, internet, leeszaal,…
Het Broelmuseum heeft dan weer een mooie setting, maar de collectie weet de mensen minder te bekoren. Het museum bevestigt het historische en statische beeld van Kortrijk. (Over het Vlasmuseum geen woord in het rapport.) Tegenover het erfgoed heerst een ambivalente houding. Ja, men is trots, maar toch minder betrokken. De kennis erover is beperkt.

Waarover is men minder te spreken?
Het aanbod is te kleinschalig en niet uniek. Er zijn geen grootse evenementen, er is geen opera. Er zijn geen hoogtepunten in het aanbod.
Bovendien is de communicatie over het aanbod onvoldoende, onaantrekkelijk en weinig duidend.
Bij dit laatste punt van kritiek dient wel gezegd dat die komt van mensen die juist weinig participeren aan cultuur…
Vandaar dat heel de redactie van kortrijkwatcher de communicatie wél voldoende vindt (zelfs overvloedig), wél aantrekkelijk (die lay-out!) en wél duidend. Er is evenwel een zeker gebrek aan eenheid in de communicatie-uitgaven, een teveel aan diverse brochures. En de kalender dient beter gecoördineerd. Soms weet men niet waar eerst gelopen.

Voor Kortrijkzanen zelf scoort Stad dus nog gematigd goed als cultuurstad. Bij de groep van ondervraagde Gentenaars en Antwerpenaars is de perceptie daarentegen vernietigend. Men vindt Kortrijk een weinig aantrekkelijk stadje, met een aftandse en onpersoonlijke mentaliteit. Maar wie de stad echt kent is genuanceerder in zijn oordeel. Dat is ook onze ervaring. Onze kennissen (ook buitenlanders) zijn – wel een keer tot onze verbazing – grotendeels vol lof over de aanblik en de activiteiten van de stad.
Tja, het zijn geen chauvinistische, dikke nekken uit Antwerpen.

gemeenteraad, geschiedenis

Cordon sanitaire doorbroken in Kortrijkse gemeenteraad

Het staat niet in “De Morgen”. Nergens. Geen krant, geen radio, geen WTV.

Historisch feit en nochtans totaal onopgemerkt voorbijgegaan. Papieren Perse (de PP van de Dode Bomen) weet weer nergens van.
EN GEEN FRACTIELEIDER DIE INGREEP. (WETEN ZE VEEL..).
IN EEN KORTRIJKSE GEMEENTERAAD KUN JE OOK NIET STEMMEN. EN AANWEZIG ZIJN. EN PRESENTIEGELD OPSTRIJKEN. EN NIETS AFWETEN OVER DE ZAAK.

In de gemeenteraad van vorige maandag 6 juni ging agendapunt 6 over het gewijzigd reglement inzake het Fonds voor Sociaal Kapitaal. Het Vlaams Belang (fractieleider Maarten Seynaeve) maakte van de gelegenheid gebruik om drie amendementen ter stemming te brengen. Hierna een overzicht van het bizarre stemgedrag van een aantal raadsleden.

Amendement 1.
Aantal stemgerechtigden bedraagt 41. Er was één onthouding (onafhankelijk raadslid Eric Flo). Maar twee leden hebben NIET gestemd, terwijl ze wel degelijk aanwezig waren. Op zichzelf al een uniek feit. Wisten dus gewoon niet wat te doen of lagen te slapen: Eline Brugman (VLD) en Ann-Pascale Mommerency (CD&V).

Amendement 2.
Drie onthoudingen. Eric Flo opnieuw, maar nu nog twee leden van de CD&V: Patrick Jolie en Ann-Pacale Mommerency. Dit betekent iets hoor. Leden van de meerderheid of van de traditionele partijen stemmen immers automatisch tegen voorstellen van het Vlaams Belang. Een onthouding betekent hier in Kortrijk alleszins dat men eigenlijk het VB wil steunen, maar dat nog niet openlijk durft te bekennen.
Op de VLD-banken begint Hans Masselis te pruttelen bij aanhoren van het amendement. Hij beseft dat de achterliggende gedachte toch wel heel liberaal getint is, dat de VLD dat zeker had goedgekeurd indien de partij nog in de oppositie had gezeten. Minister Vincent Van Quickenborne (bezig op een nieuw apparaat) mompelde iets van dan maar niet stemmen. En zijn buurvrouw hoort dat. Dus drie VLD’ers brengen gewoon géén stem uit over dit amendement: Moniek Gheysens, Hans Masselis en Vincent Van Quickenborne. Moet kunnen. De VLD’ers op de achterste rij hebben de noodoplossing van hun minister niet gehoord en stemmen dus tegen. (Dat zegt iets over de manier waarop de fractie een gemeenteraad voorbereidt.)

Amendement 3.
Hier wordt het cordon echt doorbroken. A-P Mommerency stemt vóór !
Hebben zich onthouden: Patrick Jolie en Eric Flo. Iedereen heeft gestemd.

