Category Archives: geschiedenis

geschiedenis

Eeuwenoud seks-schandaal in Kortrijks hospitaal pas nu aan het licht gekomen !

Het is dan nog het doorgaans brave en onschuldige heemkundig-historisch (halfjaarlijkse) tijdschrift “De Leiegouw” dat de verbijsterende feiten zopas aan licht bracht. In het eerste nummer van de jaargang 2010, pag. 35-38. Auteur: H. Callewier.
Het kan geen toeval zijn, in deze voor de christenmensen moeilijke tijden.

Begin juli 1605 kwamen de zusters van het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal (nu in handen van het OCMW) bijeen om een nieuwe priorin te verkiezen. De aanstelling van de vorige priorin werd aangevochten door het Kortrijkse stadsbestuur en koning Filips II heeft de benoeming geannuleerd. De keuze viel op ene Margriete de Hertoghe, niettegenstaande verzet van de bisschop van Doornik. De nieuwe kandidate stamde uit een een zeer invloedrijke adellijke familie uit het Waasland. Vader was bijvoorbeeld schepen en stadsontvanger in Gent. Een oom was voorzitter van de Raad van Vlaanderen.

Vleselijke omgang

In de zomer van 1612 brak een schandaal los.
De priorin werd ’s nachts in bed dan nog aangetroffen met een minderbroeder, wellicht een monnik van het nabijgelegen fransicanerklooster op Overleie. Niettegenstaande bestraffende maatregelen van de Doornikse bisschop ging de situatie in het klooster van kwaad naar erger. Bijna dagelijks nam Margriete de Hertoghe deel aan drinkgelagen met religieuzen, seculieren en gehuwden, zowel binnen als buiten het klooster. Tegenstribbelende zusters werden ertoe aangezet om deel te nemen aan de orgieën.
Met één jongeman in het bijzonder zou de priorin meerdere malen “conversation charnelle” hebben gehad.
De bisschop besloot om in te grijpen en stuurde Margriete naar het klooster van de Zwarte Zusters in Rijsel. Met behulp van de familie ontsnapte ze daar evenwel. Intussen kon ze er nog in slagen om grote sommen geld uit de fondsen van het hospitaal te verduisteren om een twee jaar durend proces te bekostigen.
Antonis Herberti, kanunnik van O.L.-Vrouwekerk, en de rector van het Kortrijkse jezuïetencollege ondernamen in 1614 pogingen om de kwestie op te lossen. De zaak wordt zelfs tot bij de aartshertogen aangekaart. Bedoeling was voor alles om het geld en de goederen die de priorin had verduisterd terug te krijgen.

Op 1 oktober 1614 overleed de bisschop van Doornik. Hierbij vond men dat de voogdij van kanunnik Herberti ook te einde liep.
Die taak werd dan maar overgenomen door pastoor Dewitte van van de Sint-Maartenskerk. Aldus verdwenen de twee belangrijkste tegenstanders van Margriete.
Tot aan haar dood op 12 juni 1623 bleef de losbandige Margriete de Hertoghe aan het hoofd staan van het hospitaal. Waarschijnlijk ligt ze daar nu nog begraven.

P.S.
Na juni 1614 zijn geen archiefdocumenten bekend die betrekking hebben op de zaak.
Typerend voor de huidige en vroegere gang van zaken in de Kerk is nog dat kanunnik Herberti aan één van zijn correspondenten vraagt om de stukken in bijlage terug te sturen want ze mochten niet in verkeerde handen vallen.
Het probleem is structureel zeker? Toch in Kortrijk.

geschiedenis, infotainment

Boer Deconinck terug in het gareel

Pas een tiental dagen geleden nam het schepencollege akte van een arrest van het Hof van Beroep te Gent daterend van … 29 april 2010. In dat arrest wordt boer Leon veroordeeld tot betaling van 1.200 euro als rechtsplegingsvergoeding.
Eisende partij: de huidige buurtbewoners uit Rollegem.
Het stadsbestuur vindt dat men op heden niet aan zet is en laat het aan de buurtbewoners over om de procedure al dan niet verder te activeren. Stad (raadsman Bruno Vandorpe) weet dus nog niet dat de zaak al een paar maanden is opgelost.

