Maar wat lezen we nu weer in “Het Nieuwsblad” van vandaag?
Dat de werkloosheid in Kortrijk minder snel stijgt door het winkelcentrum K in Kortrijk. “Zonder de jobs die K kon aanbieden, zag de werkloosheid in de regio Kortrijk er nog slechter uit,” zegt de communicatieverantwoordelijke Flip Depoorter van de lokale RVA.
Tja. ’t Zal wel zijn zeker? Stel u voor dat het anders was…(Overigens slaan de vergelijkende cijfers in het artikel nergens op.)

De rest van het in meerdere opzichten opmerkelijk stuk beschrijft dan de evolutie van de RVA-uitgaven en de werkloosheidsgraad in 2009 voor het arrondissement. Allemaal negatieve tendensen!

Kijk eens.
Sinds maanden – en maand na maand – volgt de weblog van Pär Ongeluck (alias compostmeester) tot op heden maart 2010 heel gedetailleerd de werkloosheidscijfers voor Kortrijk en omstreken. Ook die van het werkaanbod (waarover “Het Nieuwsblad” niks zegt). En, wat in het kader van de invloed van K op die statistieken heel belangrijk is: de weblog volgt ook de evolutie van werkloosheid (en werkaanbod) bij de beroepsgroepen “horeca” en “verkoop” en bedienden. Zelfs specifiek voor Kortrijk.

Niettegenstaande alle plaatselijke journalisten wel degelijk heel goed de weblog van onze “compostmeester” kennen, vertikken zij het ALLE VIER om die als bron op te voeren voor het plegen van een gedegen stuk over “de mythe van de 800”. Doen het per ongeluk ook niet over andere onderwerpen, of feiten door de compostmeester aangebracht.
Ter herinnering. Bij de aanvang van de bouw van K heette het dat het project zou instaan voor meer dan 1000 voltijdse equivalenten. Later bedacht men iets van 800 jobs, zonder nog te spreken over voltijdse equivalenten.
Het zou een taak kunnen zijn van onze goed betaalde stadscentrummanager Maarten Decramer om in K zelf ter plekke een micro-economische telling uit te voeren van het aantal jobs aldaar, en vooral om hierbij aan al die juffrouwen en jonge heren te vragen of zij voorheen wel werkloos waren. Hoe zit het met die beloofde jobcreatie?

De compostmeester doet het noodgedwongen macro-economisch. Met relevante cijfers.
We kunnen ze hier niet allemaal weergeven.
Laat het ons even hier enkel houden bij het recente werkaanbod in Kortrijk. Voor verkopers in december 2009 (69), januari 2010 (98), februari 2020 (85). Voor de horeca: december 2009 (20), januari 2010 (16), februari 2010 (16). Heeft K daar iets mee te maken?

Voor meer informatie dan u uit de papieren perse (van de dode bomen) kunt halen, slechts één adres: http://perongeluck.wordpress.com.

Tot op heden in de dagbladpers nog maar één serieus kritisch stuk gelezen over ons gloednieuw megawinkelcomplex K in Kortrijk.
Het begint zo.
“Is het fair om architectuur te lijf te gaan met cultuurkritiek? Kunnen we met de filosoof Walter Benjamin een hedendaagse shopping mall bekijken als het product van een laat-kapitalistisch systeem? Of gaan we dan voorbij aan de weldadige werking van de winkelpromenade, als pacemaker voor een middenstandsstad?

Dat is de fundamentele vraag van architect en criticus Koen Van Synghel in “De Standaard” van 23 maart. Rubriek “Cultuur en Media” op pag. 31.
Wat een prachtig stuk. Ziehier de laatste zin.
“Dit complex houdt je gevangen in de logica van de rolband. De roltrap die de mens in slaap wiegt en herleidt tot een consument. Ten prooi aan het ‘warenfetisjisme’ waar Walter Benjamin ons nochtans voor wou behoeden.”

EVEN TUSSENDOOR. ARCHITECTEN WORDEN HIERTOE OPGELEID.

Denk nu vooral niet dat auteur Koen Van Synghel een zeurkous is.
Hij looft uitgebreid een aantal architectonisch-commerciële kwaliteiten, maar betreurt gewoon dat het in het nieuwe winkelcentrum als dat van Kortrijk ver zoeken is naar een extra culturele dimensie. “Ondanks zijn verdiensten kampt het Shopping K met een chronisch gebrek aan ‘stilteplekken’. Grote voorbeelden als de Emanuele II in Milaan of de Sint-Hubertusgalerij in Brussel hebben zijarmen of dode hoeken waar het goed pozen is met een koffie en een boek. Shopping K dompelt je echter in verdoving.”
(Van Synghel had er nog kunnen op wijzen dat Kortrijk zich al jaren wil promoveren tot stad van innovatie en creatie, plus design.)

