Vandaag 30 maart houdt het Vlaams Belang een zgn. protestwandeling en meeting in de buurt van de Kortrijkse moskee Attakwa.
Volgens de ene bron betekent het woord ‘geloof’, anderen zeggen: ‘vrees’. (Volgens islamkenners moet je daar allemaal helemaal niet op letten.)
Protest van VB tegen wat of wie is onduidelijk. Gaat het om een protest tegen het bestaan zelf van de moskee, of tegen de erkenning van de moskee(vereniging)? Of tegen de erkenning van de islam als eredienst (al in 1974), of tegen de pure aanwezigheid van moslims in het land of tegen een mogelijke islamisering van steden? Waarschijnlijk tegen alles tegelijk.
Hier in onze redactie-hoofdkwartier (HQ) de aanleiding om de ‘protestanten’ nog net voor ze vertrekken van bij het standbeeld van de Maagd van Vlaanderen enige informatie te verstrekken over het begrip moskee. Met dank aan Oulad Si M’hamed en documentatie van de Koning Boudewijnstichting en het Vlaams Minderhedencentrum.
Een moskee is een polyvalente plek, zeker in de diaspora van de moslims
De moskee is een openbare plaats (ja! geen waterpijpen) waar men gezamenlijk God vereert. Het kan overal, maar daar gaat het wel best.
Het woord is een transcriptie van het Arabische ‘masjad‘, wat letterlijk betekent “de plaats waar men zich in gebed terneder werpt”. In België gebruikt de moslimbevolking vaak nog andere termen. Turken hebben het over de camii en Marokkanen over de masjid of ook de jama’a. Maar meer en meer evolueert een moskee (gebedsruimte) naar een plek waar nog andere activiteiten gebeuren, naar een soort ontmoetingscentrum (markaz), iets wat katholieken zouden bestempelen als een parochiezaal. Het fenomeen doet zich steeds meer voor, alleszins bij Turkse diaspora. Hun complexen omvatten behalve een gebedsruimte ook een koranschool, een school voor taallessen (niet in het Nederlands), soms een bibliotheek, een cafetaria, en zelfs een wasserij.
Op de bouwplannen van Attakwa (tekst in het Arabisch en het Frans) zien we vele zalen, maar slechts bij drie ervan wordt een functie vermeld: salle d’ études, salle de fêtes, bibliothèque. Er zijn plannen om in de toekomst binnen de moskee Nederlandse lessen te organiseren voor oudere mensen die weinig of geen Nederlands spreken. Men organiseert er sporadisch ook vrijetijdsactiviteiten voor kinderen en jongeren.
Een moskee heeft ook een maatschappelijke functie, te vergelijken met taken die een OCMW of een opvoedingswinkel of een VDAB of heel de sector van sociale economie of buurtwerkers vervullen. Wij zouden zeggen: mantelzorg.
Een iman of ander personeel geeft bijvoorbeeld raad omtrent dagelijkse dingen: het kopen van een huis, de opvoeding van kinderen, het vervullen van administratieve formaliteiten. Een moskee is ook een plaats om de laatste nieuwtjes uit te wisselen, te informeren naar elkaars gezondheid. Men kan er een geboorte of huwelijk of besnijdenis vieren. En collectes dienen bijvoorbeeld om een overledene te repatriëren of om tekorten te dekken.
(In Attakwa brachten die vorig jaar 64.210,99 euro op.)
Financiering van moskeeën
De moskeeën worden voornamelijk door de gelovigen zelf gefinancierd. Met lidgelden, schenkingen, collectes. Schenkingen kunnen ook grensoverschrijdend zijn. Voor dit jaar raamt Attakwa voor 51.800 euro aan ontvangsten en uitgaven. 9.800 euro lidgelden, 7.000 euro schenkingen, 35.000 euro collectes.
Bij een erkende moskeeverening zal de federale overheid (Ministerie van Justitie, dat is onze Stefaan) de iman betalen, net zoals dat gebeurt voor priesters. Andere overheden kunnen hem een woonst bezorgen of de huurlast dragen, of tussenkomen in tekorten van de moskee. Om beroep te doen op ondersteuning zal men een Islamitisch Comité moeten oprichten, te vergelijken met een kerkfabriek.
Een moskeevereniging (een vzw) kan van gemeenten ook projectsubsidies krijgen. Voor Attakwa is een dossier door het College in behandeling en even wat uitgesteld.
Van zodra Attakwa erkend is zal de gemeenteraad de financies kunnen controleren. Dat is de wil van god.
Knelpunten
Praktisch in alle moskeeën komt er gestaag meer aandacht voor jongeren, want net zoals in katholieke kerken blijven zij ter moskee gaan , althans “totdat ze gel beginnen te gebruiken“.
Het gebruik van de Nederlandse taal in moskeeën blijft een moeilijk punt. De gebeden zelf blijven in het Arabisch, en dat mag – ook in erkende moskeeën. Maar meer en meer worden preken naar het Nederlands vertaald, aangezien jongeren niet altijd het Arabisch beheersen.
Het gebeurt dat een vraag tot erkenning niet eens wordt ingediend door de Moslimexcutieve, en – indien wel een enkele keer – wordt geweigerd. Als dit komt vanwege een negatief advies van de Staatsveiligheid volgt er officieel geen opgave van reden.
Maar vermoedelijk gaat het dan omwille van het feit dat bepaalde strenge verbintenissen niet kunnen aangegaan.
Geestelijke bedienaars dienen zich te verbinden tot het voldoen aan de bij decreet vastgestelde inburgeringsplicht. De geloofsgemeenschap moet schriftelijk verklaren dat men personen zal weren die handelen in strijd met de Grondwet en het Verdrag over de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden. Dat men de taalwet zal naleven.
Wat predikt men in een moskee?
In volgend stuk wat uittreksels…
Schoon hoe predikers net als pastoors improviseren op bestaande teksten, maar op arabisch eigen-wijze allerhande retorische wendingen hanteren. Het is poëzie. Duizend-en-een-nacht.