De voorgeschiedenis van de zaak Deconinck staat in het collectieve geheugen van menig Kortrijkzaan en burgemeesters gegrift, en nu de story een laatste (?) peripetie lijkt te krijgen rept de pers er niet meer over.
Boer Keunink heeft dus zijn beesten weggehaald en laat geen gerief meer rondslingeren op de openbare weg. (Onze sterreporter-stagiair SBJ is dit persoonlijk gaan checken.)

Deconinck werd wegens allerhande overlast en burenruzies destijds – na een vonnis van 16 januari 1998 – uit zijn hoeve gezet in Sint-Anna. Hierop ging het gezin dan maar twee jaar kamperen op het openbaar domein langsheen de Marksestraat. Hiermee haalde boer Leon herhaaldelijke het nieuws en zelfs de agenda van de gemeenteraad. De dochter ging bijvoorbeeld in 2000 in hongerstaking omdat de politie een lekkende dieselgenerator had weggehaald. In september 2000 verplichtte men het gezin Deconinck-Dejaeghere om intrek te nemen in een woning van het OCMW, maar Leon weigerde pertinent want “hij kan onmogelijk aarden in een stadsomgeving”.
Uiteindelijk vond het gezin een onderkomen in de Rollegemseweg 42-44, nota bene een eigendom van CD&V-raadslid Johan Coulembier. Dat werd opnieuw een bron van ergernis voor de buurtbewoners aldaar. Er kwam een regen van klachtbrieven en processen-verbaal wegens geurhinder, ongedierte, agressiviteit, enz. (In april 2007 hinderde boer Leon zelfs de hulpdiensten toen een jonge vrouw omkwam bij een botsing met zijn tractor.)

Buurtbewoners vroegen aan Stad om de nodige stappen te ondernemen opdat er een einde zou komen aan de overlast. Na maanden aarzeling besliste het College in juni 2007 eindelijk om advocaat Vandorpe toch te verzoeken om een rechtsprocedure op te starten. Maar intussen zaten de buurtbewoners niet stil. Zij dagvaardden de boer om “met onmiddellijke ingang het verbod te horen opleggen nog langer geiten en honden te houden in een straal van 3 km rond hun woning, op straffe van een dwangsom van 1.000 euro per dag en hem verbod op te leggen het voetpad vol te stouwen met goederen zoals beelden, boerekarren,…” Stad ondersteunde dan maar die procedure.

In zitting van 30 juni 2009 werd vonnis geveld door de rechtbank van eerste aanleg te Kortrijk. Boer Leon mocht nog hoogstens 2 honden, 15 geiten, 20 stuks pluimvee houden. Geen runderen en varkens meer. De mest moest om de 14 dagen worden opgeruimd, en ratten en knaagdieren moesten verdelgd.

Maar de echtgenoten Deconinck-Dejaeghere gingen in hoger beroep.
Het Hof van Beroep te Gent bevestigde op 29 april 2010 evenwel het eerdere vonnis. En Stad heeft daar nu akte van genomen.
Er staan wel nog wat prullaria op het voetpad en de woning heeft dringend een opknapbeurt nodig.
De buurtbewoners zijn tevreden met de afloop en bedanken raadslid Johan Coulembier.

geschiedenis

De verborgen wijnkelder van het kasteel van Marke

Het kasteel van Marke wordt sinds zes generaties bewoond door de familie de Bethune. Heden ten dage nog altijd het optrekje van voormalig burgemeester Emmanuel de Bethune met zijn eega Greta van Cauwelaert. (Het kasteel is sinds 2003 wel eigendom van een van overheidswege gesubsidieerde “Foundation de Bethune”.)
In zijn pas verschenen boek ”Le château de Marke” (zie KW van 11 maart) vertelt Manu “een amusante anecdote”.