De amendementen zijn verworpen.
Nu moet er nog gestemd over het voorstel van het schepencollege.
Mommerency is niet echt tevreden en onthoudt zich ! Bij een voorstel van haar eigenste partij !

Maar waarover ging het?
Hoe is dat alles uit te leggen?

Het Fonds voor Sociaal Kapitaal is een instrument dat door Stad (bon: alles wat te maken heeft met “de Gilde“.) wordt ingezet om meer speciaal projecten binnen de sociale economie te ondersteunen. Ondernemingen die om een toelage vragen moeten vooral kunnen aantonen dat ze kansarmen aan werk helpen. En goede connecties hebben bij de gilde.

Het eerste amendement van het Vlaams Belang oogt nogal onschuldig. Raadslid Seynaeve wil dat organisaties of ondernemingen die een subsidie aanvragen bij het Fonds met hun project worden doorgelicht door een onafhankelijk adviesbureau. Helemaal onschuldig is dat amendement overigens niet. Bij de beoordeling van projecten is het getouwtrek vanuit ACW-middens (en van Lieven Lybeer) van groot belang. Raadslid Mommerency daarentegen is van de middenstandsvleugel en innig verbonden met Unizo.

Het tweede amendement trapt op zere tenen. Het Vlaams Belang wil absoluut vermijden dat steun aan projecten uit de sociale economie de reguliere markt verstoren. Het is een veel gehoorde klacht van Unizo. Bepaalde initiatieven die met overheidsteun kansarmen aan het werk zetten veroorzaken deloyale concurrentie op de reguliere markt. Toen de VLD nog in de oppositie zat schaarde de partij zich achter deze klacht. Vandaar het gepruttel van Hans Masselis en de paniek op de eerste rij banken van de VLD-raadsleden. Zij stemmen gewoon niet… Patrick Jolie kijkt even op van zijn laptop en onthoudt zich nu ook als fervent middenstander.

Het derde amendement dwingt Ann-Pascale Mommerency tot het uiterste. Zet het mes op de keel. Als voormalig medewerker van Unizo kan ze niet anders dan deze tekst goedkeuren. Het Vlaams Belang wil namelijk dat de ondernemersorganisatie Unizo advies kan geven over de projecten die steun willen krijgen van het Fonds Sociaal Kapitaal.

Het cordon sanitaire is doorbroken. Nog wel door kersvers raadslid Mommerency. Gesteund door de ouwe jonge turk Patrick Jolie.
Bij de stemming over het voorstel van haar schepencollege onthoudt zij zich dan nog een keer. En dan waren er nog die drie niet-stemmers bij de VLD.
Historisch !!
Of hilarisch.

geschiedenis, infotainment

Hoe die dag alvast vrij!

Op zaterdag 27 augustus zeker terug thuis zijn !
Die dag organiseert de CD&V een groots volksfeest in het Begijnhofpark.
Dat is een historische gebeurtenis. Een politieke partij organiseert een volksfeest in open lucht.

Een gedurfd initiatief.
Dat wordt een visuele peiling voor de gemeenteraadsverkiezingen. We gaan met eigen ogen kunnen zien welke Kortrijkzanen zich openlijk tot de christen-democratie bekennen. Middenstanders en gildemannen tellen. Zullen Borat en Stefaan elk met een eigen kraam uitpakken?

Nadere modaliteiten over de gang van zaken nog niet gekend. Maar men ziet het gebeuren blijkbaar als een grootschalig iets want de organisatie palmt al dagen te voren het Begijnhofpark in.
Er komt die dag alleszins nog een wandeltocht, waarschijnlijk langs de zeven bruggen die burgemeester Stefaan De Clerck naar eigen zeggen eigenhandig heeft gebouwd.

Update
Het volksfeest zou kaderen in een viering van het tienjarig bestaan van de CD&V als CD&V. Onder het voorzitterschap van Stefaan De Clerck kreeg de partij in september 2001 op een vernieuwingscongres een andere naam.
Het volksfeest krijgt een onverstaanbaar motto mee: “Samen is super-markt”.

geschiedenis

Jaaractieplan 2010 geëvalueerd

Het schepencollege heeft het jaaractieplan 2010 laten evalueren.
Het gaat hier niet om het jaaractieplan zoals gepubliceerd op de Kortrijkse website. Het gaat om een best wel interessant document dat evenwel niet publiek wordt gemaakt. Titel: “Overzicht van de activiteiten opgenomen in het budget 2010″. Daarin staan per beleidsdomein de concrete acties die men in bedoeld jaar wenst uit te voeren. Niet te verwarren met het programma van de uit te voeren werken, want die “acties” brengen meestal geen consequenties mee voor de buitengewone begroting.

