Interview met Louis Tobback in “Het Laatste Nieuws” van zaterdag 24 april, pag. 8.
De vraag:
Eén van de vele vaders (van VLD-voorzitter Alexander De Croo) is Vincent Van Quickenborne. Ook niet vies van een risico-tje.”
Het antwoord:
” Als De Croo straks glorieert zal Quick zich zichtbaar warmen aan zijn gloed. Als het flopt zal Quick een tijdje van de aardbol verdwijnen – maar daarom nog niet van Twitter, zo valt te vrezen.”
Voor de partij is dit wel een historische gebeurtenis. En in de geschiedenis van de Kortrijkse politiek ook. Vroeger deed men wel een keer aan overloperij. Meer recent: minister Q van VU-ID ‘k weet niet wat naar Spirit en nu volgorde kwijt. Twitteraar.
Ludo Halsberghe is sinds lang Kortrijks OCMW-raadslid. Eén (er zijn geen andere) van de weinige raadsleden die aldaar met vragen en voorstellen ietwat leven in de brouwerij brengt en dit ongetwijfeld als “onafhankelijke” meer dan ooit zal doen.
In een persbericht van vandaag laat het raadslid weten dat hij zich bij de partij de laatste tijd voelt als iemand op de Titanic.
Het is duidelijk dat Ludo zich al geruime tijd ongemakkelijk voelt bij de interne werking van de Kortrijkse VLD.
“De Kortrijkse afdeling houdt zich tegenwoordig uitsluitend bezig met leuke ideetjes, luxeproblemen zoals pistoletparkeren.”
En: “De afdelingswerking is trouwens gereduceerd tot een persoonlijk organisatiebureau voor feesten en verkiezingscampagnes van federaal minister Vincent Van Quickenborne.”
Dat is alvast duidelijk. Zonder het apparaat van de partij heeft hij als OCMW-raadslid nog tot 2012 te gaan.
Maar we zullen tot dan nog van hem horen. Beter gezegd: iets vernemen over de OCMW-werking en de Kortrijkse politiek op sociaal vlak.
Naar verluidt was de plaatselijke partijtop al bezig met Ludo Halsberghe uit te rangeren.
Binnen de VLD-gemeenteraadsfractie is het ook niet helemaal – en minder en minder dan ooit- koek en ei.
P.S.
Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen van 2006 moest Halsberghe het stellen met de 37ste plaats op de lijst en behaalde hij 442 naamstemmen. Dat waren wel stemmen uit de onverwachte maar door de partij (hier minister Q) electoraal bespeelde kiezerssegmenten. Uiteindelijk wreekt zich dat. Er vallen nog slachtoffers.
Roel Dessein zeg je??
Bedoel je misschien het raadslid en federaal parlementslid Roel Deseyn? JA.
Maar het schepencollege heeft het in de officiële notulen van 13 januari laatstleden wel degelijk over Dessein, zodat we ons daar maar moeten bij neerleggen.
Dessein dus heeft op 17 maart van vorig jaar een schriftelijke vraag ingediend voor het Bulletin van Vraag en Antwoord. Die vraag is met een voorlopig antwoord pas gepubliceerd in het Bulletin van oktober 2009. Alhoewel dat er volgens het schepencollege al een voorlopig antwoord is verstuurd op 5 mei 2009.
Het schepencollege van 13 januari van dit jaar heeft de vraag in het lang en het breed behandeld, zodat we het publieke antwoord hoogstwaarschijnlijk zullen vernemen op de gemeenteraad van februari. Bijna een jaar na indiening van de vraag.
Dessein vroeg waarom het stadsbestuur in het mobiliteitsconvenant geen akkoord heeft gesloten met het Vlaams Gewest omtrent bepaalde onderhoudstaken van onze 55 km lange gewestwegen door onze eigenste stadsdiensten. De zgn. module 6. Een gemeente die zich daartoe verbindt krijgt hiervoor namelijk financiële tegemoetkomingen.