Tijdens WO II kreeg het kasteel diverse hoge moffen op bezoek. Maarschalk Göring bijvoorbeeld die het kasteel al een keer eerder in 1917 had ingenomen, ter gelegenheid van de Eerste Wereldoorlog. (De beroemde Rode Baron, piloot Manfred von Richthofen logeerde er ook.)

Op 27 maart 1943 was generaal Bockelmann een hoge gast. Als ancien van de escadrille van de Rode Baron kwam hij er wat foto’s maken in het grote park. Met de tuinman in zijn zog duidde hij geamuseerd de plaats aan waar men in 1917 een stapel ondergronds ingegraven wijnflessen had gevonden en waar hij toen met zijn “kameraden” een heildronk had uitgebracht op de gezondheid van de eigenaar van het kasteel. (Dat was toen al Jean-Baptiste de Bethune met vrouwe Louise de Vinck, ouders van Manu.)

Wat was er nu zo amusant?
Wel, zo vertelt Manu in zijn boek, uitgerekend op dezelfde plaats zat er sinds 1940 alweer een voorraad wijn verscholen. Bockelmann en zijn gevolg had het niet in de gaten.

P.S.
Sinds lang niet meer meegemaakt.
De pagina’s van het boek over de geschiedenis van het kasteel moet je zelf nog opensnijden.
En achteraan een hele lijst van “errata”. Verkeerd aangeduide nummering van bladzijden bij het namenregister. Manu is ooit nog hoogleraar geweest in Congo Belge. Lovanium…

gemeenteraad, geschiedenis, quotes

Quote van de dag/ “een lichtzinnige figuur”

Onze stagiair-beroepsjournalist (SBJ) komt daar nu pas mee aandraven.
In “De Standaard” van zaterdag 24 april (pag. 24) verbaast Philippe Moureaux (PS) er zich over dat Open VLD het zover zou drijven. Hij bedoelt dat de partij de regering heeft doen vallen en een ultimatum stelde bij de onderhandelingen over B-H-V.

“We hebben de Open VLD inderdaad onderschat. (…) Maar je mag ook niet vergeten dat er naast de voorzitter Alexander De Croo ook nog een personage als Vincent Van Quickenborne rondloopt, een lichtzinnige, weinig redelijke figuur die van dit soort machtsgrepen houdt. Ik vrees dat die Van Quickenborne, die een verleden heeft in het Vlaams-nationamisme, te veel invloed heft in de partij.”

Rondloopt, ja.
Op pag. 19 van dezelfde krant staat nog een onthullende foto: “het vingertje van Q“.
Op de persconferentie die De Croo gaf om de breuk met Leterme II aan te kondigen, zit Q naast zijn voorzitter en wijst hij met een vinger naar het blad dat De Croo voorleest, alsof hij wil zeggen: ‘vergeet dit stuk niet’.
Het onthutsend en historisch belangrijk beeld – zo zal later blijken -, was ook te zien op het VRT-journaal.

P.S.
Minister Q was wel degelijk ooit een belgicist. Van hem wordt verteld dat hij (mentaal) al meer houdingen heeft ingenomen dan er beschreven staan in de Kamasoutra.

geschiedenis, mandatarissen, quotes

Quote van de dag/ “te vrezen”

Interview met Louis Tobback in “Het Laatste Nieuws” van zaterdag 24 april, pag. 8.
De vraag:
Eén van de vele vaders (van VLD-voorzitter Alexander De Croo) is Vincent Van Quickenborne. Ook niet vies van een risico-tje.”