Kortrijkwatcher heeft hier al onthuld dat Stad Kortrijk op ons kosten (20.000 euro?) middels een zgn.”klankbordgroep” naarstig bezig is met het maken van een prestigieuze brochure (‘cahier’ genaamd) gewijd aan K in Kortrijk. Om de schijn van reclame te vermijden zal men het daarnaast ook nog wat hebben over andere stadsprojecten. Onze designmeester Dubois werkt mee aan de stadspublicatie. Hij zou ervoor kunnen zorgen dat het stuk “Met de K van Koopmachine” integraal in het ‘cahier’ wordt overgenomen. Indien hij daar niet in slaagt, zullen we moeten besluiten dat hij zich laat censureren.

Op 24 maart verscheen op de webstek van Stad een oproep aan jongeren van minstens 17 jaar om zich aan te melden als jobstudent voor de komende zomerperiode. Intussen is dit bericht al 3010 keer aangetikt. Er blijken dus nogal wat gegadigden te zijn. Op het online in te vullen inschrijvingsformulier wordt plots de vraag gesteld of u misschien familielid bent van een of andere medewerker bij de Stad. Hoe komt dat?
Wel, vroeger maakte je als kandidaat werkstudent praktisch geen kans indien je geen Kortrijkzaan was. Nu heeft men de discriminatie zover gedreven dat zonen of dochters van stadspersoneel en/of raadsleden een voorkeursbehandeling genieten. De selectie van de kandidaten gebeurt op basis van de volgende (dalende) rangorde:
1. kinderen van personeelsleden en actieve (??) gemeenteraadsleden (de eerste prioriteit);
2. kinderen van leden van de OCMW-raad;
3. kleinkinderen van personeelsleden, raadsleden, OCMW-raadsleden (voormalige?);
4. andere familieverwanten en derden.

Wat zou het Centrum voor Gelijke Kansen daarvan denken? Merk nog op dat met die criteria in de feiten althans allochtonen praktisch worden uitgeschakeld. Dit is regelrecht in strijd met de beleden diversiteitspolitiek.
Je moet dus heel naïef zijn om nog te solliciteren voor de job. (Wie vorig jaar niet kwam opdagen krijgt overigens geen kans meer.)
Komt daarbij dat men eigenlijk niet zo erg veel jobstudenten zal aan het werk zetten.
Even tellen.
Het hoogste aantal jobs worden aangeboden vanuit de directie leefmilieu. Voor de cel afvalophaling, containerparken, “net tot en met” en groenonderhoud gaat het – afhankelijk van de periode – om 12 tot 14 plaatsen, per (drie) periodes. Voor de cel huisvuil en bedrijfsafval om 3 jobstudenten voor twee periodes. (In het Collegebesluit heeft men het over één periode.)
Bij de directie Burger en Welzijn gaat het in het totaal om 13 plaatsen. Directie Facility: 4 plaatsen. Directie Mobiliteit en Infrastructuur: 6. ICT: 1. Cultuur: 7. Sport: 8 (waarvan 3 redders). Stadsplanning: 1. Brandweer 1. Speelplein De Warande: 3. Voor een speciaal registratieproject van de Musea: 2.

Werkstudenten worden per gepresteerd uur bezoldigd. Het uurloon bedraagt 1/1976ste van de aanvangswedde van de weddeschaal E1 à 90 procent, verhoogd met de standplaatswedde. Voor de student die de leeftijd van 21 jaar heeft bereikt wordt het gewaarborgd minimumloon toegekend.

Een jobstudent jonger dan 21 jaar kost aan Stad 9,67 euro (tot 23 arbeidsdagen) of 12,06 euro (meer dan).
Ouder dan 21 jaar: 10,74 euro of 13,40 euro. Het gemiddelde is 11,64 euro.
In het kader van de besparingsmaatregelen heeft men alle directies gevraagd om enkel jobstudenten in te schakelen voor permanente taken en continu opdrachten. Vandaar dat de gemiddelde loonkost voor deze zomer slechts 102.321 euro zal bedragen in plaats van de geraamde 120.500 euro.
VZW De Warande en vzw Musea (voor het registratieproject dan) betalen zelf hun jobstudenten.

