Ergens in 2005 heeft toenmalig schepen Philippe De Coene van Kortrijk het geestig gevonden om helemaal in het geniep op de toren van Sint-Maartenskerk een gesofisticeerde camera te laten plaatsen die gans de Grote Markt in real time in de gaten hield. De beelden waren door elkeen die het wist (en dat waren er héél weinigen) te zien op internet. Pastoor wist het niet, biechte waar.
Je kon zelfs inzoomen en in den beginne binnen kijken in de ramen van de appartementen. Me dunkt beoogde grapjas Philippe een SP-gadget. Verkiezingsstunt?

Die “webcam” bestaat nog, denk ik.
Zie de Kortrijkse website (van boven), maar je kunt zonder code (wie heeft die nu?) niet meer zelf de camera hanteren. Soms werkt die. In elk geval vandaag niet. Kijk naar het rode lichtje, hoog in de toren. Als het brandt weet je niet zeker of het voor iedereen werkt.
Voor de historie: zie nog stuk van 3 oktober 2005. En andere.

Maar zo begrijpt u dat volksvertegenwoordiger Philippe De Coene bij de bespreking in de Kamer van het nieuwe wetsontwerp op bewakingscamera’s geen enkele interventie heeft gepleegd. Niet in plenaire zitting (1 maart), niet in de vergaderingen van de Commissie Binnenlandse Zaken. En voor dit soort materies is het zeker niet zijn gewoonte om stil te blijven zitten.

Er is dus een geheel nieuwe wet aangenomen tot regeling van de plaatsing en het gebruik van bewakingscamera’s.
Van belang is te weten dat de regelgeving ietwat verschilt naargelang het gaat om camera’s op een niet-besloten plaats (een
markt bijv., een park), een voor het publiek toegankelijke besloten plaats (een winkelgalerij, bioscoop, station, sporthal), een niet voor het publiek toegankelijk besloten plaats (een woning, een bedrijf).

Wij bekommeren ons hier nu enkel om de camera’s op niet besloten plaatsen.
Straten en pleinen. De eerste categorie. Voor als er betogingen zijn. Die plaatsen waar we het over eens zijn dat men ons bespiedt. Wij doen geen kwaad!
Zo zeggen “mensen” op WTV en in “Het Laatste Nieuws” of “Kortrijks Handelsblad” dat ze altijd mogen “gefilmd” worden. Ben niet zeker.
Wel als ze geen kwaad doen. Maar als niemand kwaad doet moet er ook niet gefilmd worden.

Zoals u wellicht niet weet staan er nog camera’s (vier, in alle richtingen) op het Schouwburgplein, in de tunnel van de Doornikse wijk en misschien nog elders.

Maar, wat nu, met die alreeds bestaande camera’s?
Art. 14 van de nieuwe wet bepaalt dat bewakingscamera’s geplaatst vóór de datum van inwerkingtreding van de wet uiterlijk drie jaar na haar inwerkingtreding aan de bepalingen van de wet dienen te voldoen.

Wat houdt dat zoal in voor onze camera’s van Stad?
Zeker al dit. Binnen een termijn van drie jaar moet onze zonechef een analyse maken van het bestaand bewakingssysteem.
En indien het technisch advies van de zonechef negatief zou zijn dient hij het nodige overleg te plegen met de gemeenteraad zodat beide actoren ten slotte op dezelfde golflengte zitten.
Aldus een toelichting van onze minister van Binnenlandse Zaken in de plenaire zitting van 1 maart jongstleden.

Wat houdt zo’n analyse van de huidige toestand eigenlijk in?
Voor de zonechef gaat het erom dat hij een een “veiligheids- en doelmatigheidanalyse” moet maken.
Dat betekent: aantonen dat de fundamentele privacybeginselen worden (werden) nageleefd. Bij de monitoring is dit al niet het geval.
Dat de vraag naar de finaliteit, relevantie (doelmatigheid), proportionaliteit en subsidiariteit opnieuw voldoende aangetoond is.