Het antwoord:
” Als De Croo straks glorieert zal Quick zich zichtbaar warmen aan zijn gloed. Als het flopt zal Quick een tijdje van de aardbol verdwijnen – maar daarom nog niet van Twitter, zo valt te vrezen.”

geschiedenis

Le château de Marke du baron Emmanuel de Bethune

Voormalig meerdere malen (tot eind van de vorige eeuw) burgemeester Emmanuel de Bethune. Vader van schepen Jean en senatrice Sabine. Manu heeft in 2006 zijn politieke mémoires gepubliceerd onder de titel “Gedachten en herinneringen”. Een kostelijk boek waarover hier indertijd en nergens anders wat recensies zijn gepleegd. De teneur van die bespreking was welwillend.

Nu heeft er een nieuw boek van de baron het licht gezien:
“Le château de Marke, deux cents ans d’histoire“. Het werk telt 368 pagina’s, is weerom op zeer mooi ultradik wegend papier gedrukt en kost 20 euro.
Er bestaat een stichting “de Bethune” die zo nu en dan wat subsidie krijgt van Stad en onlangs van de Vlaamse Gemeenschap nog 50.000 euro.
Het werk is daarom te verkrijgen bij Manu zelf, tel. 056/21 66 57. (Geen portkosten als u het ophaalt in de Kasteeldreef?)

Voor het schrijven van het boek kon de baron en zijn nègre putten uit een onmetelijk archief (niet voor iedereen toegankelijk). Al twee eeuwen lang bewaart men op het domein elk document en elke brief. Als gewezen politicus en adviseur (kabinetten van Arthur Gilson en Vanden Boeynants) sleepte Manu trouwens nogal wat kilo’s aan politieke documenten mee naar zijn kasteel.
Zowat alles wat volgens de auteur belangrijk is komt aan bod: de verschillende en vele bewoners (zowel Duitsers als Engelsen en gehandicapten), de restauraties, het personeel (ook dat van Stad Kortrijk?), de tuinaanleg, fauna en flora in domein Patersmote, etc. Veel foto’s.

Baron de Bethune is op 18 juli 1930 op het kasteel geboren als spruit van Louise de Vink.
Hij behoort tot de zesde generatie die er verbleef. Manu was er wel niet altijd. Bombardementen dreven de familie naar het zuiden. Dure kostscholen tot in Nederland toe om Vlaams te leren. Vrouwonvriendelijk kot in Leuven alwaar hij niettegenstaande alles de ACW-moeder van zijn kinderen ontving. Prof in Congo. Onbestemde opdrachten in Brusselse ministeriële kabinetten. Toen in 1963 heimwee krijgen naar het Markse dorpsbeschermde domein. Om uit de heerlijkheid nog zes of zeven jaar weg te blijven. Bronnen hierover niet duidelijk.

Het kasteel is in de jaren 1802-1807 gebouwd door de overgrootvader van de grootvader van de baron. Als buitenverblijf van lijnwaadhandelaar François van Ruymbeke (+1840), tweede echtgenoot van Marie-Thérèse Delebec (+1844), de weduwe van Jean-Baptiste Bethune (+1791). De oudste bekende voorvader van de familie was ene Louis, die begin 17de eeuw schepen was Mont-Saint-Aubert. En ene Felix was in 1830 lid van het Nationaal Congres ! Stichter van België. Het familiepatrimonium is opgebouwd middels het voeren van handel oftemet speculeren in specerijen, alcohol, linnen.

Een op 13 september 1940 merkwaardige hoffelijke gast op het kasteel was wel maarschalk Göring. Die mof kende het domein al van vroeger toen hij daar in de maanden juli-november 1917 verbleef met niemand minder dan de rode baron Manfred von Richthofen. Die van het Flying Circus.

We hollen naar de stadsbibliotheek om het boek in handen te krijgen.
Zouden graag eens wat meer lezen over de evolutie van het kadaster van de familie, door de eeuwen heen.
En hoe Manu als populaire kasteelheer-burgemeester in Marke en Kortrijk en voorzitter van een bouwmaatschappij (“Mijn Tehuis”) daar in vorige eeuw mee omging.