De directie Mobiliteit en Infrastructuur heeft over de vraag ruggespraak gehouden met de directie Leefmilieu, maar dat heeft er waarschijnlijk toe geleid dat het antwoord zo lang op zich liet wachten. Schepen Stefaan Bral is niet gemakkelijk bereikbaar. Verder is het stadsbestuur (schepen Leleu) ten rade gegaan bij andere gemeenten die wel de module 6 hebben ondertekend. Vier uit West-Vlaanderen. Dat vergt allemaal veel tijd.
Wie belangstelling heeft voor het antwoord van het schepencollege moet nu maar wachten tot het eerstvolgende Bulletin verschijnt op www.kortrijk.be.
Zo heb ik Pierre Lano (klemtoon eerste lettergreep) nooit aangesproken, maar dat kon hij velen.
Ik zei gewoon “Pierre, kan ik nu beschikken?” als we weer eens tot een gat in de nacht aan een tekst hadden gewerkt. Tot elf maal toe kon hij een kopij herwerken, en dan terugkomen op de oorspronkelijke versie. ’s Anderendaags bleek dan dat hij stiekem nog wat had gewijzigd aan de definitieve versie. Printer liep warm.
Ik was een tiental jaren zijn politiek secretaris op zijn politiek hoofdkwartier ’t Schuurke in Harelbeke-Stasegem en heb hem dag en nacht – ook op zaterdag en zondag – meegemaakt als federaal volksvertegenwoordiger en raadslid in Harelbeke en later in Kortrijk. “Meegemaakt” is hier wellicht de juiste term om te omschrijven hoe het is om (politiek) medewerker te zijn van zo’n mens.
Dat ultra-korte sollicitatie-gesprek in 1996 met hem vergeet ik nooit. Eén richtlijn gaf hij me mee: “Ik zeg de dingen geen twee keer.” Achteraf bekeken was dit geen sollicitatie, want hij had al lang een beslissing genomen. Het gesprek deinde dus nog een hele tijd uit, waarbij ik uitvoerig uitleg kreeg over hoe men een witte wijn serveert.
Pierre was op ALLE gebied een – laat ons zeggen – ‘ongebruikelijk’ iemand. Als politicus benoemde hij zichzelf tot een trouwe soldaat maar wees gerust dat hij niet in het gareel liep van de VLD-top. Alstublieft zeg, Verhofstadt (het konijn) kon hij niet uitstaan.
Vandaar ook dat hij het niet tot staatssecretaris heeft gebracht. Pierre kon over een of ander dossier op de meest onverwachte momenten met volstrekt alternatieve invalshoeken voor de dag of de nacht komen. Een soort buitenwereld beschouwde mij als zijn linkerarm. En als wij het dan weer een beetje of zwaar oneens waren, dan kon hij zonder het uitdrukkelijk te zeggen (want zo was hij wel!) zijn standpunt nog wat bijdraaien ook. Soort tolerantie. Coulant zijn.
Achter zijn nogal onbeholpen/onbehouwen openingszinnen stak een uiterst gevoelige en onvoorstelbaar gulle ziel.
Hij heeft mij altijd gezegd dat hij het vanaf dit jaar wat rustiger zou gaan doen. (Pierre werd 65 op 23 augustus.)
Was hij in 2000 niet gaan kandideren bij de gemeenteraadsverkiezingen in Kortrijk, dan was hij nu opnieuw burgemeester en burgervader in Harelbeke. Punt en geen andere lijn (regel).
P.S.
– Die telefoons van hem. “EN??… WAAR ZIT JE???
– Of dat briefje: “Mij hierover spreken.”
– Ga nu maar allemaal zaterdag ter kerke, totetrekkers.
Ter inleiding.