Over die begrippen hebben we het hier op deze weblog al meerdere keren gehad.
Onze korpschef moet bijvoorbeeld bewijzen dat er zich op die plaatsen wel degelijk een veiligheidprobleem voordoet (voordeed).
Dat andere maatregelen niet volstaan (volstonden) om het probleem aan te pakken.
Dat er redenen zijn (waren) om ervan uit te gaan dat cameratoezicht “een gepast middel” is om het concrete veiligheidsprobleem” op die plaatsen aan te pakken.
Dat het cameratoezicht – uitgaande van vooropgestelde doelstellingen – nog altijd toereikend is, ter zake dienend en niet overmatig is.
Dat het cameratoezicht bijdraagt tot een gerichte inzet van politiemensen. Dat betekent dat het cameratoezicht niet ten koste gaat van “blauw op straat” en dat er voldoende patrouilles beschikbaar zijn om te interveniëren.
Dat er pictogrammen aanwezig zijn die het bestreken gebied aanduiden.
Dat het recht tot toegang tot de beelden (voor ons) is gerespecteerd.
Dat de beelden in real time worden bekeken door de bevoegde en opgeleide personen. Idem voor de “verantwoordelijke voor de verwerking”.

Gegarandeerd zal onze korpschef bewijzen dat aan alle voorwaarden is voldaan.
Stefaan Eeckhout is namelijk de initiator van die camera’s !
Daarbij zal hij vergeten te vermelden hoe een overval op een nachtwinkel aan het station niet kon opgemerkt. Vergeten op te geven hoeveel misdrijven of incidenten aan het Schouwburgplein en de straten in de buurt, inclusief een deel van de Grote Markt al werden geregistreerd en opgelost. Hij zal ook niet verwijzen naar verplaatsingseffecten en vooral niet naar veranderingen van modus (manieren, soorten) bij misdrijven. Ook op die nu reeds geviseerde plaatsen.
Zal niks vertellen over de kosten van het systeem. De totale kosten dan. Ook die voor de exploitatie. Opleiding van personeel. Onderhoud. Bewaren en verwerken van de beelden.
Zal niet zeggen dat er vóór het plaatsen van de camera’s nooit een nulmeting is gebeurd. Zodat er wetenschappelijk bekeken niet eens een evaluatie mogelijk is.

Over die kosten is noch in de politieraad, noch in de gemeenteraad een vraag gesteld.
Het is overigens in alle gemeenten zeer moeilijk om hierover aan informatie te komen. Op internet niet eens prijzen te vinden van alle types van camera’s. Nog minder over de nodige bekabeling. Bewaarmiddelen.
De hoofdcommissaris van Moeskroen zegt dat de 25 camera’s in het stadscentrum 210.000 euro kostten. De 13 buiten het centrum nog eens 200.000 euro. Maar de technische problemen zijn legio.
Voor de vier camera’s op ons Schouwburgplein kennen we enkel de aanschafprijs. Zoek maar. Voor hoeveel jaar je een beginnend agent (inspecteur) dag en nacht kunt plaatsen op het Schouwburgplein in ruil voor de (totale) kosten van die vier camera’s. U hebt toch altijd liever een mens voor u zeker, in goeie of slechte dagen?

Onze korpschef zal nog vergeten om bij zijn analyse ook andere actoren te betrekken. Bijvoorbeeld burgers, omwonenden, kortrijkwatcher. De uitvinder-instigator-voorstander van het bewakingssysteem zal zichzelf evalueren !

Na evaluatie door de politie kan de gemeenteraad dan nog een advies geven.
Garantie voor een “democratische legitimatie”. Of er een breed maatschappelijk draagvlak is. Weten ze veel. Bevragingen zijn waardeloos.
Stel u voor, op WTV. “Madam, vindt u die camera’s nodig?
Jaja, menère. Ik vind dat goed. Dat is echt goed, hé? Er moeten hier veel meer kamers zijn. Dat is echt goed, hé. ’t Is hier veel te kostelijk. Zouwé zei het ook nog. Hé, Zouwé? ’t Is toch waar, hé? Ze moeten hier veel meer doen. Ze zijn hier in de straete met van alles bezig.”
Zoë weg. Met plastiekkapje op haar purperen krullen. Bevraging gelukt. Journalist vergeet ze zeggen wat alles kost.

Nu eens kijken wanneer het College spontaan een evaluatie zal opvragen van de bestaande camerasystemen. Of zal er een gemeenteraadslid ter zake een voorstel doen?
Laat ons toch daarmee geen drie jaar wachten, nu bepaalde raadsleden (bij alle partijen) nog méér camera’s willen in dat gezellig stadje van ons.
DAT IS POLITIEK.