P.S.
Die subsidie van 50.000 EUR die de stichting De Bethune (van Jean en Sabine, ondernemingsnummer 0862966042) van Vlaanderen kreeg is te wijten aan het feit dat men in het kader van allerhande erfgoeddingen wenst om een project te financieren ter ontsluiting en valorisatie van het archief te Marke. Goed zo. “Fysieke ontsluiting” – voor mensen met een badge van KADOC-Leuven – zal wel kunnen. Wie is nu de projectleider in het kasteel?

geschiedenis

HISTORICI GESUBSIDIEERD

Het is waar. Lokale geschiedschrijvers richten hun blikveld zelden op het sociaal-economische verleden van streek of gemeente. En zeker niet op meer hedendaagse evoluties.
De provincie West-Vlaanderen wil daar iets aan doen.
Daarom heeft ze een opdracht uitgeschreven voor het aanstellen van een externe dienstverlener voor het maken van een studie van de sociaal-economische streekgeschiedenis voor alle gemeenten van de arrondissement Roeselare en Kortrijk, plus de gemeenten Wielsbeke en Oostrozebeke en de stad Wervik.
Beschouwde periode: 1840-1970.

De partners voor het uitvoeren van de studie dragen hun steentje bij.
Stad Kortrijk : 5.000 euro.
Projectvereniging Overleg Cultuur Regio Kortrijk : 5.000 euro.
Projectvereniging TERF (onze Erfgoedcel): 5.000 euro.
Vzw Toerisme Leiestreek: 5.000 euro.
RESOC/SERR Midden-West-Vlaanderen: 2.500 euro.
RESOCC/SERR Zuid-West-Vlaanderen: 2.500 euro.
Roeselare: ???

De provincie zelf zorgt voor het restbedrag, met dien verstande dat de opdracht het totaal bedrag van 85.000 euro niet mag overschrijden.
Er wordt een algemene offerte uitgeschreven.
Wel nog nergens gezien.

geschiedenis

De redactie van Kortrijkwatcher kan niet meer slapen

Op aanstaande 10 januari, vanaf 17 uur, verwacht ons College dat wij – allemaal Kortrijkzanen – naar de traditionele gratis nieuwjaarsreceptie van Stad komen afgezakt. Om op de Grote Markt met alle inwoners samen ontspannen te toasten op het nieuwe jaar. Over wat ons dat brengen zal.
Nu doet het geval zich voor dat de beste copywriter van KW niet meer weet of hij dit jaar opnieuw de nieuwjaars-speech moet maken voor ex-burgemeester Stefaan De Clerck of integendeel voor Borat, de vervangende schepen alias Lieven Lybeer.
Er is nog altijd geen offerte binnen.
Het maakt wel een verschil. Een speech schrijven voor een ACW’er, dan wel voor iemand van de ‘middengroepen’.
En hoe staan de voormalige en nieuwe burgemeester dan die avond samen op de pui van het stadhuis? Hand in hand? Met een high five? Ons gerelateerd evenementenbureau van Ignace Crombé zit in dit verband ook met de handen in het haar.

Maar het grootste probleem is nog de ” Stadskrant” van januari 2009.
Het editoriaal waarin onze burgervader met zijn nieuwjaarswensen voor de zoveelste keer zal genoopt zijn om zijn persoonlijke démarches te verklaren. De negerauteur-hoofdredacteur is volkomen van de plank.

Federale Politie is in elk geval al gealarmeerd. Voor het geval dat de felicaties voor de nieuwe en oude burgemeester uit de hand lopen. Bloemen met bloempotten. Rozen met doornen. Cactussen.
Er is wel al een noodhospitaal ingericht in de kelder van ” ’t Salonske”.
Achteraf-debat en nabepreking in het torentje van “Petit Paris”.