Op 5 november vroeg een medewerker van het weekblad Knack aan de hoofdredacteur van kortrijkwatcher om hulp. De krant zou in december een stedenspecial wijden aan Kortrijk. Meer speciaal was men op zoek naar jonge beloften alhier om die in de kijker te zetten. Of wij zo’n potentials kenden, op alle mogelijke terreinen van het maatschappelijk leven? Het nummer 49 is intussen vorige woensdag 2 december verschenen. Ter redactie van KW steeg de verbazing metershoog bij het zien dat de stedenspecial opende met een levensgroot portret van ex-burgemeester en nu minister Stefaan De Clerck. Een jonge belofte geboren op 12 december 1951. Heel de editie is een soort bladzijden lange lofzang op de familie De Clerck. Ook vader Albert van Stefaan heeft Kortrijk groot gebracht. En dochter Marie die nota bene schepen is in Wevelgem sluit niet uit dat zij in Kortrijk nog iets wil betekenen. “Daar burgemeester worden zou uiteraard mooi zijn.”
Goede aanleiding om eens te memoreren wat een in maart gepromoveerde doctor in de politieke wetenschappen zoal meent te moeten zeggen over de figuur van Stefaan De Clerck. Zie het proefschrift van Thomas Block (Universiteit Gent) over besluitvormingsprocessen en beslissingsmacht bij (Kortrijkse) stadsontwikkelingprojecten.
Thomas Block nam voor zijn studie zowat dertig diepte-interviews af met bevoorrechte getuigen. Burgemeesters, schepenen, raadsleden, leidende ambtenaren, externe actoren. Opmerkelijk is dat in het hoofdstuk over De Clerck als burgemeester geen enkel letterlijk citaat wordt weergegeven uit die gesprekken met insiders. En weet u waarom? “Uit respect voor de betrokken actoren” (voetnoot, pag. 166, deel II). En om het hoofdstuk binnen de perken te houden! (Het proefschrift telt bijna 400 bladzijden.) Alleen dit gegeven wijst al op de machtige tentakels van Stefaan De Clerck. Hij slaagt erin om de inhoud van een doctoraatsthesis wat minder te laten opfleuren met pikante citaten. Doctor wist zeker al dat onze minister gemakkelijk gepikeerd raakt?
De getuigenissen zijn blijkbaar niet allemaal positief.
Maar goed. Moet kunnen. Hoge bomen, etc.
Algemeen is men het erover eens dat Stefaan als burgemeester zijn stempel heeft gedrukt op de “grote verhalen” inzake stadsprojecten, economische aangelegenheden, cultuur en architectuur. Men schat zijn strategische capaciteiten vrij hoog in. Hij is (was) een creatieve en dynamische burgemeester met ontzettend veel energie. En hij beschikt over een uitgebreid netwerk. {Ja, tot bij Roularta- KW.}
Maar maar maar.
Coach?
* Concrete uitvoeringsplannen bleven vaak achterwege. Een meerderheid van de geïnterviewden dichten hem weinig leiderscapaciteiten toe. Hij ontpopt zich niet echt als een coach van een hechte ploeg of als een stuurman. Het handelen van de burgemeester ervaart men veeleer als eigengereid en soms wat chaotisch.
* Ambtenaren verwijten hem een gebrek aan communicatie en zelfs respect voor de administratie. (Het is algemeen bekend dat de verhouding met stadssecretaris Hillaert een minder vlot verloop kende.) Over zijn plannen met het winkelcomplex K in Kortrijk bijvoorbeeld was de gemeenteraad en de ambtenarij nauwelijks op de hoogte. Idem met het project Buda-kunsteneiland: een warrige en beperkte communicatie. Zijn kabinetsmedewerkers {bedoeld is Chris Lecluyse, -KW} richten zich nauwelijks tot het schepencollege, maar veeleer naar private actoren.
Scale-jumper
De Clerck is lid geweest van alle drie de parlementen. Was CVP-voorzitter. Bestuurder bij alle mogelijke bovenlokale schaalniveaus. Was een soort minister-president van de Regio Kortrijk.
* Vandaar: regelmatig liet de burgemeester de teugels vieren en liet hij een project bij tijden een beetje slabakken.