P.S.
Voor redders geldt de prioriteitenregel niet. Ja, die moeten natuurlijk in het bezit zijn van een brevet.

“Het Laatste Nieuws” van vandaag meldt dat onze gevierde kok Claudio-junior Francesco de erfpacht (een canon van jaarlijks 30.000 euro) voor de “Oude Dekenij” voor de maand januari nog niet heeft betaald en ook de waarborg van 100.000 euro nog niet heeft doorgestort. Het geduld van loco-burgemeester Lieven Lybeer is op. (Op WTV vraagt burgemeester zich af of de hardleersheid bij de Italiaan misschien in de genen zit. Neigt dit naar een racistoïde uitlating? )

Laten we maar eerst even opmerken dat het stadsbestuur en het schepencollege het er een beetje naar hebben gemaakt. Zie op televisie nu nog hoe Stefaan De Clerck, Van Quickenborne, Lieven Lybeer en de rest van eerder rechtse Kortrijkse notabelen zich gedroegen bij de finale van “Mijn restaurant”. Gewoon zot, en niet enkel van glorie.
In het kader van de hang naar ‘reflected glory’ heeft Stad de winnaar van “Mijn restaurant” dusdanig financieel en juridisch in de watten gelegd dat het Claudio naar het hoofd is gestegen. De Italiaanse rakker dacht stilaan dat hij zich alles kon permitteren. (Naast de gekende drie zijn er trouwens nog twee bouwovertredingen geweest waar niemand nog over rept. Spons erover.)

Het College heeft zelfs voor 7.500 euro exemplaren van zijn kookboek aangekocht en die moeten nu nog altijd dienen als relatiegeschenk van Stad Kortrijk. 500 ex. die we nooit meer kwijtraken. (De senior-writer bij de redactie van kortrijkwatcher heeft ervoor gewaarschuwd dat we ons hiermee belachelijk konden maken.) Heel het schepencollege incl. partners en stadssecretaris is daar – op een sluitingsdag nogal – ooit een hele nacht gaan schransen en boefen. Och ja.

Het staat niet in de krant.
Claudio en Gaëlle staan qua bouwtechnische voorschriften nog voor hete vuren.
Die reuzekoelkast achter de Oude Dekenij maakt meer lawaai dan een landende fluisterjet in finale op vliegveld Wevelgem en past niet in het kader. Er is akoestische isolatie nodig op het gelijkvloers en de verdieping. Bovenop het platte dak mag geen enkel toestel of voorwerp worden geplaatst dat uitsteekt boven de laagste dakrand. De ventilatoren moeten daar weg. Het moet gedaan zijn met de geurhinder rond en in het Begijnhof. Soms waant men zich in de nabijheid van een frituur in plaats van een beiaard.
De voorgenomen aanleg van een nieuw tuinpad is niet realiseerbaar zonder het vellen van bomen en moet daarom worden verschoven. Een voorgestelde uitbreiding kan niet als hiermee een van de oudste en merkwaardigste bomen aldaar (een Buxus) wordt bedreigd. De betwisting over de grens van de tuin en een perceel van de kerkfabriek Sint-Maarten moet opgelost. Het schilderen van de gevel moet in overleg gebeuren met Stad en de erfgoedambtenaar. En het mag nu gedaan zijn met zomaar te lossen en te laden waar het Claudio en zijn personeel uitkomt. Zijn jeep mag de chef-kok ook niet meer voor zijn deur parkeren.

Wat als om een of andere reden de erfpachtovereenkomst tussen Stad en de bvba Clausix ontbonden geraakt?
Clausix kan de erfpacht niet overdragen of huur toestaan zonder toelating van stad. Bij het einde van de erfpacht – op welke wijze dan ook – worden alle uitgevoerde werken kosteloos stadseigendom. Naar verluidt gaat het al om een half miljoen euro. (Secundair probleem is wel wat Claudio en de Vlaamse Mediamaatschappij zijn overeengekomen. Niemand heeft daar zicht op.)

Is dit een goede zaak voor Stad?
Eerdere pogingen om het pand te verhuren of in erfpacht te geven of te verkopen hebben geen succes opgeleverd. Anderzijds is het zo dat Stad aan de bvba Clausix heeft beloofd dat hij met het geklasseerd gebouw van alles mocht uitrichten. Niet enkel een restaurant exploiteren. Andere maatschappelijke doelen waren mogelijk. Bijvoorbeeld: een feestzaal inrichten, kortstondig logies verschaffen, seminaries of congressen organiseren. Men mag nu de Oude Dekenij zelfs omtoveren tot een hotel of motel of jeugdherberg.
Als Claudio en Gaëlle er de brui aan geven zou het dus wel kunnen dat er meerdere kapers opduiken aan de kust.