P.S.
Stefaan komt. Bral ook ingeschreven. Quickie. Wout. Marie-Claire nu ook. Connie. De Coene. Leterme. Santy. Leleu. Het regent inschrijvingen voor die nabespreking in het torentje.
Meld u maar vlug aan bij wuwuwu.nieuwjaarswensenvoorstef.kortrijk.be.
Correctie. Marie-Claire komt pas optreden daags nadien. Verontschuldigd. Moet in Knokke zijn. Nieuwe schepen Christine blokt op dossiers.
Awel ja.

gemeenteraad, geschiedenis

Een vraag aan Ivan Sabbe met het juiste antwoord

U HEEFT JARENLANG DEEL UITGEMAAKT VAN DE KORTRIJKSE VLD. WAAROM BENT U WEGGEGAAN ?
Dat was de vraag die een journalist van “De Standaard” (27 oktober) stelde aan de huidige ondervoorzitter van de LDD.
Ivan Sabbe dus, gewezen Kortrijks raadslid van de PVV-VLD.

Het antwoord dat hij geeft is niet juist, of niet waar, of alleszins geheel naast de kwestie.
“Ik wou een partij die de dingen zegt zoals ze zijn en die de echte pijnpunten van dit land aanpakt. Maar Open VLD wordt stilaan een soort SP.a in een blauw vestje.”
(Het is mogelijk dat de journalist niet alles citeert.)

Ivan Sabbe bood zijn ontslag als raadslid aan in 1997.
Een Kortrijks raadslid kan moeilijk de echte pijnpunten van een land aanpakken.
Desalniettemin is het zo dat Sabbe altijd wel hoopte op minstens een parlementair mandaat. Maar daar stak partijgenoot volksvertegenwoordiger en/of senator Jacques Laverge op tijd en stond een stokje voor, met raadslid Jan Kempinaire als lachende derde. Met andere woorden: het liep eind vorige eeuw absoluut niet goed binnen de PVV-fractie. Er was geen leute meer, en Sabbe is een notoir grappenmaker, getalenteerd moppentapper in diverse talen.
Ter info. Het is Ywan zijn grootste talent. Is een imitator van jewelste. Van vlaamsblokkers tot en met russen en stewardessen.
In de pas gestarte kiescampagne van LDD ziet men dat nog niet. Ondervoorzitter Verstrepen toch ! Hij steekt je naar de kroon, zonder lawijt.

(Bij de campagne voor de raadsverkiezingen van 1989 of zo leerden Kortrijkzanen hem voor het eerst kennen toen hij samen met mede-kandidaat Frank Adins een olifant losliet op de Grote Markt. Het toenmalige populisme.)

Sabbe hield niet al teveel tussenkomsten in de Raad maar als het dan toch een keer gebeurde was het altijd raak. Dat is echt waar. Ter voorbereiding nam hij dan de dossiers die ter inzage lagen gewoon mee naar huis. De lefgozer.
Hij speelde graag soloslim. Ook dat verziekte de sfeer in de fractie. Hij was beetje te capabel.
Toen Sabbe topman werd bij Lidl (1993) zag hij de kans schoon om er – na jarenlange pogingen om Laverge van de troon te stoten – de brui aan te geven. Teveel werk om nog deftig als raadslid te fungeren. (Nog waar ook, maar er zijn nog raadsleden die geen barst uitrichten en toch aanblijven.)

Sabbe is nu een ondernemer in vastgoed bij Ukraine Real Estate Investements. Met een kapitaal van 3,7 miljoen, vergaard door Christian Dumolin van Koramic.
Heeft hij wel voldoende vrije tijd en geld om LDD te managen? Altijd heen en weer vliegen naar Kiev?
Zie Trends van 7 juni 2007.
“Als je in de politiek stapt als ondernemer, betekent dat een belangrijk inkomensverlies en een grote aanslag op je schaarse vrije tijd. Die twee zaken ben ik bereid om op te offeren zodra er dingen zijn te doen die noodzakelijk zijn.”
Hij was toen naar eigen zeggen nog partijloos, maar enkele weken later co-voorzitter van de partij Dedecker.