P.S?
Een van de schoonste dingen om Kortrijk op de (wereld)kaart te zetten kon geweest zijn :
KORTRIJK? STAD ZONDER CAMERA’S! Zou wereldnieuws geweest zijn. Tobback van Leuven jaloers!
Nu een toegeving.
Het Grootse Principe handhaven is: géén camera’s, nooit, tenzij in uitzonderlijke en tijdelijke omstandigheden.
Maar ja, zo is alles begonnen, in Engeland. Met die volksnationalistische IRA-aanslagen (Londen). De veiligheidsindustrie zag er sindsdien brood in.
Geld! Geld! Geld! Nu intelligente camera’s.
En wij hier nu als burger alsmaar alarmsystemen kopen. Seniorenfluitjes.
De wijkagenten even wakker schudden, daar is geen doen aan?
Beetje meer praten met de buren, zodat bandieten geen goesting hebben om in onze wijk te komen.
Oei. Dat is een christendemocratische gedachte? Ideoloog Wouter Beke.

Ken je nog de bende van Baeckelandt?
Dat was een goed georganiseerde holding.

Dank zij raadslid Roel Deseyn (CD&V) weten onze staande en zittende magistraten en vooral de kuisvrouwen nu waar ze aan toe zijn.
Als federaal volksvertegenwoordiger heeft hij op 27 februari een vraag gesteld aan minister Reynders (Regie der Gebouwen) over de werken in het oude gerechtsgebouw. Staatssecretaris Hervé Jamar (bevoegd voor de modernisering van de Financiën en de strijd tegen de fiscale fraude) kwam met een onheilspellende boodschap.
Er is geen geld meer! De enorme paleizen van Gent en Antwerpen hebben waarschijnlijk teveel financiële krachten gevergd.

In feite is volksvertegenwoordiger Sabien Lahaye-Battheu (VLD-Poperinge) DE GROTE ZAGE in dit dossier.
Begon er al over in juni 2003. Vroeg toen al aan Reynders of er geen budget voorzien was om een grote renovatie door te voeren.
Het antwoord was: neen. Wel dacht men eraan om het project in delen op te splitsen om zo stapsgewijze vooruit te gaan.

Op 4 maart 2004 stelt Sabien een schriftelijke vraag over de geplande werken. Want na de asbestsanering zouden er noodzakelijke renovaties worden uitgevoerd, diensten uitgebreid beveiligingswerken gebeuren.
Reynders antwoordt dat er een eerste aanbesteding is uitgeschreven en dat het laagste inschrijvingsbedrag 10.345.644 euro bedroeg. Inclusief de technische uitrusting zou het gaan om 13,5 miljoen.
Maar de minister vreesde dat met een budget van 100 miljoen investeringen voor het jaar 2004 in heel België het moeilijk zou zijn om “projecten van enige omvang” in te passen.
Evenwel zou in een ministerraad van maart 2004 een meerjarenplan voor Justitie worden voorgesteld, met de nodige prioriteiten.

Sabien vraagt op 17 juni schriftelijk naar de stand van zaken.
Want zij heeft dat niet vergeten, van die ministerraad.
Grote teleurstelling. De ministerraad van maart 2004 heeft geen beslissing genomen over het renovatiedossier van het oud gerechtsgebouw te Kortrijk ! Didier Reynders zegt nog dat de asbestsanering alleen al geraamd werd op 1,3 miljoen. De regie de Gebouwen zal onderzoeken of het project niet kan opgesplitst in deelzones.

Repliek

Sabien versaagt niet.
Op 14 december 2004 overvalt ze Didier in de Commissie voor Financiën met een mondelinge vraag.
Staat het project werkelijk op “hold”?
Reynders zegt nu uitdrukkelijk dat het renovatieproject door Justitie niet is opgenomen in het meerjarenplan 2005-2008.
De vastlegging van een krediet van 10 miljoen is niet mogelijk.
Maar de Regie der Gebouwen bespreekt met Justitie een opsplitsing in fasen. Justitie vindt dat er een uitbreiding en modernisering nodig is. Als er geen budgettair realistisch voorstel komt is Reynders bereid om in de volgende weken verder te gaan met een aantal eerste werken inzake asbestsanering.
Sabien antwoordt, geheel verbouwereerd: “Mijnheer de voorzitter, ik heb geen repliek.”