P.S. (1)
Intrigerend is dat het in de pers is uitgelekt dat Claudio bij stad een wanbetaler is. Zijn er nog in de horeca, of elders?
En waarom zo vroeg? Per slot van rekening is er in de tijd gemeten niet zoveel achterstand. Het is nog nooit gebeurd, dat in de pers aangegeven wordt wie er zoal zijn schulden niet betaalt aan Stad. En die zgn. onwaarden zijn niet min.
P.S. (2)
Volgens een bericht uit “De Standaard” van 7 september 2009 is het restaurant ’s avonds volzet tot mei van dit jaar.
P.S. (3)
De architect van Clausix waarmee stad onderhandelt is ene Six. En de advocaat is nonkel van Gaëlle, de witte ridder Marc Verwilghen. Compromis moet mogelijk zijn. Vader van Gaëlle is jurist. Claudio, Claudio toch. Had je maar eventjes kortrijkwatcher gelezen.
P.S. (4)
Gaëlle, nog even doorbijten in uw studie communicatiewetenschappen.

Het is hier al eerder op 18 januari gemeld. Stad zal op ons kosten een luxueuze publicatie van ca. 50 bladzijden wijden aan ons megawinkelcentrum. We vroegen ons toen af wat onze plaatselijke middenstand en meer speciaal de winkeliers aangesloten bij UNIZO daarvan denken.

Ter voorbereiding van die stadspropaganda voor het Duitse privébedrijf dat K in handen kreeg is op 18 januari voor het eerst een “klankbordgroep” bijeen geweest. Bij die groep is een directeur van Roularta aangesloten. Er is nu een prijsofferte gevraagd aan vijf uitgeverijen-drukkerijen, waaronder Roularta Books en Lannoo Tielt. De uitgeverij moet instaan voor de verspreiding van het “cahier” via de reguliere kanalen in Vlaanderen. (Roularta heeft goede banden met televisiekanalen. Lannoo staat sterk inzake ervaring met reeksen/fondsen, redactionele bijstand en taaladvies.)

Een ander deel zal Stad zelf verspreiden bij de bevolking, via de handelaars. Met andere woorden, van de handelaars wordt verwacht dat zij reclame maken voor hun grootste en machtigste concurrent. Er komt ook een “actie” in de stadskrant, de toeristische dienst en een veel gelezen krant. (Breedpubliekkranten kunnen niet anders zijn dan “Het Laatste Nieuws” of het “Kortrijks Handelsblad”.)

De klankbordgroep hoopt per jaar twee publicaties te wijden aan grootse stadsprojecten. De realisatie van het megawinkelcomplex is dus een stadsproject. Ja, een volkomen persoonlijk project van Stefaan De Clerck dat overigens miljoenen aan overheidsgeld heeft gekost.
Voor het maken van die cahiers is nu ook een prijsofferte gevraagd aan zes vormgevers, waaronder Koen Bruyneel. En nog aan acht fotografen waaronder NIET Lieven Neirinck (van ’t Pakt) uit Kortrijk.

De publicatie K in Kortrijk mag maximaal 20.000 euro kosten. Men hoopt een deel van de kosten te recuperen door verkopen. Want dat “cahier” moet een “hebbeding” worden.

Wat mogen we inhoudelijk niet verwachten in de publicatie?
– De voorgeschiedenis en een relaas over de geheime besluitvorming bij de totstandkoming van het project.
– Wat dat winkelcomplex heeft gekost aan overheidsgeld vanwege Stad, het SOK, het Vlaams Gewest.
Kortrijkwatcher heeft een keer (16 oktober 2008) geprobeerd om daarvan een ruwe schatting te maken. We dachten aan zoiets van 21 miljoen euro, ietwat méér dan het aandeel uit de privé-sector. Geen mens weet dat. Geen journalist die dat een keer uitpluist. Geen raadslid dat het daar over heeft.
En we gaan dat nog vieren ook, bij de opening.

P.S.
Het zou een wonder zijn als de stadspropaganda voor K nog voor 11 maart kan verschijnen. Maar qua marketing voor K komt dit dan wel goed uit. Nog even een boost, na de opening. Met publieke gelden. VIEREN ALLEMAAL.