* Doordat hij vaak op een andere schaal actief was sijpelden zijn plannen niet altijd tijdig door tot bij het schepencollege en het stadsbestuur.
* Sociale thema’s konden hem minder boeien. Hij was niet echt een burgervader. Hij spreekt (sprak) selectieve lagen van de bevolking aan. Zijn affiniteit met minder behoede {sic, niet: minder ‘begoede’- KW} lagen van de bevolking is (was) zoek.
Tot daar doctor Thomas Block.
In dat nummer van Knack met de stedenspecial Kortrijk wordt hij niet geciteerd.
P.S.
Over de lacunes en regelrechte fouten in de stedenspecial: zie de weblog “kortrijklinksbekeken”.
Ja, hoe moeten we dit nu weer uitleggen?
Bij de coalitiebesprekingen eind 2006 met de CD@V-top wonnen de onderhandelaars van de VLD het pleit door slechts anderhalve schepenzetel op te eisen. (SP.a vroeg er drie.) Men sprak af dat de tweede VLD-schepen Marie-Claire Vandenbulcke slechts tot eind dit jaar (tot halfweg de legislatuur) het ambt zou vervullen en vanaf januari 2010 zou opgevolgd worden door huidig CD@V-fractieleider Filip Santy (1.278 naamstemmen).
Deel van de deal was ongetwijfeld dat het mandaat van voorzitter van de almachtige intercommunale Leiedal in handen zou blijven van de CD@V. Want de toenmalige voorzitter Frans Destoop wou absoluut dat zijn poulain die functie in handen zou krijgen. Die poulain is Filip Santy, uit Aalbeke.
Frans Destoop was een machtige spilfiguur in de Kortrijkse politiek. ACW-kopman. Eerste schepen (stadsontwikkeling, wonen). Voorzitter van de Raad van Bestuur van Leiedal. Bestuurder van de intercommunale “crematorium”, van de VVSG, van REBAK, van het Stadsontwikkelingsbedrijf. Gewezen voorzitter van het OCMW. Ooit eens waarnemend burgemeester geweest toen burgemeester Stefaan De Clerck partijvoorzitter werd.
Frans Destoop gaf al in maart 2005 te kennen dat hij niet meer zou deelnemen aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2006. “Tijd voor verjonging. Anderen kansen geven.” U kent dat. (Hij was tevens tegen een kartel met NV-A.)
Maar Frans kon uiterst moeizaam de politiek vaarwel zeggen. Bleef in de publieke tribune nog wat komen kijken naar de gemeenteraad. (Pas nu verstaan.) Bleef nog een tijdje bij Leiedal. Verhief daarna zijn poulain Santy tot Leiedal-voorzitter. Maakte hem CD&V-fractieleider. En intussen ontpopt Destoop zich tot op vandaag zowat als onderburgemeester (graaf) van de deelgemeenten Aalbeke en beetje Marke. Zet nu en dan een politieke buurt-actie op touw. Gebiedswerking.
Maar: TIJD VOOR VERJONGING !!
Nu reeds – in november – heeft raadslid Filip Santy het Schepencollege ervan kunnen overtuigen om in januari niemand minder dan Astrid Destoop aan te stellen als zijn toekomstige “kabinetschef”. (Tot op heden krijgt hij slechts die éne kabinetsbediende.)
Astrid is de dochter van Frans. Geboren in 1983. Studeerde in Gent Slavische Talen en Culturen. Werd daarna nog master in “meertalige bedrijfscommunicatie”.
Goed zo, Frans.
Met Filip Santy als schepen en dochter Astrid in tandem krijgt u het achter de schermen opnieuw voor het zeggen. Een nieuwe kans. Als begeleider. Coach. Ja, actor.
Want uw weet dat Santy er zich niet zomaar zal bij neerleggen om de triviale bevoegdheden van schepen Marie-Claire Vandenbulcke over te nemen. “Bevolking en Administratieve Vereenvoudiging” zal play-boy schepen Alain Cnudde graag van Marie-Claire overnemen.