Van kastje naar de muur

Het wordt 21 juni 2005 nu.
Sabien vraagt mondeling om eindelijk eens een doorbraak tot stand te brengen in het dossier. Het is staatsecretaris Hervé Jamar die mag opdraven met het antwoord.
Op 21 december 2004 is er door de Regie een voorstel overgemaakt aan Justitie om de werken uit te voeren in vijf fasen. Justitie heeft nog niet gereageerd !
Nu overgaan tot voltooiingswerken ingevolge de asbestsanering zou wel betekenen dat het gevaar bestaat dat bij het uitvoeren van de eigenlijke renovatie bepaalde werken moeten worden overgedaan. Maar we hopen dat na akkoord van Justitie een eerste schijf kan gereserveerd om de werken alsnog in 2005 aan te vangen.
Nu nog ramen beginnen schilderen die onvermijdelijk dienen te worden vervangen zou een verspilling betekenen. Voor zaken als sanitair, elektrische installatie en zeker voor zaken die de veiligheid in het gedrang brengen zal – indien noodzakelijk – worden ingegrepen.

12 juli 2005.
Alweer een mondelinge vraag van Sabien. (Dat helpt soims.)
Nu moet Laurette Onkelinx (P.S) van Justitie het ontgelden.
Zij zegt nu dat het voorstel van de Regie (d.d. 21 december 2004) drie fasen omhelsde, van elk 3 miljoen euro. En te spreiden over meerdere jaren. En dat “de bezetter” van het gebouw daarmee akkoord ging.
Laurette is van oordeel dat de vertraging veroorzaakt is door een misverstand bij de Regie der Gebouwen. Dus Reynders (een liberaal). Er moest helemaal geen akkoord komen van Justitie.
Repliek van Sabien: “Ik betreur dat men mij van het kastje naar de muur stuurt.”

We schrijven 7 februari 2006.
Mondelinge vraag van Sabien, nu weer voor Didier.
Zij zegt nu dat de volledige renovatie was gepland ten belope van 16 miljoen euro. Nu blijkt dat zelfs bij de opsplitsing van de werken er niet voldoende kredieten zijn.
Sabien vraagt of het klopt dat het plan voor de volledige renovatie naar de diepvries is verhuisd. Dat er slechts een budget van 1.260.000 euro is vastgelegd? Voegt er tussendoor aan toe dat “de mensen ter plaatse” eigenlijk nooit vragende partij zijn geweest voor een volledige renovatie. Als de zittingszalen maar weer toonbaar worden gemaakt.
Reynders zegt dat er zelfs bij een opslitsing in fasen geen voldoende investeringsenveloppe voorhanden is.
Er is beslist om de meest dringende herstellingswerken uit te voeren. Ja, met een budget van 1,26 miljoen voor 2006.
Repliek van Sabien: “Ik dank de minister voor zijn antwoord en kijk samen met u uit naar de realisatie van de werken die eigenlijk al drie jaar geleden hadden moeten uitgevoerd.”

Terug naar af

En nu is het dus de beurt aan Roel Deseyn. Vraag die dateert van 21 februari laatstleden.
Hij heeft duidelijk al het voorgaande alhier niet gelezen want vindt dat het hoog tijd wordt dat het dossier over het gerechtsgebouw een keer aan bod komt in het Parlement.
De situatie is schrijnend. Voor de asbestverwijdering werden jaren geleden al plafonds, vloeren en wanden opengebroken. Men werkt er nu nog tussen het puin. En het heeft geen zin om aan oplapwerken te doen.
Hervé Jamar antwoordt.
In 2006 is er overleg gepleegd over de vraag welke werken er prioritair zijn. De aanbesteding wordt nog dit jaar 2007 uitgeschreven.
Gelet op de hoge kostprijs van een totale renovatie en verbouwing (13,5 miljoen) zal er moeten gezocht naar een alternatieve oplossing, bijvoorbeeld een privaat-publieke samenwerking of een alternatieve financiering.
Omdat daarvoor geen tijdspanne bepaald kan worden is het wellicht verantwoord de huidige situatie te verbeteren met een minimum aan uitgaven.
Jamar voegt er nog fijntjes aan toe dat een groot deel van de gerechtelijke diensten in Kortrijk toch al een aantal jaar geniet van een hedendaags werkcomfort in het nieuwe gerechtsgebouw.