Bij de LDD kon hij bij de laatste federale verkiezingen al parlementariër zijn geworden als hij de plaats van judoka Ulla Werbrouck had ingenomen. Stom zeg.
Zal Sabbe zijn kans wagen bij de eerstvolgende om het even welke verkiezingen?
Hij droomt wel van een Forza Flandria, in heel België.
En van een voetnoot in de geschiedenis.
Weet je dat dit zou kunnen?

geschiedenis, mandatarissen, verkiezingen

Ulla Werbrouck komt !

Het is nu zeker. Hier is vroeger al gemeld dat raadslid Eric Flo vanavond (dinsdag) in ’t Wit Kasteel zijn nieuwe Kortrijkse LDD-bestuursploeg wil voorstellen. Staat wel nog altijd niet op een of andere website van Lijst Dedecker.
Raadslid Flo heeft beloofd om een en ander uit de doeken te doen over de burgemeester en de fractieleiders in onze gemeenteraad. (Hij zal nu wel de raadscommissies van vandaag missen, ter voorbereiding van de volgende Raad.)
Het wordt een historisch moment in en voor Kortrijk.

Jean-Marie en Ulla zijn ook van de partij.

Zal Ulla Werbrouck uit Lendelede ook het woord nemen?
We mogen veronderstellen van wel, als volksvertegenwoordiger uit onze onmiddellijke regio. De politiezone VLAS.
Wie haar een beetje kent kan al bijna raden wat zij te vertellen heeft.
DAT ZIJ ZICH AMUSEERT IN DE POLITIEK !
Toen ons Ulla onverwacht pas verkozen was antwoordde ze op de vraag wat haar politieke plannen waren dat zij zich wou amuseren, en dat dit toch wel het belangrijkste was. (Zie stuk van 29 juni 2007 alhier.)

Uit “Het Nieuwsblad” van 24 juni laatstleden blijkt dat Ulla volkomen is geslaagd in haar betrachting.
Zij verklaart dat ze het in het begin lastig had. “Maar hoe langer ik in de politiek zit, hoe meer ik me amuseer.”
Zij zit vier dagen in de week in Brussel, van tien uur ’s ochtends tot wanneer het gedaan is, en dat is soms zeer laat.

Ja, dat kan. ’t Koffiekot en de bar blijven lang open, en achter het Parlement is een gezellig klein café voor parlementariërs die overuren kloppen.
Ulla heeft na bijna een jaar parlementair bestaan een eerste maidenspeech gehouden. Aantal schriftelijke vragen: geen. Interpellaties: geen.
We tellen wel al 5 mondelinge vragen en die draaien meestal rond verkeerspolitiek. Na het antwoord van de minister erkent Ulla dan dat ze heel wat wijzer is geworden. Of zegt dat zij al had begrepen dat haar vraag eigenlijk sloeg op een gewestelijke materie.
Samen met een aantal vrouwelijke collega’s diende zij ook een resolutie in betreffende de campagne tegen het “strijken van borsten” in ontwikkelingslanden. Die resolutie is nog hangend in de Kamer.

Wat ik niet begrijp is dat Werbrouck nergens vermeld staat als zijnde een lid van een of andere parlementaire commissie.

Even terugkomen op die maidenspeech in plenaire zitting van de Kamer, op 8 mei dit jaar, ’s avonds.
Iedereen heeft zich kostelijk geamuseerd. Ulla begon met te vragen: “Mijnheer de voorzitter, is het niet eerst aan mij?” (Zij wou naar huis?) West-Vlaams collega Hendrik Bogaert liet zich gewillig vangen in een shine-waza. Dat is een soort wurggreep.
De art. 12 en 13 van de programmawet moesten worden geschrapt. Want die hebben een negatieve beïnvloeding van het vorderingssaldo van 2005. Dat zijn niet-structurele maatregelen. One shots.
(De programmawet is zowat het ergste, meest lijvige en ingewikkeldste document dat een volksvertegenwoordiger in handen krijgt. Bijgenaamd “de vuilnisbakwet”. Ulla had vlug gedaan met haar interventie. Iedereen lag weerloos op de tatami.)