Vorig jaar voorzag men 228 acties. Daarvan werden er 167 gerealiseerd. Dat levert een onderscheiding op: 73 procent.
28 acties waren nog in uitvoering, 20 zijn uitgesteld en 13 acties (5,7 procent) zijn niet gerealiseerd.

Enkele van die uitgestelde acties zijn:
– afbakening en ontsluiting historisch Kortrijk;
– servicepunten in de nabijheid van de sites K en Evolis;
– herstructurering van de huisvestingsdienst;
– reflectie over de strategische aanpak “design”.

Enkele acties die vorig jaar niet zijn verwezenlijkt:
– buurtwinkel Lange Munte;
– digitale dorpskrant;
– herwaardering van de Oude Leiearm;
– studie verplaatsingsgedrag;
– toeristische bewegwijzering (?)
– opknapbeurt bibliotheek.

Wat de ambtenarij nu nog zou kunnen doen?
Een lijst opmaken van de realisaties inzake “werken”.

geschiedenis, milieu, sociaal

Nog even wachten op het sanitair aan Sint-Rochuskerk

Hoelang wordt al niet gepraat over dat publiek sanitair?
Al in de gemeenteraad van september 2007 (ja) kreeg de NV Snoeck en Partners een bijkomende studieopdracht, naast die voor de heraanleg van de parking aan de Sint-Rochuskerk: de aanpak van de urinoirs en de electriciteitscabine aldaar. 9.000 euro. De zaak kwam nogmaals ter sprake in de gemeenteraden van februari 2009 en februari 2010. In die van juni dit jaar tenslotte besloot men altemets om de werken te gunnen middels een algemene offerte. (Hierbij wint de voordeligste inschrijver, niet noodzakelijke die met het laagste bedrag.)

Hoeveel firma’s het College heeft aangeschreven is ons niet bekend.
In elk geval liep er er maar één offerte binnen, van de firma Verhofsté uit Zele. Prijs 129.145 euro, zonder BTW. De raming bedroeg 110.000 euro. We hebben het hier dus over minstens 6 miljoen oude franken. Het College heeft eind vorige maand de opdracht toegekend. Drie jaar na de studieopdracht. Nu nog wachten op de uitvoering.

Nog even een verwittiging. In dat publiek sanitair komt een veiligheidssysteem dat registreert hoelang u als gebruiker aanwezig bent in de unit. Bij langdurig gebruik komt er een visuele en auditieve melding daarvan. Bij de inwijding van het sanitair kunnen we de verantwoordelijke schepen Guy Leleu daar even opsluiten tot er een alarm afgaat.

P.S.
Als er bij een aanbesteding of offerte slechts één kandidaat voor de werken opdaagt is het in vele schepencolleges de gewoonte om de zaak te herbekijken. Dit ter handhaving van het principe van de mededinging bij overheidsopdrachten. Guy Leleu is een schepen die waarlijk overal mee wegkomt. Voor een gemeenteraadwatcher is dit al vele, vele jaren onbegrijpelijk. Zo laat hij bij geval in de gemeenteraad werken goedkeuren die al zijn uitgevoerd. Probleem is dat raadsleden hem niet in de gaten houden en zich in de luren laten leggen door zijn gemakkelijke Hoste-humor.

cultuur, geschiedenis

http://www.stichtingdebethune.be/nl

Sinds gisteren heeft de Stichting de Bethune haar eigen webstek. De stichting beheert de rijke archief-en bibliotheekcollectie van de familie. De bibliotheek heeft een omvang van om en bij de 1000 strekkende meter. Er zijn 30.000 rouwbrieven die teruggaan tot in de 19de eeuw. Archief van 60 strekkende meter. Kaarten. Postkaarten. Waarschijnlijk ook nog notities van toen Emmanuel de Bethune nog in Marke burgemeester was. E-mails? Kadasters van de familie en wat er nog van overblijft en waarom. Foto’s van Nazi’s in het kasteel.
Dit alles is kosteloos voor iedereen toegankelijk. Er is ook een leeszaal op de eerste verdieping in de bijgebouwen. Lift aanwezig. In de leeszaal is er een computer om een aantal bronnen elektronisch te raadplegen.

De nieuwe website is schitterend gemaakt. U krijgt een beeld van de grote hoeveelheid informatie die de Stichting beheert en komt te weten hoe u deze kunt raadplegen. Van sommige stukken kan men visueel kennis maken. Uitgebreide inventarissen laten toe om na te gaan welke stukken interessant kunnen zijn voor u, zodat ze klaarliggen bij uw bezoek.

De Foundation de Bethune (nr. 862966 092) is opgericht in 2004 met de bedoeling te waken over het erfgoed van de familie. Niet enkel over de bibliotheek maar ook over het kasteel en enkele kapellen. (Manu is geen individueel eigenaar meer van het kasteel !)
De ontsluiting van het archief is een project dat de steun geniet van het Agentschap Kunsten en Erfgoed (50.000 euro), de Kortrijkse Erfgoedcel, het KADOC uit Leuven.