Roel: “Dit is terug naar af. Dat is heel vreemd want er was in februari een aanbesteding voor 10 miljoen aan bouwwerken, 1 miljoen voor centrale verwarming en 1,4 miljoen aan elektriciteitswerken.”

Dat is weer politiek.
Zich afvragen waarom er hier twee justitiepaleizen moeten zijn.

Het moet nu een keer gedaan zijn.
In de hulpcentra, zowel den 100 als den 101, komen (per jaar) een hoog aantal nodeloze oproepen binnen. Eén (1) van de oorzaken is zeker dat een groot gedeelte van de bevolking niet weet waarvoor elk noodnummer staat.
Het is bijgevolg van primordiaal belang dat de bevolking over voldoende correcte informatie m.b.t. de noodnummers beschikt. De politiezone VLAS wil er werk van maken om deze “boodschap” zo eenvormig mogelijk te verspreiden.

Weet dit goed.
Binnen de provincie West-Vlaanderen bestaat er slechts één hulpcentrum 100 en één hulpcentrum 101. Beide zijn gesitueerd in Brugge, respectievelijk in de brandweerkazerne aan de Pathoekweg en bij de federale politie van de Zandstraat.
Met andere woorden: wanneer je binnen West-Vlaanderen het nummer 100 of 101 belt, kom je terecht in Brugge. Van daaruit wordt de oproep dan doorgegeven naar het lokale transmissiecentrum van de dienst 100 en 101 in uw buurt.

Woon je in het zuiden van onze township (Bellegem bijv.) dan kan het wel eens gebeuren dat je dan iemand uit Pecq aan de lijn krijgt die uw pover Frans niet verstaat. Dat komt omdat uw GSM-signaal is opgepikt door een mast in Henegouwen die dan in eerste instantie uw hulpgeroep doorschakelt naar de Henegouwse centrale in Mons. VLAS is van dit probleem op de hoogte. Er is arover op 13 juni vorig jaar op federaal niveau overleg gepleegd, maar daar is sindsdien niets meer van vernomen.

Maar wat te doen als je doof bent?
Luister goed.
Eerst laat u zich registreren bij de PZ VLAS via een standaardformulier. (Formulier nog niet gevonden op de website.) U kan hierbij assistentie krijgen bij inspecteur Marc Coppens, een expert in gebarentaal tijdens de bureau-uren of na afspraak. Na uw registratie ontvangt u het GSM-nummer van de politie waarop u een SMS kunt zenden. Daarbij ontvangt u nog een geplastificeerd kaartje in broekzakformaat met daarop een lijst van gebruikte afkortingen. Altijd bijhebben.
Als fervente chatter en SMS’er zou ik dat kaartje wel eens willen zien. Staat ASAP ook op het lijstje? En wat moest bewezen worden?

Stel dat u een politietussenkomst of een feit wil melden. Dan zendt u een SMS naar het GSM-nummer van de politie door middel van afkortingen. Politie zal dan een bericht terug sturen met de bevestiging van ontvangst, de aanrijtijd en/of een antwoord op uw melding. Lezen! Ook al gaat het om een oogkwetsuur.

Belangrijk is dat u eerst de gemeente vermeldt waar u zich bevindt. Weet je het niet, dan moet u dit maar vragen aan iemand. Bij verkeersongevallen met gekwetsten het aantal opgeven (zwaar of licht – maak zelf het onderscheid) en het aantal betrokken voertuigen. Bij misdrijven (vechtpartijen bijv., een overval) altijd het aantal vermoedelijke of vermeende daders vermelden (in cijfers? afgekort?). Ook vertellen of zij nog ter plaatse zijn en of er eventueel wapenvertoon is. Afkorting: WVT. Niet WTV want aldaar weet men al vòòr jou wat er is geschied.