En Filip krijgt van waarnemend burgemeester Lieven Lybeer alles wat u vroeger altijd al ter harte nam: wonen, welzijn, misschien stuk sociale economie. Zoiets. Op naar een grote electorale score voor de ACW-vleugel bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen.
Welkom terug, Frans.
P.S.
Filip Santy is sinds 27 maart 2007 formeel de baas bij Leiedal. Naar eigen zeggen (zie KW van 1 september 2008) aldaar à rato van 1 dag om de 14 dagen actief. Dat schepenambt in duo met dochter Destoop kan er dus wel bij. Astrid! Zijn website wat updaten.
SP.a-raadslid Marc Lemaitre is geen Vlaams volksvertegenwoordiger maar is als ambtenaar wel al jaren de zgn. contacpersoon van een of andere commissie. Soort secretaris. Als dusdanig kunt u hem bereiken op het nummer 02/55 21 342. Momenteel fungeert hij als contactpersoon voor de Commissie Mobiliteit en Openbare Werken, de Vlaamse Controlecommissie Verkiezingsuitgaven en de Vlaamse Opvolgingscommissie voor Vermogens- en Mandatenaangiften. Opvallend is dat in die commissies nogal wat Kortrijkse raadsleden zijn vertegenwoordigd.
Raadslid Carl Decaluwé (CD&V) is nog altijd ondervoorzitter van het Vlaams Parlement. Maar als specialist in alles en nog wat zetelt hij nog in de Commissie Woonbeleid (Stedelijk Beleid, Energie), de Commissie voor Cultuur (Jeugd, Sport, Media), de Commissie voor Reglement en Samenwerking (met de Franse Gemeenschap), de Deontologische Commissie, de Controlecommissie voor Regeringsmededelingen (die ook oordeelt over misbruik van overheidsgeld), de Vlaamse Controlecommissie Verkiezingsuitgaven. Carl is soort Stasi in Vlaanderen op zijn eigen.
Aangezien de SP.a nu in Vlaanderen geniet van regeringsdeelname viel raadslid Philippe De Coene het voorzitterschap ten deel van de Commissie voor Cultuur (enz.). En de ondervoorzitter hier is niemand minder dan Groen raadslid Bart Caron. Dat belooft vuurwerk. Drie Kortrijkse kemphanen in deze toch niet onbelangrijke commissie. Sporen daarvan zullen te merken zijn in de Kortrijkse gemeenteraad. (Dat is trouwens al gebleken in de laatste zitting toen het ging over TV-programma’s die zich in Kortrijk afspelen.) De Coene zien we nog terug in de Controlecommissie voor Regeringsmededelingen, die voor verkiezingsuitgaven, voor Vermogen- en Mandatenaangiften. Plus nog de Interparlementaire Commissie van de Nederlandse Taalunie.
Bart Caron is zoals gezegd ondervoorzitter van de Commissie Cultuur. Hij is ook lid van de Commissie Bestuurszaken (Binnenlands Bestuur, Decreetevaluatie, Inburgering en Toerisme). En plaatsvervanger in niet minder dan zeven commissies. Decaluwé is plaatsvervanger in twee commissies. De Coene ook.
Het Vlaams Parlement telt 21 commissies.
Kortrijkse raadsleden ontbreken geheel in bijvoorbeeld de belangrijke Commissie Economie (Innovatie, Wetenschapsbeleid, Werk en Sociale Economie) en de Commissie Landbouw (Visserij, Plattelandsbeleid).
Voor zover de tussenkomsten van onze raadsleden in het parlement relevant zijn voor Kortrijk en omstreken zal kortrijkwatcher daar aandacht aan besteden.
UPDATE
Scoort hoog, willen we zeggen.
Vincent Van Quickenborne, minister van Ondernemen en Vereenvoudiging en Kortrijks raadslid was in de periode 1 augustus 2008-31 juli 2009 (een vol jaar) van alle politici het vaakst te horen op de openbare omroep.