Niet te verstaan is dit. Maar dit was voor doven.
De politie wil voor horigen duidelijkheid scheppen over het gebruik van noodnummers. Welnu, bij een ongeval met gekwetsten moet je de 100 bellen (medische hulpverlening) en NOOIT NIET de politie (101).

Het zit zo.
Den 101 dient voor dringende politionele hulp bij volgende gevallen: ongeval zonder gekwetsten, belangrijke verkeersbelemmering, het signaleren van een spookrijder (ook als hij doof is), criminele feiten (waarvan men getuige is), diefstallen, vechtpartijen, e.d.m.

Den 100 dient uitsluitend voor dringende medische hulpverlening. Dus niet in geval u uw gehoorapparaat gestolen bent. Wel voor ziektetoestanden of ongeval thuis. Een verkeersongeval met gekwetsten. Een werkongeval. Dringende bevallingen, e.d.m.
100 ook gebruiken bij brand, overstroming, rampen. Zelfs al zijn er geen gekwetsten.

Een acuut zieke dove daarentegen SMS’t wél naar de politie.

Zo. Dat is eenvormige communicatie.
Gisteren was er politieraad.
Daar werd aan de nieuwe raadsleden de werking van de zone uitgelegd sinds de politiehervorming. Staat allemaal op internet en ook op de (heel informatieve) website van VLAS.
Wist ik veel dat er hier sinds begin 2003 een interventiegroep TARES bestaat. (Niet gevonden op de website van VLAS.)
Die moet optreden in geval van crisis-reactie. Rampen, zware ordeverstoringen. Ook bij gerechtelijke acties met verhoogd risico.
De interventiegroep beschermt zelfs magistraten als er een proces is op locatie. Beschermt speciale transporten.

Ik vraag me af of andere politiezones ook over zo’n TACTICAL RESPONSE beschikken. TARES is waarschijnlijk opgericht omdat er hier vroeger al een groepje krachtpatsers binnen de politie bestond: de eenheid IKOR genaamd. Die herinner ik me nog levendig.

Het is van de zotte.
Op internet kun je zelfs meerdere foto’s vinden van onze eigenste Kortrijkse TARES in actie. Foto’s genomen door ene Danny Dewaele. De gezichten zijn wel onherkenbaar gemaakt. Je herkent ze direct.
Je ziet er ook ontwerpen van kentekens: leeuwen en tijgers staan erop.
Minstens 7 van de 58 leden zijn continu standby. Zo is het te begrijpen waarom u al jaren geen wijkagent hebt gezien. Hij maakt deel uit van de cohorte. Falanx. Leden zijn nog uitgerust met een dij-holster, een tactische overal, bivakmuts, tactische vest, enz.
Zie www.belgian-patches.be/Tares-NL.htm.
Haast u maar naar deze site, want als de vrouw van onze korpschef dit leest zullen die enerverende prentjes algauw van het scherm verdwijnen.

Gisteren kreeg TARES een ballistisch schild. Zeg!
De meeste raadsleden dachten dat het ging om een anti-rakettenschild. Tegen Moeskroen.
Wat men met één zo’n schild gaat uitvoeren bij zware rellen (Buda) is me een raadsel.
In de politieraad werden geen foto’s getoond van het schild. Kan men er doorheen kijken? Weegt het spul 20 kilo? Staat er een paraplu op? (Niet te dragen door een vrouwelijke inspecteur.)
Politieraadsleden vragen zich dat allemaal niet af. Zijn content dat ze dit nog allemaal mogen meemaken, mits presentiegeld.

Het type van schild zal allemaal wel in het bestek beschreven staan, maar geen politieraadslid weet de dossiers liggen.
Ik zeg u : geen één.
Meerdere schilden kopen is uitgesloten. Kostprijs (raming) van het beoogde type: 20.000 euro. (P.S. Een burger kan normaliter geen ballistisch schild kopen. En niet omdat de werkelijke prijs weleens kan oplopen tot een miljoen BEF.)

Dus. Besluit. Ziet u een gekwetste agent in burger met een schild, bel de 100. Vindt u dat dit niet mag, dan de 101.

Nogal wat van onze inspecteurs en chefs vooral houden van gadgets. Hondjes zijn in onbruik geraakt. En maar fietsen.
Zou VLAS nu al in het bezit zijn van een eigen frankeermachine? Vroeger althans moest men daarvoor naar het stadhuis.