In De Grote Peter Van de Veire show (MNM): één keer. Peeters & Pichal (Radio 1): zesmaal. Avondblok: 4. Middagblok: 3. Ochtendblok (allemaal blokken van Stubru): 1. Op Radio 2 ergens nog een keer. Maar niet op Klara.
Totaal:16 optredens.
Let wel, het gaat hier enkel om programma’s, andere dan de nieuws- en duidingsprogramma’s.
In de hier aangehaalde ranking bekleedt Karel De Gucht de tweede plaats met 12 beurten. Idem voor Kathleen Van Brempt. Daarna komt Bart De Wever en Etienne Schouppe met 11 beurten.
Op de VRT-televisie dan was minister Q één keer in “De Laatste Show”, en één keer in “Man bijt Hond” te zien.
Raadslid en Vlaams volksvertegenwoordiger Bart Caron mocht een keer optreden in “Zonde van de zendtijd”.
Raadslid en minister Stefaan De Clerck kwam éénmaal voor in “Music For Live”.
Bron.
Schriftelijke vraag dd. 9 oktober van Wim Wienen (VB) aan minister van Media Ingrid Lieten.
Antwoord gepubliceerd op 3 november laatstleden op de website van het Vlaams Parlement.
De Kortrijkse gemeenteraad heeft in september (eindelijk en jaren te laat) een deontologische code voor mandatarissen goedgekeurd.
Het Vlaams Belang stemde tegen.
Onafhankelijk raadslid Eric Flo kwam niet tussen en keurde de code “naïefweg” (sic) goed.
In de volgende gemeenteraad van maandag 9 november keert Flo op zijn stappen terug. In een aanvullend punt vraagt hij om “geschrapt te worden van de naleving van de deontologische code”.
Ziehier zijn schriftelijke toelichting.
1. Ik heb geen fractieleider die mij verdedigt wanneer er een klacht terecht of onterecht voorkomt bij het bureau van de fractieleiders.
2. Ik zal mij niet verlagen tot wat men noemt het politiek crapuul of het crapuul van de politiek. Maar ik wil niet aan de ketting liggen.
3. Tijdens de laatste verkiezingen gooide men met modder, de volgende verkiezingen met stront. Woordelijke uitleg volgt.
P.S.
Raadslid Flo was vroeger fractielid van het Vlaams Belang. Daar buiten gegooid en onafhankelijk geworden. Even later wierp hij zich op als raadslid voor Lijst Dedecker. Mag dat ook niet meer, maar is nog wel lid van LLD. “Je weet nooit.”
Aangezien geen enkele fractie hem formeel heeft aangeduid als lid van een raadscommissie ontvangt hij bij aanwezigheid in zo’n commissie geen presentiegeld meer.
Mine (koosnaampje) De Jaegere is de echtgenote van Kortrijks titelvoerend burgemeester en nu minister van Justitie Stefaan De Clerck. Dochter van wijlen burgemeester Joseph De Jaegere. Haar zus is conservator van het Broelmuseum. Dochter Marie is schepen in Wevelgem en wordt klaargestoomd voor een hogere politieke carrière. Krijgt intussen allerhande mandaten voor regionale en grensoverschrijdende projecten.
Mine is advocate van een bloeiend bureau en voorzitter van het bestuur van het gigantische fusieziekenhuis AZ Groeninge.
Dezer dagen vergezelt zij haar man Stef op dienstreis naar Marokko.
In een interview met “Het Kortrijks Handelsblad” van 30 oktober heeft men het met Mine het over het glazen plafond dat vrouwen belet om door te stoten naar de top.
Citaat.
“Maar het is niet omdat er weinig vrouwen aan de top staan dat vrouwen niet veel te zeggen hebben. De invloed van vrouwen is niet te onderschatten.”
Mine staat achter haar sterke man.
Stefaan weze hierbij gewaarschuwd. En de koning van Marokko met zijn Lalla Salma ook.